หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เฟิงเสวี่ยมักจะคิดว่าตนด้อยกว่าคนอื่นเสมอ
แต่ไม่มีใครเคยดูถูกนาง เป็นนางต่างหากที่ดูถูกตัวเอง
ตอนนั้นถึงหญิงสาวจะชอบเฟิงอันนางก็ไม่กล้ายอมรับ สุดท้ายนางก็โทษว่ามันเป็นความผิดของคนอื่น
“เขาทิ้งเจ้าไว้กลางทาง เขาไม่สนใจว่าเจ้าจะเป็นจะตายยังไงสักนิด แล้วเจ้ายังจะช่วยเขาอีก โง่!” เฟิงเฉิงตำหนิอีกฝ่ายที่ยังไม่ตาสว่างสักที
“ไม่!” เฟิงเสวี่ยส่ายหัวและยังคงโต้เถียงแบบไม่ยอมแพ้ “เขาชอบข้า! ข้ารู้ว่าเขาชอบข้า!”
“เขาชอบเจ้าหรือ? เพราะแบบนี้เจ้าเลยทำลายบ้านเกิดตัวเองและฆ่าแม่บุญธรรมของเจ้างั้นรึ!” เฟิงเฉิงพูดขัดจังหวะเสียงแหบแห้งของอีกคน
นางไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ขลาดเขลาเช่นนี้มาก่อน
เมื่อเทียบกับหูเจียวเจียวแล้ว เฟิงเสวี่ยกลายเป็นคนไม่มีสมองไปเสียอย่างนั้น
หญิงสาวไม่แปลกใจเลยที่นางสามารถคบกับเฟิงอันจอมโง่เง่าได้
“ไม่ ไม่… เขาทำเพื่อประโยชน์ของข้าเอง ข้ารู้ว่าไม่มีพวกเจ้าคนไหนจริงใจกับข้า…”
เฟิงเสวี่ยยังคงส่ายหัวพลางพูดวกไปวนมา
เมื่อเฟิงเฉิงเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้ายังคงหมกมุ่นอยู่กับความหลงใหลในตัวฝ่ายชาย นางก็หลับตาลงพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก ๆ
จากนั้นนางก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น บัดนี้ท่าทางของนางเหมือนกับคนที่ได้คลายโซ่ตรวนในใจออกและหลงเหลือเพียงแค่ความเย็นชา
“ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อข้า งั้นข้าจะส่งเจ้ากลับไปอยู่กับเขาแล้วดูว่าเขาจะทำอะไรกับเจ้าบ้าง”
ทางด้านหูเจียวเจียวกับหลงโม่ทำเพียงยืนอยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าไปแทรกแซงเรื่องราวระหว่างทั้ง 2 คนแม้แต่น้อย
ในทางกลับกัน หูชิงซานขมวดคิ้วมองเฟิงเสวี่ยที่ใกล้จะเสียสติเต็มที แล้วระงับความอยากเข้าไปขวางหมอผีสาวให้เลิกพูดกับคนโง่ได้แล้ว
นางจะปล่อยคนทรยศเช่นนี้ไปทำไม?
เขาคิดว่าเฟิงเฉิงใจอ่อนเกินไปจริง ๆ
“เจ้า-เจ้าจะส่งข้ากลับจริง ๆ หรือ?” เมื่อเฟิงเสวี่ยได้ยินดังนั้นก็เงยหน้ามองไปที่คนพูดอย่างมีความหวัง
“เจ้าแค่บอกข้ามาก่อนว่าเจ้าเจอผู้หญิงคนอื่นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่และที่ไหน”
เฟิงเฉิงพูดเงื่อนไขขณะจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
“เอาล่ะ ข้าจะบอกเจ้าว่าพวกนางอยู่ที่ไหน…”
เฟิงเสวี่ยตะเกียกตะกายยืนขึ้น ก่อนที่นางจะค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้อีกคนแล้วพูดเสียงเบาลงเรื่อย ๆ
ทันใดนั้นนางก็หยิบมีดกระดูกออกมาจากอกหมายจะแทงเข้าไปที่หน้าอกของเฟิงเฉิงสุดแรง
“ไปลงนรกซะ!”
