ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยเดินอยู่ดี ๆ ต้องมาตายเพราะแม่หมอที่ไปดูไพ่ซิปซีทักว่าจะตายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าแถมยังทักไว้อีกว่าผมจะได้สามีเป็นอาจารย์หมอใครจะไปเชื่อชีวิตนี้ยังไม่เคยมีแฟนจะมีสามีได้ยังไง
ชาย-ชาย,เรื่องสั้น,ข้ามเวลา,อื่นๆ,รัก,คุณหมอ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยเดินอยู่ดี ๆ ต้องมาตายเพราะแม่หมอที่ไปดูไพ่ซิปซีทักว่าจะตายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าแถมยังทักไว้อีกว่าผมจะได้สามีเป็นอาจารย์หมอใครจะไปเชื่อชีวิตนี้ยังไม่เคยมีแฟนจะมีสามีได้ยังไง
ผู้แต่ง
memorym
เรื่องย่อ
บทเกริ่น...
ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยเดินอยู่ดี ๆ ผมต้องมาตายเพราะแม่หมอที่ไปดูไพ่ซิปซีทักว่าจะตายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าแถมยังทักไว้อีกว่า...ผมจะได้สามีเป็นอาจารย์หมอใครจะไปเชื่อชีวิตนี้ยังไม่เคยมีแฟนจะมีสามีได้ยังไงไร้สาระแหละ
ใครจะไปเชื่อเรื่องพันนั้นกัน...
1 ชั่วโมงต่อมา...
เอี๊ยด ~ โครม!!! เสียงเบรกของรถยนต์ดังขึ้นเสียงดังบวกกับล้อของรถคันหรูถูกเบรกลากมาเป็นทางยาวในขณะที่เจฟเด็กหนุ่มกำลังเดินข้ามถนนอย่างเร่งรีบเนื่องจากข่าวพยากรณ์ในทีวีบอกว่าวันนี้ฝนจะตกในช่วงค่ำและเขาไม่ได้พกร่มมาด้วย แต่ไม่ทันได้ก้าวขาของตัวเองพ้นขอบถนนรถหรูจากไหนก็ไม่รู้ดันพุ่งเข้ามาชนเขาเต็มแรงทำให้ร่างของเจฟลอยละลิ่วสูงไปตกอยู่ด้านหน้าของฝากระโปรงเจ้าของรถที่ขับชนเปิดประตูรถวิ่งเข้ามาดูด้วยสีหน้าตกใจ
"คุณ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ตายไหมวะ"
ดวงตาเล็กพร่ามัวลงบนหัวของร่างเล็กแตกจนเลือดอาบเนื่องจากถูกชนเข้าเต็มแรง ดวงตาเล็กถูกหรี่ลงจนเห็นภาพเบลอและมองไม่เห็นใบหน้าคนที่วิ่งเข้ามาดู
นี่ผม...กำลังจะตายงั้นเหรอ? ภาพหน้าพ่อหน้าแม่ไหลย้อนเข้ามาในหัวมากมายรวมไปถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ก่อนหน้านี่สินะที่เขาเรียกว่าตายแบบไม่รู้ตัว...
พรึ่บ~ ภาพทุกอย่างถูกตัดไป
.
.
ในโลกหน้าของเจฟ...
ติ๊ด... เสียงเครื่องช่วยหายใจขึ้นเป็นเส้นตรงบงบอกถึงอาการหยุดเต้นของหัวใจ
"คุณหมอคะแย่แล้วค่ะ คุณหมอ" พยาบาลสาวรีบวิ่งหน้าตั้งไปตามหมอเนื่องจากคนไข้พิเศษที่รักษาตัวอยู่ดี ๆ ก็หยุดหายใจขึ้นมากะทันหัน
คุณหมอท่านหนึ่งในชุดกาวน์สีขาวท่าทางสุขุมรีบวิ่งเข้ามาดูอาการคนไข้และเข้าเตรียมชาร์จเพื่อปั้มหัวใจทันที
1 2 3 เคลียร์...
ติ๊ดดดดด เส้นเสียงบนหน้าจอบอกจังหวะการเต้นหัวใจถูกลากเป็นเส้นตรงไปสักพักก่อนหัวใจจะกลับมาเต้นใหม่อีกครั้งหลังจากปั้มหัวใจไปหลายนาที
ร่างเล็กลืมตาตื่นด้วยอาการเจ็บที่หน้าอกของตัวเอง...แสงสีขาวสว่างจ้าเข้ามาในดวงตากลิ่นอายของยารุนแรงแตะจมูก
ที่นี่ที่ไหน?
