หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
หยกส่วนที่ถูกคว้านออกจากตรงกลางอ่างอาบน้ำจะต้องมีขนาดใหญ่มากอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นในยุคปัจจุบันมันคือลาภลอย!
แม้ว่าหยกจะไม่มีค่ามากนักในโลกภูต แต่มันสามารถนำมาใช้ทำเป็นเครื่องประดับตกแต่งบ้านได้เป็นอย่างดี
ผู้หญิงคนไหนไม่ชอบของสวยงามกันบ้างล่ะ?
หลงโม่ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ในป่า ข้าโยนมันทิ้งไว้ที่นั่นในตอนที่ข้าขัดหิน”
ในสายตาของมังกรหนุ่ม นี่เป็นเพียงหินที่มีสีต่างจากก้อนหินธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
แน่นอนว่าสำหรับภูตในโลกนี้ โดยพื้นฐานแล้วสิ่งล้ำค่าอย่างเช่นหยกก็เป็นแค่หินก้อนหนึ่ง
“หินที่ข้าเอามาทำอ่างอาบน้ำมันแตกกระจายไปหมดแล้ว”
เมื่อหลงโม่เห็นดวงตาสดใสของหูเจียวเจียวที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ถ้าเจ้าชอบ พรุ่งนี้ข้าจะออกไปตามหาหินชนิดนี้มาให้เจ้า”
พอหญิงสาวฟังคำพูดของสามีหนุ่ม เธอก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้
ผิวของหยกมีความแข็งมาก การที่หลงโม่ต้องขัดมันจนเป็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่คงจะยากพอสมควร เขาน่าจะใช้กรงเล็บเจาะตรงกลางแล้วคว้านมันออกมาอย่างประณีต
จิ้งจอกสาวใช้เวลาไตร่ตรองชั่วครู่ก่อนจะโบกมือปฏิเสธ “ช่างเถอะ ๆ เจ้าไม่ต้องออกไปตามหามันแล้ว แค่มีอ่างอาบน้ำก็ดีมากแล้ว”
ความตื่นเต้นเมื่อกี้ของเธอจางหายไปจนสิ้น
แม้ว่าหูเจียวเจียวจะชอบหยกมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผล อีกทั้งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีหยกเพียงชิ้นเดียว และหลงโม่คงไม่โชคดีถึงขนาดที่จะพบเจอหยกคุณภาพดีเช่นนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น
ตราบใดที่ชายหนุ่มรู้ว่าตนพบมันที่ไหน ในอนาคตเขาสามารถตามหาหินหยาบได้เมื่อมีโอกาส
ปัจจุบันลมหนาวกำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ หญิงสาวตัดสินใจว่าจะรอให้ฤดูหนาวผ่านไปก่อนค่อยว่ากันอีกที
ขณะเดียวกัน ดวงตาสีทองคู่สวยหรี่ลง เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่เขาแอบจำคำพูดของคนรักไว้ในใจ
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มังกรหนุ่มได้ข้อสรุปจากประสบการณ์ของเขา
สิ่งที่ผู้หญิงต้องการในใจมักจะไม่ได้ยินจากปากของเจ้าตัว แต่ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของนางมากกว่า
ถ้านางชอบเขาก็ดูออกแม้อีกฝ่ายจะไม่พูดออกมาก็ตาม
...
