“ ที่รักกลับมาเถอะนะเราขอร้อง อย่าทิ้งเราเลยเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีตัวได้โปรด ตัวอยากได้อะไรเราจะหามาให้แต่อย่าไปกับคนอื่นได้ไหม ”
“ พอเถอะปล่อยเราผู้หญิงกับผู้หญิงมันไม่ควรรักกันเลยด้วยซ้ำ ”
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ข้ามเวลา,ดราม่า,แก้แค้น,ชาย-หญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 4 กลับมาแค้น
คาสิโนบาร์
“ กี่ทุ่มแล้วว่ะ…ตลอดเลยไอ้ศรกูแดกจะ
เมาแล้วเนี่ย ”
เตอร์ที่บ่นๆแต่สายตาก็กวาดหาสาวๆสวยๆ
“ เพิ่งสามทุ่มครึ่งเองมึงจะบ่นทำไม มันเป็นเรื่องปกติของมันอยู่แล้วป่ะเอ่าชนแก้ว ”
นนท์ที่รินเหล้าให้เตอร์และอชิ
“ พวกมึงเชื่อเรื่องรักแรกพบไม่ว่ะ ”
อยู่ๆอชิก็เอ่ยถามเพื่อนสนิทขึ้นมา
“ อะไรๆอย่าบอกนะพี่ชิเจอรักแรกพบฮ่าๆ ”
เตอร์แซวอชิที่อีกคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข
“ ใครว่ะ..? ” นนท์เอ่ยถามทำท่าทำทางอย่างสนใจ
“ เอ่อน่าให้กูได้คุยกับเขาจริงๆก่อนเดี๋ยวค่อยพามาเจอพวกมึงเขาอาจจะไม่ชอบผู้ชายแบบกูก็ได้ ”
อชิพูดออกมาจากความรู้สึกที่เขากำลังคิด
“ ระดับมึงสาวที่ไหนจะไม่ชอบว่ะหล่อรวยครบเครื่องขนาดนี้ ”
นนท์พูดถึงความเป็นจริง เอาจริงๆอชิแทบไม่มีที่ติ
“ เห้ยพวกมึงมันมาแล้วนู่น ” เตอร์มองเห็นเพื่อนอีกคนที่มาสายตลอด
เตอร์โบกมือให้ศักดิ์ศรเพื่อให้เขาเดินมาหา
“ โทษทีว่ะ ช้าอีกแล้ว ” ศักดิ์ศรพูดเสียงห้วน
“ ไอ้ศรมึงมาก็ดีแล้ว มึงรู้ไหมเพื่อนรักเรากำลังจะเจอเนื้อคู่ ” นนท์ที่อยากจะเล่าให้ศักดิ์ศรฟังเพราะกลัวเพื่อนรักตกข่าว
“ ใครว่ะไอ้นนท์.. ไอ้เตอร์หรือไอ้อชิ
แล้วเนื้อคู่หรือเนื้อคี่ ”
ศักดิ์ศรถามนนท์ด้วยความอยากรู้
“ ไอ้ชิไงมันกำลังเจอรักแรกพบ ” เตอร์ก็เล่าให้ฟังตามความเป็นจริง แต่ศักดิ์ศรกลับหันหน้าไปมองอชิแบบไม่พอใจ
“ ไอ้ชิมึงอย่าบอกนะมึงชอบยายนั่น ”
พอศักดิ์ศรพูดแบบนี้ก็ทำให้ต่อมเผือกของเตอร์กับนนท์ทำงาน
“ ใครว่ะไอ้ศร มึงรู้จักด้วยเหรอ ”
“ กูจะบอกพวกมึงให้นะพูดหญิงที่ไอ้อชิ
กำลังชอบกูรู้จักดีเธอเลวแบบหาที่เปรียบมิได้เลยล่ะ มึงถอดใจไปเลยอชิ ”
“ กูก็ไม่เห็นว่าปลายฝันจะดูร้ายอะไรขนาดนั้น มึงมีอคติตั้งแต่ยายลูกโป้งเลยทำให้มองผู้หญิงคนอื่นไม่ดีไปด้วย ”
“ มึงเชื่อกูเถอะอชิ กูเตือนเพราะหวังดีกับมึงจริงๆยายนั่นไม่ได้ใสซื่อแบบที่มึงเห็น ”
