หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“นั่นอะไรน่ะ?”
หลงอู่ตกใจจนชะงักหยุดมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นเขาก็ได้พบกับดวงตาสีเขียวคู่หนึ่งปรากฏอยู่ในโพรงหญ้า
“ฝูงหมาป่า!”
“แย่แล้ว ตอนนี้น่าจะมีหมาป่าหลายร้อยตัวมารวมตัวกันที่นี่”
“เรากำลังถูกฝูงหมาป่าล้อมไว้!”
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังภูตมังกรผู้หลงตัวเองก็เห็นฝูงหมาป่าเช่นเดียวกัน พวกเขาตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นตระหนกโดยที่ไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้าอีกแม้แต่คนเดียว
ตอนนี้จึงเหลือเพียงหลงโม่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าเพียงลำพัง เขาจ้องมองเสือหูขาดด้วยสายตาเย็นชา “นี่เป็นแผนของเจ้าหรือ?”
“ฮ่าๆๆ เจ้าฆ่าน้องชายข้า วันนี้ข้าจะฝังเจ้าอยู่ที่นี่! แล้วข้าก็ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าหมาป่าพวกนี้ไม่ใช่หมาป่าธรรมดา ขอให้สนุกล่ะ!”
เสือโคร่งตัวใหญ่หัวเราะเสียงดัง จากนั้นมันก็ตะปบของบนพื้นแล้วขว้างเข้าใส่เหล่าภูตตรงหน้า
“อะไรน่ะ!?”
กลุ่มภูตชายจากในเผ่าหลบของที่ถูกศัตรูขว้างมาด้วยความตกใจ ในเวลาเดียวกัน หลงโม่ในร่างมังกรก็บินขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นว่าเสือหูขาดตัวนั้นปากองเนื้อสับจนกระจายไปทั่วบริเวณ
เนื้อสับที่ลอยไปทั่วท้องฟ้าตกลงบนตัวภูตคนอื่น ก่อนที่กลิ่นคาวเลือดจะโชยไปในอากาศรอบ ๆ
ชั่ววินาทีนั้น หมาป่าที่ซุ่มอยู่รอบนอกรีบขยับตัวพุ่งเข้ามาราวกับว่ามันได้รับสัญญาณบางอย่าง จากนั้นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง ผู้คนดีดดิ้นตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด และเสียงเห่าหอนของหมาป่าก็ดังขึ้น
ยามนี้หลงอู่และหลงโม่กำลังบินอยู่ในอากาศจึงสามารถหลุดรอดออกมาจากวังวนแห่งความตายนั้นได้
แต่ภูตของเผ่าที่อยู่ขอบชายป่าไม่มีใครหลบพ้น พวกเขาถูกฝูงหมาป่าพุ่งเข้ากัดพร้อมเหวี่ยงลงกับพื้น ในขณะที่ภูตบางคนตอบสนองได้ช้าจึงถูกฝูงสัตว์ร้ายกัดคอขาดก่อนที่พวกเขาจะทันได้ต่อสู้กลับ
ฉัวะ!
แล้วเลือดก็สาดกระเซ็นเข้าใส่คนที่อยู่ใกล้ ๆ
อันที่จริงในใจของทุกคนก็อยากจะพุ่งเข้าไปช่วยเหลือคนในเผ่าเดียวกัน แต่ตอนนี้มีนักล่ากระหายเลือดวิ่งเข้าใส่ตนมากขึ้นเรื่อย ๆ แค่ตัวเองยังเอาไม่รอดแล้วนับประสาอะไรกับการไปช่วยชีวิตอิงหยวน
ในด้านของอินทรีหนุ่ม นอกจากกลุ่มของเขาจะไม่มีความได้เปรียบในด้านจำนวนคนแล้ว คนที่เหลือยังโดนหมาป่าที่อยู่ข้างหลังทำให้เสียสมาธิอีก ดังนั้นพวกเขาจึงถูกแมงป่องที่มีพิษร้ายแรงโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
พอหลงโม่ได้เห็นว่าสถานการณ์กำลังเลวร้ายมากยิ่งขึ้น เขาก็ไม่มีเวลามานั่งคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เสือหูขาดพูด เขารีบโฉบลงไปฟาดหางมังกรขนาดยักษ์เข้าใส่กลุ่มหมาป่าที่อยู่ใกล้ ๆ พวกของตน แล้วหมาป่าพวกนั้นก็ปลิวไปกระแทกต้นไม้อย่างจัง
“เจ้ายังขยับได้ไหม?” นัยน์ตาสีทองมองไปยังภูตชายที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดบนพื้น
“ได้!”
