หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“แน่นอนว่าต้องช่วยมาเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น” เฟิงเฉิงตอบอย่างเฉยเมย
“เผ่าของท่านมีผู้ชายกี่คน?” หูเจียวเจียวเอ่ยถาม
ตอนนี้ในเผ่าพอนับรวมเฟิงเฉิงกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ภูตหญิงมีแค่ 10 คนเศษ ๆ
การที่เผ่าแห่งหนึ่งจะมีภูตหญิงมากกว่า 30 คน นั่นหมายความว่าจำนวนประชากรในเผ่าของนางคงจะมีไม่น้อย
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ มันทำให้หูเจียวเจียวรู้สึกลังเล
แต่พอเธอได้ยินเฟิงเฉิงพูดว่า “มีผู้ชายเพียงร้อยคน”
“ตกลง!” หญิงสาวก็ตอบรับโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา
เพราะของดีแบบนี้ไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ!
เฟิงเฉิงตั้งใจจะขอให้เธอพาผู้หญิงทั้ง 30 คนหรือมากกว่านั้นกลับมาที่เผ่าเพื่อตั้งหลักแหล่งไม่ใช่หรือ?
เพื่อเพิ่มประชากรภูตหญิงในเผ่า ต่อให้พวกเธอจะต้องต่อสู้กับศัตรูที่เป็นภูตชายอีกสักสิบเท่า มันก็คุ้มค่า!
เมื่อเฟิงเฉิงเห็นว่าหูเจียวเจียวตอบตกลงอย่างง่ายดาย นางจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นางตัดสินใจถูกแล้วที่มาขอความช่วยเหลือจากจิ้งจอกสาว
ถ้าหญิงสาวกลับไปคนเดียว นางคงรับมือกับไอ้คนงี่เง่านั่นไม่ไหวแน่
แม้ว่านางจะมีไม้เท้าเฟิงหลีอยู่ในมือ แต่นางก็ไม่สามารถจัดการภูตทีละจำนวนมาก ๆ ได้
“ว่าแต่… ร่างสัตว์ของท่านคืออะไรหรือ?” จู่ ๆ หูเจียวเจียวก็นึกถึงเรื่องนี้ได้และถามขึ้นมา
ที่ผ่านมาเธอยังไม่เคยเห็นร่างสัตว์ของหมอผี ถ้าเธอต้องการช่วยนางและภูตหญิงคนอื่นในเผ่า เธอต้องรู้ข้อมูลของอีกฝ่ายก่อน
“ข้าเป็นภูตเผ่าพันธุ์เฟิงหลี” เฟิงเฉิงไม่ได้ปิดบังอะไรจากจิ้งจอกสาว เพราะนางได้ฝากทั้งชีวิตรวมถึงสิ่งมีค่าทั้งหมดไว้บนบ่าของผู้หญิงคนนี้แล้ว
“เฟิงหลี?” หูเจียวเจียวทวนคำพลางรู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้นหู
นั่นมันสัตว์ในตำนานที่ร่ำลือกันไม่ใช่หรือ?
ตอนที่เธอยังเด็ก เธอชอบอ่านหนังสือแปลก ๆ อย่างเช่น ชานไห่จิง และจำประวัติความเป็นมาของสัตว์ประหลาดนามว่าเฟิงหลีได้
ซึ่งร่างสัตว์เฟิงเฉิงก็คือเฟิงหลี
ในตำนวนเล่าขานว่าเฟิงหลีอาศัยอยู่บนต้นไม้สูงและอาศัยลมในการดำรงชีวิตโดยไม่เคยลงมาเดินบนดิน แม้กระทั่งเวลาหาอาหารมันก็รอให้ลมพัดพามันไปยังต้นไม้อื่น
อีกทั้งเฟิงเฉิงยังถือไม้เท้าเฟิงหลีซึ่งมีรูปร่างเหมือนก้านหญ้า
และเมื่อใดก็ตามที่ไม้เท้าชี้ไปที่ใคร คนคนนั้นจะเสียชีวิตอย่างแปลกประหลาด
ยามนี้หูเจียวเจียวมองไปยังไม้เท้าเก่า ๆ ที่เฟิงเฉิงพกติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอด
แม้ว่าหมอผีสาวและไม้เท้านี้จะแตกต่างจากที่บันทึกไว้ในหนังสือเล็กน้อย
แต่…
ส่วนใหญ่มันค่อนข้างจะตรงกัน!