ศักดิ์ศรยังยืนกรานให้เพื่อนตนล้มเลิกที่จะชอบผู้หญิงอย่างปลายฝัน
“ ช่างมันเหอะแดกเหล้าดีกว่าอย่าพูดถึงคนอื่นเลย ตอนนี้มึงมองดูสาวๆสวยๆข้างตัวกันก่อนสิว้อย ”
เตอร์พูดตัดบทสนทนาของอชิกับศักดิ์ศร จากนั้นการนั่งกินเหล้าก็ลื่นไหลตามประสาคนโสด
เที่ยงคืนแล้วต่างคนต่างเมาแยกย้ายกันกลับบ้าน เด่นและกิตติลากสังขารนายตนกลับมาที่บ้านอย่างทุลักทุเล
“ จำไว้เลยนะยายปลายฝันฉันเกลียดเธอ เกลียดเธอที่สุด เกลียดๆ ”
ศักดิ์ศรพ่นแต่คำนี้ถึงปลายฝันทั่งๆที่เมาขนาดนี้ การกลับมาเจอเธออีกครั้งมันยิ่งสุมความแค้นให้เขาเป็นทวีคูณ เขาอยากจะบีบคอเธอให้ตายคามือไปเลยด้วยซ้ำ
“ มึงว่าไหมไอ้เด่นนายไม่เคยเจอกับคุณฝันมาก่อนทำไมถึงได้เกลียดเธอขนาดนี้ ”
“ กูก็คิดแบบมึงนั้นแหละ นายเล่นใช้เส้นใช้สายไม่ให้ที่ไหนรับคุณฝันเข้าทำงานจะกดดันให้เธอมาทำงานกับตัวเองทั่งๆที่ตัวเองก็บอกว่าเกลียดเขา ตอนแรกกูคิดว่าที่นายบอกว่าเกลียดเพราะนายอาจจะชอบคุณฝันแต่ดูทรงแล้วน่าจะเกลียดจริงว่ะ ”
“ เราก็เป็นแค่ลูกน้องจะไปทำอะไรได้ว่ะ มาช่วยกันพยุงนายขึ้นห้องที ”
บอดี้การ์ดสองหนุ่มพยุงศักดิ์ศรขึ้นห้องและจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เรียบร้อยก่อนจะปล่อยให้เขาได้นอนหลับสบายยามค่ำคืน
เช้าวันต่อมาปลายฝันลุกขึ้นจากที่นอนด้วยอาการที่ดีขึ้นถ้าไม่ได้อชิพาไปหาหมอที่คลินิกเมื่อวานเธอคงแย่แน่ ปลายฝันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถฟีดไอจีเผื่อมีคนลงรับสมัครพนักงานเลื่อนไปเลื่อนมาอชิก็ทักทายเข้ามาในไลน์พอดี
อชิ : สวัสดีครับคุณปลายฝันดีขึ้นหรือยังครับ
ปลายฝัน : ฝันดีขึ้นแล้วค่ะขอบคุณมากนะคะ
อชิ : มีอะไรทักหาผมได้ตลอดนะครับ
ปลายฝัน : ได้ค่ะคุณอชิ
อชิ : เรียกอชิเฉยๆก็ได้นะครับ
ปลายฝัน : เช่นกันค่ะเรียกฝันเฉยๆก็ได้
อชิ : ครับผม…🥰
จบการสนทนาที่อชิกับปลายฝันคุยกัน
อชิมองข้อความนั่นแล้วยิ้มอย่างมีความสุขปลายฝันหน้าตาสวยน่ารักดูไม่ได้ร้ายเหมือนกับที่เพื่อนเขากล่าวหาเลย เขาอยากจะทำความรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้
ปลายฝันดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือแล้วจับโทรศัพท์กดเบอร์โทรออกหาศักดิ์ศรอีกครั้ง
Rrrrrrr…..เสียงเรียกเขาจากผู้หญิงส่ำส่อน
ศักดิ์ศรได้บันทึกเบอร์ของปลายฝันเอาไว้ในวันที่เธอไปบ้าน
“ หึ…..ยายส่ำส่อนคงโทรมาเรื่องบ้านสินะ ”
Rrrrrrr….“ ฮัลโหลว่า…..”
