สี่หลิงหลงต้องเข้าไปพัวพันกับหญ้างามอันดับหนึ่งแห่งหอคณิกาชายอันเลื่องชื่อเพียงเพราะถูกพี่สาววางแผนทำลายชื่อเสียง ทว่าเมื่อได้พบเสี่ยวไป่กลับได้พบเบาะแสที่เกี่ยวเนื่องกับพิษที่คร่าชีวิตพี่ชายของนางไป
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,นางเอกเก่ง,หมอ ,ชายหญิง,จีนโบราณ,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สี่หลิงหลงต้องเข้าไปพัวพันกับหญ้างามอันดับหนึ่งแห่งหอคณิกาชายอันเลื่องชื่อเพียงเพราะถูกพี่สาววางแผนทำลายชื่อเสียง ทว่าเมื่อได้พบเสี่ยวไป่กลับได้พบเบาะแสที่เกี่ยวเนื่องกับพิษที่คร่าชีวิตพี่ชายของนางไป
ผู้แต่ง
จิ้งจอกราตรีกาล
เรื่องย่อ
คำโปรย
"ข้าหาใช่แขกเหล่านั้นของเจ้า"
"ถูกต้อง ท่านมิได้เป็นแขก ทว่าเป็นท่านหมอของข้า ในใจข้าท่านสำคัญยิ่งกว่า"
สี่หลิงหลง...หมออัจฉริยะของตระกูลสี่ที่ต้องการสืบหาต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายของนางต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา
ได้พบเข้ากับ เซี่ยเสี่ยวไป่ คณิกาชายชั้นสูงที่มีพิษปริศนาชนิดเดียวกันกับพี่ชายอยู่ในร่าง
เบาะแสที่มีคือ...หญ้างามผู้หนีตายกลับมาในสภาพที่ไม่ต่างจากพี่ชายของหลิงหลง
ทำให้เสี่ยวไป่กับหลิงหลงช่วยกันสืบหาที่มาของพิษด้วยกัน ทว่ายิ่งสืบ ที่มาของพิษก็ยิ่งลึกลับ
มันคือพิษอะไรกันแน่ แล้วใครคือฆาตกร!
🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾
🦊คุยกับคุณจิ้งจอก🦊
ก่อนอื่น เรื่องนี้แต่งขึ้นเองจากจินตนาการของไรท์โดยโทนเรื่องจะเป็นแฟนตาซีที่อยู่ในสถานที่ที่คล้ายกับจีน
หรือพูดอีกอย่างคือเป็นแฟนตาซีธีมจีน ดังนั้นเนื้อเรื่องอาจจะมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับนิยายจีนทั่ว ๆ
แต่บางส่วนอาจจะไม่เหมือนหรือไม่ได้อิงความเป็นจีน
สรุปแล้ว เรื่องนี้ ตามใจคนเขียนนะคะ!!!
แต่บางอย่างอาจจะไม่สมเหตุสมผล โดยเฉพาะสำหรับคนที่ชอบอ่านแบบจีนจ๋าเลยอาจจะไม่ชอบเลยก็ได้ 👉🏻👈🏻😰
และเรื่องนี้ถือว่าเป็นนิยายจีนเรื่องแรกของไรท์ หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ถ้าชอบก็อย่าลืมกดใจ❤️ และกดติดตามไว้ด้วยนะคะ แล้วแวะคอมเม้นท์ติชม ให้คำแนะนำกับกำลังใจไรท์ด้วยนะคะ
รักทุกคนค่ะ ❤️❤️❤️
“พี่ใหญ่ ท่านว่านางจะหลงกลหรือไม่”
สี่ลี่หรูหยิบขนมแป้งขึ้นมาพร้อมเอ่ยถาม สี่ลี่หมิงจิบชาดาฮงเปา พลางมองดูบุรุษสองคนที่กำลังบรรเลงเพลงอย่างเฉยเมย
“นางเข้าไปแล้ว จะกลงกลหรือไม่ อย่างไรเรื่องนี้จะต้องถึงหูท่านแม่”
นี่คือแผนที่แท้จริงของนาง
สี่หลิงหลงคือว่าที่ผู้นำตระกูล สืบทอดต่อจากสี่หนิงอวี่ ดังนั้นนางจึงเป็นหน้าตาของคนตระกูลสี่ ผู้อื่นก่อเรื่องท่านแม่ไม่สนใจได้ ทว่าหาก หลิงหลงทำเรื่องผิดพลาด ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ นางต้องถูกท่านแม่ตำหนิอย่างแน่นอน
และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ต่อจากนี้นางจะต้องถูกตำหนิอีกนับครั้งไม่ถ้วน!
