หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ฟิ้ว~
ในเวลานี้ มังกรดำตัวเขื่องลอยลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับจับวัวตัวอ้วนหลาย 10 ตัวไว้ในกรงเล็บของมัน
ไม่นานมังกรตัวนั้นก็กลายร่างเป็นมนุษย์ แล้วทุกคนก็เห็นว่าเป็นหลงโม่ที่ออกไปล่าสัตว์
พอเห็นว่าชายหนุ่มนำเหยื่อจำนวนมากกลับมา พวกภูตจึงไปรวมตัวกันรอบ ๆ พลางเอ่ยปากชมเขา
“หลงโม่ เจ้าล่าสัตว์ได้เก่งจริง ๆ วัวดำพวกนี้ตัวใหญ่มาก แต่เจ้าก็ยังจับพวกมันกลับมาได้หลาย 10 ตัวในคราวเดียว แล้วอีกอย่าง วัวดำก็จัดการได้ไม่ง่ายด้วย… ตอนนี้เรามีเหยื่อมากมาย ในที่สุดข้าก็ได้กินหนำใจ 10 วันที่ผ่านมานี้ข้ากินไม่อิ่มเลยสักวัน”
“ใช่ ข้าเคยไปแลกเปลี่ยนเกลือ แต่ระหว่างทางข้าไม่เคยอิ่มท้องเลย”
เมื่อเหล่าภูตเห็นเหยื่อมากมายกองอยู่ตรงหน้าก็ตาเป็นประกาย
ตามปกติสมาชิกในกลุ่มมักจะกินเหยื่อเท่าที่จับได้เท่านั้นโดยไม่แตะต้องเสบียงที่เอาติดตัวมาด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว บางครั้งพวกเขาอาจจะโชคดีจับเหยื่อมาได้มากสักหน่อย แต่ว่าเหล่าภูตชายก็ไม่สามารถแบกพวกมันติดตัวไปด้วยได้อยู่ดี
แล้วหากวันไหนโชคร้ายล่าเหยื่อตัวใหญ่ไม่ได้ ภูตในกลุ่มจะต้องมานั่งแบ่งสัตว์ตัวเล็ก ๆ กินกันหลายคน ดังนั้นการเดินทางไปแลกเปลี่ยนเกลือทุกครั้งไม่เคยมีใครได้กินอิ่มเลย
ขณะนี้ใบหน้าของหลงโม่ยังคงเฉยเมยเช่นเดิม เขาพยักหน้ารับคำพูดของทุกคน จากนั้นก็เดินออกไปด้านข้างเพื่อให้คนอื่นแจกจ่ายเหยื่อกันเอง
ในเวลาเดียวกัน หูชิงซานมองไปข้างหลังมังกรหนุ่มอยู่สักพักหนึ่ง แต่ก็ยังไม่เห็นหูชิงหลู่กลับมาสักที เขาจึงขมวดคิ้วถามอีกฝ่าย “หลงโม่ น้องสามของข้าอยู่ที่ไหน?”
“หูชิงหลู่? ข้าไม่เห็นเขาเหมือนกัน เมื่อกี้เขายังอยู่ในค่ายพักแรมไม่ใช่หรือ?” หลงโม่หันไปตอบจิ้งจอกหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาด้วยท่าทางไม่ดีนัก
พอคำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของชายหนุ่ม สีหน้าของหูชิงซานก็เคร่งเครียดขึ้น เขายกกำปั้นชกไหล่ของอีกคนทันที
“ไอ้สารเลว! เจ้าไม่ได้ขอให้หลงอู่กลับมาบอกให้เขาไปช่วยเจ้าหรอกหรือ เจ้าพาเขาไปที่ไหน!?”
ในบรรดาพี่น้อง 5 คนของตระกูลจิ้งจอก หูชิงซานเป็นคนอารมณ์รุนแรงที่สุดในยามที่เขาโกรธ
“หลงอู่?” พอมังกรหนุ่มได้ยินชื่อนี้ ใบหน้าของเขาก็มืดลงทันที เมื่อตระหนักอะไรบางอย่างได้ เขาจึงอธิบายด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าไม่ได้อยู่กับเขา และไม่ได้ขอให้เขากลับมาบอกอะไรใครด้วย”
“เป็นไปได้ยังไง ทุกคนได้ยินเหมือนกันหมด และหลงอู่ก็พูดชัดเจนว่า—”
บัดนี้ดวงตาของคนเป็นพี่ใหญ่เบิกกว้าง การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ทว่าก่อนที่เขาจะพูดจบ สีหน้าของหลงโม่ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ชั่ววินาทีนั้นเขาแปลงร่างเป็นมังกรแล้วพุ่งออกจากค่ายพักแรมไป
“เฮ้ย! หลงโม่ เจ้าจะไปไหน กลับมาหาข้าก่อน! เจ้าเอาตัวน้องสามของข้าไปไว้ที่ไหน!”
