หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
หูเจียวเจียวหั่นเนื้อเป็นชิ้นเล็ก ๆ ในชามแล้วค่อย ๆ ใช้ตะเกียบคีบกินทีละคำ
หลังจากวันอันแสนยุ่งเหยิง หญิงสาวก็รู้สึกหิวมากกว่าปกติ
เธอก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเองจริงจังมากจนไม่ได้สังเกตเห็นว่าหลงโม่ที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งมองมาที่เธออย่างสงสัย
ชายหนุ่มมองขาตุ๋นชิ้นโตตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ ในอดีตผู้หญิงคนนี้เคยกินทุกอย่างที่มีในบ้านคนเดียว แต่วันนี้นางไม่เพียงแค่ทำอาหารให้เขาเท่านั้น
แต่นางยังแบ่งเนื้อครึ่งขาให้ลูก ๆ ได้กินกันทุกคนอีกด้วย
ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าอะไรไปถึงได้ทำสิ่งที่ผิดแปลกไปจากเดิม? นี่นางวางยาพิษไว้ในเนื้อหรือเปล่า?
ถัดมา มังกรหนุ่มกัดเนื้อกินคำใหญ่ แล้วก็ต้องมีสีหน้าประหลาดใจ
ทันทีที่เนื้อกรอบ ๆ นุ่ม ๆ ถูกส่งเข้าไปในปาก กลิ่นเนื้อหอมกรุ่นก็ลอยอบอวลไปเตะจมูกเขาทันที
แม่จิ้งจอกคนนี้ทำเนื้อแสนอร่อยได้อย่างไร?
จากนั้นหลงโม่ก็กัดกินเนื้อไม่หยุด และก่อนที่เขาจะรู้ตัว เขาก็กินเนื้อจนหมดขาแล้ว เมื่อมองไปที่กระดูกในมือ เขาก็รีบระงับความอยากที่จะแทะกระดูกเอาไว้โดยวางกระดูกลงบนจานเงียบ ๆ
หลังจากที่หูเจียวเจียวกินเนื้อเสร็จและส่งอาหารให้ลูกน้อยแล้ว จู่ ๆ เธอก็หันไปเห็นว่าชายหนุ่มนั่งตรงข้ามกับเธอด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง จากนั้นเขาก็หันมาประสานสายตากับเธออย่างนิ่งเฉย
“หืม เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าไม่กินเนื้ออีกล่ะ วันนี้เจ้าไม่ค่อยหิวหรือ?” เธอเอ่ยถามอีกฝ่ายทันที
คำถามนั้นทำให้ใบหน้าของคนถูกถามยิ่งมืดมนลงไปอีก เขามองไปที่ตะเกียบในมือของหญิงสาวนิ่ง จากนั้นก็ก้มลงมองช้อนในชามของตนเองที่เหมือนกับพวกเด็ก ๆ
“ชิ”
“ทำไมข้าถึงได้ใช้ของที่แตกต่างจากของเจ้า?” เสียงต่ำถามอย่างไม่พอใจ
เพราะว่าเขาถูกพวกภูตคนอื่นปฏิเสธมาตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงมักใช้เวลาส่วนใหญ่ตามลำพัง สำหรับภูตในเผ่า เขาคือสัตว์ร้ายในสายตาของพวกเขา ทำให้ชายหนุ่มไม่รู้ว่าจิ้งจอกสาวกับลูก ๆ กำลังใช้เครื่องมืออะไรกันบ้าง
เมื่อหลงโม่เห็นว่าหูเจียวเจียวมอบอุปกรณ์การกินแบบเดียวกับลูก ๆ ให้แก่ตน เขาก็รู้สึกอับอายขายหน้าขึ้นมาทันที
หรือผู้หญิงคนนั้นคิดว่าเขาควรจะได้ใช้ของแบบเดียวกับเด็ก ๆ?