“เฟิงอันชอบข้า ขอแค่เจ้าตายไปซะ เขาก็จะกลายเป็นคู่ของข้า!”
วินาทีนั้นสีหน้าของ 3 คนที่อยู่ข้างหลังหมอผีสาวเปลี่ยนไปทันที
ก่อนที่หูเจียวเจียวจะตอบสนองได้ทันเวลา หูชิงซานก็พุ่งเข้าไปหาหญิงสาวทั้ง 2 คนแล้ว
ชายหนุ่มกลายร่างเป็นจิ้งจอกในชั่วพริบตา แล้วใช้อุ้งเท้าตบมีดกระดูกในมือของเฟิงเสวี่ยจนกระเด็นออกไป ในขณะที่กรงเล็บแหลมอีกข้างบดขยี้แขนของนาง
“เจ้ามันรนหาที่ตาย!”
นี่เป็นครั้งแรกที่แววตาของจิ้งจอกหนุ่มซึ่งสงบนิ่งมาโดยตลอดเต็มไปด้วยความเดือดดาล
บัดนี้กรงเล็บขนาดใหญ่กำลังบีบคอของเฟิงเสวี่ยแน่น
ฝ่ายที่ถูกจู่โจมแบบกะทันหันไม่คาดคิดว่าหูชิงซานจะเร็วขนาดนี้ ดวงตาของนางจึงฉายแววแห่งความสิ้นหวัง
“เฟิงเฉิง ข้าปล่อยนางไปไม่ได้ นางเกือบฆ่าเจ้าแล้ว” เมื่อหูชิงซานเห็นเฟิงเฉิงเดินเข้ามาใกล้ เขาก็กังวลว่าอีกคนจะยังใจอ่อน ดังนั้นเขาจึงรีบบอกนางเป็นภาษาสัตว์
ทว่าเฟิงเฉิงยังคงนิ่งเงียบ
ถัดมา นางเดินไปหาเฟิงเสวี่ยก่อนจะก้มลงจับอุ้งเท้าของจิ้งจอกขาวแล้วกดมันลงไปเต็มแรง
ฉึก!
เสียงของมีคมเจาะเข้าไปในเนื้อตามด้วยเลือดกระเซ็นไปทั่ว
ตอนนี้กรงเล็บของจิ้งจอกหนุ่มเจาะเข้าไปลำคอของเฟิงเสวี่ยทันที พร้อมกับที่ของเหลวสีแดงสดกระเด็นใส่ใบหน้าของเฟิงเฉิง
หมอผีสาวใช้มือเช็ดมันอย่างใจเย็น แม้ว่ามันจะไม่ได้ช่วยให้ใบหน้าของตนสะอาดขึ้นก็ตาม ในขณะที่นางมองลงไปยังร่างที่ไร้ลมหายใจ
“แม่ของข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้และตอนนี้ข้าจะเอามันกลับมาให้แม่ของข้า”
ระหว่างที่หญิงสาวพูด ดวงตาเย็นชาของนางไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย
ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของหลงโม่ไร้ความรู้สึกต่อสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่รู้ว่าตนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มากี่ครั้งแล้ว แต่ก่อนที่กรงเล็บแหลมคมของจิ้งจอกหนุ่มจะเจาะคอของเฟิงเสวี่ย เขารีบยกมือขึ้นปิดตาของหูเจียวเจียวไว้เพราะเขาไม่ต้องการให้นางเห็นภาพไม่น่าอภิรมย์
แต่ถึงกระนั้น จิ้งจอกสาวก็ยังได้กลิ่นเลือดคละคลุ้งอยู่ในอากาศ พร้อมกับเสียงผิวหนังที่โดนของมีคมเจาะ
เธอรู้ว่าคนที่ระมัดระวังตัวเองอย่างเฟิงเฉิงจะไม่ปล่อยให้เฟิงเสวี่ยกลายเป็นตัวแปรที่ทำให้เกิดอันตรายในอนาคต
นางแค่ต้องการคำตอบบางอย่างจากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น
แต่นางไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะถูกล้างสมองไปจนไม่เหลือความคิดเป็นของตัวเอง ทั้งที่นางยังเอาตัวไม่รอด แล้วยังมีหน้ามาอยากช่วยเฟิงอันอีก ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสมเพชนัก
ผลลัพธ์ที่ปรากฏทำให้หูเจียวเจียวนิ่งอึ้งพูดไม่ออก
ส่วนหูชิงซานตกตะลึงพลางจ้องมองอุ้งเท้าของตัวเองที่เฟิงเฉิงสัมผัสขณะที่นางมีสีหน้าว่างเปล่า
แล้วแบบนี้มันเป็นฝีมือของเขาหรือของนางกันแน่?
