หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
หลังจากที่หวงเยว่ได้เห็นสิ่งของที่อยู่ข้างในห่อหนังสัตว์ นางก็รู้สึกเหมือนกับโดนสายฟ้าฟาดลงกลางหัว นางยืนพิงประตูอย่างอ่อนแรงก่อนจะค่อย ๆ ล้มลงกับพื้น
ภายในห่อหนังสัตว์มีนิ้วหัวแม่มือที่ตรงปลายเล็บมีโคลนสีดำเปรอะเปื้อนในขณะที่นิ้วนั้นกลายเป็นสีคล้ำไปแล้ว
แถมยังไม่พอ ตรงบริเวณปลายนิ้วมีซากหนอนตัวยาวติดอยู่ด้วย
เมื่อนำทุกอย่างมาพิจารณา นางก็จินตนาการได้ไม่ยากว่าเจ้าของนิ้วมือนี้มีชีวิตแบบไหน
เวลาต่อมา เสียงนกร้องที่คุ้นเคยดังมาจากนอกบ้านอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นเหมือนเส้นไหมที่ควบคุมหุ่นเชิดคอยโบกแส้หนามเฆี่ยนตีหัวใจของหวงเยว่ครั้งแล้วครั้งเล่า
เมื่อนกที่อยู่นอกบ้านร้องเพลงจบ มันก็กระพือปีกบินจากไป
หงส์สาวกำหนังสัตว์แน่น ก่อนจะห่อนิ้วหัวแม่มือเอาไว้อีกครั้ง จากนั้นนางกัดริมฝีปาก ก้มหน้าลงแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นในขณะที่ตัวสั่นสะท้านไม่หยุด
“เสี่ยวเทียน พี่ขอโทษ พี่ปกป้องเจ้าไม่ดี พี่ขอโทษ...”
“พี่จะไม่ปล่อยให้เจ้าทรมานอีกแน่นอน ไม่มีวัน!”
เสียงแห่งความเศร้าโศกของหญิงสาวค่อย ๆ หนักแน่นขึ้น และปลายเล็บแหลมก็จิกเข้าไปในฝ่ามือโดยไม่รู้ตัว
ไม่นานเลือดสีแดงสดก็ไหลย้อยลงบนเลือดแห้งสีคล้ำจนกระทั่งเลือดนั้นปกคลุมเลือดเก่าไปจนหมด
“หวงเยว่ เจ้าเป็นอะไรไป? เมื่อกี้ข้าได้ยินการเคลื่อนไหวแปลก ๆ ในห้องของเจ้า”
ในขณะนี้มีเสียงผู้ชายดังมาจากนอกบ้านของหวงเยว่
ทำให้เจ้าของบ้านชะงักค้างไปก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบด้วยเสียงนุ่มนวล
“ข้าไม่เป็นไร”
ก่อนหน้านี้ภูตชายคนหนึ่งกำลังเดินผ่านบ้านของหงส์สาว แต่เขาได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากข้างในจึงกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาง เขาเลยเข้ามาทักถามอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ถ้าเจ้ามีอะไรก็บอกเรามาได้เลยนะ เราจะช่วยเจ้าเอง”
พอชายหนุ่มได้รับการยืนยันจากหวงเยว่ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกำลังจะก้าวไปตามทางของตัวเอง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นรอยเลือดที่หยดอยู่ตรงประตู เขาจึงขมวดคิ้วอีกครั้ง
“หวงเยว่ ทำไมมีเลือดที่ประตูบ้านเจ้า เจ้าบาดเจ็บหรือเปล่า?”
คำถามของภูตชายทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่หลังประตูตัวแข็งทื่อ นางรีบยัดห่อหนังสัตว์ไว้ในอก ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าลวก ๆ แล้วพยายามยกมุมปากของตัวเองเพื่อแสดงรอยยิ้ม
หลังจากที่นางพยายามซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายครั้ง ในที่สุดรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าก็มี ‘ความอบอุ่น’ ขึ้นมาบ้าง
เมื่อหงส์สาวเตรียมตัวพร้อมออกไปเจอคนอื่นแล้ว นางก็ยืนขึ้นแง้มประตูให้มีช่องว่างขนาดเท่าฝ่ามือเพื่อส่งยิ้มให้ชายที่อยู่ด้านนอก
“ข้าสบายดี นี่คือเลือดของเหยื่อน่ะ”
ทางด้านชายหนุ่มที่ได้เห็นรอยยิ้มของหวงเยว่ แก้มของเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นทันที เขาเกาหัวพลางพูดด้วยใบหน้าแดงระเรื่อว่า “งั้นข้าจะทำความสะอาดให้เจ้าเอง!”
“ไม่จำเป็น ข้าเหนื่อยนิดหน่อย ข้าต้องการพักผ่อน” หญิงสาวปฏิเสธอย่างสุภาพ ก่อนจะปิดประตูเพื่อปิดกั้นสายตาของชายคนนั้นโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบอะไรอีก
จนกระทั่งนางได้ยินเสียงฝีเท้าของคนที่อยู่ด้านนอกเดินออกไปแล้ว นางจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและวางมือลงบนบานประตู
สิ่งที่ภูตชายเพิ่งพูดเมื่อสักครู่ยังดังสะท้อนอยู่ในใจของนาง ไม่นานหวงเยว่ก็เผยรอยยิ้มที่เจือไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ
“ช่วยข้าด้วย ใครก็ได้ช่วยข้าที...”