น้ำเสียงเยือกเย็นซะทำให้ปลายฝันลังเล
ที่กล่าวออกไป
“ เออ..สวัสดีค่ะคุณ..คุณพอจะสะดวกคุยไหมค่ะฝันรบกวนไม่นานมาก ”
“ มีอะไรก็รีบพูดเธอจะตะกุกตะกักทำไม ”
ศักดิ์ศรเริ่มใช้น้ำเสียงที่ไม่ดี
“ ค่ะๆ ฝันตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะขายบ้านให้คุณฝันมีความจำเป็นต้องเอาเงินไปจ่ายค่ารักษาแม่คุณศรช่วยฝันหน่อยนะคะ ”
จบประโยคพูดของปลายฝันศักดิ์ศรก็ไม่มีทีท่าจะพูดตอบกลับเธอว่าจะเอายังไงมีแต่ความเงียบที่ทำให้ปลายฝันอึดอัดใจมาก
“ ได้…แต่มีข้อแม้ ”
ศักดิ์ศรที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมาทำให้ปลายฝันยิ้มออกมาได้หน่อย
“ ได้ค่ะๆ ขอบคุณมากนะคะขอบคุณจริงๆ ”
ปลายฝันที่ดีใจเพราะจะมีเงินรักษาแม่และจ่ายค่ารักษาที่ค้างไว้ไหนจะค่าดอกเบี้ยบ้านพ่อกับแม่อีก
“ เธอไม่อยากฟังข้อแม้ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้เหรอ คงมัวแต่ดีใจมากสินะ ”
“ คะ…คุณศรว่ามาได้เลย ”
“ ข้อแม้ของฉันคือเธอต้องมาเป็นเลขาส่วนตัวของฉันเธอตกลงไหม ถ้าเธอโอเคก็เข้ามาเอาเช็คเงินสดค่าบ้านไป ”
ปลายฝันหุ้มยิ้มไปพักนึงเมื่อคิดถึงข้อแลกเปลี่ยนที่เขายื่นให้ ถ้าไม่ทำอย่างนั้นเธอก็จะไม่มีเงินไปรักษาแม่และตอนนี้ไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ แค่เป็นเลขาส่วนตัวคงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกมั่งอย่างน้อยก็ได้ค่าแรง
“ ค่ะฝันรับข้อเสนอนี้ ”
จบการสนทนาของคนทั่งคู่ปลายฝันก็แต่งตัวเพื่อจะไปบ้านหลังนั้นอีกครั้งเธอเตรียมเอกสารสำคัญเพื่อไปให้อีกคนเรียบร้อยก่อนออกจากบ้านปลายฝันก็ไม่ลืมที่จะเทอาหารไว้ให้มอคค่ากับลาเต้ ปลายฝันเดินออกมานั่งมอเตอร์ไซค์วินรับจ้างเพื่อที่จะออกไปนั่งแท็กซี่ประจำทาง พอถึงประตูรั้วบ้านหลังใหญ่ก็เจอกับกิตติที่ยืนรออยู่เพราะเขาคงไม่ให้แท็กซี่ขับไปส่งถึงข้างในแน่นอน ปลายฝันจ่ายค่ารถเรียบร้อยและไม่ลืมที่จะเช็คว่ามีอะไรตกลงบนรถหรือเปล่า พอลงจากรถกิตติก็ทักทายเธออย่างเป็นมิตร
“ สวัสดีครับคุณปลายฝัน ”
“ สวัสดีค่ะพี่ ”
“ นายให้ออกมารับครับ ”
“ ขอบคุณค่ะ ลำบากพี่กิตติเลย ”
“ ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ ขึ้นรถก่อนครับ ”
กิตติอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งให้ปลายฝันแล้วค่อยวิ่งมาฝั่งคนขับเพื่อพาเธอเข้าบ้าน
“ คุณฝันครับเมื่อวานผมขอโทษด้วยนะครับที่ปล่อยให้คุณเดินออกมาจนคุณเป็นลม ”
กิตติกลัวปลายฝันจะหาว่าตนนั้นใจร้าย
“ ไม่เป็นไรค่ะพี่ ฝันเข้าใจพี่กิตติไม่ต้อง