วันต่อมา
หูเจียวเจียวยังคงไปขุดมันฝรั่งต่อ ซึ่งงานในอีก 2-3 วันข้างหน้าคือการรวบรวมมันฝรั่งทั้งหมดในทุ่ง ก่อนจะเริ่มแจกจ่ายให้กับภูตในเผ่าเพื่อให้ทุกคนมีอาหารเพียงพอสำหรับฤดูหนาว
ทางด้านการเผาถ่านของหูชิงเกาผู้เป็นพี่ชายคนรองใกล้จะเสร็จแล้ว เนื่องจากภูตในเผ่าสามารถเก็บถ่านไว้ได้เพียงพอกันทั้งหมด
นอกจากนี้หัวหน้าเผ่ามีกฎว่าถ้าภูตคนใดทำงานให้กับเผ่าจนไม่มีเวลาออกล่า พวกเขาสามารถมารับเสบียงของเผ่าได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมทุกคนจึงกระตือรือร้นอยากจะทำงานให้เผ่ามากกว่า
ต้องบอกว่าท่านผู้เฒ่าเก่งในการบริหารคนและปลุกความมุ่งมั่นตั้งใจของเหล่าภูตมาก
ด้วยวิธีนี้ คนที่ไม่สามารถออกไปล่าก็สามารถหาอาหารได้เช่นเดียวกับคนที่ล่าสัตว์
นั่นเป็นการรับประกันว่าภูตทุกคนจะมีอาหารเพียงพอในฤดูหนาวที่ใกล้จะมาถึง
สำหรับพวกภูต การไม่ต้องหิวโหยตลอดฤดูหนาวก็เหมือนกับความปรารถนาที่จะร่ำรวยสำหรับมนุษย์
…
อีกด้านหนึ่ง
หลงโม่เดินทางมายังป่าตรงที่ที่เขาขัดอ่างอาบน้ำหยก
หินก้อนใหญ่ในป่าถูกขุดออกมาจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
ซึ่งหินที่ใหญ่ที่สุดข้างในถูกมังกรหนุ่มนำมาทำเป็นอ่างอาบน้ำแล้ว
ตรงกลางหลุมมีเศษหินสีเขียวกระจัดกระจายอยู่ โดยที่บางก้อนใหญ่เท่ากำปั้น บางก้อนเล็กเท่าเล็บมือตลอดจนกระทั่งมีขนาดเท่าเม็ดทราย
เศษหินเหล่านี้ล้วนเป็นของเหลือใช้ที่มังกรหนุ่มขัดออกมา
จากนั้นร่างสูงก็กระโดดลงไปในหลุมหิน ก่อนจะคุ้ยกองของเหลือ และในไม่ช้าเขาก็พบหินสีเขียวชิ้นยาวประมาณฝ่ามือ
ชายหนุ่มจำได้ว่ามันเป็นหินก้อนใหญ่ที่สุดที่ตนทิ้งเอาไว้
ทันใดนั้นใบหน้าที่งดงามของหูเจียวเจียวก็ปรากฏขึ้นในความคิดของหลงโม่ ที่ผ่านมาเขาเห็นนางมักจะใช้แท่งไม้บาง ๆ มามวยเก็บผมยาวขึ้น ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะใช้วัสดุเหลือใช้ชิ้นนี้มาทำสิ่งที่สามารถใช้เก็บผมของอีกฝ่ายได้
จิ้งจอกสาวเป็นภูตที่มีผิวขาวนวล ถ้านางใช้หินสีเขียวมรกตนี้ มันคงจะขับให้นางดูสวยขึ้นมากแน่ ๆ
มังกรหนุ่มนึกภาพภรรยาคนสวยสวมปิ่นหยกในใจ
ถัดมา เขารีบจัดการหาที่นั่งโดยที่มือข้างหนึ่งถือเศษหิน ส่วนมืออีกข้างเปลี่ยนเป็นกรงเล็บมังกร และเริ่มแกะสลักหยกอย่างพิถีพิถัน
กรงเล็บของมังกรมีความคมมาก มันเป็นอาวุธที่แข็งที่สุดในบรรดากรงเล็บของภูตทั้งหมด แม้ว่าหยกจะแข็งมากเพียงใด แต่มันก็ไม่แตกต่างจากหินทั่วไปเมื่ออยู่ภายใต้กรงเล็บมังกร
บัดนี้หลงโม่ใช้กรงเล็บที่แหลมคมเลื่อนผ่านเศษหยกช้า ๆ เพื่อตัดชิ้นส่วนที่ไม่ต้องการออก และภาพในใจของเขาก็ค่อย ๆ ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง...