ชายคนนั้นกลับมามีสติอีกครั้ง เขารีบยกมือเช็ดเลือดออกจากใบหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วลุกขึ้นมาจัดการกับฝูงนักล่ารอบตัว
ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่เลือดของเขาเอง แต่เป็นเลือดของสมาชิกในเผ่าที่ถูกศัตรูกัดคอขาดตาย
“ถ้าเจ้ายังขยับได้ก็รีบไปช่วยพวกเขาเร็วเข้า” หลงโม่คำรามเสียงต่ำด้วยสายตาสงบ ก่อนจะทะยานใส่กลุ่มสัตว์ร้ายเพื่อต่อสู้กับพวกมันต่อไป
ทุกครั้งที่กรงเล็บมังกรโจมตีถูกตัวหมาป่า หัวของมันจะถูกกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง
จากนั้นภูตชายที่อยู่ใกล้ ๆ ก็จะเข้าไปซ้ำเติมมันจนตาย ในขณะที่พวกเขาแอบสาปแช่งหมาป่าตัวฉกาจอยู่ในใจ เสร็จแล้วก็รีบไปจัดการกับศัตรูตัวอื่นพร้อมกับพรรคพวกของตน
แต่ถึงกระนั้น หมาป่าดุร้ายก็ยังคงหลั่งไหลเข้ามาไม่สิ้นสุด ซึ่งไม่ต่างจากฝูงผีดิบที่ไม่มีวันตาย ไม่ว่าพวกเขาจะฆ่ามันเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็จะมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม หลังจากนั้นไม่นาน ภูตหลายคนก็ถูกศัตรูปลิดชีวิต ส่วนบางคนก็ได้รับบาดเจ็บหนัก
ปัจจุบันบนพื้นรอบ ๆ เต็มไปด้วยชิ้นส่วนแขนขาของศพที่ไม่อาจตามหาเจ้าของได้แล้ว พร้อมกับที่พวกหลงโม่กำลังเริ่มอ่อนแรง
แม้แต่หลงอู่ผู้เสแสร้งมาตลอดก็ยังสูญเสียพละกำลังไป เขากัดฟันมองดูกลุ่มนักล่ากระหายเลือดที่อยู่รอบนอก ขณะที่ฉีกร่างของหมาป่าตัวหนึ่ง เขาก็สถบด่าด้วยเสียงลอดไรฟัน
“ทำไมหมาป่าพวกนี้ถึงฆ่าเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที! ไอ้หมาบ้าเอ๊ย แถวนี้มีหมาป่ากลุ่มใหญ่ขนาดนี้อาศัยอยู่ด้วยรึ!?”
ตามปกติแล้วหมาป่ามักอาศัยอยู่ร่วมกันเป็นฝูง แต่การที่มีหมาป่าหลายร้อยตัวรวมฝูงกันนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แล้วทำไมสัตว์ร้ายที่เขากำลังเผชิญหน้าถึงมีมากขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เมื่อชายร่างกำยำคิดถึงสิ่งนี้ ดวงตาสีเข้มก็เหลือบมองไปที่หลงโม่
เขาเป็นภูตมังกร แค่เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ฝูงหมาป่าก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แล้ว ในขณะที่กลุ่มคนไร้ประโยชน์ที่อยู่ด้านล่างจะตายกันหมด
แต่ไอ้ขยะพวกนี้ไม่ได้สำคัญอะไร พวกมันตายไปก็แค่นั้น ทว่าก่อนที่ทุกคนจะตายกันหมด เขาต้องทำให้หลงโม่จากโลกนี้ไปพร้อมกับพวกมันให้ได้ก่อน
ยามนี้มังกรหนุ่มจดจ่ออยู่กับการต่อสู้กับหมาป่ามากจนเขาไม่ได้สังเกตเห็นความแปลกประหลาดของหลงอู่ที่ขยับมาอยู่ข้างหลังตน จังหวะนั้นเขาหันไปเห็นหมาป่าสีเทาตัวสูงที่ดูเหมือนจะเป็นจ่าฝูงกำลังได้รับการคุ้มกันจากลูกน้องซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขานัก
ทางด้านหมาป่าสีเทาตัวนั้นก็กำลังจ้องมองมาที่ชายหนุ่มเช่นกัน สายตาอาฆาตของมันนั้นทำให้เขารู้สึกตงิดใจ
แล้วความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในใจของหลงโม่
หมาป่าตัวนี้... มีบางอย่างผิดปกติ!
ครู่ถัดมา มังกรหนุ่มกวาดสายตามองหมาป่ารอบตัวเอง ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีคนคอยควบคุมอย่างรอบคอบ พวกมันจะเข้าโจมตีทีละตัว หากรู้สึกหมดแรงก็จะถอยกลับไปเปลี่ยนตัวใหม่เข้ามาแทนที่
แล้วพวกมันก็จะผลัดกันพุ่งเข้ามากัดเหยื่อในวงล้อมเหมือนต้อนมดเข้ารัง
“ไม่ได้การ จ่าฝูงตัวนั้นกำลังสั่งการฝูงหมาป่า ถ้าเราไม่จัดการมันให้ได้เสียก่อน เราคงจะถูกพวกมันฆ่าตายอยู่ที่นี่กันหมด!”
พอหลงโม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นวิตกกังวล เขาจึงรีบกระซิบบอกสมาชิกในกลุ่มที่อยู่ใกล้ ๆ ทันที
หากพวกเขาไม่จัดการกับหัวหน้าฝูงหมาป่าให้เร็วที่สุด แม้ว่าทุกคนจะไม่ถูกหมาป่ากิน แต่ถึงอย่างไรเหล่าภูตทั้งหลายก็จะตายหลังจากที่ภูตเร่ร่อนจัดการกับอิงหยวนได้สำเร็จ
ในตอนนั้น ชายหนุ่มกลัวว่าพวกภูตในเผ่าของตนจะ...