คิดมากนะคะ ”
ได้ยินแบบนี้กิตติก็เบาใจหน่อย
“ ขอบคุณมากครับ ตามจริงนายเขาใจดีนะครับแต่ว่าก่อนหน้านั้นมันมีเรื่องฝั่งใจทำให้เขามีอคติกับผู้หญิงทุกคนและรวมถึงคุณด้วยอารมณ์เลยแปรปรวนหน่อย ”
“ ออ…ไม่เป็นไรค่ะยังไงฝันก็ต้องรับมือเขาให้ได้เพราะต่อไปฝันต้องเป็นเลขาส่วนตัวเขาถึงฝันจะแอบหวั่นๆกับอารมณ์เขาแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีงานทำ ”
กิตติยิ้มให้กำลังใจเธอ รถมาจอดถึงตัวบ้านหลังใหญ่ปลายฝันลงจากรถก็มีป้าแม่บ้านคนเดิมที่ปลายฝันคุยด้วยเมื่อวานออกมาต้อนรับแล้วพาเธอไปรอที่ห้องรับรองแขก
วันนี้ปลายฝันนั่งรอไม่นานมากศักดิ์ศรก็ลงมาหาในสภาพที่ใส่แค่กางเกงนอนขาสั้นผมไม่ได้เซ็ตแต่ก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มดูแย่ลงเลยในมือของเขาถือกระดาษใบนึงคาดว่าน่าจะเป็นเช็คเงินสด
“ สวัสดีค่ะ ” ปลายฝันยกมือไหว้คนตัวสูงแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้ามองอีกคนเท่าไหร่เพราะเครื่องนุ่งกายของเขาด้วยแหละ
“ อ่ะ…เอาไป ” ปลายฝันรับกระดาษใบนั้นมา
และดูมูลค่าที่เขาเขียนจำนวนเงินไว้เธอตกใจมากเขาเขียนผิดหรือเปล่า
“ คุณ…คุณศรเขียนจำนวนเงินผิดหรือ
เปล่าค่ะ ” ปลายฝันแหงนหน้ามองอีกคนด้วยความตกใจ
“ ทำไมน้อยไปเหรอ แล้วเธอต้องการเท่าไหร่ถึงจะพอใจ ” ศักดิ์ศรโน้มหน้ามาใกล้ปลายฝันที่นั่งอยู่
“ ไม่ใช่ยังงั้นค่ะ ฝันหมายถึงมันมากไปบ้านฝันไม่ได้มีมูลค่าเยอะขนาดนั้น ”
ปลายฝันพูดชี้แจง
“ บ้านมันไม่สำคัญกับเธอรึไง ”
“ สำคัญค่ะบ้านหลังนี้สำคัญกับฝันมากถ้าฝันไม่จนปัญญาฝันไม่มีทางขายเด็ดขาด ”
“ ก็เพราะฉันคิดว่ามันสำคัญไงถึงได้ให้
ราคานี้กับเธอ ”
“ แต่มันสิบล้านเลยนะคะ ”
“ นี่เธออย่ามาเรื่องมากกับฉันได้ไหม เอาเงินไปรักษาแม่เธอได้แล้วอย่ามาพูดมากเสร็จธุระเมื่อไหร่ก็มาเริ่มทำงาน ”
ศักดิ์ศรชักสีหน้าไม่พอใจใส่ปลายฝัน
“ ค่ะๆฝันทราบแล้วค่ะ ” เธอไม่กล้าพูดอะไรมากแล้วเผื่อว่าที่เจ้านายไม่พอใจยุติการซื้อบ้านไม่เอาเธอเข้าทำงานที่นี่ได้งานเข้าแน่
“ เออนี่.. มีอีกเรื่องที่ฉันจะบอกเธอให้รู้เอาไว้ไอ้อชิเป็นเพื่อนสนิทของฉัน อย่าได้เอาตัวไปพัวพันกับมันเด็ดขาดฉันไม่อยากเห็นเพื่อนฉันโดนเธอหักอก ”
“ ฝันไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นนะคะ แล้วฝันก็ไม่ทราบด้วยว่าคุณอชิเป็นเพื่อนคุณศร ”
“ ที่นี่ก็ทราบแล้วนิ…” ศักดิ์ศรพูดเสียงต่ำและใช้สายตามองเธออย่างดุดัน หน้าตาเขาหล่อมากนะแต่อารมณ์ร้ายเอาเรื่องปลายฝันคิดได้แบบนั้นก็รีบหลบสายตาคู่นั้นทันที
