แอบมองพี่เค้าในสนามตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม..ก็ตั้งใจสอบเข้าเพื่อที่จะได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน..จนพี่เค้าจบมัธยมปลายไปเรียนต่อมหาลัย..ผมก็มุ่งมั่นที่จะสอบเพื่อที่จะเข้ามหาลัยเดียวกันกับพี่เค้าให้ได้..
ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอเดินลงตึกมาก็เจอกับสายตาดุคู่เมื่อวานยืนอยู่ลานจอดรถหน้าตึก..ผมมองซ้ายมองขวาสงสัยพี่เมธัสคงมาหาเพื่อนแน่ๆ..
"อ้าว .ไอ้คุนชายลมอะไรพัดมาถึงหอกุได้ครับ..ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะมา"..เสียงพี่น้ำหนึ่งดังมาจากด้านหลังผม..พร้อมกับแขนอันใหญ่ๆที่มากอดคอผมไว้..ผมยกมือไหว้พี่น้ำหนึ่งและเดินตามแรงกอดคอจนมาถึงรถหรูขแงพี่เมธัสที่กอดอกมองเราอยู่..
"สวัสดีครับ"..ผมยกมือไหว้พี่เมธัส..พี่เมธัสก็นิ่งสงบ..
"พอดีกุมารับไอ้ชินเลยแวะมารับมึงด้วย"..พี่เมธัสบอกพี่น้ำหนึ่งแต่สายตาก็เหลือบมองผม..
"เฌอ..รอข้าวนานไหม"..ผมหันไปตามเสียงเรียกเพื่อนสนิทที่วิ่วกระหืดกระหอบลงมาจากบันไดเป็นภาพที่ผมเห็นจนชินตา..
"อือ..ไม่นาน..ไปกัน"..ผมบอกต้นข้าวที่กำลังเอาเสื้ใส่ในกางเกง..
"เป็นทนายต้องเนี้ยบเรียบร้อย..สายตลอดลูกความรอทนายแพ้คดีพอดี"..พี่น้ำหนึ่งกอดอกมองต้นข้าวคงจะแกล้งพูดอีกตามเคย..
"ชิ..ก็นาฬิกามันไม่ปลุกข้าวอ่ะ..ไปกันเกอะเฌอ..เบื่อพี่รหัสเฌอมาก..แบร่"..ต้นขาวพูดจบก็แลบลิ้นใส่พี่น้ำหนึ่งที่กำลังจะเดินมาเตะต้นข้าว..สองคนนี้ไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเจอกันไม่ได้ผมแอบหัวเราะเบาๆแอบมองเสี้ยวหน้าพี่เมธัสที่เผอิญสายตาผมมองไปเห็นพี่เมธัสมองมาพอดี..
"พี่สายฟ้า..มาพอดีเลย..ป่ะเฌอ"..เด็กที่ชื่อต้นข้าวลากเฌอไปที่รถคันนั่นจนผมงงว่านี่เค้าไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน..
ตึก..ตึก...ตึก
ปริ้น..ปริ้น..
ผมมองตามเสียงบีบแตรรถพอคนในรถเปิดกระจกลง..ผมก็เห็นสายตาที่จ้องมองเฌอแบบไม่ละสายตา..ส่วนเจ้าเด็กเฌอนั่นก็ยิ้มหวานให้ท่าทางสนิทสนมกันมากๆ..
"มองขนาดนั่นไม่ไปส่งเองเลยว่ะ"..น้ำหนึ่งพูดขึ้นมา..
"แล้วไอ้สายฟ้ามันมาสนิทกับเด็กมึงได้ไง"..ผมถามขนาดที่ขับรถออกมาเพราะไอ้ชินมันออกไปรับนอทผมเลยต้องมากับไอ้หนึ่งสองคน..
"กุก็งงๆว่ะ..ไม่รู้แม่งสนใจใครระหว่างเฌอกับต้นข้าว..อยู่คนละคณะคนละสาขากุก็งงว่าสนิทกันได้ไงหรือรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ..แต่กุเห็นมารับมาส่งเด็กสองคนนี้บ่อย"..น้ำหนึ่งมันก็อธิบายยืดยาวแต่สายตาบ่งบอกว่าห่วงน้องๆมากพอสมควร..จะไม้ให้ห่วงได้ไงฉายาของไอ้สายฟ้าคือคลำไม่มีหางฟาดเรียบไม่ว่าจะชายหรือหญิง..
