หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“แน่นอน มันไม่หักหรอก” หูเจียวเจียวหยิบมีดขึ้นมาและวางซี่โครงของเหยื่อไว้บนกระดานไม้
จากนั้นเธอก็ยกมีดขึ้นแล้วสับลงไปที่เหยื่อดังปั้ก!
แล้วกระดูกก็หักออกเป็น 2 ท่อนทันที
หูหมินมองไปที่มีดหน้าตาไม่คุ้นเคยด้วยความตกใจ “มันตัดกระดูกได้จริงหรือ?”
เมื่อนางตั้งสติได้ นางก็รีบโบกมือปฏิเสธมัน
“ลูกรัก เก็บเอาไว้ใช้เองเถอะ แม่เอาไปก็คงไม่ได้ใช้” ที่ผ่านมาหญิงวัยกลางคนชินกับการมอบของดี ๆ ให้ลูกสาวมาตลอด
ทว่าหูเจียวเจียวจับมือนางด้วยรอยยิ้มกว้าง “ท่านแม่ ข้ายังมีมีดเหลืออยู่อีก มีดเล่มนี้ข้าจะให้ท่านไว้ แล้วอย่าให้ใครเห็นมันล่ะ”
หูหมินไม่สงสัยแม้แต่น้อยเกี่ยวกับสิ่งที่ลูกของนางพูด
เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายยืนกรานจะมอบมีดให้ นางก็ทำได้แต่ยอมรับมันมา
“เอาเถอะ แม่ฟังเจ้า แล้วแม่ก็สัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
ตอนนี้ลูกสาวของข้าโตขึ้นมากแล้ว นางรู้จักกตัญญูต่อพ่อแม่แล้วสินะ!
หูหมินรู้สึกปลาบปลื้มใจมาก!
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน 2 แม่ลูกก็ช่วยกันถลกหนังและหั่นเหยื่อเป็นชิ้น ๆ จากนั้นก็ทำความสะอาดจนเสร็จ
ขณะนี้พระอาทิตย์กำลังคล้อยลงไปด้านหลังเนินเขาทางทิศตะวันตก
ม่านแสงสีแดงกระจายไปบนท้องฟ้า พร้อมกันนั้นก็มีนกตัวใหญ่ฝูงหนึ่งบินอยู่ใต้ก้อนเมฆสีแดงด้วยความหวังว่าพวกมันจะกลับถึงบ้านก่อนพลบค่ำ
ส่วนหูเฉียงกับหูชิงซานลูกชายของเขากลัวว่าหูเจียวเจียวจะไม่มีที่อยู่อาศัย ดังนั้นพวกเขาจึงรีบซ่อมแซมบ้านไม้จนเสร็จภายในวันนี้
ทีแรกหญิงสาวคิดว่าเธอจะต้องรออีก 2-3 วันก่อนที่เธอจะสามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้ แต่เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะถูกซ่อมเสร็จภายในเวลาครึ่งวันเท่านั้น
ความสามารถของเผ่าภูตนั้นเหนือมนุษย์ไปมากจริง ๆ!
หลังจากซ่อมบ้านไม้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้ง 3 คนก็เตรียมตัวกลับ
“ลูกรัก ลูกจะต้องไปเยี่ยมแม่บ้างนะ ต่อไปนี้มีอะไรก็รีบบอกแม่ ถ้าวันนี้เจ้าสี่ไม่มาฟ้องแม่ แม่ก็คงไม่รู้ว่าเจ้าถูกคนอื่นรังแก”
ก่อนจะกลับไป หูหมินจับมือลูกสาวพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“เจ้าสี่? ท่านแม่ วันนี้หลิงเอ๋อไปหาท่านหรือ?” หูเจียวเจียวถามด้วยความประหลาดใจครู่หนึ่ง
วันนี้พวกเขาไม่ได้บังเอิญมาเยี่ยมเธอพอดีอย่างนั้นหรือ?
“ใช่ วันนี้ต้องขอบคุณเจ้าสี่ แม่ไม่รู้มาก่อนเลยว่านางจะฉลาดขนาดนี้” จนถึงตอนนี้หูหมินก็ยังคงนึกถึงเด็กสาวคนนั้นอยู่
หูเจียวเจียวที่ได้รู้ความจริงรู้สึกสะเทือนใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
ที่แท้หลิงเอ๋อเป็นห่วงเธอมากจึงรีบไปแจ้งข่าวนี้ให้หูหมินทราบ
ดูเหมือนว่าสาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวยังคงห่วงใยแม่!
“ท่านแม่” จากนั้นหญิงสาวก็พูดขัดจังหวะความคิดของหูหมิน
เธอจำได้ว่าตั้งแต่ที่เจ้าของร่างเดิมถูกนางเอกผลักล้มจนหัวแตก สมาชิกในครอบครัวของนางก็ประสบปัญหาอยู่บ่อยครั้ง
“เป็นอะไรไปลูกรัก?”
