เพ่วสังหาร…
ผู้แต่ง
โคเล่เรื่องย่อ
เริ่มจากเด็กที่เกิดจากความผิดปกติที่ไม่เผยแพร่ในเรื่อง
เพ่วสังหาร…
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,อาชญากรรม,ไทย,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝรรบทที่ 2 ไปโรงเรียน
7:41 น.
เพิ่งได้มาถึงที่โรงเรียนเวลาใกล้เข้าเเถว เพ่งจึงรีบวิ่งไปที่ตั้งแถวตอนเช้า เพราะเพ่งนั้นเป็นคนนำร้องเพลงมาร์ชโรงเรียน เพ่งเลยต้องรีบไปให้ถึงก่อนคนอื่น ตอนที่เพ่งนั้นวิ่งไปถึงที่ตั้งเเถวก็เห็นใหม่เพ่งเลยดูนาฬิกาเห็นว่าทุกคนนั้นกำลังเดินมาเข้าแถว
"ใหม่เดียวขึ้นฉันมีอะไรจะเหล่าให้ฟัง"
"โอเค..อย่าลืมนะ"
"ฮือ.."
ต่อมาทุกคนก็ได้เวลาทำกิจกรรมหน้าเสาธง เเละ เเยกย้ายกันไปพบครูปรึกษา ปีนั้นเองเพ่งก็ได้เป็นประทานนักเรียน หลังจากที่พบครูประจำชั้นเสร็จจึงแยกย้ายกันขึ้นไปเรียนคาบแรก แต่วันนั้นคาบแรกครูนั้นก็ได้ไปราชการจึงทำให้คาบแรกของในวันนั้นว่างเพ่งจึงได้เล่าเรื่องความฝันให้กับใหม่ฟังว่าเมื่อคืนแท่งนั้นฝันเกี่ยวกับฆาตกรและตื่นมาก่อนที่ใหม่นั้นกำลังจะโดนฆ่า
หลังจากนั้นเท่งก็ได้เล่าให้ใหม่ฟังจนหมดและก็ได้ถึงเวลาเรียนคาบต่อไป
หลังจากพักกลางวันเพ่งกับใหม่ก็เรียนตามปกติแต่แห้งนั้นก็หยุดคิดไม่ได้รักเพลงนั้นพยายามจะสังเกตหน้าตาของเจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นจนเสียงกลิ่นก็ได้อ่อนขึ้น
ได้เวลาเลิกเรียนเพ่งจึงได้บอกลากับใหม่และเพื่อนๆอีกหลายคน
"บ๊ายบายเจอกันพรุ่งนี้"
"บ๊ายบาย"
เพลงได้เดินไปออกจากหน้าประตูโรงเรียนและหันไปเจอกับรถตู้ที่อยู่ในฝันของตัวเองจึงทำให้เพ่งนั้นตกใจอย่างมาก เพลงนั้นได้ยืนตรงนั้นสักพักหนึ่งเลยจนแม่ของเพ่งนั้นก็ได้มารับเท่งที่หน้าโรงเรียนและเห็นว่าเพ่งนั้นยืนนิ่งแม่จึงลงจากรถและไปสะกิด
"เพ่งลูกเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าครับแม่"
"งั้นเรากลับบ้านกันเถอะวันนี้พ่อลูกเนี่ยซื้อข้าวขาหมูจากร้านโปรดของลูกมาให้กินเลยนะ"
แม่กับเพ่งก็ได้ขึ้นรถและเดินทางกลับบ้านระหว่างเดินทางกลับบ้านนั้นแม่เห็นว่าแห้งดูเหม่อลอยกว่าปกติแม่จึงได้ถามเพ่งไปเลยว่า
"เพ่งป่วยหรือเปล่าบอกแม่ได้นะ" แม่เพลงพูดพร้อมกับเอามือนั้นไปแตะที่หน้าผากของเพ่งเพื่อวัดไข้แต่ก็ไม่เห็นว่าเพ่งนั้นตัวร้อนเลย
"อ้าวแม่ทำไมมีรองเท้าผู้หญิงอยู่หน้าบ้านน่ะ"
"อ๋อนั่นน่ะเพื่อนพ่อใช่"
ทั้งสองจึงได้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเพื่อนของพ่อและพ่อนั้นได้เตรียมอาหารรอไว้แล้วรอแค่ทั้ง 4 คนนั้นมากินข้าวพร้อมหน้ากัน
"สวัสดีครับ คุณน้า"
"อ๋อ...สวัสดีจ๊ะ น้าชื่อขมนะจ๊ะ"
"เพ่งมากินข้าวไหม" ทุกคนก็ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันหลังจากที่ทุกคนนั้นได้กินข้าวเสร็จแล้วแม่เห็นว่าตอนนี้มันก็ดึกแล้วแม่จึงให้เพื่อนของพ่อนั้นนอนที่ห้องรับแขกก่อนพรุ่งนี้ค่อยไปทำงานพร้อมกับพ่อ
"อุ๋ยไม่เป็นไรค่ะคุณเขม ฉันกลับได้ค่ะ"
"ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณขมคือแบบนี้นะคะแถวนี้ค่อนข้างมีโจรเยอะอ่ะค่ะฉันเป็นห่วง"
"งั้นหรอ...ก็ได้ค่ะ"
หน้าของเท่งจึงได้ให้ผ้าเช็ดตัวและชุดนอนให้กับผมไปอาบน้ำและนั่งรออยู่ที่โซฟา
"เพ่งไปทำความสะอาดห้องรับแขกกับแม่"
"อืม.." หน้าเพ่งนั้นได้คิดอะไรไม่ซื่อจึงได้เอ่ยพูดคำถามนี้ออกมา
"เพลงแล้วถ้าเกิดพ่อจะเอาผมมาเป็นเมียใหม่แล้วเพ่งจะรับเขาเป็นแม่หรือเปล่า"
"..." เพลงไม่รู้ว่าจะต้องตอบยังไงดีถึงจะทำให้แม่นั้นพอใจจึงเลือกที่ไม่ตอบและเดินขึ้นไปบนห้องรับแขกเพื่อทำความสะอาดและอยู่ข้างบนรอแม่