หูชิงซานตะโกนเรียกอีกฝ่ายด้วยความกังวลใจ ก่อนจะแปลงร่างเป็นจิ้งจอกขาววิ่งตามไปติด ๆ
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก คนอื่นในค่ายพักแรมยังไม่ทันได้เข้าใจเรื่องราว ทั้งคู่ก็หายตัวไปแล้ว
“อิงหยวน เอ่อ...” ภูตชายคนหนึ่งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี พวกเขาหันมามองหน้ากันแบบตกตะลึง
อินทรีหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นพลางมองไปยังทิศทางที่ทั้ง 2 คนจากไป
“เจ้า 2 คนนี้ออกจากค่ายไปโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น พวกเจ้าอยู่จัดการกับเหยื่อที่นี่ แล้วคนที่เหลือไปตามตัวพวกเขากลับมาพร้อมกับข้า”
“รับทราบ”
เมื่อสิ้นคำสั่งของหัวหน้ากลุ่ม ผู้ชายทั้งหมดก็แปลงร่างกลายเป็นสัตว์เพื่อวิ่งตามอินหยวนไป
...
หูชิงหลู่สะดุ้งเมื่อเห็นว่ากรงเล็บมังกรกำลังจะแทงมาที่ขนจิ้งจอก เขารีบกลิ้งออกจากจุดนั้นแล้วหลบการโจมตีของมังกรดำได้โดยไม่เป็นอันตรายใด ๆ
ถึงแม้ว่าการโจมตีครั้งนี้จะล้มเหลว แต่ภูตมังกรตัวยักษ์ก็ไม่ยอมแพ้ เขาโจมตีรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของจิ้งจอกขาวก็ปกคลุมไปด้วยบาดแผล
ในวินาทีแห่งความเป็นความตาย หัวใจของจิ้งจอกหนุ่มกระตุกวูบ โดยธรรมชาติแล้วภูตทั่วไปไม่สามารถต่อสู้กับภูตมังกรได้เลย หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาเกรงว่าตนจะต้องตายด้วยน้ำมือของหลงอู่
แต่หูชิงหลู่ก็ยังไม่ยอมแพ้ เขากัดฟันลากร่างที่บาดเจ็บสาหัสหลบไปด้านข้าง พร้อมกันนั้น เขาก็อ้าปากจิ้งจอกแหลมส่งเสียงหอนเบา ๆ คล้ายเสียงขับกล่อมที่เป็นสัญญาณระหว่างสัตว์
มังกรดำที่กำลังลอยอยู่ในอากาศชะงักไปแล้วพูดเย้ยหยันคู่ต่อสู้
“หูชิงหลู่ เจ้านี่มันขวัญสูงเทียมฟ้าเสียจริง ในเวลาแบบนี้ยังจะมาร้องเพลงได้อยู่ แต่ข้าไม่มีเวลามาชื่นชมบทเพลงของเจ้าหรอกนะ...”
หลังจากที่ภูตมังกรตัวใหญ่พูดจบ จิตสังหารก็ฉายแววในดวงตาของสัตว์ร้าย ไม่นานเขาก็แยกเขี้ยวพุ่งเข้าไปกัดคอของจิ้งจอกขาว
เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหูชิงหลู่หมดแรงแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะหลบหลีกการโจมตีครั้งนี้พ้น!
แต่จู่ ๆ หลงอู่ก็รู้สึกชาที่ส่วนหาง พอเขามองย้อนกลับไปก็เห็นว่ามีงูหลากสีหลายสิบตัวกำลังกัดหางของตนไว้
ที่ข้างใต้ตัวมังกรหนุ่มมีงูมารวมตัวกันหลายร้อยตัวโดยที่พวกมันโผล่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ ในขณะที่รอบตัวหูชิงหลู่ก็มีงูเช่นกัน แต่ตอนนี้งูทั้งหลายพร้อมที่จะพุ่งเข้าไปกัดมังกรตัวเขื่องที่ลอยอยู่บนอากาศ
แย่แล้ว!
บริเวณโดยรอบไม่ได้มีเพียงแค่งูเท่านั้น มันยังมีแมลงพิษอีกจำนวนไม่ถ้วนซ่อนอยู่ใต้ร่างของงู ซึ่งมีทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กปะปนกัน สถานการณ์แบบนี้เหมือนกับว่าพวกมันถูกเรียกมาโดยอะไรบางอย่าง จึงพากันมารวมตัวอยู่ตรงนี้แล้วจ้องมองมังกรดำไม่วางตา
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ใบหน้าของหลงอู่ซีดลง “เกิดอะไรขึ้น?”
ทำไมสัตว์มีพิษพวกนี้ถึงมาปรากฏตัวที่นี่?
มิหนำซ้ำ พวกมันไม่ได้โจมตีหูชิงหลู่ แต่มุ่งเป้ามาที่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
ทางด้านจิ้งจอกขาวพูดเยาะเย้ยอีกฝ่ายอย่างท้าทาย “ข้าไม่ได้ฆ่าง่ายขนาดนั้น ถ้าเจ้าอยากฆ่าข้าก็เข้ามาเล้ย!!”
