หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ขณะนี้ภูตนกทั้ง 2 มองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาร่างของอิงหยวน
เวลาผ่านไปไม่นาน กองหินตรงเท้าของพวกเขาก็ขยับ
“หลง-โม่!”
ตามด้วยเสียงลอดไรฟันของอินทรีหนุ่มดังขึ้นมาจากใต้กองหิน
ถ้าสังเกตให้ดี ๆ จะเห็นว่ามีมือยื่นออกมา ซึ่งภาพนั้นทำให้ภูตนก 2 คนตกใจรีบถอยหนีออกห่าง หลังจากทั้งคู่มองดูดี ๆ แล้วก็รู้ว่านั่นเป็นอิงหยวนที่พวกตนตามหาอยู่
ถัดมา ภูตนกทั้ง 2 บอกเบาะแสที่พวกเขาเพิ่งตรวจพบให้อีกฝ่ายฟัง
ปัจจุบันหัวของอินทรีหนุ่มเต็มไปด้วยเศษฝุ่น ประกอบกับมีใบหน้าซีดเซียว และเมื่อเขาได้ยินว่าสมาชิกในกลุ่มสามารถหาตำแหน่งของภูตหญิงได้ สีหน้าบิดเบี้ยวของเขาก็กลับมาดีขึ้น
จากนั้นเขาเช็ดเศษฝุ่นออกจากใบหน้าและพูดเสียงดังว่า
“แล้วจะมัวรออะไรอยู่ล่ะ ไปตามหาพวกผู้หญิงกันเดี๋ยวนี้เลย หาพวกนางให้พบแล้วรีบกลับไปยังเผ่า”
ตอนนี้ลู่เมี่ยนเอ๋อที่กำลังตั้งท้องยังรอเขาอยู่ แม้ว่าหัวหน้าเผ่าจะส่งคนให้ส่งเสบียงไปให้นางในช่วงวันที่เขาไม่อยู่ แต่สิ่งนี้มันจะเปรียบเทียบกับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากสามีได้อย่างไร
ชายหนุ่มแทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปหาภรรยาสาว
ตอนนี้พออินทรีหนุ่มรู้ว่าเขาจะได้พบกับพวกผู้หญิงที่ทุกคนกำลังตามหา เขาก็ไม่อยากจะเสียเวลาแม้วินาทีเดียว ตอนนี้ใจของเขาแทบจะติดปีกบินกลับเผ่าไปแล้วด้วยซ้ำ
“แต่หิมะยังตกหนักไม่หยุด ถ้าเราไปหาพวกนางตอนนี้ พวกผู้หญิงคงไม่กล้าฝ่าหิมะกลับไปกับเรา...” ภูตที่ค้นพบเบาะแสตอบอย่างลังเล
ภูตอีกคงยังเสริมเสียงอ่อยว่า
“และเรายังไม่ได้รับการยืนยันว่าพวกนางเป็นคนที่เรากำลังตามหาอยู่จริงหรือเปล่า แล้วอีกฝ่ายก็ไม่รู้จักเรา ถ้าพวกนางไม่ยอมกลับไปกับเราล่ะ...”
แม้ว่าเหล่าภูตชายจะกังวลมากแค่ไหน แต่พวกเขาทั้งหมดก็รู้ว่าการจัดการเรื่องผู้หญิงไม่ควรรีบร้อน
เมื่อสมาชิกคนอื่นเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของอิงหยวน พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอความช่วยเหลือจากหลงโม่
“หลงโม่ ตอนนี้เราจะทำยังไงดี?”
เวลาต่อมา มังกรหนุ่มที่ทำหน้านิ่งก็ขยับตัวลุกขึ้นยืนช้า ๆ ก่อนจะปัดฝุ่นตามตัวแล้วพูดด้วยเสียงทุ้ม
“เลือกภูตที่เดินทางเร็วที่สุดมา 2 คนให้กลับไปที่เผ่าเพื่อรับเฟิงเฉิง แล้วพวกเจ้าก็บอกเล่าให้นางฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นี่”
“รับทราบ” ภูตเชื่อฟังคำพูดของหลงโม่และลงมือทำทันที
ถึงอย่างไร หลงโม่ก็เป็นภูตที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้ แม้แต่อิงหยวนก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้
หลังจากภูต 2 คนที่ได้รับเลือกกลับเผ่าไปแล้ว มังกรหนุ่มก็สั่งอีกครั้ง
“ส่วนคนที่เหลือหาที่อยู่ของผู้หญิงต่อไป พอเฟิงเฉิงมาถึงที่นี่ ก็ให้นางไปรับคนของนางกลับเผ่าด้วยตัวเอง”
พอภูตชายในกลุ่มได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าตอบรับ
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะขอให้เฟิงเฉิงไปพบพวกผู้หญิงด้วยตัวเอง เนื่องจากนางเป็นสมาชิกในเผ่าของอีกฝ่าย ดังนั้นพวกนางต้องกลับไปพร้อมกับนางอย่างแน่นอน
ถ้าให้พวกเขาเป็นคนไปรับเอง ภูตหญิงทั้ง 30 คนคงไม่มีทางเชื่อ!
