หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ระหว่างที่หลงโม่นำคนออกไปล่าสัตว์ อิงหยวนก็เรียกภูตที่เหลือออกมาและเตรียมตัวที่จะไปพากลุ่มภูตหญิงกลับเผ่า
ในขณะนั้นภูตบางคนยังคงมีท่าทีลังเล
“แต่พวกหลงโม่ยังไม่กลับมา เราไม่ควรคุยกับหลงโม่ก่อนลงมือหรือ?”
“ใช่ การที่เราทำอะไรโดยพลการนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก”
ทว่าอินทรีหนุ่มส่งสายตาคมดุไปทางคนพูด
“เจ้านั่นทำอะไรชักช้ายืดยาดเหมือนเต่า มันจะอะไรกันนักกันหนากับอีแค่การพาตัวผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกลับเผ่า เราจะต้องลงแรงอะไรตั้งมากมาย ข้าไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงกลุ่มหนึ่งจะต่อกรกับผู้ชายตัวหนา ๆ แบบพวกเราได้”
“ถ้าวันนี้พวกเจ้าไม่ไป ข้าจะไปเองคนเดียว!”
ระหว่างนั้นคนที่เหลือมองหน้ากันพลางส่งสายตาตั้งคำถามให้กันและกัน
สุดท้ายสมาชิกในกลุ่มครึ่งหนึ่งเลือกที่จะอยู่ในถ้ำจนกว่าหลงโม่จะกลับมา ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังอิงหยวนโดยต้องการที่จะไปกับเขาเพื่อรับพวกภูตหญิงกลับไปที่เผ่า
อีกเหตุผลก็คือ พวกเขาบางคนมีคู่ครองรออยู่ในเผ่าเหมือนกัน ตอนนี้เหล่าภูตชายอยากจะกลับไปนอนกอดภรรยาของตัวเองจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
ในไม่ช้า อิงหยวนก็จากไปพร้อมกับภูตคนอื่น
บัดนี้ภูตทั้งหมดพุ่งเข้าหาที่ตั้งของกลุ่มภูตหญิงไม่หยุด และหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงถ้ำอันเงียบสงบ
ซึ่งที่นี่มีร่องรอยของภูตอย่างชัดเจน
เมื่อเหล่าภูตชายเห็นรอยเท้าหลายรอยบนหิมะ ทุกคนก็ยิ้มหน้าบานเพราะพวกเขาแน่ใจว่าต้องเป็นถ้ำแห่งนี้แน่นอน
อิงหยวนแทบรอไม่ไหวที่จะเดินนำสมาชิกในกลุ่มเข้าไปในถ้ำ แต่พวกเขากลับพบว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย นอกจากก้อนหินแล้วก็ไม่มีเงาผู้หญิงเลยสักคน
“ผู้หญิงอยู่ไหน!?”
“เจ้ายืนยันแล้วไม่ใช่หรือว่าพวกผู้หญิงลงหลักปักฐานกันอยู่ที่นี่?”
“ข่าวผิดหรือเปล่า?”
ยามนี้ภูตชายกลุ่มหนึ่งพากันทำหน้าสับสน
ในเวลาเดียวกัน อิงหยวนมีสีหน้ามืดมน และในไม่ช้าเขาก็พบทางออกจากถ้ำอีกทางหนึ่ง เขาจึงเดินตามทางออกไปจนเห็นรอยเท้าที่ยุ่งเหยิงชุดหนึ่ง
“พวกผู้หญิงหนีไปแล้ว”
เป็นไปได้ว่าพวกนางอาจจะรู้ตัวและรีบหลบหนีออกไปก่อนที่พวกเขาจะมาถึง
“อิงหยวน เราควรทำยังไงต่อไปดี?” ภูตที่อยู่ข้าง ๆ ถามอย่างกังวลใจ
“ตามไป พวกนางเป็นแค่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ถ้าไม่มีผู้ชายคอยนำทาง พวกนางก็หนีไปได้ไม่ไกลหรอก” อินทรีหนุ่มรีบตัดสินใจ
ในกลุ่มนั้นมีผู้หญิงเพียงไม่กี่คนที่มีคู่ เขามั่นใจว่าผู้หญิงที่เหลือคงเดินทางท่ามกลางหิมะได้ไม่เร็วกว่าผู้ชายหรอก
ต่อมา อิงหยวนพาสมาชิกที่เหลือไล่ตามรอยเท้าไปทันที
พอทุกคนมุ่งหน้าไปได้ไม่ไกลนัก ภูตที่อยู่ข้างหน้าสุดก็หยุดฝีเท้าลง
“ทำไมเจ้าถึงหยุด?” คนเป็นผู้นำกลุ่มเองก็หยุดพลางถามอย่างกระวนกระวายใจ
“อิงหยวน รอยเท้าสิ้นสุดตรงนี้… มันหายไปแล้ว...” ภูตคนที่แจ้งข่าวมีสีหน้าไม่ดีนัก
จากนั้นอินทรีหนุ่มมองลงไปและเห็นว่ากลุ่มผู้หญิงดูเหมือนจะหายไปในอากาศ อีกทั้งรอยเท้าบนหิมะสีขาวก็หายไปต่อหน้าพวกเขาเช่นกัน
แต่เขาจำได้ชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่มีภูตนก!
มันจะเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?
กลุ่มผู้หญิงตั้ง 30 คนหายไปไหนกัน?
เหล่าภูตชายไม่เคยพบสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนจึงพากันสับสนไปชั่วขณะ
“พวกเจ้าไปค้นดูรอบ ๆ บางทีพวกผู้หญิงอาจจะซ่อนตัวอยู่แถวนี้” อิงหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วออกคำสั่ง
ต่อมา ชายหนุ่มพาภูตไปดูบริเวณโดยรอบ แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงแตกบนพื้น
แครก! แครก!
การแสดงออกของอิงหยวนเปลี่ยนไป แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาก็หายไปกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ ทำให้ทุกคนตกลงไปข้างล่าง
“อ๊ะ!”
“มันเป็นกับดัก! มีหนามแหลมอยู่ข้างใต้ ทุกคนระวัง!”
สิ้นเสียงร้องอุทานของภูตคนหนึ่ง ทุกคนก็ก้มหน้ามองลงไปข้างใต้ แล้วพบว่าก้นหลุมมีไม้ไผ่แหลมตั้งเป็นแถว มันทำให้เลือดในกายของพวกเขาเย็นลงทันที
ถ้าตกลงไป มีหวังได้โดนแทงจนร่างพรุนแน่!
วินาทีนั้นอิงหยวนตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขากลายร่างเป็นนกอินทรี ก่อนจะกางปีกออกและกวาดไปที่ก้นหลุ่มอย่างแรงเพื่อหักไม้แหลมทั้งหมดออก
ส่วนภูตคนอื่น ๆ ก็มีปฏิกิริยาตอบโต้ทันท่วงทีเช่นกัน พวกเขารีบแปลงร่างเป็นสัตว์และบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน แต่ทุกคนก็ไม่ลืมว่าตัวเองเป็นภูตนก
เพราะฉะนั้นต่อให้ตกหน้าผาก็ไม่ทำให้พวกเขาตายได้
ในตอนที่ภูตทุกคนกำลังรู้สึกโล่งอกอยู่นั้น จู่ ๆ ภูตที่มีรูปร่างคล้ายเสือดาวแต่มีขนสีฟ้ากลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับที่พวกเขาถือก้อนหิน ไม้ และก้อนหิมะไว้ในมือแล้วขว้างพวกมันลงบนหัวของฝ่ายตรงข้าม
ฟ้าว! ฟ้าว! ฟ้าว!
บัดนี้ของจิปาถะตกลงมาราวกับห่าฝน
แล้วแรงที่ภูตเหล่านี้ปาของลงมาก็ไม่ใช่น้อย ๆ
อีกทั้งท่าทางของพวกเขาดูเหมือนต้องการระบายความโกรธและต้องการฆ่าศัตรูให้ตายคาที่
เนื่องจากส่วนที่เปราะบางที่สุดของภูตนกคือส่วนหัว ถ้าถูกโจมตีมันจะทำให้เจ้าของร่างมึนงงจนบินไม่ขึ้นแล้วตกลงไปในหลุมอีกครั้ง
ด้านนอกกับดัก สัตว์สีฟ้าตัวเล็กตื่นเต้นมากจนกลายร่างเป็นผู้หญิง ขณะที่ปั้นก้อนหิมะเพื่อขว้างมันลงไปข้างล่างอย่างแรง พร้อมกับที่คนกลุ่มนั้นก่นด่าด้วยความโมโห
“คิดว่าพวกเราจะเป็นฝ่ายให้พวกเจ้าจับตัวไปง่าย ๆ งั้นรึ?”
“วันนี้เราจะสู้กับพวกเจ้าจนตัวตาย อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่!”
ปัจจุบันสตรีทั้งหลายไม่ต่างจากทหารที่ถูกปลุกระดมจนเลือดขึ้นตาในสนามรบ หรือคนเร่ร่อนที่หิวโหยในปีที่อดอยาก ดวงตาของพวกนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะตายไปพร้อมกับศัตรู
“โอ๊ย! อย่านะ! หยุด…”
ทางด้านพวกอิงหยวนถูกภูตหญิงเหล่านั้นขว้างของใส่จนมึนงงไปหมด พวกเขาอยากจะบอกให้อีกฝ่ายหยุด แต่กลับมีก้อนหิมะตกลงมาจากเบื้องบนเหมือนลูกเห็บไม่ขาดสาย พอพวกเขาอ้าปากมันก็ถูกขว้างเข้ามาในปากจนทำให้กลุ่มคนที่ติดอยู่ในหลุมไม่มีโอกาสพูดเลย
ในขณะนั้นอินทรีย์หนุ่มโกรธมากและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
เขาไม่เคยถูกผู้หญิงเล่นงานมาก่อน!
