หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
คำพูดที่โหวเสี่ยวเตียวตอกหน้าหูเจียวเจียวทำให้เธอขมวดคิ้วมุ่น
เธอรู้ว่าร่างเดิมนั้นทำตัวไม่ดีกับลูกตัวเองแค่ไหน แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาควรนำมาอ้างในการขโมยของของคนอื่น
อีกอย่างร่างกายนี้เป็นของเธอแล้ว ถ้าการกระทำของโหวเสี่ยวเตียวไม่ถูกเปิดโปง คนในเผ่าจะรังแกเธอเหมือนที่พวกเขารังแกเจ้าของร่างเดิมไปตลอด
“หลงโม่เป็นผัวของข้า ข้าให้กำเนิดลูกแก่เขา 5 คน ข้าไม่มีสิทธิ์ในเหยื่อที่เขาล่ามาได้เลยรึ หรือมันควรเป็นของเมียเจ้า? อย่าบอกนะว่าเมียเจ้าคลอดลูกของเขาออกมาเหมือนกัน”
หูเจียวเจียวโต้เถียงออกไปโดยไม่แสดงอาการกระดากอายเลยสักนิด
“นี่เจ้า! เจ้า!” โหวเสี่ยวเตียวหน้าแดงก่ำทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น แต่เขาก็เถียงเธอกลับไม่ได้สักคำ
“เจ้าเป็นอะไรไป รีบ ๆ ไปเอาเหยื่อของหลงโม่มาคืนข้าซะ” จิ้งจอกสาวพูดกระตุ้นพร้อมกับยืนเท้าสะโพก
แต่ว่าใบหน้าจิ้มลิ้มรูปไข่ของเธอทำให้ท่าทางที่พยายามจะปั้นให้ดุดัน นั้นกลับน่ารักน่าเอ็นดูไปเสียมากกว่า
“ข้าส่งเหยื่อกลับไปที่บ้านแล้ว ข้าเอามาคืนให้เจ้าไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มพูดปัดความรับผิดชอบแบบคนพาล
“ก็ได้ ๆ เจ้าจะไม่เอาเหยื่อมาคืนก็ได้ แต่ถ้าหลงโม่กลับมาเมื่อไหร่ ข้าจะให้เขาไปกินนอนอยู่บ้านเจ้า ไปสมสู่กับเมียเจ้า และเฆี่ยนตีลูกของเจ้า ในเมื่อเขาหาเลี้ยงครอบครัวของเจ้า มันก็สมควรแล้วที่เขาจะทำแบบนั้นถูกต้องไหม!” หูเจียวเจียวแสยะยิ้มมองโหวเสี่ยวเตียว
จากนั้นเธอก็ปั้นหน้าเฉยเมยแล้วพูดต่อว่า “หากเจ้ายินดีรับหลงโม่ไปอยู่ที่บ้าน เจ้าก็เอาเหยื่อไปตามที่ต้องการได้เลย ข้าไม่สนหรอก”
“ไม่มีทาง! ข้าจะทำอย่างนั้นได้ยังไง!” โหวเสี่ยวเตียวตอบพร้อมกับเลิกคิ้วเพราะเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
ทำไมเมียของเขาต้องไปมีอะไรกับหลงโม่ด้วย?
ผู้หญิงคนนี้มันไร้ยางอายจริง ๆ! นางกล้าผลักไสผัวของตัวเองไปให้ผู้หญิงคนอื่นอย่างหน้าไม่อาย
“ทำไมล่ะ? ในเมื่อเจ้าล่าได้ไม่เก่งเท่าเขา มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรือที่จะปล่อยให้หลงโม่เลี้ยงดูลูกเมียของเจ้าไปพร้อมกับเจ้า”
หูเจียวเจียวเลิกคิ้วพลางตบมือเพื่อยืนยัน “ตกลงตามนี้เลยแล้วกัน เดี๋ยวข้าจะไปหาหลงโม่แล้วบอกให้เขากลับมาอาศัยอยู่ในเผ่า แต่ไปอยู่ที่บ้านเจ้านะ”
หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปนอกประตู
“อย่า อย่านะ! ช้าก่อน ข้าจะกลับไปเอาเหยื่อมาให้เจ้าเดี๋ยวนี้ อย่าไปนะ!”
