“จำไว้! ต่อจากนี้มึงเป็นทาสของกู เป็นขี้ข้า เป็นอีตัวที่ทำได้แค่ให้กูระบายอารมณ์เวลาเงี่-น ชีวิตของมึงจะต้องโดนทำเหมือนอย่างที่น้องกูโดน น้องกูเจ็บแค่ไหนกูก็จะทำให้มึงเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า!” ณภัทรเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุดเมื่อนึกย้อนกลับไปที่ภายในกล้องวงจรปิดจับภาพชายคนหนึ่ง นั่นก็คือบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้นั่นเอง ‘หึ สั่งให้คนรุมทำร้ายน้องกูยังไม่พอยังมีหน้ามามำเป็นไขสือว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอีก เฮอะ! ยืนมองน้องกูอยู่ขนาดนั้นมีหรือจะไม่มีส่วน’

โทษรักทันฑ์สรัณย์[เมะxเมะ] - 0 จุดเริ่มต้น โดย ธนันตา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ดราม่า,ซาดิส & มาโซฯ,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม,Mpreg,แก้แค้น,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

โทษรักทันฑ์สรัณย์[เมะxเมะ]

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,ดราม่า,ซาดิส & มาโซฯ,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม

แท็คที่เกี่ยวข้อง

Mpreg,แก้แค้น,นิยายวาย,ดราม่า,#BL

รายละเอียด

โทษรักทันฑ์สรัณย์[เมะxเมะ] โดย ธนันตา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

“จำไว้! ต่อจากนี้มึงเป็นทาสของกู เป็นขี้ข้า เป็นอีตัวที่ทำได้แค่ให้กูระบายอารมณ์เวลาเงี่-น ชีวิตของมึงจะต้องโดนทำเหมือนอย่างที่น้องกูโดน น้องกูเจ็บแค่ไหนกูก็จะทำให้มึงเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า!” ณภัทรเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุดเมื่อนึกย้อนกลับไปที่ภายในกล้องวงจรปิดจับภาพชายคนหนึ่ง นั่นก็คือบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้นั่นเอง ‘หึ สั่งให้คนรุมทำร้ายน้องกูยังไม่พอยังมีหน้ามามำเป็นไขสือว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอีก เฮอะ! ยืนมองน้องกูอยู่ขนาดนั้นมีหรือจะไม่มีส่วน’

ผู้แต่ง

ธนันตา

เรื่องย่อ

เป็นเรื่องราวของพนักงานผับคนหนึ่งผู้ซึ่งเกิดมาพร้อมกับความโชคร้าย กระทั้งในวัยที่ความหล่อเหลาได้บานสะพรั่งจนมีหญิงสาวหลากหลายคนมารุมล้อม และนั่นเลยเกิดเป็นเรื่องราวของความรักต้องห้ามระหว่างมาเฟียหนุ่มคนหนึ่งที่ได้เข้าใจตัวของ (สรัณย์) ผิดว่าเป็นคนทำร้ายน้องสาวของตัวเองจนต้องเข้าโรงบาล เลยเกิดเป็นการจับตัวเพื่อนำมาทรมานและแก้แค้นเกิดขึ้น 

เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร แล้วนายเอก เจ้าสรัรย์จะแก้มลทินที่ตัวเองไม่ได้ก่อเอาไว้อย่างไร ติดดต่อตามได้ที่ในเรื่องเลยค่ะ 


คำเตือน


กรุณาอ่าน


#นิยายเรื่องนี้มีการกล่าวถึงการโดนข่มขืนแต่ไม่ได้ลงลึกเนื้อหาเป็นลายละเอียด 


มีการใช้คำหยาบคาย เด็กที่อายุต่ำกว่า18+ไม่ควรอ่านเรื่องนี้ เพราะมีทั้งคำพูดหยาบโลน ลามก 


ตัวละครบางตัวมีความเป็นไบโพล่า (เหมือนคนเขียน) อาการก็จะเดี๋ยวผีเข้า ออกเป็นบางครั้ง


เนื้อหาบางส่วนมีการกล่าวถึงฉากทำร้ายร่างกาย ทรมาน เล่นกับเยื่อ เพราะเรื่องนี้เป็นแนวมาเฟียxเด็กขายเลยค่อนข้างที่จะไม่อิงค์เหตุผล/หลักความเป็นจริงขนาดนั้น


อาจมีฉากSM การใช้ของกิน🍓 ในการร่วมรัก แต่ตรงส่วนนี้ก็ไม่หมั่นใจเหมือนกันว่ามุมมองบุคคลที่สามจะมองมันเป็นนิยายเกี่ยวกับการข่มขืนไหม แต่เพื่อเป็นทางเลือก เราขอติด #TW ไว้นะคะ เพราะยังไงมันก็เข่าข่าย