หญิงสาวที่ได้ยินคำถามของชายหนุ่มผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เข้าใจอะไรขึ้นมาได้ราง ๆ
กลายเป็นว่าเขาไม่อยากใช้ช้อน
“เจ้าอยากใช้เจ้าสิ่งนี้หรือ?” เธอหยิบตะเกียบในมือขึ้นมาแล้วถามอย่างไม่แน่ใจ
“อืม” หลงโม่พยักหน้าช้า ๆ
แต่หูเจียวเจียวเกิดความลังเลเล็กน้อย ก่อนจะหยิบแอบหยิบตะเกียบที่สะอาดคู่หนึ่งออกมาจากมิติ แล้วถามอีกครั้งอย่างไม่มั่นใจนักว่า “เจ้า... แน่ใจหรือว่าต้องการใช้เจ้านี่?”
เธอคิดว่าภูตอาจไม่รู้วิธีใช้ตะเกียบ
ทำไมพ่อหนุ่มวายร้ายตัวโตนี่ทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ที่แสดงออกตามอารมณ์เช่นนี้? เขาเอาแต่ใจมาก แล้วเรื่องแค่นี้ก็ยังมาประท้วงอีก
“แน่นอน” หลงโม่ตอบยืนยันด้วยใบหน้าเย็นชา พลางหยิบตะเกียบจากมืออีกฝ่ายมา
เขาเห็นว่าหูเจียวเจียวเพิ่งใช้สิ่งนี้ มันจะเป็นไปได้อย่างไรถ้าเขาจะไม่สามารถเรียนรู้ถึงบางสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังทำได้
ในเมื่อมังกรหนุ่มยังคงยืนกรานที่จะใช้ตะเกียบ จิ้งจอกสาวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยเขาไป
พอชายร่างสูงได้ตะเกียบตามที่ตนต้องการ เขาก็เลียนแบบท่าทางการจับตะเกียบจากหญิงสาวโดยการใช้มือซ้าย
ตอนนี้หลงโม่กับหูเจียวเจียวนั่งอยู่ตรงข้ามกัน มือขวาของเธอจึงอยู่ทางซ้ายของเขา
ทันทีที่ตะเกียบอยู่ในมือหนา นิ้วทั้ง 5 ของชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะควบคุมมันไม่ได้ดั่งใจ และพวกมันก็แสดงท่าทางผิดรูปไปต่าง ๆ นานา แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ยังไม่สามารถควบคุมตะเกียบเอาไว้ได้เลย
นั่นทำให้เจ้าของใบหน้าคมคายขมวดคิ้วแน่น เขาใช้เวลาปรับตัวกับตะเกียบสักพักก่อนจะลองเอื้อมมือออกไปคีบผักในจาน
ในวินาทีนั้น เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะตะเกียบหรือว่าอาหารที่มันลื่นกันแน่ เขาลองคีบผักชิ้นนั้นนับ 10 ครั้งแต่ก็ยังไม่สามารถคีบมันกลับมากินได้เลย
“...”
ในเวลาเดียวกัน ลูก ๆ ก็รู้สึกทนดูสภาพอันน่าอนาถใจของพ่อไม่ได้อีกต่อไป
หลงจงจึงช่วยพ่อมังกรโดยการใช้ช้อนตักผักส่งไปให้ถึงชาม “ท่านพ่อ ท่านใช้ช้อนก็ได้นะ ถ้าทำแบบนี้ต่อไป ท่านจะไม่ได้กินอะไรแล้วเนื้อคงจะหมดไปซะก่อน”
สีหน้าของหลงโม่ยิ่งแย่ลงจนสังเกตได้ชัดเจน “เจ้าก็กิน ๆ เข้าไปเถอะ ไม่ต้องมาพูดมาก”
“จงเอ๋อ” หูเจียวเจียวรีบปิดปากของลูกชายคนที่ 3 พลางส่งยิ้มให้มังกรหนุ่มแหย ๆ “เด็ก ๆ แค่กลัวว่าเจ้าจะหิว เอาแบบนี้ดีไหม เดี๋ยวข้าคีบใส่ชามให้เจ้าเอง”
“ไม่ ข้าทำเองได้” ชายหนุ่มปฏิเสธด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม
ยามนี้ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายของเขาถูกปลุกขึ้นมาอย่างเต็มที่ หลังจากนั้นเขาก็ยังคงใช้ตะเกียบอยู่เรื่อย ๆ พอเขาพบว่าไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน ตนก็ใช้อุปกรณ์ในมือได้ไม่คล่องแคล่ว เขาจึงกำหมัดแน่นแล้วใช้ตะเกียบแทงเนื้อบนจาน
ปัก!