ขณะเดียวกัน เมื่ออิงหยวนเห็นหลงโม่ตัดสินใจเอาเอง เขาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา
“เจ้าจะมัวรออะไรอยู่ล่ะ? เราพบร่องรอยของพวกผู้หญิงแล้วนี่ ทำไมเราไม่พาพวกนางกลับไปเอง พวกเราที่มีผู้ชายแข็งแกร่งตั้งมากมายจะสู้ผู้หญิงไม่กี่สิบคนไม่ได้เชียวหรือ!”
อินทรีหนุ่มรู้สึกไม่พอใจมากกับการตัดสินใจของอีกฝ่าย
เขาจะทำให้เรื่องมันยุ่งยากทำไมกะอีแค่การพาผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกลับเผ่า?
ขณะนี้หลงโม่ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะฟังเรื่องไร้สาระของอิงหยวน ดังนั้นเขาจึงตรงกลับไปที่ถ้ำ ก่อนจะหยิบอาหารแห้งที่หูเจียวเจียวเตรียมไว้ให้ตนมากัดกินช้า ๆ
การเคลื่อนไหวของชายหนุ่มเป็นไปอย่างเชื่องช้าและสงบนิ่งโดยไม่สนใจคนที่กำลังตะโกนโวยวายอยู่ไม่ไกล
ท่าทางนั้นทำให้อินทรีหนุ่มรู้สึกโมโหมากขึ้น เขาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ในถ้ำ และเพื่อช่วยปกปิดอาการบาดเจ็บของหลงโม่ เขาจึงทำได้เพียงแอบก่นด่าอีกคนอยู่ในใจ
เป็นเพราะอาการบาดเจ็บของเจ้าเอง เราทุกคนเลยต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่ ไอ้มังกรจอมบงการ! เจ้ามันเห็นแก่ตัวพอ ๆ กับหูเจียวเจียว!
ในเวลาเดียวกัน
ณ ถ้ำอันเงียบสงบห่างไกลออกไปประมาณ 50 กิโลเมตร
ปัจจุบันภูตตัวสีฟ้าคนหนึ่งวิ่งเข้าไปในถ้ำและกลายร่างเป็นมนุษย์อย่างเร่งรีบ
“แย่แล้ว ข้าพบร่องรอยที่พวกภูตทิ้งไว้ข้างนอก ข้าเกรงว่าพวกเราจะถูกค้นพบแล้ว!”
เสียงของเขากระจายไปทั่วถ้ำอย่างรวดเร็ว
ไม่นานก็มีภูตหญิงหลาย 10 คนเดินออกมาทีละคน โดยที่บางคนตื่นตระหนก บางคนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด และบางคนหวาดกลัว
ในกลุ่มนี้มีภูตหญิงจำนวนหนึ่งที่มาพร้อมกับภูตชายที่เป็นคู่ครองของพวกนาง
“เกิดอะไรขึ้น? ในฤดูหนาวเช่นนี้จะมีคนมาเดินเตร่อยู่ข้างนอกได้ยังไง?”
“แถมพวกเขายังอยู่ใกล้เรามาก เป็นไปได้ไหมว่าเฟิงอันนำกลุ่มคนทรยศไล่ตามมาทัน?”
“ใช่! แม้ว่าคนพวกนั้นจะไม่ใช่เฟิงอันก็ตาม แต่การที่พวกเขามาถึงที่นี่ พวกเขาจะต้องไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ไม่มีคนดีที่ไหนออกมาเดินท่อม ๆ ท่ามกลางหิมะหรอกนะ”
ขณะนี้เหล่าผู้หญิงส่งเสียงพูดเจื้อยแจ้ว ซึ่งตรงข้ามกับผู้ชายที่เงียบมาก พวกเขาได้แต่นั่งประหม่าไม่พูดอะไรสักคำ
เนื่องจากฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการจู่โจมของภูต
อีกทั้งพวกเขาตรวจสอบแล้วว่าแถวนี้ไม่ได้มีเผ่าไหนมาตั้งรกราก และน่าจะไม่มีใครออกมาล่าสัตว์ในเวลาเช่นนี้ด้วย ซึ่งความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือ อีกฝ่ายค้นพบตำแหน่งของพวกตนและต้องการจับทุกคนกลับไป
“แล้วถ้าเราซ่อนตัวให้เงียบที่สุดล่ะ?” ผู้หญิงคนหนึ่งถามพลางถอนหายใจอย่างท้อแท้
“เสบียงของเราใกล้จะหมดแล้ว มันเพียงพอให้กินแค่ 2-3 วันเท่านั้น ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ในฤดูหนาวนี้พวกเราคงเอาชีวิตไม่รอด”
เหล่าภูตต้องคอยกังวลทุกวันและพวกเขาก็ใช้ชีวิตแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ มานานมากพอแล้ว
จากนั้นผู้หญิงอีกคนก็พูดขึ้นมาด้วยความโกรธ
“มันเป็นความผิดของเฟิงเสวี่ย นังคนขี้ขลาดตาขาวนั่น! ถ้านางไม่ขโมยเสบียงทั้งหมดที่เราพยายามรวบรวมมาไปมอบให้กับเฟิงอัน เราคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หรอก!”