นิยายเรื่องนี้ มีการขืนใจกันเป็นบางฉาก มีเนื้อหา คำพูดคำจา และกริยาท่าทางที่ตัวพระเอกแสดงต่อนายเอกเป็นการกระทำเชิงขืนใจคล้ายข่มขืน ถึงจะเป็นฉากรักก็ตาม


อีกอย่างตัวพระนายปากพูดไม่ตรงกับใจ มีตีกันบ้าง รักกันบ้าง หวานบ้าง แต่ทำยังไงก็ขมอยู่ดี 📌


นิยายเรื่องนี้ไม่มีการนอกกายนอกใจ แต่จะมีเนื้อหาบางส่วนที่พระเอกมีอะไรกับคนอื่น เพราะไม่รู้ใจตัวเอง ซึ่ง อย่าพึ่งดราม่า มันมีแต่มันไม่เสร็จ มันทำต่อไม่ได้ มันนึกถึงแต่หน้านายเอกเลยทำให้ต้องหยุดทุกอย่าง หลังจากนั้นก็ไม่ยอมมีอะไรกับใครอีก ตรงนี้ไม่เขียนไม่ได้ ไรต์กำหนดและแก้ไม่ได้ มันต้องมี เพราะมันเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ตัวเอกรู้ตัว รู้ใจว่าไม่สามารถแตะต้องใครได้อีกนอกจากเมีย 


ส่วนใครจะดราม่าแล้วด่านักเขียน ไรต์เตือนไปหลายรอบแล้ว ถ้าไรต์เห็นไรต์จะทำการตีตูดทันทีโทษฐานไม่อ่านแล้วมาโวย เอาล่ะทั้งนี้ก็ต้องขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ช่วยสนับสนุนนะคะ รักนะจุ๊บๆ 


นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง อาจมีความผิดพลาดและลายละเอียดไม่มากพอกรุณาติชมอย่างสุภาพนะคะ แต่ถ้าด่าพระเอกเอามาทั้งยวงเลยก็ไม่ว่า😂


แต่อยากเตือนทุกคนไว้ ว่าถึงจะแซ่บแต่เนื้อเรื่อก็ขมไม่แพ้กัน เนื้อหามีความขมเหมาะสมหรับคนชอบดราม่า ใครตับอ่อนพักได้พักนะคะ มันค่อนข้างเล่นต่อความรู้สึก


อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญที่สุด เรื่องนี้ไม่สนับสนุนความรุนแรงและการขืนใจคนที่ตัวเองมีปัญหา มีเรื่อง หรือมีเหตุการณ์ที่ทำให้เข้าใจผิด ดูตัวอย่างเรื่องนี้สุดท้ายจุดจบเป็นยังไง เพราะฉะนั้น โปรดไตร่ตรองและมีวิจารณญาณในการอ่านนะคะ อ่านเพื่อความสนุก เอาข้อคิด และเอาผลกรรม อย่าลอกเรียนแบบเด็ดขาด 


เด็กที่อายุต่ำกว่า 18+ แอบเอาบัตรพ่อบัตรแม่มาใช้ ควรอ่านแล้วอย่าทำตามนะคะ 



สารบัญ

โทษรักทันฑ์สรัณย์[เมะxเมะ]-0 จุดเริ่มต้น

เนื้อหา

0 จุดเริ่มต้น


บทที่ 0 จุดเริ่มต้น



“ผมขอโทษด้วยครับคุณนภา ผมไม่สามารถรับรักคุณได้จริง ๆ” ชายหนุ่มหน้าตาติดหวานเอ่ยปฏิเสธหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสุภาพ มองดูคนตรงหน้าที่เม้มปากแน่นแววตาสั่นเครือคล้ายกับคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ

“ทำไมล่ะคะหรือว่าภายังดีไม่พอเหรอพี่สรัณย์ถึงต้องปฏิเสธกันขนาดนี้”

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ...”

“แล้วเพราะอะไรล่ะคะ พี่บอกภาได้ไหม อึก... บอกให้ภาได้รู้ภาจะได้ปรับตัวและพยายามเข้าใจพี่” เธอเอ่ยตอบชายหนุ่มทันที มือเรียวค่อย ๆ เอื้อมไปแตะลงยังมือหนาตรงหน้า ทว่ายังไม่ทันได้จับต้องอีกฝ่ายก็ชักมือออกไปเสียก่อน

“คุณนภาดีเกินไปครับ ดีเกินไปจริง ๆ ทั้งฐานะการเงินและทุก ๆ อย่าง ซึ่งแน่นอนว่าการที่ผมพูดแบบนี้มันอาจเหมือนการบอกปัด แต่ที่พูดไปนั้นผมไม่ได้โกหกคุณนภาเลยแม้แต่น้อย… ผมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ”

“เรื่องนั้นภาเข้าใจค่ะและภาก็ไม่ได้ติดใจเรื่องนั้นด้วย เพราะงั้นอย่าคิดมากเลยนะคะเพียงแค่เราคบกั...”