ไม่นานจิ้งจอกหนุ่มก็เรียกสติตัวเองกลับมา แล้วมองไปยังใบหน้าที่แสดงออกอย่างอ้างว้างของหมอผีสาว ก่อนที่เขาจะคิดกับตัวเองว่าเฟิงเฉิงคงตกใจมากที่ตัวเองทำเช่นนี้ลงไป หากออกจากถ้ำไปแล้ว เขาจะบอกกับคนอื่น ๆ ว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าผู้หญิงคนนั้นเองเพื่อให้ทุกคนไม่ต้องกลัวเฟิงเฉิง
ในสายตาของหูชิงซาน ภูตหญิงนั้นบอบบาง อ่อนแอ เป็นภูตที่ต้องได้รับการดูแลปกป้องเป็นอย่างดี
อีกทั้งการฆ่าหรือทำอะไรอย่างโหดเหี้ยมไม่ใช่สิ่งที่ภูตหญิงสมควรทำ
“เฟิงเฉิง ไม่ต้องกังวลนะ ท่านผู้เฒ่าจะส่งภูตไปช่วยท่านตามหาคนในเผ่าของท่าน สำหรับเฟิงอันที่เป็นคนทรยศ เวลาของพวกเขาใกล้จะหมดลงแล้ว” หูเจียวเจียวดึงมือหลงโม่ออกแล้วพูดปลอบโยนหมอผีสาว
เมื่อหูชิงซานเห็นว่าสีหน้าของเฟิงเฉิงดีขึ้น เขาก็ตัวแข็งทื่อก่อนจะก้าวถอยหลังไป 2-3 ก้าว
นางดูมีความสุขทันทีที่ได้ยินสิ่งที่น้องเล็กพูด มันชัดเจนแล้วว่านางชอบน้องเล็กของข้า
“ขอบคุณ” ผู้เป็นหมอผีกล่าวขอบคุณพร้อมเผยรอยยิ้มจาง ๆ
ในโลกนี้คงมีเพียงหูเจียวเจียวเท่านั้นที่เข้าใจสิ่งที่นางกำลังคิดได้ดีที่สุด
แล้วก็รู้ว่าควรพูดอะไรเพื่อปลอบใจนาง
แต่ว่า…
ตอนนี้สายตาของนางหันไปจับจ้องหูชิงซานที่กำลังก้ายถอยหลังไป
จังหวะนั้นหญิงสาวแทบหยุดหายใจ เป็นเพราะเขาเห็นตัวตนที่แท้จริงที่โหดร้ายและไร้ความปรานีของนาง แล้วเขา… ผิดหวังในตัวนางหรือไม่?