ตะเกียบคู่หนึ่งจมลงไปในเนื้อ ก่อนที่หลงโม่จะพลิกตะเกียบขึ้นมาเพื่อยัดเนื้อชิ้นแรกใส่เข้าปาก
ทันใดนั้นเอง สีหน้าของมังกรหนุ่มก็อ่อนลง ในที่สุดเขาก็สามารถค้นพบวิธีใหม่ในการกินเนื้อด้วยสิ่งของแปลกตานี้
ในขณะที่มองหลงโม่ที่ทำท่าทางเหมือนเด็กพึ่งหัดใช้ตะเกียบ หูเจียวเจียวก็ลองถือตะเกียบทิ่มเนื้อในชามของตัวเองดูบ้าง พร้อมกับเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้มเอาไว้อย่างเต็มที่
เจ้าจอมวายร้ายก็มีมุมน่ารัก ๆ แบบนี้ด้วย!
นี่มันตลกเกินไปแล้ว!
“ฟุ ฮ่าๆๆๆๆ”
จิ้งจอกสาวทนไม่ไหวจึงเผลอหัวเราะออกมาเสียงดัง
เมื่อเธอเห็นสายตาคมค้อนขวับมาจากอีกด้านหนึ่ง เธอก็รีบเอามือปิดปากแสร้งทำเป็นไอ และอธิบายว่า “อะแฮ่ม... ข้าแค่บังเอิญสำลักน้ำแกงแค่นั้นเอง”
แต่หลงโม่ยังคงจ้องมองเธอด้วยสายตาขุ่นเคืองนิ่ง
หูเจียวเจียวเลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกัดฟันอธิบายต่อไปว่า “ข้าไม่ได้ตั้งใจจะล้อเจ้า วิธีการของเจ้าดีมาก มันทำให้กินได้สะดวกมากขึ้น ข้าคิดว่าข้าควรเรียนรู้จากเจ้าให้มากกว่านี้”
ขณะที่พูดเธอก็ถือตะเกียบจิ้มเนื้อแล้วใส่เข้าปาก
“อื้ม~ วิธีนี้ทำให้กินเนื้อได้อร่อยกว่าจริง ๆ ด้วย!”