"ฝากดูแลคนไข้ด้วย...ผมไม่อยากเดือดร้อนทีหลัง" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนยื่นเอกสารการจ่ายยาให้กับพยาบาลสาวและเดินออกไป
เสียงนี้ใครกัน?
ลืมตาตื่นได้เต็ม ๆ อีกที...
"เชี่ย...ผมมีสามีเป็นหมอ"
ณ ปัจจุบัน
ติ๊ด... เสียงเครื่องช่วยหายใจขึ้นเป็นเส้นตรงบ่งบอกถึงอาการหยุดเต้นของหัวใจ
“คุณหมอคะ แย่แล้วค่ะ คุณหมอ” พยาบาลสาวรีบวิ่งหน้าตั้งไปตามหมอเนื่องจากคนไข้พิเศษที่รักษาตัวอยู่ดี ๆ ก็หยุดหายใจขึ้นมากะทันหัน
คุณหมอท่านหนึ่งในชุดกาวน์สีขาวท่าทางสุขุมรีบวิ่งเข้ามาดูอาการคนไข้และเข้าเตรียมชาร์จเพื่อปั๊มหัวใจทันที
1 2 3 เคลียร์...
ติ๊ดดดดด เส้นเสียงบนหน้าจอบอกจังหวะการเต้นหัวใจถูกลากเป็นเส้นตรงไปสักพักก่อนหัวใจจะกลับมาเต้นใหม่อีกครั้งหลังจากปั๊มหัวใจไปหลายนาทีเล่นเอาหมอหนุ่มเหงื่อตกกันเลยทีเดียว
ร่างเล็กลืมตาตื่นด้วยอาการเจ็บที่หน้าอกและหัวของตัวเอง...แสงสีขาวสว่างจ้าเข้ามาในดวงตากลิ่นอายของยารุนแรงแตะจมูก
ที่นี่ที่ไหน? ในหัวของเจฟผุดคำพูดนี้ขึ้นมา
“ฝากดูแลคนไข้ด้วย...ผมไม่อยากเดือดร้อนทีหลัง”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนยื่นเอกสารการจ่ายยาให้กับพยาบาลสาวและเดินออกไปตรวจผู้ป่วยคนถัดไปต่อเนื่องจากเขามีผ่าตัดผู้ป่วยเคสด่วนในช่วงบ่ายของวัน
เสียงนี้ ใครกัน? เจฟพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาแต่เขายังคงสะลึมสะลืออยู่เนื่องจากฤทธิ์ของยาที่โดนให้ทางสายน้ำเกลือซึ่งเป็นยานอนหลับชนิดอ่อนเพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอเปลือกตาเล็กของเขาพยายามปรับรับกับแสงอยู่นานกว่าจะลืมตาตื่นได้เต็มตาได้สักที
เจ้าตัวก็โบ๊ะบ๊ะเข้ากับเพดานห้องสีขาวควันบุหรี่เข้าให้ ในหัวของผมกำลังประมวลผลและพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
คนตัวเล็กจำได้ว่าตัวเองนั้นกำลังรีบเดินข้ามถนนเพื่อจะรีบกลับบ้านเนื่องจากฝนจะตกแต่แล้วก็เหมือนว่าจะมีรถหรูคันหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วและไม่เห็นว่าผมกำลังเดินข้ามถนนก็เลยชนเข้าจัง ๆ
ว่าแต่แล้วยังไงต่ออ่ะ ก่อนหน้านั้นล่ะ มือเล็กถูกยกขึ้นแตะไปบนหัวของตัวเองที่มีผ้าก๊อซสีขาวถูกพันเอาไว้รอบหัวเนื่องด้วยตนเพิ่งได้รับการผ่าตัดมา
อาการปวดหัวก็วิ่งจี๊ดขึ้นมาในสมองทันทีที่ร่างบางพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้าเปลือกตาเล็กของเด็กหนุ่มหลับลง เมื่อมีภาพหนึ่งผุดเข้ามาในหัวเป็นภาพที่เขากำลังนั่งดูดวงกับหมอดูท่านหนึ่งอยู่ในสวนสาธารณะและหมอดูคนนั้นก็ทักว่าผมกำลังจะตายในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า
เมื่อนึกขึ้นได้เจฟจึงลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจยกมือของตัวเองขึ้นมาจับไปบนตัว