“ ค่ะ…ฝันทราบแล้ว ”
“ เด่น ไอ้เด่นส่งแขก ” พอสั่งบอดี้การ์ดเสร็จเขาก็ขึ้นชั้นบนทันที
“ ไปครับคุณฝันผมไปส่ง วันนี้ไม่ต้องเดินป่ะรีบๆเดี๋ยวนายเปลี่ยนใจ ”
“ ค่ะๆ ขอบคุณมากๆนะคะ ”
ว่าแล้วปลายฝันก็รีบเดินตามคนตัวสูงไปขึ้นรถทันที
“ คุณฝันให้ผมส่งที่ไหนดีครับ ”
เด่นที่ขับรถอยู่หันมาถามปลายฝัน
“ พี่เด่นส่งแค่หน้าบ้านก็พอ เดี๋ยวฝันรอแท็กซี่ ”
“ ได้ไงครับ คุณจะลงไหนบอกผมได้เดี๋ยวผมไปส่ง ”
“ งั้นจอดตรงตลาดก็ได้ฝันจะลงไปซื้อกับข้าว
ให้พ่อกับแม่ก่อน ”
“ ไม่ให้ไปส่งถึงที่เหรอครับ ”
“ ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวพี่โดนนายดุเอาไม่ต้องห่วงฝันไปเองได้ขอบคุณพี่เด่นมาก ”
“ โอเคครับ ”
เด่นขับรถมาจอดแถวตลาดที่ห่างจากตัว
บ้านออกมาถึงสองกิโลเมตรเห็นจะได้
ปลายฝันเปิดประตูรถลงและไม่ลืมที่จะขอบคุณเด่นอีกครั้ง ตลาดนี้ของกินค่อนข้างเยอะปลายฝันที่กำลังเลือกหากับข้าวไปฝากพ่อแม่เธอที่อยู่โรงพยาบาล ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ
“ ช่วยด้วยๆช่วยด้วยค่ะโจรๆช่วยฉันด้วย ”
ปลายฝันมองไปตามเสียงนั้นก็เห็นมีผู้หญิงกำลังยื้อแย่งกระเป๋ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เธอตะโกนบอกว่าเป็นโจร เดี๋ยวนี้สังคมมันเถื่อนขนาดนี้เลยเหรอคนเยอะแยะพวกโจรมันยังไม่กลัวออกมาวิ่งราวชิงทรัพย์คนไปทั่ว ปลายฝันเห็นว่ามีแต่คนยืนมองแต่ไม่มีใครช่วยเธอปลายฝันจึงรีบเร่งฝีเท้าไปตรงจุดเกิดเหตุ ไทยมุงนะเยอะนะแต่ไม่คิดจะช่วยกันหรือไง
“ ขอทางหน่อยค่ะ รบกวนขอทางด้วย ”
ปลายฝันเหลือบตาไปเจอท่อนเหล็กที่พอดีมือเลยก้มเก็บและขอทางไทยมุง พอหลุดจากตรงนั้นเธอก็อาศัยช่วงที่คนร้ายมัวแต่ยุ่งกับการยื้อกระเป๋าพอได้โอกาสปลายฝันก็ฟาดท่อนเหล็กเข้าที่หลังคนร้ายอย่างจังจนมันล้มลงเธอจึงเขาไปแย่งกระเป๋าที่ตอนนี้ไปตกอยู่ในมือของมันและเอามาให้ผู้หญิงคนที่เดือดร้อนล
“ รบกวนแจ้งตำรวจให้หน่อยค่ะ ”
ปลายฝันหันไปบอกคนที่ยังมุงดูกันอยู่และมีพวกพ่อค้าในตลาดเขามาช่วยมัดโจรคนนี้เอาไว้รอตำรวจ
“ นี่ค่ะคุณป้ากระเป๋า ”
“ ขอบใจมากลูกแต่เมื่อกี้มันอันตรายมากเลยนะป้าใจหายใจคว่ำหมด ”
“ หนูดูดีแล้วค่ะ เห็นคนร้ายไม่ทันระวังตัวก็เลยชิงลงมือก่อนเพราะกลัวเขาทำร้ายคุณป้าค่ะ คุณป้าปลอดภัยนะคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าอย่าลืมไปแจ้งความนะคะ ”
“ ขอบคุณมากป้าไม่เป็นอะไร ปกติจะมากับคนที่บ้านไงวันนี้มาคนเดียวโดนเลยโคตรจะซวยแต่ยังโชคดีที่ได้เจอคนใจกล้าแบบหนูเนี่ยตัวเล็กน่ารักแต่ใจถึงจังลูก ”