แล้วประเด็นคือเฌอกับต้นข้าวออกแนวหวานทั้งคู่น่าจะเข้าทางไอ้สายฟ้าเลย..ผมรู้สึกคุ้นหน้าเด็กที่ชื่อเฌอเหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่นึกไม่ออก..เรามาถึงมอผมก็แวะส่งไอ้ต้นน้ำเพราะเราอยู่คนละคณะ..มีเสียงกรี้ดออกมาเบาๆเป็นปรกติบางทีก็ไม่ชินบางทีก็คิดว่าเดียวคงจะเงียบไปเอง..3ปีแล้วที่ยังมีเสียงกรี้ดเพื่อนบอกว่าถ้ามีแฟนเสียงก็เงียบไปเอง..
แล้วจะมีแฟนได้ไงก็ยังไม่เจอใครที่ทำให้ใจเต้นแรงสักที..ที่ผ่านมาก็แค่ฉาบฉวยเป็นปรกติของผู้ชายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป..ผมมาถึงคณะตัวเองก็มีเพื่อนๆนั่งรอที่โต๊ะประจำเหมือนเช่นเคย..
"มานี่เลยครับไอ้คุนชาย..มึงแอบไปกินข้าวกับเด็กมาหรอว่ะเมื่อวาน..น่ารักซะด้วย"..เสียงไอ้ชินแซวทั้งที่ผมยังไม่ได้นั่งลงด้วยซ้ำ..
"เด็กอะไร..กุทำน้องเจ็บตัวเมื่อวาน..ยังดีลูกเค้าไม่เป็นไรมาก..เลยพาไปกินชาบูปลอบใจ"..ผมตอบไปตามความคิดและหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนดู..ก็เจอกับภาพตัวเองเต็มโซเชียลกับน้องที่ชื่อเฌอจนผมก็งง..
"ชื่อน้องเฌอ..นายพีรวัส นิติกุล เรียนนิติศาสตร์ อยู่ปีหนึ่ง อายุ19ปี..ในประวัติคือโสด ว้าว..แม่ง..เร็วชิบหายเพจมอเราแม่งสุดยอดจริงว่ะ..เห้ย..บ้านอยู่เชียงใหม่ด้วยว่ะ..จบจากบ้านแม่มึงด้วยนะไอ้คุนชาย..มึงแน่ใจนะว่าไม่ได้หลอกพวกกุแอบมีเด็กแล้วไม่บอกเพื่อนหรอ"..พอไอ้คิวพูดจบผมก็หยิบโทรศัพท์ในมือมันมาอ่านทันที..
จบจากมัธยมที่เดียวกับผมที่เรียนมา6ปีจริงๆแล้วผมก็ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพเพราะพ่ออยู่กรุงเทพเป็นหลัก..ส่วนแม่ก็ไปๆมาๆแต่ส่วนมากก็อยู่กรุงเทพโดยให้พี่ชายเป็นคนบริหารกิจการที่เชียงใหม่เพราะแม่ปลดเกษียนตัวเองเพราะอายุเยอะแล้ว..ถึงว่าทำไมผมคุ้นหน้าเฌอแล้วเมื่อวานทำไมน้องไม่บอกนะว่ารู้จักผม..
"มาเลยโทรศัพท์ตัวเองก็มีมาทำหน้างง..แต่กุว่า..คงไม่ใช่เด็กมึงหรอก..เด็กไอ้สายฟ้าใช่ป่ะ"..ไอ้คิวพูดจบผมก็เห็นไอ้สายฟ้าเดินมากับเฌอ
"มันตั้งใจเดินควงเฌอมาคณะเราทำไมว่ะ"..ไอ้ชินพูดจบผมก็เห็นไอ้สายฟ้าลูบหัวเฌอที่ยืนยิ้มรอไอ้สายฟ้าอยู่หน้าห้องอาจารย์..
"ตัวจริงน้องน่ารักกว่าในรูปเยอะเลยไท่แปลกใจที่ไอ้สายฟ้ามันจะอยากเตลมอ่ะนะ..เป็นผู้ชายก็ไม่ติดว่ะถ้าจะน่ารักขนาดนี้..ควงไปไหนก็ไม่อายคนเว้ย"..ไอ้ชินทำหน่าตาเพ้อฝัน..ไอ้คิมหมั่นไส้เลยตบหัวเข้าให้
"มึงจะมาเพ้อฝันอะไร..โน้นครับเมียมึงเดินหน้าบูดม่โน้นแล้ว"..ไอ้คิมพูดจบผมก็หันไปพอดี..ไอ้เพียวเดินหน้าตึงมาแต่ไกล..