เดิมทีโหวเสี่ยวเตียวกลัวผู้หญิงอันธพาลอย่างหูเจียวเจียวมาก นางเป็นคนประเภทที่สามารถทำในสิ่งที่นางพูดได้อย่างแน่นอน
ในเผ่าแห่งนี้ ทุกคนรู้จักหลงโม่ดีในฐานะสวะไร้ประโยชน์ เขาเป็นดาวหายนะ ชาวบ้านจึงรังเกียจเขา
เมื่อคิดถึงว่าผู้ชายคนนี้จะต้องไปอยู่ที่บ้านของโหวเสี่ยวเตียว มันก็ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออกแล้ว
ก่อนที่หูเจียวเจียวจะทันได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็รีบคว้าเหยื่อที่อยู่บนพื้นแล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วราวกับว่ากลัวแม่จิ้งจอกจะเปลี่ยนใจทำตามที่พูด
เมื่อหญิงสาวมองไปที่แผ่นหลังไกล ๆ ของโหวเสี่ยวเตียว เธอก็เม้มปากกลั้นยิ้มเบา ๆ
เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างฉัน
ถ้าฉันไม่แกร่งมากพอ ฉันคงไม่อยู่เป็นโสดมาจนถึงตอนนี้หรอก!
หลังจากที่เด็ก 4 คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฟังบทสนทนาระหว่างผู้ใหญ่ทั้ง 2 แล้วก็มีสีหน้าโกรธแค้น
พวกเขาเข้าใจมาตลอดว่าโหวเสี่ยวเตียวเป็นคนดีมาก ในขณะที่คนอื่น ๆ ในเผ่าเรียกตนเองว่าไอ้เด็กเหลือขอ บางคนถึงขั้นไม่ให้ลูก ๆ ของตัวเองมาสุงสิงกับพวกเขา แต่ชายคนนี้มักจะแอบเอาอาหารมาให้ พี่น้องผอมโซ 5 คนจึงยังรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้
ไม่มีใครคาดคิดเลยจริง ๆ ว่าอาหารทั้งหมดของพวกเขาถูกไอ้หน้าลิงคนนี้ขโมยไป!
แต่อย่างน้อยเขาก็ถือว่ายังรู้สึกผิดอยู่บ้างจึงกลับไปเอาเหยื่อมาคืน!
หลงหลิงเอ๋อจับกระโปรงหนังสัตว์ไว้แน่นด้วยมือทั้ง 2 ข้าง เมื่อนึกถึงบทสนทนาระหว่างหูเจียวเจียวกับพี่เสี่ยวเตียวเมื่อครู่ นางก็หันไปมองผู้เป็นแม่อย่างเว้าวอน
“ท่านแม่จะทิ้งท่านพ่อจริง ๆ หรือ?”