“แล้วท่านแม่จะไม่ตำหนิพวกเราหรือเจ้าคะ” น้ำเสียงของสี่ลี่หรูเริ่มร้อนรน สี่ลี่หมิงกลับหัวเราะในลำคออย่างเย็นชา
“ไม่ตำหนิเราแน่นอน พวกเรามิได้เข้าไปในส่วนอภิรมย์ เพียงอยู่ในส่วนศิลปะ” สี่ลี่หมิงเหยียดยิ้ม “สี่หลิงหลงเหยียบเข้าไปในส่วนเริงรมย์ แม้ไม่อาจทำให้นางเสียพรหมจรรย์ได้ เนื่องด้วยข้อบังคับของตรอกเริงรมย์ แต่เมื่อท่านแม่รู้เรื่องนี้จะต้องเรียกนางไปตำหนิแน่”
นางรู้ดีว่าท่านแม่รักพวกตนมากเพียงใด ท่านแม่ไม่มีวันเอ่ยตำหนิพวกนางแน่
ยิ่งกว่านั้น การที่สี่หลิงหลง 'นำ'นางและน้องสามมาเสพสุขในตรอกเริงรมย์เช่นนี้ ต้องเป็นอีกเรื่องที่สี่หลิงหลงถูกท่านแม่ตำหนิ
“แต่หากนางบอกว่าพวกเราพามาเล่า พี่ใหญ่” สี่ลี่หรูยังคงกังวลไม่เลิก จนผู้เป็นพี่ต้องถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“เจ้าจะกลัวอะไร ท่านแม่เคยกล่าวโทษพวกเราหรือ” สี่ลี่หมิงส่ายหน้าเล็กน้อย “อย่างไรก็ตาม นอกจากท่านแม่จะตำหนินางแล้ว ข้าจะให้คนปล่อยข่าวว่านางมาที่ร้านหญ้างามเพราะติดพันบุรุษโคมแดง ดูสิว่าหมอที่มีชื่อเสียเช่นนี้จะมีคนนับถืออีกหรือไม่”
หมอหญิงที่ติดพันบุรุษในหอโคมแดง ผู้ใดจะเชื่อถือเล่า!
“พี่ใหญ่ฉลาดยิ่งนัก!” สี่ลี่หรูหัวเราะก่อนจะเบนสายตากลับไปมองหญ้างามที่กำลังแสดงอยู่
สี่ลี่หมิงวางถ้วยชาลง รอยยิ้มบนหน้านางเย็นชาดุจน้ำแข็ง
น้องรอง เมื่อชื่อเสียงเจ้าพังทลาย ท่านแม่ไม่เชื่อถือเจ้า ตำแหน่งผู้นำตระกูลของเจ้าก็ไม่มั่นคงอีกต่อไป
และถึงตอนนั้น เมื่อสี่หลิงหลงหลุดจากตำแหน่ง ผู้นำตระกูลคนถัดไปย่อมต้องเป็นนาง...สี่ลี่หมิง!