ก็ไม่เป็นอะไรนี่นาหรือป้าหมอดูคนนั้นจะพูดไปเรื่องผมโดนรถชนจริงแต่ใช่ว่าตัวผมจะตายสักหน่อย เมื่อนึกได้ดังนั้นก็รู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าตัวเองยังไม่ตาย ป้าหมอดูคนนั้นแค่พูดมั่วมันก็แค่อุบัติเหตุ บนท้องถนนอะไรก็เกิดขึ้นได้อยู่แล้ว เจฟคิด
ร่างบางพยายามดันตัวเองลุกขึ้นพิงหมอนจมูกคนตัวเล็กทำจมูกฟุตฟิตไปมาเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นยาที่รุนแรงเมื่อก่อนหน้า คนตัวเล็กยกมือขึ้นปิดจมูก
กลิ่นยาแรงจัง เจฟก้มลงมองสำรวจตัวเองเมื่อเห็นว่าตัวเขาอยู่ในชุดของโรงพยาบาลแต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นโลโก้ของชื่อโรงพยาบาลเขียนเอาไว้ว่าศิรินทรแล้วไม่คุ้นเอาเสียเลยแม้แต่ชื่อโรงพยาบาลก็รู้สึกไม่คุ้นเคยทำให้คิ้วของคนตัวเล็กขมวดเข้ากันเป็นปมจนผูกโบ
หรือที่นี่จะเป็นโรงพยาบาลเปิดใหม่เหรอ เด็กหนุ่มคิดว่านี่อาจเป็นโรงพยาบาลเพิ่งเปิดใหม่เขาถึงได้ไม่รู้สึกคุ้นชื่ออาจเป็นเพราะโดนรถชนมาด้วยเลยทำให้นึกไม่ออกว่าเคยมีชื่อโรงพยาบาลนี้อยู่
ศิรินทร ปากเล็กพยายามเปล่งเสียงของตัวเองออกมาก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอของตัวเองอย่างยากลำบากหันหน้ามองหาน้ำเมื่อเห็นว่ามีแก้วน้ำถูกตั้งเอาไว้และมีหลอดเสียบอยู่ด้านบน มือเล็กพยายามเอื้อมมือไปคว้าเอาแก้วน้ำขึ้นมาบนตู้ชั้นวางของด้านข้างแต่เอื้อมไปหยิบยังไงก็ไม่ถึงสักทีและเมื่อพยายามเอื้อมมือคว้าไปที่แก้วอีกครั้งตัวของผมก็โน้มไปด้านหน้า
อะ เฮ้ย ร่างเล็กร้องออกมาเสียงหลงและเนื่องจากเด็กหนุ่มไม่ได้กินน้ำเป็นเวลานานจึงทำให้เสียงที่ถูกเปล่งออกมาขาดหายไป ตัวของผมนั้นกำลังจะร่วงลงพื้นและเสียการทรงตัว
หมับ~
แขนแกร่งของใครบางคนรีบเข้ามาคว้าหมับจับไปที่ไหล่เล็กทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเอาไว้จากทางด้านหลังของเจ้าตัว
“จะกินน้ำทำไมไม่กดเรียกพยาบาล” เสียงทุ้มต่ำถูกเอ่ยขึ้นจากด้านหลังของเด็กหนุ่มและเมื่อผมได้ยินเสียงนี้เลยจำได้ว่า เสียงนี้น่าจะเป็นเสียงเมื่อก่อนหน้าที่เขาได้ยินก่อนจะฟื้น
“ผมหิวน้ำ” ร่างบางพยายามเปล่งเสียงออกมา
“นั่งรอก่อนฉันจะหยิบมาให้” ชายในชุดกาวน์สีขาวพูดขึ้นก่อนจะเดินอ้อมตัวมายังอีกฝั่งของเตียงหยิบเอาแก้วน้ำบนหลังตู้ขึ้นมายื่นไปตรงหน้าคนตัวเล็ก
มือเล็กของเจฟถูกยกขึ้นคว้าหมับไปที่หลอดโน้มหน้าเข้าไปดูดน้ำจนหมดแก้ว
“ค่อย ๆ กิน นายเพิ่งจะฟื้นเองนะเดี๋ยวก็สำลักหรอก” ชายในชุดกาวน์เอ่ยเสียงทุ้มต่ำขึ้นบอก
เมื่อคนตัวเล็กกินน้ำจนหมดแก้วแล้วจึงเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนเอ่ยขอบคุณไปที่เขาช่วยหยิบน้ำมาให้
“ขอบคุณครับ” แต่แล้วคนตัวเล็กต้องตะลึงเข้ากับชายหนุ่มตรงหน้าเมื่อเห็นว่าเขาเป็นคุณหมอและเจฟคิดว่าคุณหมอท่านนี้น่าจะเป็นคุณหมอประจำตัวของตัวเองจึงไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไปมาก...