สี่หลิงหลงต้องเข้าไปพัวพันกับหญ้างามอันดับหนึ่งแห่งหอคณิกาชายอันเลื่องชื่อเพียงเพราะถูกพี่สาววางแผนทำลายชื่อเสียง ทว่าเมื่อได้พบเสี่ยวไป่กลับได้พบเบาะแสที่เกี่ยวเนื่องกับพิษที่คร่าชีวิตพี่ชายของนางไป
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,นางเอกเก่ง,หมอ ,ชายหญิง,จีนโบราณ,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สี่หลิงหลงต้องเข้าไปพัวพันกับหญ้างามอันดับหนึ่งแห่งหอคณิกาชายอันเลื่องชื่อเพียงเพราะถูกพี่สาววางแผนทำลายชื่อเสียง ทว่าเมื่อได้พบเสี่ยวไป่กลับได้พบเบาะแสที่เกี่ยวเนื่องกับพิษที่คร่าชีวิตพี่ชายของนางไป
ผู้แต่ง
จิ้งจอกราตรีกาล
เรื่องย่อ
คำโปรย
"ข้าหาใช่แขกเหล่านั้นของเจ้า"
"ถูกต้อง ท่านมิได้เป็นแขก ทว่าเป็นท่านหมอของข้า ในใจข้าท่านสำคัญยิ่งกว่า"
สี่หลิงหลง...หมออัจฉริยะของตระกูลสี่ที่ต้องการสืบหาต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายของนางต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา
ได้พบเข้ากับ เซี่ยเสี่ยวไป่ คณิกาชายชั้นสูงที่มีพิษปริศนาชนิดเดียวกันกับพี่ชายอยู่ในร่าง
เบาะแสที่มีคือ...หญ้างามผู้หนีตายกลับมาในสภาพที่ไม่ต่างจากพี่ชายของหลิงหลง
ทำให้เสี่ยวไป่กับหลิงหลงช่วยกันสืบหาที่มาของพิษด้วยกัน ทว่ายิ่งสืบ ที่มาของพิษก็ยิ่งลึกลับ
มันคือพิษอะไรกันแน่ แล้วใครคือฆาตกร!
🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾
🦊คุยกับคุณจิ้งจอก🦊
ก่อนอื่น เรื่องนี้แต่งขึ้นเองจากจินตนาการของไรท์โดยโทนเรื่องจะเป็นแฟนตาซีที่อยู่ในสถานที่ที่คล้ายกับจีน
หรือพูดอีกอย่างคือเป็นแฟนตาซีธีมจีน ดังนั้นเนื้อเรื่องอาจจะมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับนิยายจีนทั่ว ๆ
แต่บางส่วนอาจจะไม่เหมือนหรือไม่ได้อิงความเป็นจีน
สรุปแล้ว เรื่องนี้ ตามใจคนเขียนนะคะ!!!
แต่บางอย่างอาจจะไม่สมเหตุสมผล โดยเฉพาะสำหรับคนที่ชอบอ่านแบบจีนจ๋าเลยอาจจะไม่ชอบเลยก็ได้ 👉🏻👈🏻😰
และเรื่องนี้ถือว่าเป็นนิยายจีนเรื่องแรกของไรท์ หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ถ้าชอบก็อย่าลืมกดใจ❤️ และกดติดตามไว้ด้วยนะคะ แล้วแวะคอมเม้นท์ติชม ให้คำแนะนำกับกำลังใจไรท์ด้วยนะคะ
รักทุกคนค่ะ ❤️❤️❤️
เมื่อกลับมาถึง ข้ารับใช้จึงรีบเข้ามาเรียนเชิญแกมบังคับนางให้ไปเรือนใหญ่ อันเป็นที่อยู่ของมารดาและบรรดาพี่น้องต่างบิดาของนาง