ใบหน้าของหลงโม่เคร่งเครียดขึ้นในทันใด เขาเพิ่งเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดว่าพวกภูตเร่ร่อนวางแผนอะไรไว้
ยามที่เขานึกถึงหูเจียวเจียวและลูกทั้ง 5 คนจะต้องเผชิญกับความโหดร้ายของภูตป่าเถื่อนพวกนั้น ดวงตามังกรสีทองก็ถูกย้อมไปด้วยหมอกสีเลือด จังหวะที่เขากำลังจะพุ่งเข้าไปต่อสู้กับจ่าฝูงอย่างไม่คิดชีวิตก็มีเสียงนกร้องดังขึ้นบนท้องฟ้า
“วี้ดดดดดดดด!”
จากนั้นเสียงแหลมสูงแปลก ๆ ก็ดังตามมา
เมื่อหมาป่าได้ยินเสียงปริศนา พวกมันก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอย่างระแวดระวังเพื่อป้องกันแขกกลุ่มใหม่ที่ไม่ได้รับเชิญ
แต่พอหัวหน้าฝูงหมาป่าเห็นว่าบนท้องฟ้ามีเพียงภูตเผ่านกเพียงไม่กี่ตัว ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก็แสดงถึงความดูถูก
กองหนุนเพียงไม่กี่ตัวจะทำอะไรได้ พวกมันอยากจะมาตายกับเจ้าพวกนี้หรือไง?
วันนี้ทุกคนจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่และถูกฝังไปพร้อมกับหมาป่าในฝูงของมัน!
ทางด้านหลงโม่ชำเลืองมองไปทางต้นเสียง ก่อนจะพบว่าข้างบนนั้นมีภูตนกเพียงไม่กี่คนที่ถูกทิ้งไว้ปกป้องเผ่า ความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ในระดับปานกลาง คนกลุ่มนี้ถือว่ามีพลังน้อยกว่าอิงหยวนมาก แล้วอีกฝ่ายก็ไม่ได้เก่งเรื่องการต่อสู้เลย
ต่อมา มังกรหนุ่มสลัดความคิดเกี่ยวกับผู้มาใหม่ทิ้งไปทันที อย่างน้อยการมีสมาชิกมาเพิ่มอีกคนหนึ่งก็ทำให้พวกเขามีความหวังที่จะชนะมากขึ้นแม้มันจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม
ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะถอนสายตาออกไป ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นผู้หญิงตัวเล็กนั่งอยู่บนหลังนกที่บินเข้ามาตัวสุดท้าย ดวงตาของเขาจ้องเขม็งไปทางนั้นในขณะที่รูม่านตาขยายออก
หูเจียวเจียว!
นางมาที่นี่ได้อย่างไร?
ทำไมนางที่เป็นผู้หญิงถึงตามผู้ชายมายังสถานที่อันตรายเช่นนี้!
ในตอนนั้นเอง เหมือนหัวใจของหลงโม่ระเบิดออกทันทีที่เขาเห็นจิ้งจอกสาว
“หลงโม่ ระวัง!”
ภูตที่อยู่ข้างหลังเขาร้องอุทาน วินาทีถัดมา มังกรหนุ่มที่ถูกโจมตีกะทันหันก็รู้สึกแสบที่หาง
ก่อนหน้านี้ในขณะที่เขากำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ หมาป่าตัวหนึ่งก็กระโดดขึ้นมากัดหางของเขาแน่น
ทว่าหลงโม่ไม่สนใจความเจ็บนั้น และเหวี่ยงหางไปทางต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ อย่างแรง
ปัง!
ต้นไม้รับแรงไม่ไหวถึงขั้นหักโค่น ส่วนหมาป่าตัวนั้นก็ถูกกระแทกจนเลือดสาด ก่อนที่มันจะปล่อยปากทิ้งร่างร่วงลงกับพื้นแน่นิ่งไป
ในขณะเดียวกัน หลงอู่ตวัดตามองไปยังภูตหนุ่มที่เตือนหลงโม่ พร้อมกับมีร่องรอยของความไม่พอใจฉายแววในดวงตาที่น่ากลัวของเขา
เมื่อครู่นี้เขาจงใจหลีกทางให้หมาป่าตัวนั้นโจมตีไอ้สวะนั่น แต่ผู้ชายคนนี้กลับทำลายแผนของเขาพังยับเยิน
บัดซบ!
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา หลงโม่คงถูกกัดจนคอขาดไปแล้ว!
ทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นเห็นว่ามังกรหนุ่มไม่เป็นอะไร เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่วินาทีต่อมา เขาเห็นหูเจียวเจียวนั่งอยู่บนตัวภูตนกที่กำลังบินมา ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเพราะตกใจอีกครั้ง
“น้องเล็ก! ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่!?”