"ไอ้คิม..กุยังไม่ได้มันเป็นเมียโว้ย..เดียวแม่งได้ยินก็งอนกุอีก..แม่งยิ่งง้อยากๆ"..ไอ้ชินบ่นอุบอิบจนผมกับไอ้คิมแอบขำก็มันเล่นเฝ้าไอ้เพียวมาหลายปีตั้งแต่มัธยมยันขึ้นมหาลัยแต่ก็ไม่มีความคืบหน้าอะไร..
"มัวแต่ช้าหมาคาบไปแดกแน่มึง"..ไอ้คิมพูดจบผมก็มองตามหลังไอ้ชินที่ไวกว่าพวกเราซะอีกผมกับไอ้คิมต้องรีบวิ่งตามไอ้ชินทันที..
"ทำเหี้ยอะไรกัน"..ไอ้ชินเดินตรงไปกระชากคอเสื้อไอ้บลูออกจากตัวไอ้เพียว..
"เห้ย..ใจเย็นชิน"..ผมรีบดึงมันออกจากตัวไอ้บลูทันที..
"เป็นเหี้ยอะไรของมึงไอ้ชิน..หมาหวงก้างทั้งที่ไม่มีสิทธิ์หวงเหรอว่ะ..ฮ่าาาาฮ่าาาาตลกชิบหาย"..ไอ้บลูผลักอกไอ่ชินเบาๆจนผมกับไอ้คิมต้องตับไอ้ชินไว้..
"มึงก็เห็นว่ากุจะล้มอย่างี่เง้า..เออ..ขอโทษแทนมันด้วยหละกันบลู"..เพียวพูดจบไอ้ชินก็ยิ่งเหวี่ยงหนักกว่าเดิม..
"มึงเข้าข่างมันอีกแหละชิน..แม่ง"..ไอ้ชินโวยวาย..
"มีอะไรกันว่ะบลู"..เสียงสายฟ้าปทรกเข้ามา..ผมหันไปมองเฌอที่ยืนทำตาปริบๆอยู่ข้างๆไอ้สายฟ้าเห็นแล้วก็ขัดใจยังไงบอกไม่ถูกเหมือนกัน..
"เปล่า..ไปเหอะเดียวแม่งมีหมาจะกัดกุอีก"..ไอ้บลูพูดจบก็หยักไหล่แบบกวนๆส่วนไอ้ชินก็ยิ่งโมโหไปอีก..ไอ้เพียวเลยเดินหนีไอ้ชินจนผมกับไอ้คิมส่ายหัวไปมา..ผมมองตามไอ้สายฟ้าที่โอบไหล่เฌอให้เดินตามอย่างว่าง่ายก็รู้สึกตะหงิดในใจ..พอมาถึงโต๊ะไอ้ชินก็กระแทกก้นตัวเองลงกับโต๊ะอย่างแรงจนทุกคนถอนหายใจ..
ณ..โรงอาหารส่วนกลาง..
"ได้ข่าวว่าไปคณะวิศวะมาหรอเมื่อเช้า"..เสียงพี่น้ำหนึ่งดังมาแต่ไกลและแกล้งนั่งลงข้างๆต้นข้าวจนตัวติดกัน..ต้นข้าวก็ทำหน้าดุๆใส่พี่น้ำหนึ่งจนผมอดขำไม่ได้..
"ครับ..พอดีพี่สายฟ้าเค้าชวนไป"..ผมตอบพี่น้ำหนึ่งใจก็สงสัยว่าทำไมรู้ไวจัง..
"เฌอรู้จักไอ้สายฟ้าได้ไง"..พี่น้ำหนึ่งถามต่อ..
"..ยุ่ง."..ต้นข้าวพูดขึ้นมา..
"อ้าว..ไอ้เตี้ย..พี่ก็แค่สงสัยอยู่คนละคณะรู้จักกันได้ไง..พี่เป็นห่วงเราสิงคนนะ"..พี่น้ำหนึ่งพูดขึ้นมา..
"พี่สายฟ้า..เป็นพี่ชายของต้นน้ำครับ..อืม..ลูกพี่ลูกน้องใช่ไหมต้นน้ำ"..ผมตอบพี่น้ำหนึ่งไป..
"อือ..พี่ถามทำไมครับ"..ต้นข้าวถามพี่ต้นน้ำ..
"เปล่า..แค่ถามเฉยๆ"..พอพี่ต้นน้ำพูดจบก็เดินออกไปเฉยเลยผมกับต้นข้าวก็เกาหัวแบบงงๆ..พอเรากินข้าวเสร็จก็ตั้งใจมากินกาแฟตรงข้างๆโรงอาหาร..พอมาถึงร้านก็เจอกับกลุ่มพี่เมธัส..ช่วงนี้แปลกมากเจอพี่เค้าบ่อยๆ..ทั้งที่บางทีตั้งใจอยากจะเจอกลับไม่ได้เจอ..อย่างช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปตามติดะเมธัสเพราะค่อนข้างจะเรียนหนักและอาจารย์ก็เริ่มสั่งงานเยอะขึ้น..
"เอาอะไรเดียวเราไปต่อแถว..ข้าวไปจองโต๊ะรอเลย"..ผมบอกต้นข้าว..
"เอาเหมือนเดิม..เดียวเราถือกระเป๋าไปจองโต๊ะก่อนนะ"..ต้นข้าวพูดจบก็เดินไปทางโซนใกล้ๆน้ำตก..
ผมต่อแถวมาเรื่อยๆก็ถึงคิวตัวเอง..แต่ไม่ได้สนใจว่ามีใครอยู่ข้างหลัง..
"ทำไมไม่ใส่แว่น.".มีคนกระซิบถามผมเบาๆกลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นตัวที่คุ้นๆก็ทำให้ผมต้องเงยหน้ามอง..
ตึก..ตึก..ตึก..
"..โอ๊ะ.."..เฌอคงตกใจที่ผมมาใกล้ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัว..แววตาตื่นตระหนกนั่นทำให้ผมถึงกับอึ้งตกในภวังค์ไปแปบนึง..มือหนาของตัวเองก็ดันไปคว้าเอวเล็กๆนั่นไว้พอดีเพราะเฌอน่าจะตกใจจนเซ..มือสองข้างของเฌอดันหน้าอกผมไว้..เหมือนกับในซีรีย์วายที่สาวๆในคณะผมชอบดู..สายตาใสซื่อนั่นดูประหม่าจนผมจับได้..
เมื่อกี้คือหีวใจตัวเองเต้นใช่ไหมทำไมมันดูดังทะลุออกมานอกอก..
"อะแฮ่ม..จะกอดเอวเพื่อนข้าวอีกนานไหมครับ..ชาเขียวข่าวละลายพอดี"..น้องที่ชื่อต้นข้าวมาสะกิดมือจนผมตกใจและเฌอก็ผลักผมออก..น้องหน้าแดง..หูแดง..คอแดง..จนผมนึกอยากแกล้งต่อ..
"2แก้วนี้ผมจ่ายเองครับ"..ผมบอกพนักงานที่กำลังม้วนตัวด้วยความเขินอยู่..
เฌอกับต้นข้าวก้มหัวให้และเดินออกไปด้วยความงุนงง..
"เมื่อกี้กุเห็นมึงแอบเตาะน้องเฌอนะ"..ไอ้คิมมากอดคอแซวผม..ผมไม่ได้ตอบอะไรพอได้น้ำที่สั่งปุ้บก็เดินออกมาหาเพื่อนๆที่โต๊ะแอบจับหัวใจตัวเอง..
"คงไม่ใช่มั้งกุไม่เคยเป็นแบบนี้นี่หว่า"..ผมบ่นกับตัวเองและเดินมาหาไอ้คิมกับไอ้ชินและผองเพื่นทั้งหลายที่แซวสาวๆอยู่จนผมส่ายหัว..พอดีกับที่ไอ้ต้นน้ำเดินหัวฟูมาหาพวกเราพอดี..ช่วงนี้ทนายอย่างไอ้ต้นน้ำค่อนข้างจะเรียนหนัก
"เห้ย..เด็กคณะไหนว่ะ..น่ารักชิบหาย"รุ่นน้องคณะบริหารที่พวกเราคุ้นหน้าก็ทักขึ้นมา..เพราะไอ้เด็กคนนี้เป็นเดือนคณะปีล่าสุด..อยู่ๆอ้เด็กนั่นก็เดินไปที่โต๊ะของเฌอดับต้นน้ำไปพูดอะไรสักอย่าง..สักพักเด็กบริหารนั่นก็ยื่นโทรศัพท์ให้เฌอ..ส่วนเฌอก็น่ากดไลน์ไม่ก็เบอร์โทรให้ไป..อะไรจะง่ายขนาดนั่นภัยจะมาถึงตัวเองซื่อจนบื้อจริงๆผมบ่นให้เฌออยู่ในใจ..