หลิงหลงเดินตามสาวใช้ผู้หนึ่งมาถึงเรือนจนกระทั่งได้ยินเสียงด่าทอของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวดังลอดมาจากในห้อง
“เหตุใดนางยังไม่มาอีก ชักช้าเช่นนี้นางจงใจกลั่นแกล้งข้าเป็นแน่”
“ใจเย็นก่อนน้องสาม”
“ให้ข้าใจเย็นหรือ พี่ใหญ่ นางให้ข้ารั้งรออยู่เป็นชั่วยาม เช่นนี้เท่ากับว่านางจงใจกลั่นแกล้งข้า!” สี่ลี่หรูกล่าวจบก็เขวี้ยงถ้วยชาลงพื้นแตกกระจาย
สี่ลี่หมิงถอนใจออกมาอย่างจนปัญญา ด้วยความที่สี่ลี่หรูเป็นบุตรีคนเล็ก นางจึงถูกประคบประหงมดุจไข่มุกงามกลางฝ่ามือ [1] ผู้อื่นกล่าวเตือนเรื่องกิริยาอย่างไรก็ไม่ฟัง
นางระอายิ่งนัก
ขณะที่กำลังจะเอ่ยให้น้องสาวสงบสติอารมณ์ลง หางตาพลันเหลือบไปเห็นหลิงหลงเข้า นางจึงรีบเรียกให้หลิงหลงเข้ามา
“น้องรองเจ้ามาแล้วเหตุใดจึงไม่เข้ามาเล่า”
สี่ลี่หรูได้ยินว่าหลิงหลงมาแล้ว นางจึงรีบปรับสีหน้าแล้วปรี่เข้าไปกอดแขนดึงให้ร่วมดื่มชาด้วยกัน
“พี่รอง ในที่สุดท่านก็มาเสียที”
“ข้าปล่อยให้น้องสามและพี่ใหญ่ต้องรอนานแล้ว” นางกล่าว “ยามที่ข้ามีธุระในวังได้พบท่านแม่ บอกว่าเจ้าต้องการพบข้า”
“เจ้าค่ะ” สี่ลี่หรูยิ้มแย้มพลางรินน้ำชาให้หลิงหลง “ข้ากับพี่ใหญ่ไม่ได้พบท่านมานานจึงอยากพบท่าน”
“อ้อ เช่นนั้นต้องโทษข้าแล้ว”
สี่ลี่หรูลอบส่งสายตาให้พี่สาว สี่ลี่หมิงยิ้มก่อนรินน้ำชาให้หลิงหลง
“นอกจากพบปะพูดคุยแล้ว ข้ายังมีเรื่องขอร้องเจ้า”
“เชิญพี่ใหญ่กล่าว”
“ตระกูลสี่ของเราเป็นตระกูลหมอ ทุกคนล้วนรู้วิชาแพทย์ไม่มากก็น้อย หลายวันนี้พี่ใหญ่ไปดูแลโรงหมอกลาง ได้พบคนไข้ผู้หนึ่ง โรคของเขาแปลกประหลาด ข้าไม่เคยพบเจอมาก่อน จึงอยากเชิญน้องรองไปพบคนไข้รายนี้”
หลิงหลงปรายตามองสี่ลี่หมิงนิ่ง
ตระกูลสี่ล้วนแต่เป็นแพทย์ตั้งแต่กำเนิด เรียนรู้วิธีฝังเข็มก่อนเอ่ยคำว่าแม่ แม้แต่ตระกูลสาขายังเกี่ยวข้องกับการแพทย์และสมุนไพร
พี่หญิงใหญ่ของนางผู้นี้ แม้จะไม่ได้สนิทสนมอะไรมากมาย แต่หลิงหลงยังพอรู้ฝีมือด้านการแพทย์ของนาง ซึ่งไม่เลวเลย
แม้คนส่วนใหญ่จะยกย่องนางว่าเป็นหมอเทวดา แต่สี่ลี่หมิงก็ได้ชื่อว่าเป็นหมอมือฉกาจผู้หนึ่งเช่นกัน ที่พี่หญิงมาหานางเช่นนี้มีเพียงสองสาเหตุเท่านั้น
ประการแรกคือ คนไข้ผู้นั้นต้องเป็นโรคประหลาดจริง ๆ จึงได้เชิญนางมาหารือ ทว่าดูจากรูปการณ์แล้วคาดว่าประการสองน่าจะเป็นไปได้มากกว่า...
