เพ่วสังหาร…
ผู้แต่ง
โคเล่เรื่องย่อ
เริ่มจากเด็กที่เกิดจากความผิดปกติที่ไม่เผยแพร่ในเรื่อง
เพ่วสังหาร…
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,อาชญากรรม,ไทย,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝรรบทที่ 4 จง
"แม่สวัสดีครับ...อ้าวไหนแม่บอกว่าวันนี้แม่กลับมาดึกไม่ใช่หรอ"
"พอดีว่าตกกลางวันแล้วแม่รู้สึกเวียนหัวนิดนึงแม่ก็เลยขอลากลับบ้านครึ่งวันขอโทษนะที่แม่ไม่ได้ไปรับหนูอ่ะ"
"ไม่เป็นไรครับแม่แม่ป่วยอยู่นี่ไปพักเถอะเดี๋ยวผมทำกับข้าวให้กิน"
ต่างระหว่างที่เพ่งนั้นกำลังทำกับเขาให้แม่กินอยู่เขาได้มีเสียงคนเคาะประตู และคนที่มาเคาะประตูก็คือจงเพื่อนร่วมห้องของเพ่งนั่นเอง แม่เพ่งเลยเดินไปเปิดประตู
"เพ่งอยู่มั้ยครับคุณน้า"
เพลงเห็นว่าคนที่มาเคาะประตูนั้นคือจงตัวเองจึงรู้สึกเขินอายและวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองอย่างรวดเร็ว
"อยู่จ้ะ..ชั้นบนเลยลูก"
จงเลยขึ้นบนห้องของเพ่งเพื่อที่จะไปหาและมีเรื่องจะมาคุยกับเพ่ง เพราะว่าใหม่นั้นที่นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะกินข้าวตอนเที่ยงของเพ่งและกลุ่มเพื่อนนั้นได้ยินใหม่จึงไปเล่าให้กับจงฟังจงได้ยินแล้วจงจึงโกรธมากที่เอาเรื่องของตัวเองนั้นพี่ไม่ใช่ความจริงไปพูดจนทำให้ตัวเองดูเสื่อมเสีย จองเลยมาหาเพ่งที่บ้านของเพ่ง
เสียงเคาะประตู
"เข้ามาได้เลยครับ"
ส่งเลขเปิดประตูเข้ามาจึงทำให้เพ่งนั้นและหยุดชะงักไปสักครู่เลย
"จงมา ทำไมอ่ะ.."
"ก็เรื่องที่ you ไปเล่าให้เพื่อน you ฟังไง"
"รู้ได้ไงอ่ะ"
จองก็ได้เดินเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับเอามือจับไปที่ line แล้วมองด้วยแววตาเชิญชวนและได้เอานาคเข้าไปใกล้ๆและพูดเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา
"อยากโดนของจริงไหมล่ะ"
ตรงก็ได้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพ่งและกำลังจะเอาริมฝีปากของตรงนั้นสัมผัสไปบนริมฝีปากของเพ่งเสียงจากด้านล่างก็ได้ดังขึ้นมา
"เพลงแม่ทำกับข้าวต่อจากลูกเสร็จแล้วนะ...ลงมากินข้าวได้แล้วพาเพื่อนลงมาด้วยนะ"
"ครับแม่....เออจองแม่เราบอกว่าชวนอะไรลงไปกินข้าวด้วย"
"OK .. you ลงไปก่อนเลยเดี๋ยว i ลงไป"
เพ่งจึงได้ลงมาจากบนห้องนอนของตัวเองและจงนั้นก็ได้เดินตามลงมาและลงมากินข้าวพร้อมหน้ากัน
"แม่แล้วพ่อล่ะ"
"พ่อเขายังไม่เลิกงานเลยลูก..วันนี้พ่อเขาต้องกลับมาดึกหน่อยเดี๋ยวแม่รอส่วนเพ่งเนี่ยไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนนิ"
หลังจากกินข้าวเสร็จนั้นเท่งก็ได้เก็บจานบนโต๊ะอาหารเอาไปเก็บที่อ่างล้างจานและส่งจงออกไปที่หน้าปากซอยพ่อรอรถแท็กซี่มารับ
"ไม่เป็นไรเดียว daddy ก็มารับฉันแล้ว"
เพลงได้อย่างนั้นเลยกลับบ้านไปล้างจานและอาบน้ำแต่งตัวเตรียมนอน