ไม่โดนสิแปลกป้าแต่งตัวดีแถมเครื่อง
ประดับเต็มตัวไปหมด
“ คุณป้าชมเกินไปแล้วค่ะแบบนี้หนูเขินแย่เลย ขอบคุณนะคะ ”
สักพักนึงมีชายหนุ่มร่างสูงหุ่นบึกบึนวิ่งหน้าตั้งมา
“ คุณผู้หญิงเป็นอะไรไหมครับ ขอโทษที่ผมมาช้า ”
“ ช่างเถอะๆ ดีนะฉันได้หนูคนนี้ช่วย ”
เธอพูดกับชายคนนั้นแล้วหันมาเอ่ยชมปลายฝัน “
มาวินอย่าลืมจัดการไอ้โจรกระจอกคนนี้ด้วยล่ะ ”
“ ได้ครับเดี๋ยวผมตามมันไปที่โรงพักกับพวกตำรวจ ”
“ อืมมไปเถอะไปจัดการ ”
ปลายฝันเห็นสถานะการณ์เรียบร้อยดีแล้วเลยกล่าวลาขอตัวไปซื้อของต่อ
“ คุณป้าค่ะงั้นหนูขอตัวไปซื้อของต่อก่อน
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ”
ปลายฝันยกมือไหว้
“ เดี๋ยวๆลูก…หนูชื่ออะไร ”
“ หนูชื่อปลายฝันค่ะ ”
“ แล้วนี้หนูรีบไปไหนไหมป้าอยากเลี้ยงข้าวตอบแทนที่หนูช่วยป้า ”
“ หูยย…ไม่เป็นไรเลยค่ะฝันช่วยด้วยความเต็มใจพอดีฝันต้องซื้อของกินไปให้พ่อกับแม่งั้นฝันไปก่อนนะคะ ”
“ งั้นเอาไว้วันหลังก็ได้ป้าขอไอดีไลน์หนูฝันได้ไหมป้ารู้สึกถูกชะตากับหนูเผื่อวันไหนอยาก
ไปทำบุญจะได้ไปด้วยกัน ”
“ ได้ค่ะคุณป้าสักครู่นะคะ ”
ปลายฝันกดคิวอาร์โค้ดในไลน์ให้คุณป้าสแกน
“ เรียบร้อยค่ะ นี่มาแล้วอันนี้ใช่ไหมค่ะวารุณีเดี๋ยวฝันส่งสติ๊กเกอร์ทักทายสักหน่อย ”
ปลายฝันโชว์หน้าโทรศัพท์ให้อีกคนดู
“ ใช่ๆฝันเรียกป้าแค่ป้าณีก็ได้นะลูก ไม่ใช่ไปเจอกันที่อื่นป้าวารุณี ป้าวารุณีไม่เอานะมันเต็มไปฮ่าๆ ”
“ ฮ่าๆได้ๆค่ะป้าณี ”
“ โอเคงั้นไปซื้อของให้พ่อกับแม่เถอะลูกป้าไปแล้วไว้มีโอกาสต้องมาทานข้าวด้วยกันนะจ๊ะเดี๋ยวป้าทักไป ”
“ จร้า….สวัสดีค่ะ ”
ถึงเวลาแยกย้ายกันจริงๆที่ทั้งคู่ยืนคุยกัน
ปลายฝันซื้อของเสร็จก็รีบนั่งรถไปโรงพยาบาลทันที
“ จ๊ะเอ๋มาแล้วค่ะ ”
“ อ้าวฝันซื้ออะไรมาเยอะแยะ ”
“ ฝันแวะซื้อกับข้าวแล้วก็ผลไม้มาให้พ่อกับแม่กินกลัวแม่เบื่ออาหารด้วย ”
“ แล้วหนูกินข้าวยัง ”
“ กินแล้วแม่ แม่รู้สึกดีขึ้นหรือยังค่ะ ”
“ ดีกว่าเมื่อวานแล้วลูก ตอนนี้ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่รู้สึกว่ากินข้าวได้เยอะกว่าปกติ ”
“ จริงเหรอ แค่ฝันรู้ว่าแม่ดีขึ้นฝันก็ดีใจมากๆแล้วค่ะ ”
“ เออฝันหมอบอกพ่อว่าจะให้คีโมแม่อีกรอบนะ ถ้าดีขึ้นก็ให้กลับบ้านได้แต่ก็ต้องมารับเพิ่มตามนัด ”
“ ค่ะพ่อฝันดีใจมากเลยเมื่อวานคุณหมอยิ่งมาคุยเรื่องอาการแม่เรื่องย้ายโรงพยาบาลฝันนอนไม่หลับเลยดีที่ว่าแม่อาการดีขึ้นฝันจะได้เบาใจหน่อย ”
“ ฝันไม่ต้องกังวลใจไปที่แม่ดีขึ้นได้เพราะกำลังใจจากฝันและพ่อนะลูก ”