ในใจของชายหนุ่มได้นึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่เขาเดินกลับเผ่า น้องสาวสุดที่รักได้มอบถุงที่บรรจุผงแปลก ๆ มาให้ นางบอกกับเขาว่าผงนี้สามารถดึงดูดแมลงและงูพิษได้ แล้วเขาก็สามารถควบคุมพวกมันโดยการเลียนเสียงของสัตว์ป่า ซึ่งผงนี้มีไว้สำหรับป้องกันตัวเท่านั้น
เมื่อก่อนเขาสามารถเรียกแมลงพิษได้เพียงไม่กี่ตัว แต่เขาไม่คาดคิดว่าผงวิเศษของน้องสาวจะใช้งานได้ง่ายขนาดนี้ และมันยังสามารถดึงดูดสัตว์มีพิษทั้งหมดในรัศมีหลายกิโลเมตรมาที่นี่ได้ในคราวเดียว
พอหลงอู่ได้ยินคำพูดยั่วยุของคู่ต่อสู้ ใบหน้าของเขาก็ขุ่นมัวทันที
“พวกมันก็แค่แมลงตัวเล็ก ๆ เท่านั้น เจ้าคิดว่าของแบบนี้จะสามารถขวางข้าได้งั้นรึ?”
เขากล่าวเย้ยหยันในขณะที่สะบัดหางเบา ๆ งูพิษที่พันอยู่รอบตัวเขาก็ถูกสลัดจนหลุด
“ข้าลืมบอกไป เกล็ดมังกรของภูตมังกรนั้นแข็งมาก แม้ว่าแมลงตัวจ้อยพวกนี้จะกัดทะลุเกล็ดมังกรของข้าได้ แต่พิษเพียงเล็กน้อยก็ไม่มีผลอะไรกับข้าอยู่ดี อย่างน้อยมันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกว่าข้าจะฆ่าเจ้าได้สำเร็จ”
แค่มังกรดำกวาดหางใส่เบา ๆ แมลงพิษ งูและมดจำนวนมากบนพื้นดินก็ถูกบดขยี้จนตายในทันที โดยทิ้งไว้เพียงเศษชิ้นส่วนร่างกายของพวกมันที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น แต่ถึงอย่างนั้น สัตว์มีพิษที่อยู่บนพื้นก็ดูไม่เกรงกลัวความตายเลยสักนิด พวกมันกลับมารวมตัวกันพุ่งเข้าหามังกรตัวใหญ่อย่างต่อเนื่อง
หูชิงหลู่ได้เห็นภาพนี้ก็อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้
เกิดอะไรขึ้น?
เขาแค่เลียนเสียงเพื่อสั่งให้สัตว์มีพิษจำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่เฉย ๆ แม้ว่าพวกมันจะโจมตีหลงอู่ แต่ก็ไม่น่าจะเป็นถึงขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่พวกมันโดนกวาดล้างไปเยอะมาก แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมแพ้กันเลยแม้แต่น้อย
เป็นไปได้ไหมว่าผงยาของน้องเล็กจะมีผลมหัศจรรย์ถึงขั้นทำให้พวกมันคลั่งเลยทีเดียว
จิ้งจอกหนุ่มสับสนอยู่ครู่หนึ่ง แต่ทางด้านภูตมังกรตัวยักษ์เป็นบ้าไปแล้ว เขาไม่สนใจกลุ่มแมลงบนร่างกายของตัวเอง แล้วมุ่งความสนใจที่จะโจมตีเป้าหมายอย่างรุนแรง
“หูชิงหลู่!”
“น้องสาม!”
ในเวลาเดียวกันนั้น หลงโม่กับหูชิงซานก็ได้เห็นภาพที่เกิดขึ้นเสียก่อน ทั้งคู่จึงเปล่งเสียงตะโกนร้องเรียกจิ้งจอกขาวที่กำลังจะถูกโจมตีเสียงดัง
มังกรหนุ่มพุ่งเข้าไปเสยคางของหลงอู่พร้อมกับจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาเป็นปรปักษ์เต็มที่
วินาทีเดียวกัน หลงอู่กำลังอ้าปากเปื้อนเลือดตั้งท่าจะกัดหูชิงหลู่ แต่จู่ ๆ ก็มีแรงกระแทกใส่ตน ทำให้ฟันบนกับฟันล่างกระทบกันอย่างแรง เป็นผลให้มันงับเข้าใส่ลิ้นและริมฝีปากของตัวเองซึ่งทั้ง 2 นี้เป็นจุดอ่อนของภูตมังกร!
“กร๊าซซซ!!”
มังกรดำม้วนตัวด้วยความเจ็บปวดอยู่กลางอากาศ
หลงโม่ไม่ได้ยั้งมือเพียงแค่นั้น เขาตวัดกรงเล็บมังกรที่แหลมคมฟันเข้าไปที่หัวของอีกฝ่าย
ฉัวะ!
จากนั้นเขามังกรทั้ง 2 ของหลงอู่ก็ขาดออกจากกันแล้วร่วงหล่นลงจากฟ้า
ซึ่งโดยธรรมชาติแล้ว เขาของภูตมังกรมีความสำคัญพอ ๆ กับชีวิต!