แอบมองพี่เค้าในสนามตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม..ก็ตั้งใจสอบเข้าเพื่อที่จะได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน..จนพี่เค้าจบมัธยมปลายไปเรียนต่อมหาลัย..ผมก็มุ่งมั่นที่จะสอบเพื่อที่จะเข้ามหาลัยเดียวกันกับพี่เค้าให้ได้..
ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แค่ได้ยืนมองในที่ไกลๆแบบนี้ก็ดีแล้ว..อย่างน้อยเราก็ได้อยู่มหาลัยเดียวกัน..แค่นี้ก็มากพอแล้วสำหรับเด็กผู้ชายบ้านๆอย่างเรา..พี่เค้าคือแรงบันดาลใจทำให้ตัวเองเปลี่ยนแปลงไปหลายๆอย่าง..อยู่ในมุมของเรานี่แหละดีที่สุดแล้ว..ถึงแม้ว่าในจุดที่ผมยืนนั่นเค้าไม่เคยรู้เลยว่ามีผมยืนมองเค้าอยู่ในที่ไกลๆ..
ผมมองไปในสนามฟุตบอลก็บังเอิญไปเห็นคนที่อยากเจอมาตลอดทั้งอาทิตย์..พี่เค้ายังหล่อเหมือนเดิมเลยไม่ใช่สิ..ดูดีมากกว่าเดิมต่างหากคนอะไรหล่อชะมัดเลย..
ผมหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ..และเดินเพื่อที่จะไปหาที่นั่งดูพี่เค้าซ้อมเตะฟุตบอลกัน..
กรี้ดดดด..กรี้ดดด
เสียงกรี้ดของบรรดาสาวๆก็ทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนแฟนคลับและเอฟซีของพี่เค้ายังเยอะเหมือนเดิม..
น้องระวัง!!!
พอหันไปก็เจอลูกฟุตบอลลอยมาอัดเข้าเต็มหน้า..จำได้ว่าตัวเองถึงกับหูดับไปเลยทีเดียว..ได้ยินแต่เสียงผู้คนโวยวายเสียงดังอื้ออึงอยู่ในหัว..
"น้องครับ..เป็นอะไรหรือเปล่า"..เสียงที่ผมอยากได้ยินก็ดังอยู่ข้างๆหู..ฝันไปหรือเปล่าพอพยายามสะบัดหัวไปหน้าของพี่เค้าอยู่ตรงหน้าผมเลย..
"พี่เมธัส"..
น่าจะฝันอยู่แน่ๆเพราะหน้าพี่เค้าใกล้ผมเหลือเกินใกล้จนผมคิดว่าตัวเองกำลังฝัน..
"เห้ย..นี่มันน้องคณะกุเอง..โดนเต็มๆเลย.."..เสียงที่คุ้นหูในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านทำให้ผมพยายามขยับตัวอีกรอบ..
"เดียวกุอุ้มน้องเองเมธัส..ห้องพยาบาลอยู่ใกล้ๆเอง"..พี่นับหนึ่งแน่ๆ..เสียงที่คุ้นหูผมพยายามจะอ้าปากแต่ลมมันก็ออกหูและรู้สึกวิ้งอยู่ในหัว..
"ไม่ต้องเดียวกุจัดการเอง..กุทำน้องเจ็บ"..เสียงพี่เมธัสแน่ๆ..
สักพักตัวผมก็ลอยขึ้นและผมรู้ว่าตัวเองได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆออกจากตัวคนที่อุ้ม..
สักพักก็มีกลิ่นแอมโมเนียและผ้าเย็นๆอยู่บริเวณหน้าผม..เลบลองกระพริบตาไปมารู้สึกว่าหูที่ดับไปกลับมาแล้ว..
"น้องเฌอ..ดีขึ้นไหม"..เสียงพี่นับหนึ่งถามผมเบาๆ..
"ครับ..ดีขึ้นแล้ว"..ผมเริ่มรู้สึกตัวและตอบโต้พี่นับหนึ่งได้..ผมกวาดสายตามองรอบข้างก็เจอกับสายตานิ่งๆของใครบางคน..
ตึก..ตึก..ตึก..
พี่นับหนึ่งพยุงและดันหลังผมขึ้นและเอาหมอนหนุนหลังให้..
"ยาหอมค่ะ..จิบซะหน่อยจะได้สดชื่น"..พี่พยาบาลยื่นแก้วยาหอมมาให้ผม..ผมยกมือไหว้และเอาแก้วยาหอมมาค่อยๆจิบจนหมดแก้ว..
"พี่หนึ่ง..เห็นแว่นตาเฌอไหมฮะ"..ผมถามพี่นับหนึ่งทันทีที่นึกขึ้นได้..