ยามที่หญิงสาวยัดเนื้อเข้าไปจนเต็มปาก เธอก็ยิ้มจนตาขีดเป็นเส้น
ทางด้านหลงโม่พ่นลมอย่างเย็นชา ก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น
ผู้หญิงคนนั้นจะต้องหัวเราะเยาะเขาอยู่แน่ ๆ
ในเวลาเดียวกัน เด็กทั้ง 5 คนก็รู้สึกว่าบรรยากาศบนโต๊ะกินข้าวไม่ค่อยปกติ พวกเขาจึงพากันก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเองเพราะไม่มีใครอยากยั่วโมโหพ่อมังกรผู้น่าสะพรึงกลัวสักคน
เมื่อทุกคนกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว เหล่าเด็กน้อยทุกคนก็อาบน้ำและกลับไปเล่นกันอยู่ในบ้าน
ส่วนหูเจียวเจียวกำลังเก็บข้าวเก็บของเตรียมจะไปล้างจาน ในขณะที่หลงโม่ตั้งท่าจะเข้าไปช่วยเธอหลังจากทำความสะอาดลานบ้านเสร็จ แต่เขาก็ยังถูกอีกคนปฏิเสธ
“ข้าจะไปล้างจาน เจ้าไปดูแลลูกเถอะ แล้วก็รีบพักผ่อนเร็ว ๆ แผลจะได้ฟื้นตัว”
ครั้งนี้จิ้งจอกสาวเริ่มฉลาดขึ้นจึงหาเหตุผลมาอ้างกับเขา
ชายหนุ่มเลยโต้แย้งอะไรไม่ได้นอกจากต้องเดินเข้าไปในบ้าน
เวลานี้เด็กตระกูลหลง 5 คนกำลังนอนอยู่บนเตียงหญ้าพลางแอบฟังการเคลื่อนไหวของผู้เป็นพ่อและแม่ข้างนอก พอเห็นพ่อมังกรเดินเข้ามา เด็กทั้งหลายก็มีสีหน้าซับซ้อน
“ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงมาที่ห้องนี้?” หลงหลิงเอ๋อเปิดปากถามอย่างสงสัย
ท่านพ่อไม่ควรไปนอนกับท่านแม่หรือ?
ตั้งแต่หูเจียวเจียวสร้างกระท่อมหลังใหม่ เธอก็นอนแยกจากลูกเพราะเด็ก ๆ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย พวกเขาเริ่มโตมากขึ้นแล้ว ถึงเวลาที่เด็กพวกนี้ควรจะนอนกันเองสักที
ดังนั้นเด็กทั้ง 5 คนจึงคิดว่าพ่อมังกรจะไปนอนที่กระท่อมเพื่ออาศัยอยู่กับแม่จิ้งจอก
เมื่อหลงโม่ได้ยินคำพูดของหลงหลิงเอ๋อก็ขมวดคิ้ว
เป็นไปได้ไหมว่าหูเจียวเจียวอาศัยอยู่กับเด็ก ๆ แล้วกระท่อมด้านนอกถูกสร้างไว้ให้เขา?
พอคิดว่าตนเองและจิ้งจอกสาวไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกันตั้งแต่คืนนั้น เขาก็กระแอมเบา ๆ ก่อนจะตอบอย่างใจเย็น “พ่อแค่มาดูพวกเจ้า”
เขาพูดจบแล้วก็เดินออกไปยังกระท่อมอีกหลัง
ในเวลานี้ หูเจียวเจียวกลับมาจากแม่น้ำแล้ว แต่เธอไม่เห็นหลงโม่ออกมาจากบ้านของลูก ๆ จึงเดินไปที่กระท่อมของตัวเอง
วันที่แสนยาวนานนี้ทำให้แม่จิ้งจอกรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไปทั้งตัว หลังจากที่ล้างจานเสร็จ เธอก็แทบจะลืมตาไม่ขึ้น
เมื่อหญิงสาวเก็บข้าวของตรงลานบ้านไว้เป็นที่เป็นทาง เธอก็ยกมือขึ้นลูบเอวตรงที่รู้สึกเจ็บ ก่อนจะตักน้ำมาล้างไม้ล้างมือ จากนั้นเธอก็เข้าไปในกระท่อมหลังเล็กแล้วทิ้งตัวลงนอนพร้อมที่จะหลับพักผ่อน
แต่เธอไม่คาดคิดว่าขณะที่เธอเอนตัวลงนอนบนเตียงหญ้า เธอรู้สึกเหมือนกำลังทับร่างแข็ง ๆ อยู่
“อุก…”
ทันทีที่มีเสียงดังมาจากใต้ร่างของเธอ หูเจียวเจียวก็หายจากความง่วงงุนเป็นปลิดทิ้ง
“ใคร… ใครแอบเข้ามาในกระท่อมของข้า!?”