จากสถานการณ์ปัจจุบัน พวกผู้หญิงที่อยู่ในถ้ำอดที่จะรู้สึกโกรธแค้นไม่ได้
“ถูกต้อง! เฟิงเสวี่ยคือคนทรยศ ทั้ง ๆ ที่นายหญิงเฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูนางมา แต่นางกลับไปช่วยเฟิงอันที่ฆ่านายหญิง แล้วยังตอบแทนน้ำใจของนายหญิงด้วยการช่วยคนทรยศอีก!”
“สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดที่นายหญิงกับเฟิงเฉิงเคยทำก็คือการปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว”
บัดนี้สตรีหลายนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง พวกนางอยากจะขยี้เฟิงเสวี่ยให้แหลกเป็นเถ้าถ่าน
ในเวลาเดียวกัน แม้ว่าภูตชายในกลุ่มจะไม่ได้พูดอะไร แต่ความเกลียดชังในดวงตาของพวกเขาก็แทบจะเอ่อล้นออกมา
เหล่าภูตชายไม่กี่คนที่อยู่ตรงนี้คือคู่ของภูตหญิงบางคนในกลุ่ม
โดยธรรมชาติแล้ว คนทรยศไร้สมองในเผ่านั้นไม่สามารถเทียบได้กับพวกเขา
หลังจากที่ผู้หญิงหลายคนด่าคนทรยศไปทั่วเพื่อระบายความโกรธ พวกนางก็เริ่มกลับมากังวลอีกครั้ง
“แล้วเราควรทำยังไงต่อไปดี?”
“เราจะทำอะไรได้อีก ยังไงซะพวกมันก็ต้องตายอยู่ดี ถ้าพวกภูตข้างนอกกล้าเข้ามา เราจะสู้กับมันให้ตายกันไปข้าง!”
หญิงแกร่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าพูดปลุกกำลังใจของผู้หญิงทุกคนให้พุ่งสูงขึ้น
“ใช่แล้ว! แม้ว่าเราจะเป็นผู้หญิง แต่เราก็ไม่กลัว พวกเราก็ทำอะไรได้เหมือนกับพวกผู้ชาย พวกมันมีดีแค่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้น หากพวกเราออกกำลังกายเพิ่มกล้ามเนื้อให้มากกว่านี้ พวกเราก็อาจจะแข็งแกร่งได้เท่ากับพวกผู้ชายเหมือนกัน!”
“แม้แต่ภูตหมาป่าเราก็เคยเผชิญมาแล้ว ทำไมเราจะสู้พวกภูตข้างนอกไม่ได้!”
“อย่างมากที่สุดพวกเราก็แค่ตายไปพร้อมกัน!”
“ถ้าเราตาย เราจะลากพวกมันลงนรกไปกับเรา!”
ขณะนั้นภูตชายทุกคนมองไปยังคู่ของตนด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม
ไม่ว่าพวกนางจะตัดสินใจอย่างไร พวกเขาจะสนับสนุนคนรักโดยไม่ลังเล
เดิมทีพวกเขาตกหลุมรักคู่ของตัวเองเพราะจิตใจอันกล้าหาญของพวกนางไม่ได้ด้อยกว่าภูตชาย!
...
อีกด้านหนึ่ง
ปัจจุบันอิงหยวนรออยู่ในถ้ำมา 2-3 วันแบบกระวนกระวายใจ
ทุกวันนี้ถ้าพวกเขาไม่ได้ล่าสัตว์หรือหาเสบียงก็มักจะคอยหาข่าวและที่อยู่ของกลุ่มภูตหญิง จนกระทั่งพวกเขาได้ข้อมูลของอีกฝ่ายมาอย่างรอบด้านแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสบียงมีเท่าไหร่ มีคนอยู่กี่คน เป็นผู้หญิงกี่คนและเป็นผู้ชายกี่คน พวกเขาก็จดจำได้ขึ้นใจ
ทุกคนพร้อมออกไปปฏิบัติภารกิจมาก!
หลังจากที่อิงหยวนเดินไปรอบ ๆ ทางเข้าออกถ้ำนับพันครั้ง สุดท้ายเขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไป