ทำไมมองไปทางไหนก็มีแต่สีขาวกันนะ แต่เริ่มเปลี่ยนเป็นเทาขึ้นแล้ว
ผู้แต่ง
Himitเรื่องย่อ
ทำไมมองไปทางไหนก็มีแต่สีขาวกันนะ แต่เริ่มเปลี่ยนเป็นเทาขึ้นแล้ว
อื่นๆ,ข้ามเวลา,วัยว้าวุ่น,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โลกสีขาวเปลี่ยนสีเมื่อสีสันเริ่มเข้ามาสู่โลกสีขาวนั้น ชาวเมืองบางคนเริ่มรู้สึกไม่คุ้นเคยและหวาดกลัวกับการเปลี่ยนแปลง พวกเขาเคยชินกับความเรียบง่ายและความคงที่ของโลกใบเก่า หลายคนคิดว่าสีสันเหล่านี้อาจเป็นสัญญาณของการล่มสลายหรือการสิ้นสุดของสิ่งที่เคยรู้จัก พวกเขาต่างสงสัยว่าทำไมจู่ๆ สิ่งที่เคยสมบูรณ์แบบถึงเปลี่ยนไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
ในหมู่คนที่รู้สึกเช่นนี้ มีหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ "อาเรีย" ซึ่งเป็นที่รู้จักในหมู่คนทั่วไปว่าเป็นผู้ที่ชื่นชมโลกสีขาวมาตลอด อาเรียเป็นศิลปินที่หลงรักความสงบของสีขาวบริสุทธิ์ และเธอไม่เคยคาดหวังหรือปรารถนาการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย เมื่อเห็นท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีฟ้าและต้นไม้ที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวสด เธอรู้สึกเหมือนโลกที่เธอรักกำลังหายไป
อาเรียเริ่มเดินทางไปยังจุดสูงสุดของภูเขาหิมะที่เคยขาวโพลน แต่บัดนี้กลับสะท้อนแสงสีทองของพระอาทิตย์ เธอมองออกไปยังขอบฟ้าที่เต็มไปด้วยสีสันใหม่ๆ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งฟ้าสีครามและทุ่งหญ้าสีเหลืองทอง เธอถามตัวเองว่าทำไมความงดงามนี้จึงทำให้เธอรู้สึกสับสนและไม่มั่นคง
ระหว่างการเดินทาง เธอได้พบกับชายชรานักปราชญ์คนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่บนภูเขานั้น นักปราชญ์ยิ้มให้เธอและถามว่า "ทำไมเจ้าถึงรู้สึกกังวลกับการเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้?"
อาเรียตอบว่า "ข้าเคยชื่นชมโลกสีขาวอย่างที่มันเป็น ข้ารู้สึกว่าสิ่งที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้วไม่ควรเปลี่ยนไป การที่สีสันเข้ามามันทำให้ข้ารู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งที่สำคัญ"
นักปราชญ์ยิ้มและกล่าวว่า "เจ้ารู้หรือไม่ว่าโลกนี้ไม่เคยหยุดเปลี่ยนแปลงเลย แม้ในวันที่ทุกอย่างยังเป็นสีขาว? โลกนั้นมีชีวิตและการเปลี่ยนแปลงคือส่วนหนึ่งของชีวิตนี้ สีขาวที่เจ้าเห็นนั้นเป็นเพียงการสะท้อนของความสงบ แต่ความสงบและความสวยงามที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การหยุดนิ่ง แต่อยู่ที่การยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาและเข้าใจว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต"
อาเรียนิ่งไปครู่หนึ่งและเริ่มตระหนักว่าความงดงามไม่ได้อยู่แค่ในสิ่งที่เธอเคยชื่นชม แต่ยังอยู่ในสิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาเติมเต็มโลก เธอเริ่มมองเห็นความงดงามในสีฟ้าของท้องฟ้าและสีเขียวของต้นไม้ ไม่ใช่เพราะมันแทนที่สิ่งเก่า แต่เพราะมันเติมเต็มและทำให้โลกของเธอมีมิติใหม่
เมื่อกลับมายังเมือง อาเรียนำแรงบันดาลใจนี้มาสู่การสร้างสรรค์ผลงานศิลปะของเธอ เธอผสมผสานสีสันเข้ากับความขาวบริสุทธิ์ในภาพวาดของเธอ รังสรรค์ผลงานที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความลึกซึ้ง ผู้คนในเมืองเริ่มตระหนักถึงคุณค่าของการเปลี่ยนแปลง พวกเขาเรียนรู้ที่จะชื่นชมทั้งความงามของอดีตและความสดใสของอนาคต
โลกสีขาวที่เปลี่ยนสีในวันนี้ไม่ได้สูญเสียตัวตนเดิม แต่กลับได้รับความหมายใหม่ที่ลึกซึ้งกว่าเดิม