เพ่วสังหาร…
ผู้แต่ง
โคเล่เรื่องย่อ
เริ่มจากเด็กที่เกิดจากความผิดปกติที่ไม่เผยแพร่ในเรื่อง
เพ่วสังหาร…
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,อาชญากรรม,ไทย,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝรรบทที่ 6 ฆาตกรในฝัน
******หลังจากที่เพ่งนั้นจึงเดินขึ้นห้องหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียน และไปอาบน้ำ
"เพ่งลงมากินข้าวได้แล้วลูก"
"เดี๋ยวลงไปครับแม่"
เพ่งได้เดินลงมากินข้าวที่โต๊ะแต่ระหว่างที่เพ่งกำลังนั่งกินข้าวเพ่งกับพ่อเพ่งนั้นก็ไม่คิดที่จะสบตากันเลยจนกินข้าวเสร็จเพ่งก็ได้ช่วยแม่นั้นเก็บจานบนโต๊ะไปไว้ที่อ่างล้างจานและเพ่งนั้นก็รับบทร้างจานเพื่อให้แม่นั้นได้พักผ่อนและเช็ดโต๊ะกินข้าว
หลังจากที่เพ่งได้ช่วยมากทำงานข้างล่างเสร็จแล้วเพ่งยังจะได้เดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองนั่งทำการบ้านจนถึงเวลา 21:22 น หลังจากที่เพ่งนั้นได้ทำการบ้านเสร็จแล้วเพ่งจึงเตรียมตัวนอน
21:28 น
ในฝัน เพ่งนั้นก็ได้ฝันถึงอพาร์ทเม้นท์นั้นอีกเช่นเคยเพ่งจึงได้รู้ว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั้นจะเป็นอย่างเคยตัวเองจึงพยายามหาที่หลบซ่อนแต่ตัวเองนั้นก็ได้ตามเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ไปอย่างขัดขืนไม่ได้และสายตาของเพ่งนั้นพยายามมองรอบกายเพื่อหาที่ซ่อนในคืนนี้ เพ่งจึงได้มองไปรอบข้างของตัวเองในกลุ่มเพื่อนซึ่งเห็นว่ากลุ่มเพื่อนนั้นมี 5 คนแต่ใหม่นั้นไม่ได้อยู่ในฝันของตัวเองในคืนนี้ส่วนอีก 4 คนนั้นไม่เคยรู้จักกันและไม่รู้จักหน้าแต่มีความรู้สึกผูกพันเหมือนเป็นเพื่อนกันเพ่งจึงได้พูดในใจกับตัวเอง
"ทำไมมันไม่มีใหม่ว่ะคืนนี้"
แต่หญิงชราที่เข็นของตามหลังอยู่นั้นได้ยินหญิงชราคนนั้นจึงได้เอ่ยคำถามออกมา
"ใครใคือใหม่หรอจะหนู"
"เปล่าครับ"
เพ่งนั้นเห็นว่าเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ได้นำกลุ่มเพื่อนของตัวเองนั้นขึ้นไปอยู่ชั้น 2 ห้องเดิมที่ครั้งที่แล้วเพ่งนั้นฝันไว้ เพ่งซื้อคาดเดาได้ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นแต่เพลงนั้นไม่ได้คิดว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นไวมากกว่าเดิม ระหว่างที่ทุกคนนั้นกำลังเก็บของกันอยู่เวลาก็ได้ร่วงโรยไปถึง 6 โมงครึ่งมันเริ่มเย็นแล้วเพ่งจึงคิดว่าดึกกว่านี้พี่เจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นถึงจะเข้ามาเพ่งจึงรีบเดินออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ก่อน
แต่ระหว่างที่เพ่งนั้นกำลังเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ชั้นล่างเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ก็ได้โผล่มากันหน้าประตูและเอ่ยถามคำถามไป
"จะไปไหนจ๊ะ"
"พอผมไปซื้อของครับ" ตอนนั้นเองเสียงเพลงพูดยังเลิกรากลูกหนี้ลูกล่อนจู่ๆเสียงคนเดินมาจากด้านหลังก็ดังขึ้น
"ไอ้หนูแกคิดว่าแกจะรอดหรอ"
ปั้งงง!
หญิงชราได้ยิงเพ่งจากด้านหลังจนถึงปืนนั้นลั่นจังสนั่นอพาร์ทเม้นท์จนทำให้เพ่งนั้นตื่นมาจากความฝัน
และเห็นว่าใกล้ถึงเวลาที่นาฬิกาปลุกนั้นจะปลุกแล้วแห้งจึงตั้งค่าปิดนาฬิกาปลุกและตอนนั้นเองแม่กับพ่อของเท่งนั้นก็ได้ตื่นก่อนแล้วพ่อก็ได้เตรียมตัวออกไปทำงานส่วนแม่นั้นก็ทำกับข้าวไว้รอเพ่งตื่นมากินข้าว เพลงจึงได้เดินไปอาบน้ำเเละเตรียมตัวลงไปกินข้าว
"อ้าวเพ่งลงมากินข้าวแล้วหรอวันนี้ตื่นเช้านะลูกเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าหรอกครับแม่วันนี้แค่อยากตื่นเช้าน่ะ"
"รีบกินข้าวเดี๋ยวแม่จะไปส่ง"
เพ่งนั้นได้ทำกับข้าวที่แม่ทำให้กินและไปมองที่ขาพ่อตอนนั้นเองพี่เพ่งนั้นรู้สึกคุ้นเคยแต่ก็ไม่รู้ว่าขาของพ่อที่ตัวเองเห็นนั้น...เห็นมาจากไหน
หลังจากที่กินข้าวเสร็จแม่ของเพ่งก็ได้ส่งเพ่งไปโรงเรียน
"สวัสดีครับแม่ไปเรียนก่อนนะครับ"
"บ๊ายบายจ้า...เดี๋ยวเย็นนี้แม่มารับนะ"
"..."