เธอผู้แหกทุกกฎโรงเรียน แต่คู่หมั้นดันเป็นสภานักเรียนที่เธอโคตรเกลียดและไม่ชอบขี้หน้า
รัก,ดราม่า,หญิง-หญิง,โอเมกาเวิร์ส,มัธยมปลาย,คอมเมดี้,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เลิกเรียนเอิร์ทไปส่งมะ... OK! เลิกเรียนนี้เจอกัน”
เธอพูดเองเออเองทั้งหมดแล้วหันกลับหลังเดินไปหน้าโรงเรียน จนอีกคนถึงกับยืนอ้าปากค้าง
“ใครเค้าจะไปกับเธอกัน..”
เธอพูดเสียงดังใส่อีกคน จนเธอต้องหยุดเดินแล้วหันหน้ามาเล็กน้อยแล้วแสยะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์แล้วเดินต่อไปหาเพื่อนที่ยืนรับไหว้อยู่หน้าโรงเรียน
“ร้ายนะมึง!!”
“อะไรรร..พูดไรของมึง!”
“ก็นั่นไง..พี่คนเมื่อกี้ มึงตั้งใจใช่ป่ะ”
“เปล่า!! มันแค่อุบัติเหตุ..”
“ก็มึงตั้งใจดึงพี่เค้าเข้ามาในจังหวะที่สมศักดิ์เดินมาพอดีอ่ะ”
“พอเลยพวกมึงอ่ะ..โห่ะะะ!!”
“แล้วคุยไรกันวะ!!”
“สัส...”
.
.
11:35น.
เวลาผ่านมาจนใกล้จะเที่ยงผู้คนต่างเดินเพ่นพ่านกันไปทั่วโรงอาหารจนวุ่นวายอย่างกับผู้มดที่แตกรังมันออกมา
“สงสัยนาคีไม่เข้าจริงๆวะ”
“ก็ดีแล้วนี่..! สงสัยไปจำศีลอยู่..หน่อยกิจ0.5 สั่งงานอย่างกับ5.0”
“อย่าให้กูเป็นครูนะ อย่าให้เห็นว่ามีลูกเรียนที่นี่ กูจะสั่งงานให้เยอะๆเลย”
“แค้นสุด..”
“มึงอย่าลืมนะว่านาคีไม่มีผัว..”
“ไม่มีผัวหรือไม่มีใครเอากันแน่วะ”
“ทั้งสองอย่าง..!”
หลังจากที่พูดจบเพื่อรๆในกลุ่มก็ส่งเสียงหัวเราะกันออกมาเพราะพูดถึงเรื่องของอาจารย์ผู้สอนที่ไม่เข้าสอนในคาบนี้
“เออ..! อีเอิร์ทตกลงนี่มึงชอบพี่เค้าใช่ป่ะ!!”
“เออใช่!!”
“น่านไง..เอามาเลยมึง500”
เธอทำท่าชูนิ้วขึ้นห้านิ้วแล้วยิ้มอย่างสะใจที่ชนะพนัน
“อิห่าา! ไม่ช่วยกูเลยมึง..”
เธอสบถใส่อีกคนก่อนจะล้วงมือหยิบเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“เอาา...”
“เอ้าาา!! กูจะไปรู้หรอว่าพวกมึงเล่นบ้าไรกัน ไม่ได้บอกกูสักหน่อยนึง”
“อ้าวว..แล้วนี่มึงเป็นอะไร เห็นนั่งเงียบตั้งแต่เมื่อกี้นะ”
หญิงสาวคนหนึ่งหันไปหาคนนั่งฝั่งตรงข้าม
“นั่นดิ!! แกเป็นไรวะ”
หญิงสาวอีกคนกล่าวแล้วเขย่าแขนของคนที่นั่งนิ่งเงียบ
ยัยรีนกล่าวถามยัยมายด์ขึ้นฉันเลยพูดทบมันขึ้นมาอีกคน
“ฮะ ฮะ ฮะ..อะไรนะ!!”
“แกเป็นไร..”
“เปล่า เปล่านี่เอิร์ท ฉันไม่ได้เป็นไร”
เธอหันไปมองหน้าเอิร์ทด้วยสายตาที่มีอะไรบางอย่างแฝงอยู่
“เปล่าอะไรของแกวะฮะ”
“ฉันแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย..”
“แล้วไป..”
ยัยมายด์มองหน้าฉันด้วยสายตาแปลกๆ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก
.
.
.
หลังจากเรียนจบคาบสุดท้ายฉันรีบกลับบ้านทันที เพราะกลัวว่าจะมีใครบางคนจะตามไปส่งฉันดังที่เขาได้พูดเอาไว้ แต่ทว่าแม่งงง..ที่ไหนได้มันมายืนรอฉันอยู่หน้าโรงเรียนเลย มันจะมายุ่งอะไรกับชีวิตฉันนักหนาฮะ แค่รู้ว่าต้องกลายเป็นคู่หมั้นมันก็แย่อยู่แล้ว แล้วนี่ยังจะมายุ่งกับชีวิตฉันอีก แต่ยังดีที่ฉันเห็นซะก่อน
“นี่กลัวฉันจะหนีกลับก่อนงั้นหรอ...คิดถูกแล้วหละ เอาดิ!! รอได้ก็รอไป ฮึฮึ!!”
เธอพูดกับตัวเองแล้วเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกรอบ
“อ้าวว..ไหนว่ารีบกลับไงมึง!!”
“พอดีลืมของอ่ะ..เดี๋ยวรีบไปเอาก่อนนะ”
“ฉันรอมั้ย..”
“มะ...”
“เอ้าา..เอิร์ท!”
“เชี้ยสสสส..”