"เชี้ย..ขอไลน์น้องเฌอแน่ๆ"..ไอ้คิมยกกาแฟขึ้นดูดและพูดขึ้นมา..
"ระดับเดือนขนาดนั่นเป็นกุก็ให้ไหมว่ะ"..ไอ้ชินพูดขึ้นมา..
"ง่ายเกิน"..ผมพูดขึ้นมาแล้วลุกขึ้นเดินออกจากร้านกาแฟทันทีจนเพื่อนๆต้องวิ่งตาม..แต่ผมเห็นไอ้ต้นน้ำเดินไปที่โต๊ะของเฌอกับต้นข้าวไม่รู้ว่าไปพูดอะไร..แต่อยู่ๆผมก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในทันที..ผมเลยนึกถึงเพื่อนกลุ่มนึงที่เคยเรียนด้วยกันมาก่อนตอนมัธยม..เราสนิทกันมากในช่วงมัธยมพอเรียนจบทุกคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนตามที่ตัวเองถนัด..แต่ยังดีที่มีสองสามคนมาเรียนที่เดียวกัน..ถึงจะคนละคณะแต่เราก็เจอกันบ่อยๆ..
ผมเลยแวะเข้าไปที่คณะแพทย์ก่อนที่จะกลับคอนโดและทักหาเพื่อนรักอย่างนานิทันที..สักพักใหญ่ๆนานิก็เดินมากลับไอ้บีมที่ผมก็งงๆง่าสองคนนี้มาคบกันได้ไงทั้งที่เราเรียนมาด้วยกันตั้งหลายปีสมัยมัธยมแต่มาเปิดตัวคบกันตอนที่นานิอยู่ปีสอง..
"เออ..ดีนะกุทักไม่ตอบแล้วมาทักแฟนชาวบ้านเค้า..ไอ้ห่า..จะตีท้ายครัวกุหรอไอ้คุนชาย"..ไอ้บรมพูดจบก็เดินมากอดผมด้วยความดีใจ..
อยู่คุนหมอนานิก็หยิกพุงไอ้บีมจนผมหัวเราะออกมากับท่าทางของไอ้บีมที่กลัวนานิแบบสุดๆ..
"โอ้ย..นานิ..บีมแค่ล้อเล่นกับคุนชายเองคร้าบ"..ไอ้บีมทำเป็นแมวน้อยไปอ้อนแฟนตัวเองผมละหมั่นไส้..
"เออ..อยู่พร้อมกันพอดีมีเรื่องจะถามพวกมึงหน่อยนึง"..ผมนั่งลงเก้าอี้หน้าคณะแพทย์มีเสียงกรี้ดอกมาเบาๆ..นานิกับไอ้บีมก็ส่ายหัวไปมาส่วนผมชินแล้ว..จริงๆก็ปีสามแล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนในมอยังตามกรี้ดผมอยู่แถมยังตั้งกลุ่มเอฟซีมีด้อมให้ผมด้วยทั้งที่ตัวเองไม่ใช่ดาราหรือคนมีชื่อเสียงมากมายอะไรขนาดนั่น..
"มึงรู้จักน้องในรูปกันไหม..เค้าเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกันกับเราและมาเรียนที่นี่ด้วยนะ"..ผมพูดจบก็ยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปเฌอที่เพจของมหาลัยเอาลงตอนผมไปนั่งกินชาบูกับน้อง..
"อ๋อ..น้องเฌอ..ทำไมหรอ..นานิรู้จักเพราะเราเรียนชมรมถ่ายรูปด้วยกันมาสามปีสมัยมัธยมปลาย"..นานิพูดขึ้นมา..