……
หลังเดินผ่านสวนดอกไม้มา ก็พบกับเรือนไม้สักงดงามหลังหนึ่ง แม้จะไม่ดูโออ่าเท่าโถงด้านหน้า แต่ก็ดูดีมิใช่น้อย ไม้ถูกแกะสลัก ข้าวของตกแต่งภายในถูกเลือกสรรอย่างดีมีระดับ
ใช้คำว่า 'สง่างาม' บรรยายเรือนด้านหลังก็คงไม่ผิดนัก
ทว่าถึงจะดูเรียบง่ายกว่าส่วนหน้าร้านที่นางผ่านมา แต่หลิงหลงกลับรู้สึกชอบเรือนด้านหลังอันสงบเงียบและสง่างามมากกว่าโถงด้านหน้าที่อึกทึกครึกโครม
พ่อเล้าเดินนำเข้าไปจนถึงหน้าประตูห้องหนึ่ง
“เสี่ยวไป่อยู่ด้านใน หากต้องการสิ่งใด ข้าน้อยจะรอรับใช้อยู่ด้านนอกนะขอรับ” พ่อเล้าเซี่ยเอ่ย
หลิงหลงพยักหน้า เขาจึงค่อมกายขอตัวแล้วจากไป
ทันทีที่นางเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไป ก็กลิ่นหอมหวานของน้ำผึ้งลอยอยู่ในอากาศ ภายในห้องมีเพียงคนผู้หนึ่งกำลังนั่งเท้าคางรออยู่
นั่นคือเสี่ยวไป่หรือ
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมอง ‘คนไข้’ อย่างที่ไม่อาจละสายตาได้
คนผู้นี้มีเส้นผมเหยียดยาวสีทองบางส่วนคลอเคลียอยู่บนบ่า ชุดผ้าไหมสีแดงปักลายดอกไม้ สวมใส่ไม่เรียบร้อยเผยให้เห็นแผงอกหนั่นแน่น ใบหน้าถูกปกปิดด้วยหน้ากากฉลุลายสีทองทำให้หลิงหลงมองไม่ชัดว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร
เสี่ยวไป่ลุกขึ้นเดินมาหานางด้วยท่าทางเกียจคร้านและทรงเสน่ห์ ระย้าที่ห้อยลงมาจากหน้ากากที่สวมไว้ส่งเสียงกระทบกันเป็นระยะตามจังหวะก้าวเดิน
เย้ายวนชวนมองยิ่งนัก
ผู้ที่มีกลิ่นอายเช่นนี้ มีเพียงบุรุษจากสถานเริงรมย์เท่านั้นที่ทำได้ ทว่าหากเทียบกับพ่อเล้าเซี่ยผู้แลดูอ่อนโยนและสุขุมแล้ว เสี่ยวไป่กลับดูน่าหลงใหลยิ่งกว่า
น่าหลงใหลราวกับน้ำผึ้งอาบยาพิษ
แม้จะรู้ว่ามีพิษ แต่ผู้คนกลับยินยอมที่จะดื่มมันเพื่อลิ้มรสความหอมหวานของมัน
หลิงหลงจ้องเขาตาไม่กะพริบจนกระทั่งเขามาหยุดอยู่ตรงหน้านาง
“ยินดีที่ได้พบท่าน ท่านหมอเทวดาผู้โด่งดัง” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยทัก พร้อมคว้ามือเรียวบางของหลิงหลงขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ ที่ปลายนิ้วโดยที่นางไม่ขัดขืน “ข้าน้อยเสี่ยวไป่ ยินดีมอบค่ำคืนที่ไม่อาจลืมเลือนให้กับท่าน”
หลิงหลงไม่ตอบ นางยังคงจ้องมองเสี่ยวไป่ไม่หยุด เขายกยิ้มขึ้นก่อนเอ่ยขึ้นอีก
“ท่านหมออยากถอดหน้ากากของข้าน้อยหรือขอรับ เช่นนั้นท่านถอดมันเถอะ”
เสี่ยวไป่ดึงมือเล็กขึ้นไปบนหน้า หลิงหลงจึงจับปลายหน้ากากแล้วดึงออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพเซียนสรรสร้าง ดวงตาสีทองประสานเข้ากับดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่ยังจับจ้องไม่วางตาจนเสี่ยวไป่รู้สึกขบขัน
“คุณหนูรองสี่ ข้าน้อยขี้ริ้วมากเสียจนท่านไม่อาจละสายตาหรือ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเหย้า
หลิงหลงไม่ตอบทั้งไม่หลบตา นางยืนมองเขาอยู่เช่นนั้นอีกพักใหญ่
“เจ้างามยิ่ง”
ในที่สุดหลิงหลงเอ่ยโต้ตอบ แม้น้ำเสียงและสีหน้ายังคงราบเรียบ แต่สายตายังคงมองเสี่ยวไป่ไม่ยอมลดละ
เสี่ยวไป่เลิกคิ้วก่อนจะเผยรอยยิ้มเย้ายวน แล้วเชื้อเชิญ
“ขอบคุณสำหรับคำชมขอรับ เชิญท่านเข้ามาด้านใน”
เสี่ยวไป่ยังคงกุมมือของนางเอาไว้แล้วดึงให้นางเข้ามาด้านใน หลิงหลงก้าวตามเข้าไปในห้องอย่างว่าง่าย บานประตูปิดลง
............................................................
เข้าไปทำอะไรกันหนอ ไรต์เข้าด้วย! //เสี่ยวไป่ปิดประตูอัดหน้า
และแล้วทั้งคู่ก็ได้เจอกันครั้งแรกด้วยประการฉะนี้แล
ถ้าชอบก็อย่าลมกดใจหรือคอมเมนต์ให้กำลังใจจิ้งจอกด้วยนะคะ