เพ่วสังหาร…
ผู้แต่ง
โคเล่เรื่องย่อ
เริ่มจากเด็กที่เกิดจากความผิดปกติที่ไม่เผยแพร่ในเรื่อง
เพ่วสังหาร…
ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ลึกลับ,อาชญากรรม,ไทย,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความฝรรบทที่ 11 ผลิก
เวลา 6 โมงในฝัน
******เพ่งนั้นได้เห็นว่าตัวเองยืนอยู่ที่ประตูห้องของตัวเองพร้อมกลับมองไปที่มือและเห็นว่าตัวเองนั้นถือมีดอยู่เห็นร่างแม่และจุดที่ตัวเองนั้นโดนพ่อแทงพอมองไปจุดที่ตัวเองนั้นนอนตายอยู่กลับไม่ใช่ตัวเองแต่เป็นคู่พ่อให้เห็นอย่างนั้นเพลงถึงได้รีบวิ่งเข้าไปโอบกอดร่างกายของแม่ที่ไม่มีลมหายใจแล้ว
"แม่ผมขอโทษ"
หลังจากนั้นผ่านไป 10 นาทีตำรวจก็ได้และเห็นว่าการฆาตกรรมครอบครัวหลังจากนั้นเพ่งก็ถูกจับตัวไป ...การตอบแห้งได้ตรวจร่างกายอย่างถี่ถ้วนก็ได้โผล่มาแค่นั้นเป็นโรคติดชนิดหนึ่งที่ไม่ถูกกับความเป็นจริงจนเวลานั้นได้ย้อนกลับไปฝันสุดท้ายเพลงนั้นได้ฝันถึง
ฝันสุดท้ายที่เพลงนั้นได้ฝันถึงคือหญิงชราที่มองไม่เห็นอยู่นั้นเป็นคุณยายที่กำลังบอกให้เท่งนั้นกลับบ้านเพราะเพราะว่าเพื่อนที่เพ่งตัวไปนั้นไม่มีใครเลยตลอดที่ผ่านมาเพื่อนใหม่ของเท่งในชีวิตนั้นไม่มีตัวตนเป็นเพื่อนในจินตนาการของพี่เท่านั้นเป็นครูที่หวังดีเพราะเห็นว่าแห้งนั้นกำลังลงมือภายในที่ไม่มีตัวตน
"ไม่จริง...ไม่จริงงง?"
เพ่งก็ได้แต่พูดคำเดิมซ้ำๆและเสียงที่นะโมนั้นส่งมาคือสิ่งที่เพ่งนั้นคิดขึ้นมาตั้งแต่ขึ้นมหาลัยชีวิตนั้นก็เป็นชีวิตที่เพ่งเป็นคนสร้างขึ้นมาด้วยจินตนาการของตัวเองเพราะว่าระหว่างที่เพ่งนั้นก็ยังอยู่ที่มหาวิทยาลัยเองน่ะไม่มีเพื่อนเลยไม่เคยมีเพื่อนจนตัวเองนั้นเป็นโรคซึมเศร้าจนต้องกลายมาเป็นโรคจิตในที่สุดเพ่งนั้นก็ได้ทุกตัวแล้วว่าตัวเองเป็นคนที่ฆ่าพ่อกับแม่และทุกอย่างที่ตัวเองเจอมาใน 5 ปีนี้ทุกเรื่องจินตนาการ
ตำรวจก็ได้ส่งเพ่งไปรักตาในโรงพยาบาลตำรวจของประเทศและให้หมอจิตเวชนั้นเป็นคนดูแลเพ่งอย่างเข้มงวดและคอยรายงานพฤติกรรมของเพ่งอย่างสม่ำเสมอให้กับตำรวจและผู้กอง
เวลาก็ได้ผ่านมา 15 ปี
เพ่งก็ได้หายจากการเป็นโรคจิตและโรคซึมเศร้าหลังจากนั้นเพ่งก็ได้มาที่หลุมศพของพ่อและแม่ตัวเองถึงแม้เพ่งนั้นจะหายจากการเป็นโรคจิตและโรคซึมเศร้าเพื่อนในจินตนาการของเพ่งก็ยังอยู่
"ใหม่ว่าเราจะได้เจอกับพ่อแม่อีกไหม"
"ได้เจอสิ...เรารู้ที่นายทำน่ะเพราะว่าอะไรจริงๆแล้วเธอไม่ผิดหรอกนะ"
หลังจากนั้นเพ่งก็ได้ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปแต่ต้องกินยาประจำเพื่อทำให้หายขาดจากการเป็นโรคซึมเศร้าและเพื่อนแห่งจินตนาการ
จบ