บัดนี้บรรยากาศภายในถ้ำอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ซึ่งมันค่อนข้างน่าสะอิดสะเอียน
หลายคนจึงหลบออกจากถ้ำไป ส่วนหลงโม่บอกให้ภูต 2 คนเข้ามาอุ้มร่างไร้วิญญาณของเฟิงเสวี่ยออกไปและจัดการกับความยุ่งเหยิงในถ้ำ
เมื่อหูชิงซานเห็นหญิงสาวทั้ง 2 ยืนอยู่ด้วยกัน โดยที่หูเจียวเจียวคอยช่วยเฟิงเฉิงทำความสะอาดเลือดบนร่างกาย เขาก็เจียมตัวไม่เข้าไปรบกวนพวกนาง ก่อนจะเดินหลบออกไปแบบเงียบเชียบ
“เจ้าไม่โทษข้าที่ฆ่านางหรือ?” เฟิงเฉิงถามขึ้นมาทันที
เนื่องจากภูตหญิงเป็นสิ่งมีค่าในทุก ๆ เผ่า
การที่นางฆ่าเฟิงเสวี่ยก็เท่ากับสูญเสียภูตหญิงให้กับเผ่าของพวกเขาไปคนหนึ่ง
“เผ่าของเราไม่กล้ารับคนทรยศเข้าร่วมเผ่าหรอก” หูเจียวเจียวยักไหล่ตอบแบบไม่ใส่ใจนัก ซึ่งคำพูดไม่กี่คำของเธอช่วยขจัดบรรยากาศอันหนักหน่วงรอบตัวได้อย่างง่ายดาย
เมื่อหมอผีสาวมองดูใบหน้าที่มีเสน่ห์ของจิ้งจอกสาว หินก้อนใหญ่ที่ถ่วงในใจของนางก็ถูกยกออกไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้ทำไม…
ตอนที่ข้าอยู่กับหูเจียวเจียว ข้าสามารถปล่อยวางภาระในใจได้เสมอ เหมือนกับว่าปัญหาทั้งหมดมีหนทางแก้ไขที่ง่ายดาย
นี่จึงเป็นวันที่เจ้าของเรือนผมสีฟ้าผ่อนคลายที่สุดในรอบ 20 ปีที่ผ่านมาอย่างไม่ต้องสงสัย
“หูเจียวเจียว จริง ๆ แล้วข้า...”
พอเฟิงเฉิงได้เห็นความจริงใจของหูเจียวเจียว นางก็รู้สึกผิดขึ้นมา นางจึงตัดสินใจเปิดปากพูดบางสิ่ง
ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง
เมื่อหูชิงหยวนรู้ว่าน้องสาวและหมอผีกลับมาแล้ว เขาก็รีบวิ่งไปยังถ้ำที่เกิดเหตุแบบไม่คิดชีวิต
ทันทีที่ชายหนุ่มเข้าไปในถ้ำ เขาก็เห็นหลงโม่เดินออกมาพร้อมกับภูต 2 คนที่ถือวัตถุอะไรสักอย่างซึ่งห่อด้วยหนังสัตว์แบบแน่นหนา
พร้อมกันนั้น กลิ่นคาวเลือดก็ลอยมาแตะจมูกเขา
แม้ว่าหูชิงหยวนจะไม่ได้สังเกตดูดี ๆ แต่เขาก็รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
มันคือศพ!
เขาชะงักไปในชั่วพริบตา ก่อนที่เขาจะเร่งฝีเท้าขณะที่อยู่ในร่างมนุษย์ พลางมองไปข้างหลังน้องเขยด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ
ชายหนุ่มมองซ้ายก็แล้วมองขวาก็แล้ว
แต่…ไม่มีวี่แววของน้องเล็กเลย!
นั่นทำให้ใบหน้าของผู้เป็นพี่ชายซีดเซียวและรีบวิ่งไปอุ้มศพที่ห่อด้วยหนังสัตว์มากอดไว้แนบอกพร้อมกับร้องไห้เสียงดัง
“น้องเล็ก! เป็นความผิดของพี่เอง พี่สี่มาช้า...”
“ให้ตายเถอะ! พี่ไม่ได้มาช่วยเจ้าให้เร็วกว่านี้ ฮึก… เฟิงเฉิง นังผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น เราต้อนรับขับสูนางอย่างดี แต่นางกลับทำกับเจ้าอย่างโหดร้าย!”
“ฮือๆๆ… น้องเล็ก พี่สี่จะตายตามเจ้าไป...”