หลังจากหญิงสาวได้พบเซี่ยหมานที่เป็นสัตว์ในตำนาน เธอก็ได้พบกับสัตว์ในตำนานอีกคนหนึ่ง
“ท้องแรกของผู้หญิงในเผ่าเฟิงหลีของเราต้องเป็นลูกผู้หญิง ดังนั้นในเผ่าจึงมีผู้หญิงมากกว่าเผ่าอื่น” เฟิงเฉิงไม่รู้ว่าหูเจียวเจียวกำลังคิดอะไรอยู่จึงอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง
จากนั้นนางหยิบไม้เท้าที่ตนถือมาวางไว้บนโต๊ะ
“นี่คือสมบัติประจำเผ่าเฟิงหลีของเรา ไม้เท้าเฟิงหลีสามารถฆ่าคนที่เป็นเป้าหมายได้ แต่เป็นเพราะมีคนทรยศในเผ่าของเรา ข้าจึงพาทุกคนหนีออกมา” หมอผีสาวอธิบายสถานการณ์ของเผ่า ณ ตอนนี้ให้จิ้งจอกสาวฟังโดยสังเขป
“ท่านอยากจะให้ข้าช่วยท่านยังไง?” หูเจียวเจียวพยักหน้ารับ เมื่อพิจารณาให้ดีแล้ว เธอจึงเงยหน้าขึ้นถามนาง
“ข้าได้ติดต่อกับ 1 ในคนของเผ่าข้าแล้ว ผู้หญิงทุกคนในเผ่าของเราอยู่กับนาง ข้าจะไปหานางตามลำพังในอีก 2-3 วันข้างหน้า แต่ข้ากังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างนั้น”
เฟิงเฉิงเป็นคนที่ระมัดระวังตัวในการกระทำของตนเองมาก นางพลัดพรากจากคนของนางมานานเกินไป ระหว่างที่นางไปพบอีกฝ่ายมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้ทั้งนั้น
ไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์ของภูตหญิงคนอื่นเป็นอย่างไร และนางจะไม่ไปคนเดียวหากไม่ได้เตรียมตัวให้พร้อม
“ไม่มีปัญหา ข้าจะรับประกันความปลอดภัยของท่าน” จิ้งจอกสาวให้คำมั่น
ตอนนี้เธอมีแผนในใจแล้ว
...
“เจ้ารู้อยู่แล้วหรือ?” หูชิงซานรู้สึกประหลาดใจหลังจากได้ยินสิ่งที่น้องเล็กเล่า
“ใช่” หูเจียวเจียวพยักหน้า “เฟิงเฉิงมาบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนและข้าได้บอกหลงโม่ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นข้าเลยยังไม่บอกใครเพราะกลัวว่าแผนจะผิดพลาด”
อีกทั้งแม้แต่คนที่มาช่วยในวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่ามีเรื่องอะไรกันแน่
ทั้งหมดที่ทุกคนรู้ก็คือพวกเขากำลังช่วยหูเจียวเจียวกับเฟิงเฉิง และมันเป็นหน้าที่ของภูตชาย ดังนั้นจึงไม่มีใครถามอะไรให้มากความ
ทว่าจิ้งจอกหนุ่มรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก
“...”
เฟิงเฉิงไปขอความช่วยเหลือจากน้องสาว แต่นางไม่ได้มาขอให้เขาที่เป็นภูตชายที่แข็งแกร่งช่วยเหลือนาง
เป็นไปได้ไหมว่านางชอบผู้หญิง??
เมื่อหูชิงซานนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็มองไปที่คนเป็นหมอผีด้วยสายตาแปลก ๆ
ความจริงแล้วเขาเคยได้ยินเรื่องดังกล่าวจากคนเก่าคนแก่ในเผ่ามาก่อนว่าภูตบางคนไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม แต่ชอบแค่เพศเดียวกัน
ระหว่างนั้นชายหนุ่มเหลือบมองเฟิงเฉิงที่ยืนอยู่ด้านข้างหูเจียวเจียว ซึ่งทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก ยามที่นางมองน้องเล็ก สายตาที่มักจะเย็นชาของนางก็ถูกแทนที่ด้วยความชื่นชม
บัดนี้หญิงสาวทั้ง 2 กำลังก้มศีรษะกระซิบคุยกัน ซึ่งเขาไม่เคยเห็นหมอผีสาวอ่อนโยนกับใครมาก่อน
ยิ่งคิดหูชิงซานก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้น
กลายเป็นว่าผู้หญิงที่เขาชอบกลับชอบน้องสาวตัวน้อย!!
สรุปแล้วคู่แข่งความรักของเขาก็คือน้องสาวตัวเอง!
แล้วเขาจะปล่อยให้เรื่องนี้กลายมาเป็นต้นเหตุของความบาดหมางระหว่างเขากับน้องเล็กได้อย่างไร?
หาก ณ ตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ในร่างสัตว์ หูทั้ง 2 ข้างคงจะลู่ลงและใบหน้าของเขาคงดูเหงาหงอยไร้เรี่ยวแรง
“พี่ใหญ่ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า?” หูเจียวเจียวสังเกตว่าสีหน้าของพี่ชายคนโตดูแปลกไปเล็กน้อย เธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าพี่ใหญ่อารมณ์ไม่ค่อยดี?
ส่วนเฟิงเฉิงก็หันศีรษะไปมองหูชิงซานเช่นกัน
เขาโกรธหรือ?
ในอดีต เมื่อหูชิงซานเห็นว่าเฟิงเฉิงมองมาที่ตน หัวใจของเขาจะเต้นโครมครามเหมือนมีกวางมาวิ่งอยู่ข้างใน
แต่ตอนนี้…
กวางตัวนั้นดูเหมือนจะตายไปแล้ว
“ไม่มีอะไร” จิ้งจอกหนุ่มส่ายหัวตอบ
“เจียวเจียว ได้เวลาไปแล้ว” ในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำของหลงโม่ขัดจังหวะคำถามของหูเจียวเจียว
ต่อมา หางของมังกรดำตัวใหญ่วางพาดอยู่ตรงกลางระหว่างทั้ง 3 คน ก่อนที่ปลายหางจะพันรอบตัวภรรยาสาว
ก่อนหน้านี้ภูตหลายร้อยคนบุกเข้ามายังป่าทึบอย่างองอาจ
แล้วตอนนี้ทุกคนก็พากันกลับเผ่าพร้อมกับชัยชนะ
ในเวลาเดียวกัน
เมื่อหู่จิงกับหูชิงหยวนรู้ว่าหูเจียวเจียวออกไปข้างนอก พวกเขาก็รออยู่ที่บ้านอย่างกระวนกระวาย
ขณะนี้หู่จิงยืนพิงกรอบประตูสลับกับเดินเตร่วนไปรอบบ้าน
“จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเจียวเจียวใช่ไหม?” หญิงสาวอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้
“ไม่ต้องห่วง หลงโม่กับพี่ใหญ่ก็อยู่ด้วย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสาวของข้าแน่นอน” ชายหนุ่มกล่าวปลอบโยนผู้เป็นภรรยา
“แล้วเฟิงเฉิงล่ะ นางจะไม่เป็นไรใช่ไหม?” เสือสาวยังคงกังวลไม่หาย
“นางเป็นหมอผี นางสามารถดูแลทุกคนได้หากมีอะไรเกิดขึ้น เชื่อข้าเถอะว่าไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นหรอก”
บางคำถามหู่จิงก็ถามซ้ำนับครั้งไม่ถ้วน
ทว่าหูชิงหยวนก็ยังคอยปลอบโยนนางอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ซึ่งการเอาใจหู่จิงนั้นไม่ง่ายเลย
“อ๊าาาา!”
จู่ ๆ เสือสาวก็ตะโกนขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ในขณะที่ดวงตาของนางเบิกกว้างราวกับว่าเพิ่งจำอะไรบางอย่างได้
“เจ้าเป็นอะไรไป! เกิดอะไรขึ้น เจ้าปวดท้องหรือเปล่า ข้าจะไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้!” หูชิงหยวนตกใจพร้อมกับมีสีหน้าประหม่า และเขากำลังจะกลายร่างเป็นจิ้งจอกขาวพุ่งออกไปจากบ้าน
“ไม่ต้อง!” หู่จิงส่ายหัวห้ามปรามสามีหนุ่มเอาไว้ “ข้าเพิ่งนึกออก!”
“เจ้านึกอะไรออกหรือ?”
หูชิงหยวนชะงักมองภรรยาสาวด้วยท่าทางแปลก ๆ
“ข้าจำบางสิ่งที่ข้าลืมไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้แล้ว...” เสือสาวยกมือขวาขึ้นและเหยียดนิ้วชี้ไปข้างหน้าพลางพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ยามนี้บทสนทนาระหว่างนางกับเฟิงเฉิงในตอนที่พวกนางเมาในวันนั้นดังก้องอยู่ในหัว
“ไม้เท้าที่เฟิงเฉิงถืออยู่คือสมบัติของเผ่านาง!”
จิ้งจอกหนุ่มที่ได้ยินเช่นนี้เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
“อะไรนะ? ไม้เท้าเก่า ๆ นั้นจะเป็นสมบัติได้ยังไง?”
“นางยังบอกด้วยว่านางไม่ใช่หมอผี นางโกหกเจียวเจียวมาตลอด!”
ทำไมก่อนหน้านี้ข้าถึงนึกไม่ออกนะ ทำไมเพิ่งมานึกได้เอาป่านนี้!
จนกระทั่งเมื่อสักครู่ ความทรงจำอันเลือนรางก็พลันกลับมาชัดเจน
“จริงสิ! น้องเล็กออกจากเผ่าไปหาเฟิงเฉิง นี่ต้องเป็นแผนที่นางสมรู้ร่วมคิดกับคนของนางแน่ ๆ!” จู่ ๆ หูชิงหยวนก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา
“เฟิงเฉิงคนนี้! เราดูแลนางเป็นอย่างดี ถ้านางกล้าทำร้ายน้องเล็กของข้าแม้แต่ปลายผม ข้าไม่เอานางไว้แน่!” ดวงตาของจิ้งจอกหนุ่มเบิกกว้าง และเขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ
“ชิงหยวน เรารีบไปหาเจียวเจียวกันเถอะ ตอนนี้นางยังคงถูกเฟิงเฉิงปิดหูปิดตาไว้!” หู่จิงรีบพูดพร้อมจับมือสามีหนุ่มแล้วส่งเขาออกจากบ้านไป