ส่วนไอ้บีมก็ยิ้มแบบแปลกๆจนผมมองหน้าไอ้บีมด้วยความงุนงง..
"อันดับแรกมึงไปนั่งกินข้าวกับน้องได้ไงก่อน..มึงไม่เคยไปกินข้าวกับใครถ้าไม่สนิทกันจริงๆ"..ไอ้บีมถามขึ้นมา..
"วันนั่นพอดีกุทำน้องเจ็บตัวเตะบอลไปอัดหน้าน้องและทำแว่นน้องหักอีก..เลยพาไปตัดแว่นใหม่และก็เลยชวนน้องกินข้าวก็แค่นั่น"..ผมตอบนานิและบีมไป..
"ไม่ใช่แหละไอ้คุนชาย..มึงเป็นคนประเภทหวงพื้นที่ส่วนตัวมากๆถ้าไม่สนิทมึงจะไม่มีทางให้เข้าไปอยู่ในชีวิตประจำวันของมึง..ปรกติพาไปตัดแว่นเสร็จก็ต้องแยกย้ายแต่มึงบอกชวนน้องไปกินข้าว..เดียวก่อนมึงไม่เคยไปกินข้าวกับใครสองต่อสองนอกจากคนที่สนิทเท่านั่น."..ไอ้บีมพูดจบผมก็ขมวดคิ้วมันจะสื่ออะไรของมัน..
"กุจะให้มึงดูอะไรนะ..เผื่อจะหายโง่ขึ้นมาบ้าง"..ไอ้บีมพูดจบผมก็ยิ่งงงไปกันใหญ่..
มันยื่นรูปสมัยมัธยมให้ดูทำไม..ผมก็เลื่อนดูไปเรื่อยๆก็ไม่มีอะไรผิดแปลกนะ..แข่งกีฬาสี..ประเพณีต่างๆในโรงเรียน..กิจกรรมต่างๆที่เราทำในตอนนั่นผมก็ยิ่งงงเข้าไปอีก..
"มานี่เดียวกุบอก..จะได้หายโง่สักที"..ไอ้บีมพูดจบ..
"มึงเห็นรูปนี่ไหม..และอีกรูป..เนี่ยะหมดเนี้ยสังเกตุดีดี.."..ไอ้บีมมันถามผม..ผมก็เห็นเป็นตอนแข่งบาสกับตอนรับถ้วยรางวัลน่าจะสมัยมอห้ามั้ง..ผมก็ยังคงงงว่ามันจะสื่ออะไร..
"มึงเห็นใครนอกเหนือจากพวกเราในรูปไหม..ดูก่อนแล้วค่อยตอบ..ดูดีดีแล้วมึงจะรู้ว่า..คนอย่างมึงก็โง่ได้เหมือนกัน"..ไอ้บีมพูดจบนานิก็หยักไหล่..ผมลองพิจารณาดูหลายๆรูป..พอมองดูดีดีมันจะมีคนคนนึงหรือไม่ก็เด็กผู้ชายใส่แว่นอยู่ในรูปติดทีเผลอมาด้วยตลอด..ไม่ว่าจะตรงสนามฟุตบอล..ตอนเดินขบวนต่างๆหรือถ่ายเล่นกันบริเวณโต๊ะประจำของโรงเรียนมัธยมเก่า..จะมีรูปเด็กผู้ชายใส่แว่นหนาๆติดมาแบบทุมเผลอบ้าง..หรือบางรูปก็มีรอยยิ้ม..แต่ส่วนมากจะมีติดมาแทบทุกรูปที่ผมถ่าย..
ผมลองซูมดู..
ตึก..ตึก..ตึก..
"เอ๋อ..ไปเลยดิ..จริวๆน้องเฌออยู่ใกล้มึงตลอดเพียงแต่มึงไม่รู้..มึงว่าแปลกไหมไอ้คุนชาย"..ไอ้บีมกอดอกมองผม..
"มันก็แปลกนะ"..ผมก็ตอบมันไป..
"ถ้าไม่เชื่อกุจะพิสูจน์ให้ดูว่ากุไม่ได้คิดไปเอง"..ไอ้บีมบอกผม..ก็อยากรู้เหมืนกันว่าสิ่งที่ไอ้บีมคิดนั่นมันอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ..หรือผมกับบีมอาจจะไปเองแต่ก็แค่อยากรู้มันจะเป็นไรไป..