ในเผ่าแห่งนี้ ผู้ชายที่ถูกทอดทิ้งเท่านั้นที่สามารถหาคู่ใหม่ได้อีกครั้ง
ตอนนี้สาวน้อยเพิ่งมีชีวิตที่ดีขึ้นและยังคงมีความสุขกับการมีแม่ที่อ่อนโยนได้ไม่มากพอ หากท่านแม่จะทิ้งท่านพ่อ นั่นหมายความว่าหลังจากนี้นางอาจจะต้องไปอยู่ในป่ากับท่านพ่อ
แม้ว่าเด็กสาวจะชอบท่านพ่อที่ล่าสัตว์ได้ แต่นางก็ไม่อยากอยู่ในป่าที่รายล้อมไปด้วยอันตราย
“ถึงท่านแม่จะทิ้งท่านพ่อไปก็ไม่มีใครต้องการเขาอยู่ดี เจ้าจะกังวลไปทำไมในเมื่อสุดท้ายแล้วเหยื่อของท่านพ่อก็เป็นของเรา”
หลงจงเหลือบมองน้องสาวแล้วคลายความกังวลของนางได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว
“นั่นสินะ…ดีจัง...” หลงหลิงเอ๋อตบหน้าอกด้วยมือเล็ก ๆ พลางถอนหายใจยาว
เด็กทั้ง 2 ไม่เปิดโอกาสให้หูเจียวเจียวตอบอะไรด้วยซ้ำ
“อะแฮ่ม...” หญิงสาวแทบสำลักน้ำลายและไปไม่เป็นเลยทีเดียว
พวกเจ้านี่สมกับเป็นลูกของวายร้ายจริง ๆ…
“แม่จะไม่ทอดทิ้งพ่อไปไหน เหมือนที่แม่จะไม่มีวันทอดทิ้งพวกเจ้า เราจะเป็นครอบครัวเดียวกันตลอดไป” เธอสัญญาด้วยสีหน้าจริงจัง
ตลกล่ะ!
ในหนังสือเป็นเพราะเจ้าของร่างเดิมไม่ชอบจอมวายร้าย เมื่อเขาถูกนางปฏิเสธ หลังจากนั้นเขาก็ถูกนางขับไล่ออกจากเผ่าไป
สิ่งแรกที่ต้วร้ายทำตอนที่แข็งแกร่งขึ้นก็คือการฆ่านาง!
ฉันไม่อยากดับอนาถเหมือนยัยคนเก่านะ!
“คนโกหก” หลงจงทำสีหน้าไม่ดีใส่เธอเหมือนเคย และพูดขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านแม่ไม่ให้ท่านพ่ออยู่บ้านเพราะท่านไม่ชอบเขา ท่านกำลังโกหกเราอยู่ใช่ไหม?”
“...”
การที่มีลูกฉลาดเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่…
“เจ้าดูสิว่าบ้านของเรามันเล็กแค่ไหน ถึงพ่อเจ้าจะกลับมา แต่บ้านนี้ก็ไม่มีที่ให้เขานอนอยู่ดี ไว้รอแม่สร้างบ้านหลังใหญ่เสร็จก่อน ตอนนั้นแม่จะบอกให้พ่อเจ้ากลับมาอยู่ด้วยกัน”
นี่คือสิ่งที่เธอคิดเอาไว้
เมื่อเด็กหนุ่มผู้มีแผลเป็นครึ่งใบหน้าได้ยินคำพูดของแม่ใจยักษ์ สีหน้าของเขาก็ยิ่งน่าเกลียดขึ้น พร้อมกับที่ในใจของเขาคิดว่า
นี่นางคิดว่าข้าโง่มากสินะ
“คนโกหก ตัวท่านสร้างบ้านเป็นหรือไง?”
ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ผู้หญิงสารเลวคนนี้พยายามแสร้งทำเป็นคนดีมาตลอด นี่นางยังกล้าโกหกพวกเขาอีกหรือ เขาคิดเอาไว้แล้วว่าอีกฝ่ายไม่มีทางดีขึ้นแน่นอน
“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าแม่สร้างบ้านไม่เป็น?” หูเจียวเจียวเลิกคิ้วถาม
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าลูกชายคนที่ 3 ของบ้านคนนี้น่ารักทีเดียว
อืม... เธอคิดว่าเจ้าหนุ่มน้อยจะน่ารักกว่านี้ถ้าเขาไม่คอยยุยงพี่น้องคนอื่น ๆ ให้ฆ่าเธออยู่ตลอดเวลา
“ก็ท่านไม่เคยสร้างบ้านมาก่อน!” หลงจงเป็นคนที่ใจร้อนที่สุดในบรรดาลูก ๆ 5 คน เขาจึงโต้กลับด้วยความโมโห
“ถ้าอย่างนั้นแม่ที่ไม่เคยทำอาหารให้เจ้ามาก่อน แล้วเมื่อวานนี้นับว่าเป็นการทำอาหารให้พวกเจ้ากินหรือไม่?”