หลิงหลงมองสี่ลี่หมิงด้วยสายตาเฉื่อยชา “หากช่วยได้ข้าจะช่วย พี่ใหญ่ อาการป่วยของเขาเป็นอย่างไร”
สี่ลี่หมิงถอดใจเล็กน้อย “น่าเสียดาย อาการของเขาประหลาดเสียจนข้าไม่รู้จะเริ่มอธิบายจากที่ใด หากยามค่ำน้องรองไม่มีกิจ ข้าจะพาเจ้าไปพบเขา”
“อ้อ” หลิงหลงโคลงศีรษะเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตากลับมายังถ้วยชาที่วางอยู่ตรงหน้า
ประการที่สอง พี่สาวน้องสาวของนางกำลังวางแผนการบางอย่าง
สี่ลี่หมิงยิ้มให้หลิงหลงพร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแกมบังคับ “น้องรอง ข้ากับน้องสามจะให้คนไปตามเจ้าเมื่อถึงเวลา ดีหรือไม่”
หลิงหลงไม่ตอบ นางยกถ้วยน้ำชาขึ้นทำท่าจะดื่ม แต่ก่อนดื่มนางดมว่ามีสิ่งใดเจือปนหรือไม่
พึงรู้ว่าหลิงหลงมีประสาทสัมผัสเป็นเลิศทั้งด้านกลิ่น การมองหรือแม้แต่การได้ยิน ดังนั้นหากมีสิ่งผิดปกตินางจะรับรู้ได้ทันที
สี่ลี่หรูมองทั้งสองสลับไปมา พวกนางคุยกันจนไม่เว้นช่องให้นางแทรก เรื่องนี้ทำให้นางไม่พอใจ
แต่เพื่อสิ่งที่ต้องการ นางจะอดทนไว้หน่อยก็ย่อมได้!
เมื่อสี่ลี่หมิงและหลิงหลงคุยกันจบ นางจึงถือโอกาสกล่าวบ้าง
“พี่รอง ข้าดีใจที่มีท่านเป็นต้นแบบ ทั้งงดงามทั้งจิตใจดี เพียงแต่คนไข้รายนี้ไม่ใช่คนที่มีฐานะดีเท่าใดนัก หวังว่าพี่รองจะไม่ถือสา”
“ฐานะคนไม่สำคัญเท่าชีวิตคน น้องสาม” หลิงหลงกล่าวเสียงเรียบ
สี่ลี่หรูชะงัก คำพูดนี้เป็นการตำหนินางใช่หรือไม่
สี่ลี่หมิงเหลือบมองน้องสาว แววตาของนางแลดูสะใจแต่ยังคงกล่าวปลอบน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“น้องรองกล่าวถูกต้อง ชีวิตคนย่อมสำคัญที่สุด น้องสามยังเด็ก ไว้พี่ใหญ่จะค่อย ๆ สั่งสอนเจ้า”
“พี่ใหญ่กล่าวได้ถูกต้อง น้องสามยังต้องได้รับการสั่งสอนอีกมากมาย” หลิงหลงสำทับ แต่สี่ลี่หรูกลับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ
นางลุกขึ้นมาชี้หน้าตวาดเสียงดัง
“นี่พี่ใหญ่กับพี่รองหาว่าข้าโง่หรือ!”
“ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” สี่ลี่หมิงพยายามดึงให้นางนั่งลง แต่สี่ลี่หรูสะบัดมือนางออก
“ข้าไม่ได้โง่นะ”
“ท่าทางน้องสามจะไม่เข้าใจ ข้ากับพี่รองเจ้าหวังจะให้เจ้า…”
“ข้าไม่สน!” สี่ลี่หรูกระทืบเท้าอย่างเดือดดาล “เรื่องนี้ข้าจะนำไปบอกท่านพ่อท่านแม่”
นางทิ้งท้ายแล้วเดินปึงปังจากไป สี่ลี่หมิงถอนใจอย่างจนปัญญาก่อนจะหันไปมองหลิงหลงที่ยังคงมีสีหน้าราบเรียบ
“ข้าขอโทษเจ้าด้วย กิริยาที่น้องสามแสดงออกมาค่อนข้าง…เฮ้อ ไว้ข้าจะอบรมนางให้ดี”
หลิงหลงแสร้งถอนใจก่อนจะกล่าวเสียงเรียบเหมือนคุยเรื่องทั่วไป ทว่าความหมายที่แฝงอยู่กลับทำให้สี่ลี่หมิงหน้าชา