…
ที่ริมแม่น้ำ หูเจียวเจียวกำลังยืนส่งลู่เมี่ยนเอ๋อกับหู่จิงที่ขอตัวกลับก่อน
ขณะนี้หญิงสาวถือถุงเกลือขนาดใหญ่ 2 ถุงอยู่ในมือ เธอจะต้องนำมันกลับเข้าไปเก็บในกระท่อมของตน แต่ดูเหมือนว่าหลงโม่จะยังไม่ได้ออกมาจากกระท่อมหลังนั้นเลย
จิ้งจอกสาวสูดหายใจเข้าลึก ๆ เดินกลับบ้านไปอย่างกล้าหาญ นั่นคือบ้านของเธอเอง เธอจะกลัวอะไร!
ถ้าเขาใช้คำพูดหรือขยับตัวทำอะไรเพื่อแกล้งเธออีกครั้ง เธอจะจับเขาทุ่มลงบนเตียงเลย!
เธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และจะไม่ยอมถูกกล่าวหาว่าแต๊ะอั๋งเขาด้วย!
ที่กระท่อมไม้ในเวลาเดียวกัน
หลงโม่ใช้เวลานานในการเรียกสติตัวเองให้กลับมาสงบอีกครั้ง หลังจากรออยู่นานก็ไม่เห็นวี่แววว่าหูเจียวเจียวจะเข้ามาในกระท่อม เขาจึงสวมเสื้อผ้ากำลังจะเดินออกไปตามหานาง แต่ทันทีที่ลุกขึ้น เขาก็พบว่าหนังสัตว์บนพื้นยับยู่ยี่ไปหมด
ร่างสูงย่อตัวลงอีกครั้งแล้วใช้มือลูบหนังสัตว์ให้เรียบขึ้นทีละนิด
แม้ว่าการกระทำของเขาจะเก้ ๆ กัง ๆ ไปสักหน่อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาระมัดระวังมากเพราะกลัวว่าตนเองจะเผลอไปทำสิ่งของในบ้านของหญิงสาวสกปรกหรือเสียหายไปเสียก่อน
หลังจากที่มังกรหนุ่มจัดหนังสัตว์บนพื้นให้เรียบร้อย เขาก็เหมือนถูกผีแม่บ้านเข้าสิง เพราะพอจัดการตรงนี้เสร็จแล้ว เขาก็พบว่ามุมอื่นภายในบ้านดูขัดหูขัดตา ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสนี้จัดบ้านทั้งหลังให้เป็นระเบียบ
เมื่อหลงโม่เดินไปที่มุมห้อง เขาก็พบกับกล่องไม้เล็ก ๆ ที่ยังคงเปิดอยู่
ข้างในนั้นมีผ้าเนื้อดี เข็มกระดูกจำนวนหนึ่ง รวมถึงสิ่งของแปลก ๆ ที่อยู่ด้านบนซึ่งดึงดูดความสนใจของเขามาก
ต่อมา ชายหนุ่มยื่นมือหยาบกร้านออกไปและใช้ 2 นิ้วคีบมุมเสื้อผ้าแปลกตาชิ้นหนึ่งขึ้นมาดู เสื้อผ้าชิ้นนี้มีขนาดเล็กมากโดยเป็นรูปทรงวงกลม 2 วงที่เล็กกว่าฝ่ามือเชื่อมต่อกัน แต่ว่าสัมผัสของเนื้อผ้านั้นนุ่มนวลเหมือนมือของจิ้งจอกสาว
เสื้อผ้าหน้าตาประหลาดมีสีดำ อีกทั้งยังมีผ้าที่เป็นตาข่ายสีขาวแปลก ๆ เย็บติดอยู่รอบชุดนี้ พอเขาเอื้อมมือไปลูบ มันก็ให้ความรู้สึกกระด้างเล็กน้อย แต่ถ้าสังเกตให้ดี ๆ มันดูเหมือนจะเป็นใยของแมงมุมเสียมากกว่า
บัดนี้ความสงสัยฉายไปทั่วรูม่านตาสีทองของหลงโม่
เขาไม่เคยเห็นหนังสัตว์และเสื้อผ้าแบบนี้มาก่อน
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น…
หรือว่านางมีหนังสัตว์ใช้ไม่เพียงพอจึงต้องตัดเย็บเสื้อผ้าตัวเล็กขนาดนี้ไว้ใส่เพื่อที่ตัวเองจะได้ประหยัดด้วย?