“คุณนภาลืมไปแล้วเหรอครับว่าผมทำงานอะไร เราแตกต่างกันมากแค่ไหนคุณก็รู้ เพราะงั้นผมขอพูดตรง ๆ กับคุณนภาเลยนะครับว่า ผมไม่ได้คิดกับคุณเหมือนที่คุณคิดกับผม”

“…”

“อีกอย่างคุณลองคิดตามผมนะครับว่าหากคนในครอบครัวของคุณรู้ว่าคุณกำลังคบหากับโฮสต์ หรือนอกงานก็คือเด็กขายบริการอย่างผม คุณนภาคิดว่าครอบครัวของคุณจะคิดยังไงเหรอครับ”

“…”

“เพราะงั้นคุณนภาโปรดอย่าเอาอนาคตที่ดีมาทิ้งไว้กับคนไม่มีอันจะกินอย่างผมเถอะครับ” สรัณย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พลางใช้มือหนาคว้าเข้าที่อวัยวะเดียวกันกับคนตรงหน้าด้วยความทะนุถนอม เพื่อเป็นการบอกกับอีกฝ่ายเป็นนัย ๆ ว่าเขาคิดดีแล้วกับคำพูดพวกนี้



นภามองชายตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะต้องเบนหน้าหนีเพราะต่อให้เธอจะขอร้องอ้อนวอนต่ออีกฝ่ายสักกี่ครั้งคนตรงหน้าก็ไม่ยอม
อยู่ดี แต่แล้วจะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอรักสรัณย์ไปแล้วหากให้ตัดใจคงยาก



“ภารู้แล้วค่ะ ภาเข้าใจแล้ว… หลังจากนี้ภายังสามารถเรียกพี่มานั่งคุยหรือปรึกษาเรื่องอื่นด้วยกันอีกได้ไหมคะ”

“ถ้ามาในฐานะลูกค้าหรือน้องสาวผมก็ยินดีต้อนรับเสมอครับ”



“ป้าศรีโฮสต์คนนั้นเขาอยู่หรือเปล่า” หญิงสาวรูปร่างเพรียวสวยที่อยู่ในชุดรัดรูปสีแดงเลือดหมูเอ่ยถามกับหญิงเจ้าของร้านวัยกลางคนคนหนึ่ง ทำให้เจ้าตัวที่โดนเรียกชื่อกำลังจดเลขรายรับรายจ่ายของร้านอยู่ต้อง
เงยหน้าขึ้นมามองต้นเสียง

“อ๋อ คนนั้นน่ะเหรอคะ ถ้าเป็นเด็กคนนั้นเขาโดนซื้อตัวไปแล้วค่ะ อ๊ะ แน่นอนว่ายังเหลือโฮสต์หล่อ ๆ ล่ำ ๆ อีกตั้งหลายคนเลยนะคะคุณเอมมี่”

เจ้ใหญ่เจ้าของร้านพยายามพูดเกลี่ยกล่อมให้หญิงสาวตรงหน้าเลือกคนอื่น เพราะพักนี้คนที่ต้องการตัวของสรัณย์ไม่ได้มีแค่เธอเพียงคนเดียว หากแต่เธอคนนี้คือกรณีพิเศษหน่อยเพราะเป็นขาประจำ เอมมี่ลูกสาวเลขานายกรัฐมนตรี ผู้เอาแต่ใจและชอบวางอำนาจ

“ไม่! ฉันต้องการคนนี้ไม่ได้ต้องการคนอื่น!” ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวและแผดเสียงแข็งขึ้นเมื่อไม่ได้ดั่งใจ ก่อนเจ้าตัวจะสั่งให้คนที่มาด้วยสองสามคนเข้าไปดึงเอาหญิงร่างท้วมออกมาจากโต๊ะ

“คือเด็กคนนี้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ เพราะมีคนซื้อตัวไปแล้—”

“พอ! ไม่ต้องพูดแล้ว” สิ้นเสียงเธอก็ได้เดินเข้าไปใกล้หญิงร่างท้วมขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งใบหน้าสวยยกยิ้มกว้างขึ้นพลางเอ่ยกระซิบข้างหู “บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าใครกันที่เป็นคนซื้อตัวเขาไป ถ้ายังปากแข็งอยู่ละก็... คิดดูเอาให้ดี ๆ ล่ะว่าฉันจะทำอะไรบ้างกับร้านของป้าและหลานสาวตรงนั้น”

“…”



หลังร้าน

“จัดการให้ดี ๆ ล่ะ เข้าใจไหม”

“ครับ”



ปัง!!!