“น้องสามถูกประคบประหงมย่อมเอาแต่ใจเป็นธรรมดา โชคยังดีที่ข้าเป็นพี่สาวนาง เสียหน้าในบ้าน สุดท้ายก็เป็นเรื่องภายใน” หลิงหลงยกน้ำชาดื่มจนหมดถ้วยก่อนวางคว่ำลง “พี่ใหญ่ เรื่องคนไข้ข้าช่วยท่านได้ แต่สำหรับเรื่องน้องสาม ข้าไม่อาจช่วยท่านได้ บางทีท่านคงต้องปรึกษาพ่อเลี้ยงซ่ง หากไม่มีธุระอันใดแล้วข้าขอตัว”
จบคำหลิงหลงค้อมศีรษะเล็กน้อยเป็นเชิงลา ก่อนจากไป
“น้องรองเดินกลับดี ๆ” สี่ลี่หมิงยิ้มส่งหลิงหลงจนลับตา
เมื่อนางกลับเข้ามาในห้องสีหน้าของสี่ลี่หมิงกลับเปลี่ยนเป็นเย็นชา
คำพูดสุดท้ายก่อนจากไปของหลิงหลง เป็นการตำหนิว่า สี่ลี่หมิงไร้การอบรม หากคนนอกรู้เข้าจะขายหน้ามาถึงตระกูล ซ้ำยังตำหนิมาถึงบิดาของนางอีก
น้องรองคนนี้ นางเกลียดยิ่งนัก
รูปโฉมงามกว่า ฉลาดกว่า ฝีมือทางการแพทย์ยอดเยี่ยมกว่า ชื่อเสียงขจรตั้งแต่ยังอายุยังน้อยและเป็นว่าที่ผู้สืบทอดหัวหน้าตระกูลสี่ต่อจากสี่หนิงอวี่
เรื่องรูปโฉม นางยอมรับว่าไม่มีวันเทียบเคียงหลิงหลงได้ ดวงตาสีน้ำเงินดุจท้องฟ้ายามค่ำคืน เส้นผมยาวสลวยดุจแพรไหมสีดำขลับ แม้อายุยังไม่ถึงวัยปักปิ่นแต่กลับดูโดดเด่นเสียเหลือเกิน คนข้างนอกยังเล่าลือว่านางงามเป็นอันดับหนึ่งของอาณาจักรด้วยซ้ำ
ส่วนนางแม้จะมีใบหน้าละหม้ายหลิงหลงเพราะสืบสายเลือดเดียวกัน แต่รูปโฉมกลับไม่โดดเด่นเท่า เส้นผมของนางเหยียดตรงสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน สี่ลี่หรูก็มีสีผมและสีตาเช่นเดียวกันกับนาง
หากว่าตามสัตย์แล้ว หลิงหลงและหลิงซานดูคล้ายสี่หนิงอวี่ผู้เป็นมารดาราวพิมพ์เดียวกัน ท่านยายผู้เป็นอดีตเจ้าบ้านก็มีผมสีดำคลับดวงตาสีน้ำเงินเข้มเช่นกัน นี่ทำให้นางสงสัยว่าผู้สืบทอดทุกคนจะต้องมีสีผมและสีตาเช่นนี้
ฝีมือทางการแพทย์นางยังสู้หลิงหลงไม่ได้ ทั้งที่นางอายุมากกว่าถึงสี่ปี ตรากตรำร่ำเรียนมาไม่น้อย แต่สุดท้ายก็สูญเปล่า กลับเป็นหลิงหลงที่มีชื่อเสียงว่าเป็นเลิศทางการแพทย์ไม่แพ้มารดา เป็นนางที่ถูกมองว่าด้อยกว่า
สุดท้าย นางที่เป็นบุตรสาวคนโต ไม่อาจได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประมุขบ้านอย่างที่ใฝ่ฝัน เพียงเพราะบิดาของนางเป็นอนุ ไม่ใช่สามีเอก
สี่ลี่หมิงยอมรับ นางริษยาน้องสาวต่างบิดาผู้นี้ยิ่งนัก คล้ายว่าทุกอย่างที่สมควรเป็นของนางถูกหลิงหลงแย่งไป
ดังนั้น น้องรองคงไม่ว่ากล่าว หากพี่ใหญ่จะแย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้านกับเจ้า
[1] ไข่มุกงามกลางฝ่ามือ : ทะนุถนอมดุจไข่ในหิน
..........................................................
หมาป่าที่เป็นเพื่อนสนิทของไรต์ได้กล่าวไว้ว่า
ถ้าสักวันต้องทะลุมิติเข้าไปในนิยายเรื่องนี้ของจิ้งจอก อย่างแรกที่หมาป่าจะทำคือดักตบยัยลี่สองคนนี้
ไรต์อดขำไม่ได้ ไม่รู้ว่าหมาป่าอินเกินไปหรือเราเขียนดี (แอบมั่น 555) แต่ก็หวังว่านักอ่านทุกคนจะอ่านแล้วสนุกเหมือนหมาป่านะคะ
ใครสนใจตามหมาป่าไป ก็อย่าลืมกดใจหรือคอมเมนต์ให้ด้วยนะคะ อิอิ