จิ้งจอกสาวพูดติดตลกใส่เจ้าตัวเล็ก
“นี่ท่าน! แต่ท่านมันจอมโกหก!” พอหลงจงเถียงไม่ชนะ เขาก็หันหน้าหนีไปด้วยความโกรธ
ทางด้านหูเจียวเจียวแทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ไหว เมื่อเห็นท่าทางน่าเอ็นดูของเจ้าลูกชาย เธอจึงหยุดแกล้งเขาก่อนที่แก้มป่อง ๆ นั้นจะพองลมจนระเบิด
ขณะที่เธอโต้เถียงกับหลงจงนั้น ในที่สุด โหวเสี่ยวเตียวก็นำเหยื่อกลับมาคืนหลายตัว
หญิงสาวเห็นวัวสีดำที่มีน้ำหนักมากกว่า 300 กิโลกรัม 1 ตัว กวางซิกาโตเต็มวัย 2 ตัว และจิ้งจอกขาว 1 ตัว
ถ้าสังเกตดูดี ๆ จะเห็นว่าทั้งวัวดำและกวางซิกาถูกบางอย่างแทงเข้าที่ศีรษะจนตาย แล้วรอบ ๆ บาดแผลก็เกลี้ยงเกลา ไม่มีแม้แต่เศษเลือดกระเซ็นเปื้อนตัวพวกมันเลย ซึ่งนี่แสดงให้เห็นว่าฝีมือการล่าของหลงโม่นั้นเก่งกาจเพียงใด
จากนั้นสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่จิ้งจอกสีขาวที่สภาพหัวเละและแขนขาหัก
“...”
เธอแน่ใจว่าสามีต้องจงใจทำแบบนี้
เมื่อเด็กทั้ง 5 เห็นเหยื่อตัวอ้วน ๆ วางกองอยู่หน้าลานบ้าน ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายสดใสด้วยความตื่นเต้น
ที่แท้ท่านพ่อมักจะส่งเหยื่อกลับบ้านมามากมาย ตอนนี้พวกเขามีเนื้อให้กินแล้ว ต่อไปนี้คนในครอบครัวจะไม่ต้องทนหิวอีก!
“แค่นี้หรือ?” หูเจียวเจียวถามพลางขมวดคิ้ว
ในนิยายมีส่วนที่บรรยายไว้ว่าหลงโม่มักจะส่งเหยื่อมากกว่า 10 ตัวกลับมาทุก ๆ ครึ่งเดือน ซึ่งทั้งหมดนี้ถูกโหวเสี่ยวเตียวเอาไป นี่เขายังกล้าเล่นลูกไม้กับเธออีกหรือ?
เมื่อหลงอวี้ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเขาก็ถมึงทึงก่อนจะจ้องมองไปที่ชายคนนั้น “ท่านซ่อนเหยื่อไว้กี่ตัว?”
เขาเชื่อเหตุผลที่คนเป็นแม่พูดโดยไม่รู้ตัว ถ้อยคำที่นางพูดออกมานั้นสมเหตุสมผลมากจนเขาเข้าใจว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน
“มันมีแค่นี้จริง ๆ เจ้าจะเอาอะไรอีก จะลองไปค้นบ้านข้าดูไหมล่ะ!”
โหวเสี่ยวเตียวพูดกับหูเจียวเจียวและลูกชายคนโตของนางด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
หลังจากพูดจบแล้วเขาก็หันหลังเดินออกไปจากบ้าน
หญิงสาวเห็นว่าท่าทางของอีกฝ่ายเหมือนไม่ได้โกหก แต่เธอแอบรู้สึกตะหงิด ๆ ในใจ
เหยื่อที่หลงโม่ล่ามาได้จะต้องมีมากกว่านี้ ถ้ามันไม่ได้อยู่ที่บ้านของโหวเสี่ยวเตียว แล้วมันไปอยู่ที่ไหนล่ะ?