“ช่วงนี้ท่านแม่ ท่านพ่อ แล้วก็พวกท่านพี่ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ”
หูเจียวเจียวจับแขนหญิงวัยกลางคนแน่นในขณะที่เธอเตือนทุกคนให้ระวังตัวอย่างจริงจัง
“เอาเถอะ แม่ฟังเจ้า ลูกฉลาดและกตัญญู…”
หูหมินที่ก่อนหน้านี้ทำหน้าบูดบึ้ง แต่เมื่อเห็นลูกสาวใส่ใจตนมาก นางก็เผยรอยยิ้มสดใสออกมา
หลังจากนั้นหูเจียวเจียวก็ส่งแม่และครอบครัวกลับไป
เดิมทีเธอต้องการให้ผู้เป็นแม่นำเนื้อกลับไปด้วย แต่อีกฝ่ายปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้
ต่อจากนี้ไป ถ้าเธอมีเวลาว่าง เธอจะทำอาหารไปส่งให้พ่อแม่ด้วยตัวเอง
แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ใช่หูเจียวเจียวคนเก่า แต่ตอนนี้เธอครอบครองร่างกายนี้แล้ว ครอบครัวของร่างเดิมก็เป็นเหมือนครอบครัวของเธอ นอกจากนี้เธอก็รู้สึกมีความสุขที่ได้พบเจอแม่ดี ๆ อย่างหูหมิน ดังนั้นเธอจึงอยากจะตอบแทนผู้อาวุโสทั้ง 2 คนให้ดีที่สุด
…
“ท่านแม่ ข้าหิว เนื้อแค่นี้ข้ากินไม่อิ่ม...”
“กิน กิน กิน! วัน ๆ รู้แต่จะกิน!”
สงฮวาชี้ไปที่จมูกของสงชิวพร้อมกับบ่นเสียงดัง
วันนี้นางคิดว่าตัวเองจะโชคดีได้เหยื่อมาเพิ่ม แต่ที่ไหนได้ นางกลับโดนหูเจียวเจียวเอาคืน แถมไม่พอยังต้องมาเสียเหยื่อไปอีก 2 ตัว
ตอนนี้แม่หมีอารมณ์ไม่ดีมากพออยู่แล้ว พอได้ยินเสียงร่ำร้องของลูกตนเอง นางก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น
“เจ้าก็เหมือนกัน แค่นางจิ้งจอกหูเจียวเจียวก็ยังจัดการไม่ได้ พอนางสั่งให้เอาเหยื่อไปให้ เจ้าก็ดันเอาเหยื่อทั้งหมดของเราไปให้มัน นี่เจ้าจะให้พวกข้าอดตายอย่างนั้นหรือ!?”
หลังจากที่สงฮวาดุลูก นางก็เริ่มตำหนิสามีอีกครั้ง
“ข้า…ข้าผิดเอง ข้ากลัวว่านางจะทำร้ายเจ้า...” สงจวงพูดอ้อมแอ้มตอบเสียงเบา
วันนี้สงจวงจับเหยื่อได้ทั้งหมด 2 ตัว ซึ่งทั้งหมดนี้เขามอบให้กับหูเจียวเจียวไปแล้ว ทำให้ครอบครัวของพวกเขาจำต้องกินผลไม้ประทังชีวิต
พวกเขาถึงขั้นต้องนำเนื้อชิ้นเดียวที่เหลือจากเมื่อวานมาให้ลูกชายกิน
สงฮวาไม่เคยขัดสนเช่นนี้มาก่อนในชีวิต
พอยิ่งคิดนางก็ยิ่งโกรธขึ้นเรื่อย ๆ จนอกแทบระเบิด
ทันใดนั้นนางก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ คราวนี้คิ้วทั้ง 2 ข้างของนางขมวดเข้าหากัน แล้วนางก็พูดเสียงเบาลง “สงจวง วันนี้เจ้าเห็นเหมือนที่ข้าเห็นใช่ไหม? ลูกของหูเจียวเจียวดูเหมือนจะจุดไฟได้!”
วันนี้นางรู้สึกหวาดกลัวแม่นางจิ้งจอกที่เสียสติจนเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท
สงจวงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เขาเองก็จำมันได้เหมือนกัน
“ถูกต้อง ข้าเห็นว่าหลงอวี้ถือคบเพลิงออกมาจากในบ้าน แต่ว่าก่อนหน้านี้ในบ้านนั้นไม่มีไฟ”
ตามปกติแล้วจะมีเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่มีเครื่องมือในการจุดไฟ
ในทุก ๆ 3 เดือน ผู้เฒ่าจะแจกจ่ายไฟให้แก่คนในเผ่า โดยแต่ละครั้งชาวบ้านจะต้องเก็บไฟไว้เอง มิฉะนั้นพวกเขาจะได้กินเฉพาะเนื้อดิบเท่านั้น
ทันใดนั้นสงฮวาก็รู้สึกว่าหูเจียวเจียวมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่
“หลงอวี้สามารถจุดไฟได้ หูเจียวเจียวต้องเป็นคนสอนมันแน่ ๆ อีสารเลวนั่นต้องขโมยวิธีจุดไฟของผู้เฒ่าไป!”