“ใครบังอาจทำให้น้องกูเป็นแบบนี้!!!” เสียงทุ้มตวาดถามคนที่นำเอกสารเกี่ยวกับน้องสาวของเขาที่เข้าโรงพยาบาลมาให้ ใบหน้าคมแสดงออกถึงความโกธรเกรี้ยวพลางหายใจหืดหาดราวกับคนคลั่ง กว่าเจ้าตัวจะดึงสติกลับมาได้ก็ใช้เวลาไปพักหนึ่ง

เมื่อตั้งสติได้แล้ว ณภัทร พยายามสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับจังหวะการเต้นของหัวใจ ก่อนจะช็อกเข้าโรงพยาบาลไปเสียก่อน

“เอาล่ะ พวกมึงไม่ต้องเงียบขนาดนั้นก็ได้กูไม่อาละวาดหรอก”

“…”

“ตอบกูมาว่าใครทำน้องกู แล้วจับมันได้หรือยัง”

“ยังจับคนทำไม่ได้ครับบอส แต่โดยรวมเรามีเบาะแสอยู่ว่ามีใครบ้างที่มีส่วนเกี่ยวข้อง และตอนนี้พวกเราก็กำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ครับ” สิงห์ที่เป็นมือขวาเอ่ยขึ้น ก่อนเสือจะดึงเอกสารอีกส่วนหนึ่งที่เพิ่งรวบรวมมาได้ส่งให้กับณภัทรที่นั่งนิ่งรออยู่บนเก้าอี้หนังสีดำราคาแพง

“นี่คือส่วนที่ผมได้มาจากกล้องวงจรปิดแถวนั้นครับ”

ซองสีน้ำตาลขนาดเท่ากับกระดาษ A4 ถูกวางลงบนโต๊ะ ก่อนมือหนาจะเอื้อมหยิบขึ้นมาเปิดดูอย่างใจเย็น แต่เมื่อได้เห็นภาพและของทุกอย่างที่
อยู่ในนั้นพลันมือหนาก็กำแน่นเข้าด้วยกัน ความโกธรแค้นราวกับเปลวเพลิงที่สุมอยู่ในอก ยิ่งเห็นหลักฐานที่ลูกน้องคนสนิทรวบรวมมาเขาก็ยิ่งไม่สามารถกักเก็บความโกรธเอาไว้ได้

“ไอ้พวกฉิบหาย! กูรักกูถนอมน้องกูมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยแล้วกูก็ไม่เคยตบตีหรือด่าทอน้องกูเลยสักครั้ง แล้วไอ้เ-ยนี่มันเป็นใครทำไมถึงกล้าทำกับน้องกูแบบนี้”

นัยน์ตาสีดำขลับมองดูรูปที่อยู่ในมือด้วยความโกรธเกรี้ยว ภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนมองน้องสาวของเขาโดนกระทำอยู่แต่ไม่นึกช่วยเหลือ

“กูชักจะอยากเห็นหน้ามันจริง ๆ ถ้ามันเจอมัจจุราชอย่างกูมันจะทำหน้ายังไง จะกราบตีนกูหรือจะกอดขาอ้อนวอนเพื่อให้กูไว้ชีวิต” เสียงเหี้ยมที่เอ่ยออกมาบ่งบอกได้เลยว่าชายคนนี้กำลังโกรธจัด แต่ก็ยังข่มความโกรธเอาไว้ให้ดูเรียบนิ่งที่สุดทั้ง ๆ ที่ในอกแกร่งเหมือนมีไฟร้อนมาแผดเผาทั้งเป็น ยิ่งได้เห็นคลิปก็เหมือนกับดวงใจของเขาแตกสลายออกเป็นเสี่ยง ๆ ‘ใครทำอะไรไว้มันก็ต้องรู้อยู่แก่ใจ น้องกูไม่เคยทำร้ายใครก่อน ไม่ว่ามันจะมียศถาบรรดาศักดิ์ใหญ่แค่ไหนพวกมันก็เป็นได้แค่ขี้ตีนกูเท่านั้น’

“แล้วบอสจะเอาไงต่อดีครับจะอยู่ที่นี่ต่อหรือจะกลับไทยก่อน”

“มึงยังกล้าถามกูอีกเหรอว่ากูจะเอายังไง กลับ!”

“ครับ / ครับ”



เอาแล้ว เปิดเรื่องมาก็ทรงร้ายมาตั้งแต่เริ่มเลยพ่อหนุ่มมาเฟียเรา