ฉันยังไม่ทันจะได้ตอบ มันก็ดันเรียกชื่อของคนที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด
“ว่าไงคะ..ยังไม่กลับกันอีกหรอคะ”
“ยังหรอก!! กำลังจะกลับ..แล้วเอิร์ทมารอใครอ่ะ!”
“เอิร์ทมารอออ..แล้วนั่นจะไปไหนล่ะ!!”
เธอพูดยังไม่ทันจบก็ละสายตาไปมองคนที่ยืนหันหลังที่กำลังเดินได้ไม่ถึงครึ่งก้าวด้วยซ้ำ
“เอิร์ทบอกแล้วไงว่าเอิร์ทจะไปส่งอ่ะ..หื้มม”
“อ้ออ..ที่แกบอกลืมของคือไม่อยากเจอเอิร์ทใช่ป่ะ ทำไมอ่ะ!!”
“อีไวท์!! อีห่าา..มึงจะพูดทำไม..”
เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ฉันไปก่อนนะ..ไม่อยากอยู่เป็นก้างใคร บายย..”
“ดะ เดี๋ยว..เดี๋ยวสิ!!”
เธอรีบหันกลับไปเรียกเพื่อน แล้วหยุดนิ่งด้วยท่าทางเงอะๆงะๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ก็ได้..จะไปส่งจริงใช่มั้ย!! งั้นไปเลย รถอยู่ไหนล่ะ!!”
ฉันกล่าวกับยัยนั่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ทางโน้นน..ยิ้มอะไร”
“เปล๊าาา!!”
อะไรฉันเปล่าคิดอะไรนะ แค่อยากยิ้มแบบนั้นเฉยๆเอง
“รอตรงนี้นะ..เดี๋ยวเอิร์ทจะเข้าไปเอารถ”
“ได้! รีบไปล่ะ..”
พิชญาเดินไปเอารถที่จอดไว้ด้านในโรงเรียนแล้วขับออกมา
“นี่...ขึ้นรถได้แล้ว”
เธอขับสปอร์ตสีขาวคันใหญ่มาจอดข้างหญิงสาวคนหนึ่งอล้วลดกระจกลง จนคนมองกันทั้งแถบ
“รถสวยดีนี่!!”
“แน่นอนสิคะ..”
เจ้าของรถคันหรูพูดจบ คนข้างล่างก็เดินขึ้นรถ
แม่งงง...เดี๋ยวจะเอาให้เข็ดเลยจ้าาา
“นี่..รุ่นพี่!!”
“อะไร..”
“อยากไปที่ไหนก่อนมั้ย..เดี๋ยวเอิร์ทพาไปก่อนไปส่งบ้าน”
“เอาจริงดิ!! แล้วจะเลี้ยงมั้ยล่ะ..”
ฉันรีบหันหน้าไปมองยัยนั่นทันที
“อืมม..เลี้ยงก็ได้!!”
“งั้น!! ไปห้าง”
นัทพูดจบแล้วเอิร์ทก็เปลี่ยนเส้นทางมุ่งตรงไปยังจุดหมายทันที
เฮ้ยย!! อะไรจะง่ายขนาดนั้นวะ เป็นคนดีจัง!! คราวนี้แหละ..จะได้เห็นฤทธิ์ฉันคอยดู จะเอาให้ไม่กล้าหมั้นเลย เสร็จกู........!! เข้าทางกูพอดีเล้ยย!!
ไม่ถึง40นาทีฉันก็ขับรถพารุ่นพี่ที่คู่หมั้นของฉันมาถึงห้าง ฉันจึงลงรถไปเปิดประตูให้รุ่นพี่ อยากรู้จัง...รุ่นพี่เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจกันนะ
“ขอบคุณ!!”
ฉันเดินนำยัยนั่นเข้าไปในห้าง ก่อนจะมองไปรอบๆว่าจะไปทางไหนก่อนดี
“อยากได้อันนี้จัง!! แต่..”
ฉันกล่าวแล้วเหลือบตามองยัยนั่นเล็กน้อยแล้วแอบลอบยิ้ม
“อยากได้ก็ซื้อสิ!! แต่ทำไม..”
“ไม่ได้เอาบัตรมาอ่ะ!! ไม่เอาดีกว่า..มาเดินเล่นเฉยๆก็ได้”
“ซื้อเลยสิ!! ก็เอิร์ทรับปากไปแล้วไงว่าเดี๋ยวจ่ายให้..”
555ไม่รู้ซะแล้ว..ว่าฉันคิดอะไรอยู่โดนแน่คราวนี้ ฮึ่ฮึ่!!
ฉันหันหน้ากลับไปหายัยนั่นคู่หมั้นที่ฉันไม่เต็มในหมั้นนัก และหน้าฉันเกือบชน ไม่สิ!! ต้องว่าเกือบจูบกับยัยนั่นเลยจะดีกว่าเพราะไม่รู้มันเดินเข้ามาใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมใจฉันตอนนี้มันสั่นๆวะ!!!
ทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอยู่นาน จนอีกคนดึงสติกลับมาได้แล้วถอยห่างออกไปนิดนึงแล้วจึงกล่าวขึ้นว่า
“เอ่ออ...จะซื้อให้จริงๆงั้นหรออ..นึกว่าจะพูดเล่นซะอีก”
“ใช่!! ถ้ารุ่นพี่อยากได้อะไรก็ซื้อเลย เดี๋ยวเอิร์ทจ่ายเอง..”
รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ววว!! ฮึฮึ
“ได้....! ขอบคุณนะ”
เวรกรรมของเธอแล้วแหละที่ได้มาเจอคนอย่างฉันน่ะ รู้มั้ย!!