“พรุ่งนี้ข้าจะไปรายงานเรื่องนี้แก่หัวหน้าเผ่า!”
แม่หมีตัวใหญ่คิดถึงเรื่องนี้แล้วรู้สึกตื่นเต้นมาก พอคิดว่าตัวเองจับจุดอ่อนของหูเจียวเจียวได้แล้ว นางก็มีความสุขมากขึ้น
นางจะปล่อยให้ยัยจิ้งจอกป่าเถื่อนนั่นได้กินเหยื่ออย่างสบายใจได้อย่างไรหลังจากที่ทำร้ายนาง?
เมื่อผู้หญิงไร้ยางอายอย่างหูเจียวเจียวจะถูกเปิดโปงความชั่วในวันพรุ่งนี้ สงฮวาก็ไม่ได้รู้สึกหิวอีกต่อไป
ส่วนสงจวงที่เห็นภรรยาอารมณ์ดีขึ้นก็รีบพูดว่า “พรุ่งนี้ข้าจะจับเหยื่อตัวอ้วน ๆ มาให้เจ้า 2 ตัว เจ้าจะได้มีความสุขยิ่งขึ้น”
“อืม” ขณะนี้ในใจของสงฮวาเบิกบานมากจนนางไม่ระบายอารมณ์ใส่สามีอีก
…
ก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดลง เด็กทั้ง 5 ก็กลับมาถึงบ้านพอดี
ในตอนนั้นหลงหลิงเอ๋อมองหาผู้เป็นแม่ทันทีเมื่อนางกลับมา
ณ ลานบ้านเล็ก ๆ บ้านไม้ที่ทรุดโทรมได้รับการซ่อมแซมแล้ว ในขณะที่ฟืนถูกกองไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย และไฟในเตาก็ถูกจุดทิ้งไว้จนเกือบจะมอดแล้ว
ในบ้านหลังนี้มีกลิ่นหอมของเนื้อลอยอ้อยอิ่งไปทั่วอากาศ แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ เหล่าเด็กน้อยกลับไม่พบหูเจียวเจียว
วินาทีนั้นหลงหลิงเอ๋อก็มีสีหน้าโดดเดี่ยวและผิดหวัง
นางไม่อยู่ที่นี่ นางคงกลับไปอยู่กับท่านยายแล้ว นางทอดทิ้งพวกเราได้ลงคอจริงหรือ…
เมื่อรู้ว่าหูเจียวเจียวจากไปแล้ว เด็กคนอื่นก็เศร้าหมองเช่นกัน
แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงที่อ่อนโยนดังมาจากด้านหลังทุกคน
“เด็ก ๆ มัวยืนทำอะไรอยู่ ไปล้างไม้ล้างมือแล้วมากินข้าวกัน”
ในเวลานั้นเจ้าตัวเล็กทั้งหลายพากันตกใจ
พวกเขามองย้อนกลับไปก่อนจะเห็นหูเจียวเจียวกำลังถือหนังสัตว์เปียกอยู่ 2-3 ผืน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายเพิ่งกลับมาจากแม่น้ำ ในขณะที่ฝ่าเท้าของนางก็เปียกอยู่เช่นกัน
“ท่าน…ท่านไม่ได้ไปแล้วหรอกหรือ?” ดวงตาของหลงอวี้ฉายแววแห่งความประหลาดใจ
เมื่อตอนบ่าย เด็กทุกคนได้ยินบทสนทนาระหว่างหญิงชั่วกับแม่ของนาง ประกอบกับในอดีต ผู้หญิงคนนี้ต้องการทิ้งพวกเขาแล้วกลับไปอยู่กับท่านยายด้วย
วันนี้ทำไมนางถึงไม่ไปเสียล่ะ...
ก่อนหน้านี้หลงเซียวเม้มริมฝีปากขณะที่ถือไม้ในมือแน่นจนทำให้นิ้วทั้ง 5 ของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวโดยที่ตนไม่รู้ตัว แต่พอได้ยินเสียงของหูเจียวเจียว เขาก็คลายมือออก
ส่วนหลงจงที่ยืนอยู่ข้างพี่คนรองมองไปที่แม่ใจยักษ์อย่างเย็นชา
“พวกเจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้มีใครรังแกพวกเจ้าอีกงั้นหรือ?”
หญิงสาวขมวดคิ้วถามด้วยความกังวลเมื่อรู้สึกว่าลูก ๆ มีท่าทีผิดปกติ
ทันทีที่พูดจบ หลงเหยาก็สะบัดหางให้หลุดพ้นจากพันธนาการของหลงจง ก่อนจะกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของหูเจียวเจียวอย่างมีความสุข
ในขณะที่เจ้ามังกรน้อยจัดตำแหน่งตัวเองให้อยู่ในท่าที่สบายแล้ว เขาก็เลียใบหน้าของคนเป็นแม่ด้วยความรักใคร่