"คือว่า..แว่นตาเฌอ..มันหักแล้วพกคอนเทคเลนส์มาไหมวันนี้..ปรกติใส่คอนเทคเลนส์ไม่ใช่หรอ"..พี่นับหนึ่งเอากระเป๋าเป้ยื่นให้ผม..ผมมองไปพี่เมธัสกำลังมองแว่นในมือของตัวเองที่หักครึ่งจนคิ้วขมวดและหันมามองหน้าผม..
"เมื่อคืนเฌออ่านหนังสือดึกครับ..เลยเจ็บตาไม่อยากใส่คอนเทคเลยใส่แว่นแทน"..ผมตอบพี่นับหนึ่งและค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเอง..
"วันนี้มีเรียนต่อไหม"..พี่เมธัสอยู่ๆก็ถามผมขึ้นมา..
"ไม่ครับ..เดียวเฌอจะโทรหาให้เพื่อนมารับฮะ"..ผมบอกพี่เมธัสและขยับตัวจะลุกโดยมีพี่นับหนึ่งพยุงลงเตียงและเดินมานั่งที่เก้าอี้..
"..งั้นไม่ต้องเดียวพี่ไปส่งเอง.."..พี่เมธัสทำหน้านิ่งมองผม..
"เดียวกุไปส่งน้องเองได้..มึงไปรับบัวบูชาไม่ใช่หรอ"..พี่นับหนึ่งคุยกับพี่เมธัส..
"กุแชทไปบอกแหละ..ไม่ใช่ธุระสำคัญอะไร"..พี่มธัสพูดจบก็หันมามองหน้าผม..
"รออยู่นี่นะพี่ไปเอารถก่อนแปบนึง"..พี่เมธัสพูดจบก็เดินจ้ำอ้าวออกไปอย่างรวดเร็ว..
"อะไรของแม่งมันว่ะ..เดาใจไม่ถูก..เฌอโอเคนะ"..พี่นับหนึ่งบ่นเสร็จก็หันมามองหน้าผม..
"เฌอ..อยู่หอรวมใช่ป่ะหรือหอเดี่ยวนอก"..พี่นับหนึ่งหันมามองหน้าผมแล้วถามขึ้นมา..
"เฌออยู่เดี่ยวนอกครับ..พอดีจองหอในไม่ทัน"..ผมบอกพี่นับหนึ่ง..
"งั้นก็น่าจะหอเดียวกับพวกพี่แหละ..เมธัสมันอยู่คอนโดขานั่นบ้านรวย"..พี่นับหนึ่งบอกผมก็พยักหน้ารับ..
จริงๆผมรู้อยู่แล้วเพราะตามติดข่าวสารจากบรรดาแฟนคลับพี่เมธัสตลอด..แถมยังแอบส่องไอจีพี่เมธัสบ่อยๆแต่ไม่เคยเห็นพี่เมธัสอัพไอจีอะไรมานานเป็นปีแล้ว..จะมีแต่บรรดาเพื่อนๆพี่เมธัสแท้กไอจีถึงจะรู้ความเคลื่อนไหว..
รถคันหรูสีน้ำเงินก็มาจอดเทียบหน้าตึกห้องพยาบาล..มีเสียงฮือฮาเบาๆจนผมเองยังเลิกลั่ก..เจ้าของรถคันหรูก็เปิดประตูออกมาและเดินมาหาผมกับพี่นับหนึ่งทันที..
"กุต้องไปเป็นเพื่อนไหม"..พี่นับหนึ่งถามพี่เมธัสขึ้นมา..
"ไม่ต้อง..เดียวกุไปส่งน้องเอง"..พี่เมธัสพูดจบก็ก้มลงถือกระเป๋าเป้ผมเดินขึ้นรถไปจนผมงง..ผมหันมามองหน้าพี่นับหนึ่งที่เกาหัวและพยักหน้าให้ผมไปขึ้นรถพี่เมธัส..
ผมขึ้นรถมาได้ก็มองซ้ายขวาไปมาตื่นเต้นกับการได้นั่งรถหรูครั้งแรก..ผมแอบเอามือไปลูบไปจับบริเวนหน้ารถไปมา..อยู่ๆพี่เมธัสก็เขยิบมาใกล้ผม..
ตึก..ตึก..ตึก..
"คาดเบลล์ด้วย"..พี่เมธีสกระซิบข้างหูผมเบาๆและดึงส่ยเบลล์ขึ้นมาคาดอกให้..เหมือนตอนนี้ตัวเองหูร้อนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที..
"คะ..ครับ"..ผมตอบแบบติดอ่างผมว่าผมแอบเห็นรอยยิ้มเล็กๆตรงมุมปากพี่เมธัสแน่ๆหรือว่าผมอาจจะตาฝาดก็ได้แว่นก็ยิ่งไม่ได้ใส่..
พอรถเคลื่อนตัวได้พี่เมธัสก็เปิดเพลงแนวคลาสสิค..ผมนึกในใจยังชอบฟังเพลงแนวนี้เหมือนเดิมสินะ..
กริ้งงงง...กริ้งงงง..
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาพอดูหน้าจอเสร็จก็รีบกดรับทันที..
"อือ..เฌอมีคนไปส่งแล้ว..โอเค..ไว้เจอกัน"..ผมวางสายจากเพื่อนสนิทเสร็จก็หันไปมองข้างหน้า..เพราะมันเลยทางเข้าหอตัวเองสงสัยเมื่อกี้ผมลืมบอกพี่มธัสไปแน่ๆ..
"เอ่อ..มันเลยทางเข้าหอเฌอแล้วครับ"..ผมรีบบอกพี่เมธัส
"แล้วใครบอกจะพากลับหอ"..พี่เมธัสพูดจบก็พาเลี้ยวออกถนนใหญ่และมุ่งหน้าเข้าไปในตัวเมือง..ผมยิ่งไม่ค่อยคุ้นกับสถานที่เท่าไหร่ก็ได้แต่มองตาปริบๆ..
"เราชื่ออะไรนะ"..พี่เมธัสถามผมขึ้นมา..
"ชื่อเฌอครับ"..ผมตอบพี่เมธัส..เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปีที่ผมได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้พี่เมธัส..แถมยังได้คุยกันบนรถหรูที่สาวๆทั้งมหาลัยอยากจะมานั่งเป็นตุ้กตาหน้ารถ..แต่เป็นวาสนาของผมจริงๆที่ได้นั่งรถพี่เมธัส..สาวๆต้องอิจฉาผมแน่ๆ..
"เรียนคณะนิติหรอ..เก่งนะ..เข้าได้"..พี่เมธัสบอกผมและใช้มือข้างเดียวหมุนพวงมาลัยเข้าไปที่ห้างชื่อดังที่ผมเคยมากับเพื่อนครั้งนึงตอนย้ายหอ..
"ครับ..ผมอยากเป็นทนายตามรอยพ่อ"..ผมตอบพี่เมธัสไป..
พอมาถึงลานจอดรถพี่เมธัสก็พาผมเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้แต่มาหยุดอยู่ที่ร้านตัดแว่นชื่อดังจนผมงง..
"จะตัดแว่นหรือคอนแทค..หรือลูกค้าสนใจชิ้นไหนสอบถามได้ค่ะ"..พนักงานหญิงตอนรับเราทันทีที่เราเดินเข้ามาในร้าน..
"ตัดแว่นครับ"..พี่เมธัสบอกพนักงาน..ผมเกาหัวแบบงงๆ..
"ใครตัดค่ะ..น้องสุดหล่อหรือน้องตัวเล็กหน้าหวาน"..พนักงานถามแล้วยิ้มให้..
"คนนี้ครับ..เอา2อันให้เค้าเลือกแบบได้เลย"..พี่เมธัสพูดจบก็เดินดูแว่นกันแดดในร้าน..
ผมเลือกแบบเสร็จก็วัดสายตาสักพักใหญ่ๆก็เสร็จ..พนักงานนัดเรามาเอาแว่นอีกหนึ่งชั่วโมง..พี่เมธัสจ่ายเงินให้เสร็จผมก็ยกมือไหว้ทันที..
"ขอบคุนนะครับ..ถ้าพ่อส่งตังค์มาให้เฌอจะจ่ายคืนให้ครับ..พี่เมธัสกลับก่อนได้เลยเดียวเฌอจะขึ้นบีทีเอสกลับเองได้"..ผมบอกพีเมธัสทันทีที่เราเดินออกมาหน้าร้าน..
"ไม่ต้องจ่ายคืน..พี่ทำแว่นเราหักพี่ใช้คืนให้..เดียวเรากลับพร้อมกัน..หิวยังไปหาอะไรกินกันดีกว่า"..พอพี่เมธัสพูดจบก็เดินนำหน้าผมไปจนผมต้องวิ่งตามแบบงงๆ..
"ชอบกินชาบูไหม"..พี่เมธัสหันมาถามผม..
"อะไรก็ได้ครับ..เฌอได้หมด"..ผมตอบพี่เมธัสไป..
พี่เมธัสพาเดินเข้ามาในร้านชาบู..ผมมองซ้ายขวามีหลายโต๊ะที่หันมามองเราเป็นตาเดียว..ก็ใช้สิตอนนี้ผมเดินกับเดือนมหาลัยที่สาวๆคลั่งใคล..เป็นนักกีฬาประจำมหาลัยทั้งเรียนเก่ง..เล่นกีฬาได้ทุกประเภท..ที่สำคัญบ้านรวยติดอันดับต้นๆของเมืองไทย..
ตัดภาพมาที่ตัวเองพ่อเป็นทนายรัฐเงินเดือนไม่กี่บาท..แม่เป็นครูสอนโรงเรียนประถมแถวบ้านตัวเอง..แต่ผมก็มีความสุขเพราะพ่อกับแม่ก็ส่งผมเรียนเต็มที่สนับสนุนผมทุกอย่างไม่เคยขัดใจอะไรเลย..ถึงแม้แม่อยากให้ผมเป็นครูแต่ผมก็ยังอยากเป็นทนายเหมือนพ่ออยู่ดี..
พอเราหาที่นั่งได้พี่เมธัสก็ให้ผมเลือก..ผมเลือกไปสองสามอย่างแต่พี่เมธัสชี้ในเมนูให้พนักงานเป็นสิบอย่างจะกินยังไงหมดก่อนมาสองคน..เรานั่งกินไปแบบเงียบๆก็แน่หละจะชวนคุยอะไรได้..เราไม่เคยคุยกันเราไม่เคยสนิทกันและพี่เมธัสไม่คยรู้จักผม..มีแต่ตัวเราเองที่รู้จักพี่เมธัสอย่างดี..
พี่เมธัสเล่นตักหมูตักผักให้ผมจนจะกินไม่ทัน..สาวๆโต๊ะข้างๆก็มองจนผมทำตัวไม่ถูก..
"ธุระที่สำคัญที่เมธัสไปรับบัวไม่ได้..คือ..พาใครมากินชาบู..บัวไม่เห็นจะรู้จักเลย"..พี่คนสวยที่ผมมองจนตาค้างคือดาวมหาลัยที่กำลังเป็นข่าวว่ากำลังซุ้มคบกับเมธัสตัวจริงสวยกว่าในเพจของมหาลียอีก..ผมยกมือไหว้พี่บัวบูชาทันทีที่วางตะเกียบลง..
"เกิดเหตุไม่คาดคิดนิดหน่อย..แล้วนี่บัวมากับใคร"..พี่เมธัสคุยกับพี่บัวบูชาอย่างสนิทสนม..
"บัวมากับมิ้น..แล้วนี่จะไม่ตอบคำถามบัวหรอว่าน้องน่ารักนี่คือใคร..ไม่ได้อยู่คณะธัสแน่ๆบัวไม่คุ้นหน้า"..พี่บัวยังคงจ้องหน้าผมและถามพี่เมธัสต่อ..
"อืม..น้องชื่อเฌอ..เรียนมอเรานี่แหละ"พี่เมธัสตอบแบบนิ่งๆ..
"ถึงธัสไม่อยากบอกบัวก็ไม่เป็นไรแต่พรุ่งนี้ก็น่าจะรู้..ว่าเมธัสมากินข้าวกับใคร"..พี่บัวพูดจบก็หันมาจิกตาใส่ผมจนผมตกใจนิดหน่อยไม่คิดว่าจะได้เจอกริยาแบบนี้จากคนสวยที่สุดในมอ..
"เห้อ..ช่างเถอะ..เดียวก็เงียบกันไปเอง"..พี่เมธัสพูดจบผมก็ยังคงงงๆอยู่ดี..จนเรากินชาบูกันเสร็จพี่เมธัสก็เป็นคนจ่ายซึ่งบอกเราว่าเลี้ยงเอง..เราก็เกรงใจสุดท้ายก็สู้สายตาดุๆนั่นไม่ได้..
แวะมาเอาแว่นตาก่อนกลับหอมันสวยและโอเคกว่าอันเก่ามากๆ..พี่เมธัสก็มาส่งที่หอพี่เค้าขึ้นตึกมาด้วยผมก็กตกใจเพราะจะให้พี่เค้าเข้าห้องไม่ได้สุดท้ายพี่เค้าเดินไปห้องเพื่อน..
ผมเปิดห้องมาได้ก็กรี้ดเบาๆออกมาคนเดียว..มันเป็นอะไรที่เกินฝันจริงๆไม่คิดว่าคนที่แอบมองมาตลาดสิบปี..วันนี้ได้ดินข้าวกับเค้าแล้วนะเฌอ..🌷🌿⚘️