ส่วนบรรดาภูตที่เหลือยิ่งต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจออกมากับอิงหยวนจอมมุทะลุ
…
อีกด้านหนึ่ง ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
เมื่อหลงโม่กลับมาจากการล่าสัตว์ เขาก็พบว่าสมาชิกในกลุ่มหายไปครึ่งหนึ่ง รวมถึงอิงหยวนด้วย
“เกิดอะไรขึ้น?”
มังกรหนุ่มถามด้วยใบหน้าเย็นชาในขณะที่เขาวางเหยื่อลง
ไม่นานภูตที่อยู่ข้างในก็รีบเข้ามาพบพวกเขาและอธิบายอย่างกระวนกระวายว่า
“อิงหยวนรอไม่ไหว เขาพาภูตครึ่งหนึ่งไปจับพวกผู้หญิงแล้ว”
ก่อนที่หลงโม่จะทันได้พูดอะไร ภูตที่อยู่ข้างหลังเขาก็พูดขึ้นมาแบบโกรธเคืองว่า “ทำไมอิงหยวนถึงทำแบบนั้น เขาหุนหันพลันแล่นเกินไปไหม ทั้ง ๆ ที่คนของเรากำลังพาเฟิงเฉิงมา เขาจะทนรออีกหน่อยไม่ได้หรือไง!”
การเดินทางต้องใช้เวลา 5 วันกว่าพวกเขาจะมาถึงที่นี่
แต่ภูตนก 2 คนที่รับหน้าที่พาตัวเฟิงเฉิงมาบินกลับไปหานางแบบไม่หยุดพัก นั่นหมายความว่าความเร็วของทั้งคู่จะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า
หากนับเวลาดูดี ๆ พวกเขาน่าจะใกล้มาถึงที่นี่แล้ว
“ทำไมเจ้าไม่ขวางพวกเขาไว้!?” ภูตที่อยู่เบื้องหลังหลงโม่ไม่พอใจเล็กน้อย
“เราจะเอากำลังที่ไหนไปห้ามอิงหยวนไม่ให้ออกไปได้ล่ะ!” ภูตในถ้ำโต้กลับพร้อมกับทำท่าทางช่วยไม่ได้
จากนั้นทุกคนก็หันไปมองหลงโม่อย่างไม่มั่นใจ พวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายจะโกรธขึ้นมา แต่ไม่คาดคิดว่าเขายังคงมีท่าทีเฉยเมย
ชายหนุ่มทำเพียงแค่เหลือบมองกลุ่มคนในถ้ำ แล้วบอกสมาชิกที่อยู่ข้างหลังเขาว่า
“พวกเจ้ารอเฟิงเฉิงอยู่ที่นี่ ทันทีที่นางมาถึง พานางตามเราไป ส่วนคนที่เหลือไล่ตามอิงหยวนไปพร้อมกับข้า”
เนื่องจากการล่าสัตว์ในฤดูหนาวมันเป็นอะไรที่ยากลำบากมาก
มันทำให้ภูตนกเหล่านี้เหน็ดเหนื่อยกับการบินไล่ตามมังกรหนุ่มออกไปล่าในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงจัดแจงให้อีกฝ่ายรั้งอยู่ที่ถ้ำไปก่อน
“รับทราบ!”
สมาชิกในกลุ่มทุกคนไม่คัดค้านการจัดการของหลงโม่
แล้วภูตกลุ่มหนึ่งก็ออกเดินทางท่ามกลางฤดูหนาวอันเยือกเย็น
แม้แต่ลมหนาวก็ไม่สามารถหยุดยั้งความเร็วของพวกเขาได้
บัดนี้หลงโม่นำภูตบินขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือถ้ำ พอเวลาผ่านไปสักพัก ทุกคนก็เห็นกลุ่มภูตด้านล่างจากระยะไกล
“หลงโม่ ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นพวกอิงหยวน!” ภูตนกตาคมจำอิงหยวนได้ในทันที
“ตอนนี้มีกลุ่มภูตโจมตีพวกเขาอยู่ข้าง ๆ แสดงว่าพวกมันต้องเป็นคนทรยศอย่างที่เฟิงเฉิงพูดแน่!”
ในไม่ช้าเหล่าภูตที่ตามมาสมทบก็ค้นพบว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นสัตว์ตัวสีฟ้ากลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังแสดงท่าทีก้าวร้าวอยู่ตรงปากหลุมที่พรรคพวกของตนตกลงไป
“มีการซุ่มโจมตีที่นี่ ให้ตายเถอะ!”
“ไปช่วยอิงหยวนเร็วเข้า!”