ดูเหมือนว่ามังกรหนุ่มจะต้องล่าสัตว์มาให้ได้มากขึ้น เพื่อที่คู่ของเขาจะได้มีหนังสัตว์ไว้ทำเสื้อผ้าชิ้นใหญ่ให้ตัวเอง
ตอนที่หูเจียวเจียวถือดอกเกลือเข้ามาในกระท่อม เธอบังเอิญเห็นฉากนี้พอดี
หญิงสาวเห็นหลงโม่กำลังยืนอยู่ตรงมุมบ้านพร้อมถือเสื้อชั้นในไว้ในมือขณะที่เขาสำรวจมันด้วยสีหน้าจริงจัง…
“...!”
นั่นมัน... บ้าเอ๊ย!
เขากำลังทำอะไร!? เรื่องที่เขาแต๊ะอั๋งเธอเมื่อกี้อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงมายุ่งกับเสื้อชั้นในของเธอกัน!
จิ้งจอกสาวอ้าปากค้าง พร้อมกับในแววตาที่แสดงให้ถึงความประหลาดใจปนสงสัย ไม่นานความคิดน่ารังเกียจก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ
หรือเขาอาจจะเป็นโรคจิต!?
ตึง!
“นี่เจ้า เจ้าวางของของข้าลงนะ!” หูเจียวเจียวตะลึงงันจนเผลอทำถุงดอกเกลือในมือร่วงลงกับพื้นเสียงดังลั่น พอตั้งสติได้ เธอก็ชี้มือสั่งอีกฝ่าย
เมื่อหลงโม่ได้ยินเสียงของหญิงสาว เขาก็หันกลับมาเห็นว่าอีกคนกำลังยืนอยู่ที่ประตูด้วยใบหน้าอับอาย ในตอนนั้นเขายิ่งเชื่อว่านางไม่อยากให้เขารู้ว่านางต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากยากเข็ญแค่ไหน
พอเขาใช้นิ้วคีบเสื้อผ้าชิ้นเล็กขึ้นมาตรงหน้า ทางด้านจิ้งจอกสาวก็ยิ่งอยากจะแทรกแผ่นดินหนีมากขึ้น
“!!”
หยุดมองมันสักที! แล้วยังไม่ยอมวางลงอีก!
บัดนี้หูเจียวเจียวรู้สึกอับอายเพียงอย่างเดียว จากนั้นเธอรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อคว้าชุดชั้นในผืนเล็กจากร่างสูงมาซ่อนไว้ข้างหลัง
ในขณะที่เธอกำลังจะขับไล่มังกรหนุ่มออกไปจากบ้าน จู่ ๆ เขาก็เอ่ยคำปฏิญาณที่ลึกซึ้งและจริงจังออกมา
“ข้าจะพยายามล่าเหยื่อให้ดีที่สุด เจ้าจะได้ทำเสื้อผ้าชิ้นใหญ่เอาไว้ใส่ และเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องประหยัดหนังสัตว์แบบนี้”
จิ้งจอกสาวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
หา?
หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดแปลก ๆ ของชายหนุ่ม เธอก็เข้าใจบางอย่างในทันที เขาคง... ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เลยคิดว่าเธอกำลังใช้หนังสัตว์แบบประหยัดอยู่ใช่ไหม?
ยิ่งหูเจียวเจียวได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของหลงโม่แสดงออกอย่างจริงจัง มันก็ยิ่งช่วยยืนยันข้อสันนิษฐานในใจของเธอได้เป็นอย่างดี
“…”
นี่ฉันลืมไปได้ไงนะ
ภูตคนอื่นจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไร…
“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าออกไปก่อนนะ ออกไปเร็ว” จิ้งจอกสาวหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุก โดยที่มือข้างหนึ่งซ่อนชุดชั้นในไว้ด้านหลังแล้วใช้มืออีกข้างดันหลังคนตัวสูง
“อืม” มังกรหนุ่มเดินออกไปจากกระท่อมหลังเล็กอย่างเชื่อฟัง
คู่ครองที่ดีควรทำตามที่ผู้หญิงบอก
เขาจะพยายามเป็นคู่ครองที่ดี!
หลังจากที่หูเจียวเจียวส่งหลงโม่ออกไปแล้ว เธอก็กลับเข้าไปในกระท่อมพลางปาดเหงื่อ ก่อนจะก้มลงมองของชิ้นเล็กในมือตัวเอง ตอนนี้เธอรู้สึกอายจนแทบจะกางกรงเล็บขุดดินหนีอยู่แล้ว
เดิมทีเธอวางแผนที่จะใช้วัสดุจากโลกภูตเพื่อนำมาตัดเย็บชุดชั้นในขนาดเล็กที่ผู้หญิงสามารถสวมใส่ได้ แต่ต่อมาเธอรู้สึกว่าหนังสัตว์นั้นแข็งเกินไป ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงใช้ผ้าจากในมิติมาทำแม่แบบ แล้วค่อยเอาวัสดุอื่นมาเทียบว่าเหมาะสมไหมอีกที
ใครจะไปรู้ว่าช่วงนี้เธอจะยุ่งมาก ดังนั้นเธอจึงวางมันทิ้งไว้ที่มุมห้องจนลืมไปเสียสนิท
หญิงสาวไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าจอมวายร้ายจะมาเห็นมันเข้า
นี่มันน่าขายหน้ามากจริง ๆ...