…
“หัวหน้า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ส่งข่าวมานานมาก ข้าเกรงว่านางคงจะถูกภูตของเผ่านั้นจับได้เสียแล้ว”
ภูตหมาป่าที่ยืนอยู่นอกป่าไผ่รายงานอย่างระมัดระวัง
ในป่าไผ่ มีภูตหน้าตาน่าหลงใหลคนหนึ่งนอนอยู่บนก้อนหินอย่างเกียจคร้าน
ส่วนคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาคือภูตชราหลังโก่งที่ร่างกายถูกคลุมด้วยหนังสัตว์สีดำ ศีรษะของเจ้าตัวโค้งคำนับราวกับรูปปั้น ซึ่งเผยให้เห็นหน้าผากที่เกือบจะล้าน
“อีตัวไร้ประโยชน์นั่น นางทำเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ให้ดีก็ยังทำไม่ได้”
หลางซัวหรี่ตาลงพลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วบรรยากาศโดยรอบก็ยิ่งหนักอึ้งขึ้น
ส่งผลให้ภูตหมาป่าคนที่มารายงานตัวสั่นเทา พร้อมกับที่ขาของเขาอ่อนแรง
เมื่อเขารู้ว่าเจ้านายไม่ได้ดุตนเอง เขาจึงคุกเข่าลงกับพื้นอย่างควบคุมไม่ได้
“ท่านหัวหน้าอย่าโกรธไปเลย…” เสียงของคนเป็นลิ่วล้อสั่นเครือ
ภูตทุกคนในเทือกเขาชางเฟิงรู้ว่าหัวหน้าเป็นคนอารมณ์แปรปรวน ถ้าเขาอารมณ์ดี ลูกน้องของเขาอาจจะบาดเจ็บจนเหลือแค่ลมหายใจสุดท้ายโดยถึงขั้นต้องได้รับการช่วยเหลือจากหมอผี แต่หากเขาอารมณ์ไม่ดี ภูตที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาจะกลายเป็นศพ
หลางซัวเหลือบมองภูตที่หมอบอยู่บนพื้น ในขณะที่ใบหน้าเกียจคร้านของเขาแปรเปลี่ยนไปเป็นความบ้าคลั่ง
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มพูดถึงนาง เขาไม่สามารถระงับความโกรธได้เลยสักครั้งซึ่งเหมือนวันนั้นเมื่อหลายปีก่อน
แม้ว่าเขาจะใช้กำลังของตัวเองเพื่อล้างแค้นอีกฝ่าย แต่ความทรงจำในวันวานก็เหมือนกับเมล็ดพันธุ์ที่หยั่งรากลึกอยู่ในตัวเขา ซึ่งมันคอยกัดกินจิตใจของเขาเป็นเวลานานนับปี ทำให้ความเกลียดชังและจิตอาฆาตมาดร้ายขยายตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ต่อมา หลางซัวหลับตาพลางสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ
เวลาผ่านไปไม่นาน ความคุ้มคลั่งที่ก่อตัวขึ้นก็ถูกระงับลง
ในขณะเดียวกัน เสียงที่บ่งบอกวัยของอูหลิวก็ดังขึ้นในหูของผู้เป็นนาย
“หัวหน้า เผ่านี้แตกต่างจากเผ่าที่ข้าเคยพบมาก่อน พวกมันฉลาดและมีความสามารถมาก เป็นเรื่องปกติที่นางจะล้มเหลว”
เห็นได้ชัดว่าคำพูดของชายชราต้องการช่วยให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย แต่มันกลับทำให้คนที่ได้ฟังขมวดคิ้ว
น้ำเสียงของอูหลิวแหบแห้งมาก ราวกับว่าเขากำลังร้องไห้และเสียงที่พูดต่อไปก็แผ่วเบาลงเรื่อย ๆ
“เผ่านี้ทรงพลังมาก แล้วยังมีสิ่งแปลกประหลาดมากมายที่เราไม่เคยพบเห็นมาก่อน หากเราจัดการเผ่านี้ได้ ความแข็งแกร่งของเผ่าหมาป่าจะพุ่งทะยานสูงขึ้นมาก มันจะทำให้เราไม่ต้องเปลืองแรงในการโจมตีเผ่าอื่นมากเหมือนที่ผ่านมา”
เมื่อหลางซัวได้ยินว่าเผ่าของตนจะแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น คิ้วที่ขมวดมุ่นก็ผ่อนคลายลง
ถูกต้อง!
มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกสบายใจ
“ในยามที่ฤดูหนาวมาถึง โลกทั้งใบนี้จะเป็นของเรา หัวหน้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าแม่นั่นจะไม่ให้ความร่วมมือในการประสานการโจมตีทั้งจากภายในและภายนอกกับเรา แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหัวหน้า ท่านสามารถทำลายเผ่านั้นได้สบาย ๆ”
เสียงของอูหลิวดูเหมือนจะมีพลังวิเศษที่สามารถโน้มน้าวใจและทำให้หลางซัวสงบลงได้
“เหล่าอู เจ้าพูดถูก”
ถัดมา คนเป็นหัวหน้าเหลือบตามองไปยังภูตหมาป่าบนพื้น “บอกให้เจ้าพวกนั้นเตรียมตัวให้พร้อม เราจะออกเดินทางทันทีที่ฤดูหนาวมาถึง”
“หัวหน้า การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก ท่านควรพาหมอผีไปด้วยเป็นการเผื่อไว้…”
อูหลิวเตือนด้วยเสียงทุ้มต่ำ
หลางซัวพยักหน้าก่อนจะโบกมือให้ลูกน้อง “ไปบอกหมอผีให้ออกเดินทางกับข้า”