“ ค่ะแม่ ”
“ เออ…พ่อลืมว่าจะถามที่ฝันออกจากงานได้งานใหม่ยังลูก ”
“ ได้แล้วค่ะพ่อ ไม่ต้องห่วงนะคะ ”
“ อืมดีแล้วลูก พ่อจะได้เบาใจ ”
สามคนพ่อแม่ลูกต่างพูดคุยเรื่องราวหลายอย่างให้กันฟังแต่มีเรื่องหนึ่งที่ปลายฝันยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ของเธอนั้นก็คือเรื่องที่เธอขายบ้าน
“ พ่อค่ะแม่ค่ะฝันกลับก่อนนะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่อยากกินอะไรไหม
ฝันจะได้ซื้อเข้ามาเลย ”
“ แล้วแต่ฝันเลยลูก ”
“ โอเคค่ะพักผ่อนนะ ฝันกลับก่อน ”
ปลายฝันเก็บกระเป๋าและเดินลงไปรอขึ้นรถหน้าโรงพยาบาล เธอเลือกที่จะนั่งรถเมล์ไปเพราะเศรษฐกิจสมัยนี้ไม่ค่อยดีอะไรที่พอจะประหยัดได้เธอก็จะทำ รถเมล์จอดถึงที่หมายเธอก็ลง
แล้วนั่งวินต่อเข้าไปที่บ้าน
เมื่อนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาถึงหน้าบ้านปลายฝันก็ต้องแปลกใจเพราะนายศักดิ์ศรเหมือนจะมารอเธอก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าเขามานานหรือยังเธอจึงรีบจ่ายค่าวินแล้วเดินเข้าไปหาเขาที่นั่งอยู่แถวประตูรั้วบ้านของเธอ
“ เออ…คุณศักดิ์ศรมานานหรือยังค่ะ ”
“ อืมม..เธอไปไหนมาได้เงินแล้วระรื่น
เชียวนะบ้านช่องไม่อยากจะกลับ ”
“ ฝันไปหาพ่อกับแม่ที่โรงพยาบาลมาค่ะ คุณศรมีธุระอะไรเร่งด่วนหรือค่ะทำไมไม่โทรหาฝันก่อนจะได้ไม่ต้องรอนาน ”
“ ใครเขาอยากโทรหาเธอกันอย่าสำคัญตัว ”
“ อ่อค่ะฝันผิดเอง เอ่อคุณศรค่ะฝันขอเวลาเก็บของสักวันสองวันได้ไหมค่ะ คุณศรจะว่าไหมพอดีของมันเยอะอีกอย่างฝันยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ฝันเลยว่าขายบ้านแล้ว ”
“ ไม่จำเป็น ” ปลายฝันทำท่าไม่เข้าใจกับคำพูดของอีกคนที่คุมเครือ
“ ไม่จำเป็นอะไรเหรอค่ะ ”
“ ไม่จำเป็นต้องย้ายไปไหนเธอก็อยู่แบบเดิม ”
“ ได้ไงค่ะฝันขายบ้านให้คุณแล้วเงินก็รับมาแล้วทำแบบนั้นเอาเปรียบคุณแย่ ”
“ นี่…ยายปลายฝันเธออย่าคิดเยอะได้ไหมที่ฉันให้เธออยู่เพราะซื้อบ้านเธอมาฉันก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรปล่อยทิ้งไว้ก็ร้างเปล่าๆถือซะว่าเป็นสวัสดิการของเลขาฉันก็แล้วกัน ”
“ จริงเหรอค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ”
ปลายฝันยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนคนที่ยืนมองอยู่ก็เผลอยิ้มตามและต้องหุบยิ้มเมื่อความแค้นมันแทรกแซงเข้ามาในส่วนนึกคิด
สวัสดีนักอ่านทุกท่านฝากผลงาน
เรื่อง กลับมาแค้น
ด้วยนะคะหากเนื้อเรื่องเชื่องช้าขออภัยด้วยค่ะ
