เพ่วสังหาร…
ผู้แต่ง
โคเล่เรื่องย่อ
เริ่มจากเด็กที่เกิดจากความผิดปกติที่ไม่เผยแพร่ในเรื่อง
เพ่วสังหาร…
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,อาชญากรรม,ไทย,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝรรบทที่ 9 เวลาผ่านไป
4 ปีต่อมา
******เพ่งก็ยังฝันเหมือนเดิมซ้ำๆและถึงแม้จะเรียนจบแล้วเพ่งก็ยังฝันอยู่เหมือนเดิมอพาร์ทเม้นท์เดิม และในคืนนั้นเองเพลงก็ได้ฝันอีกเช่นเคยแต่ฝันครั้งนี้ฝันย้อนไปถึงตอนที่ตัวเองนั้นยังเด็ก
ในฝัน รถตู้ได้ส่งเพ่งกับเพื่อนๆและใหม่มาที่อพาร์ทเม้นท์เดิมแต่ในตอนนี้โกดังที่อยู่ข้างๆไม่มีแล้วและเพลงนั้นได้ฝันถึงเรื่องนี้มาเนิดนานตอนจับตาและเห็นไปเจอข้างหลังที่ไม่เหมือนเดิมทุกครั้งที่ฝันครั้งนี้มีต้นไม้ใหญ่อยู่หลังอพาร์ทเม้นท์จึงได้ขอตัวเดินไปดูรอบๆอพาร์ทเม้นท์กำลังเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ทางเดินดินเพ่งนั้นกำลังเดินอยู่เจ้าของอพาร์ทเม้นท์ก็ได้มองลงมาตากแห้งนั้นได้ซ่อนอยู่หลังต้นไม้ที่อยู่ข้างทางมึงทำให้เจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นมองไม่เห็นเพ่ง
หลังจากนั้นเท่งก็ได้เดินไปที่หลังต้นไม้ใหญ่ที่จะทำการซ่อนแอบภายในคืนนี้รักให้เห็นว่าไม่มีใครมองมาที่หลังอพาร์ทเม้นท์จึงเดินกลับและตั้งเป้าไว้ว่าคืนนี้เท่งนั้นจะพาใหม่มาซ่อนที่ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้พอเวลาได้ถึง 18:00 น อีกเช่นเคยเพ่งจึงได้ทาใหม่นั้นออกมาแต่ละอพาร์ทเม้นท์ก่อนที่จะถึง 6 โมงเย็นแต่หลังจากที่ทั้งสองนั้นได้โดนไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นจู่ๆก็ได้มีครูจากโรงเรียนข้างๆของโรงเรียนเก่าเพ่งและใหม่นั้นเดินเข้ามาและเอาคลิปที่มีแต่ภาพสีขาวและแสงสีเสียงเดินมาพูดกับใหม่และเพ่ง
"พวกมึงจะมาปี้กันใช่ไหม" แล้วครูคนนั้นก็ได้เอาคลิปให้ใหม่กับเพ่งดู
เพ่งเห็นอย่างนั้นเท่งจึงตอบอย่างประชดไปเลยว่า
"ใช่พวกผมมาปี้กัน"
แล้วจังหวะนั้นเองเท่งก็ได้หันไปมองข้างๆของอพาร์ทเม้นท์จึงได้เห็นว่าหญิงแก่ชราคนนั้นกำลังยืนจ้องมาที่ใหม่และเพ่งยืนจ้องด้วยตาขมุหมดในตาของหญิงชราผู้นั้นเป็นสีดำล้วนจึงทำให้เพ่งนั้นกลัวขึ้นมาและจูงมือใหม่โดนหนีทะลุไปยังบ้านพักครูที่โรงเรียนเก่าของเพ่งและใหม่แต่ครูของโรงเรียนข้างๆนั้นก็ยังตามมาและเพิ่งเห็นว่าครูคนนั้นแต่หูฟังอยู่เพ่งจึงคิดว่าครูคนนั้นอาจจะดักเสียงให้กับหญิงชราคนนั้นฟังเพ่งจึงตอบไปเลยว่า
"ใหม่เราไปบ้านพักครูศรัณย์กันเถอะ"
"เอาดิ"
หลังจากนั้นเพ่งก็ได้ดึงหูฟังออกจากหูของครูคนนั้นและเองก็ได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา..พร้อมกับหยิบกระดาษข้างเตียงและมานึกถึงฝันเมื่อคืนว่าเจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นหน้าตาเป็นยังไง
และผนังห้องของเพ่งนั้นก็เต็มไปด้วยภาพวาดสัดส่วนของเจ้าของอพาร์ทเม้นท์และชราเพ่งนั้นฝันถึงเหตุการณ์แบบนี้มาตลอดระยะในการเรียนมหาลัยและหลังจากจบมาเพ่งก็ยังฝันอยู่เรื่อยๆจนทำให้เพ่งนั้นได้ว่าสัดส่วนไปหน้าของเจ้าของอพาร์ทเม้นท์และหญิงชราที่อยู่ข้างกายเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ทีละส่วนทีละส่วนและมาตัดต่อตัดแปะตอนนี้เพลงก็ได้รู้แล้วว่าหน้าของหญิงชรานั้นเป็นยังไงแต่อยู่ชรานั้นเพ่งงไม่เคยเห็นหน้า
และตอนนี้เพ่งก็ได้วาดรูปของเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ออกมาแล้วแล้วในที่สุดเพ่งก็ได้ตัดแปะรูปของเจ้าของพันเมนนั้นที่ละส่วนจนได้รู้ว่าเจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นคือพ่อของตัวเอง เพ่งจึงคิดว่าพ่อของตัวเองนั้นหลังๆยิ่งดูแปลกไปเพ่งจึงให้น้องนะโมที่กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 เรียนเทคโนโลยีให้น้องเขานั้นช่วยหาประวัติของพ่อของเพ่ง
"พี่เพ่งตอนนี้ที่ไปเห็นหนังสือพิมพ์ที่โดนทิ้งนะครับคือพ่อของพี่เนี่ยมีความหน้าคล้ายกับคนที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เมื่อปีพ.ศ 2543 เป็นหนังสือข่าวหน้าแรกเลย"
"นะโมแล้วข่าวมันเขียนว่ายังไงประเภทไหนหรอ"
"ประเภทแนวฆาตกรนะครับพี่..แต่ผมผมก็ยังไม่แน่ใจนะครับเดี๋ยวผมจะหาข้อมูลเพิ่มนะครับพี่เพ่ง"