หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ทันใดนั้นอูหลิวก็รู้ตัวว่าตนเองเผยอารมณ์ที่แท้จริงออกไป เขาจึงดึงหนังสัตว์ที่คลุมศีรษะลงมาปิดใบหน้าให้อยู่ใต้เงามืดแล้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ทำไมเจ้าถึงขุดมันไม่ได้ ลองวิธีอื่นหรือยัง?”
ในขณะที่ชายแก่เอ่ยถาม ดวงตามืดมนที่ซ่อนอยู่ใต้เงากำลังส่องประกายแสงเย็นเยียบ
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาควรจะเปิดเผยความลับของตัวเอง
ปัจจุบันเขามีอำนาจควบคุมคนในเผ่าได้อย่างจำกัด มีเพียงคนสนิทไม่กี่คนเท่านั้นที่ยอมทำงานให้เขา หากคนอื่นเกิดระแคะระคายอะไรขึ้นมา แผนที่เขาวางไว้ก็จะยิ่งล่าช้าไปอีก
เขารอมาหลายปี จนกระทั่งบัดนี้เขารอไม่ไหวแล้ว!
เขาอยากจะให้แผนมันสำเร็จเดี๋ยวนี้! และเขาจะต้องค้นหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้เหมืองหินดำออกมาให้เร็วที่สุด!
ในเวลาเดียวกัน ความกลัวจับใจของภูตหมาป่านั้นหายวับไป แล้วในไม่ช้ามันก็บรรเทาลงเพราะออร่ารอบ ๆ ตัวอูหลิวเปลี่ยนไป
จากนั้นเขาตอบอย่างรวดเร็วว่า “ก่อนหน้านี้เรายังสามารถขุดหินดำได้ด้วยกรงเล็บของเรา แต่ตอนนี้หินดำทำให้กรงเล็บของทาสมากกว่า 10 คนของเราหัก เราไม่รู้ว่าสาเหตุมันเกิดจากอะไร...”
หลังจากชายชราได้ยินคำอธิบาย ดวงตาที่มืดมิดของเขาก็แคบลง ก่อนที่มันจะเปล่งประกายระยิบระยับ
นี่พวกเขาขุดกันมาจนถึงก้นเหมืองแล้วหรือ?
มีข่าวลือว่าภายใต้เหมืองหินดํามีสมบัติที่เรียกว่า ‘เหยียนหุน’ ซึ่งมันถูกฝังอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายพันปี และเหยียนหุนชิ้นหนึ่งจะต้องดูดซับพลังจากใต้โลกพิภพเป็นเวลาหลายร้อยล้านปีจึงจะก่อตัวขึ้นมาได้สักชิ้นหนึ่ง
นอกจากนี้เหยียนหุนยังเป็นตำนานที่ถูกกล่าวขานมานานกว่าจิงหลิงเสียอีก นอกจากมันจะสามารถทำให้ภูตกลับมามีชีวิตอีกครั้งแล้ว มันยังสามารถจัดการกับจิงหลิงได้ด้วย ถือว่าสมบัติดังกล่าวเป็นศัตรูตามธรรมชาติเพียงอย่างเดียวที่รับมือกับจิงหลิงได้
แต่น่าเสียดายที่ไม่มีภูตคนใดพบเหยียนหุนมาหลายพันปีแล้ว
คราวนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะต้องตามหาเหยียนหุนให้จงได้!
เมื่อเกิดเหตุการณ์แปลกประหลาด มันมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือพวกเขากําลังจะขุดเจอเหยียนหุน!
“เหล่าอู เราต้องขุดต่อไปไหม?” พอภูตหมาป่าเห็นว่าชายชราเงียบไปนาน เขาก็เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
วินาทีนั้นอูหลิวดึงตัวเองออกจากห้วงความคิด พร้อมกับพยายามกดความตื่นเต้นในใจของเขาลงไปให้ลึกสุดใจ
ครู่ถัดมา ชายชรายกมือขึ้นตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “พักไปก่อน”
คนเป็นลูกน้องที่ได้ยินเช่นนี้ถึงกับตกตะลึง เขาไม่อยากจะเชื่อคำสั่งที่ออกจากปากอีกฝ่ายเลย
“ไม่ขุดต่อหรือ?”
ก่อนที่หัวหน้าต้องการระงับการขุดเหมืองหินดํา อูหลิวเป็นคนแรกที่คัดค้าน
นับตั้งแต่ก่อตั้งเผ่าหมาป่าขึ้นมา พวกเขายังไม่เคยหยุดขุดเหมืองหินดําเลยสักวัน
การขุดเหมืองหินดํากลายเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในสายตาของภูตหมาป่าไปเสียแล้ว แต่ทันใดนั้นอูหลิวก็บอกว่าพวกเขาไม่จําเป็นต้องขุดต่อ จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“อืม”
เนื่องจากสมบัติอย่างเช่นเหยียนหุนไม่ใช่สิ่งที่ภูตธรรมดาสามารถขุดได้ ในเมื่อมันถูกขุดไปจนถึงทางตันแล้ว แน่นอนว่ามันจะขุดต่อไปไม่ได้อีก
หากอยากจะขุดต่อไป ชายชราจะต้องคิดหาวิธีอื่น
จากนั้นอูหลิวก็โบกมือส่งสัญญาณให้ภูตหมาป่าออกไปได้
แล้วคนเป็นลูกน้องก็คำนับก่อนจะถอยกลับไป
หลังจากภูตหมาป่าเดินไปไกล ชายชราก็เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าเหี่ยวย่นของเขาขณะที่สายตาอันมืดมนทอดมองไปยังทางเข้าออกเผ่าราวกับว่าเขามองเห็นทุกอย่างในระยะทางหลายพันกิโลเมตรข้างนอกกําแพงหิน
ในระหว่างที่อูหลิวกําลังไตร่ตรอง ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว
เขาคิดถึงความเสียหายที่เกิดขึ้นในเหมืองหินดำก่อนหน้านี้
หากเขาสามารถใช้เจ้าสิ่งนั้นเพื่อทำลายเหมืองอีกครั้ง บางทีเขาอาจจะทำลายส่วนแข็ง ๆ ด้านล่างได้!
ผู้หญิงที่ชื่อหูเจียวเจียวดูเหมือนนางจะมีความสามารถมาก แค่นางไปที่เหมืองหินดําครั้งเดียว นางก็ทําลายมันจนพังราบเป็นหน้ากลอง ถ้านางมีจุดประสงค์ที่ชัดเจนกว่าเดิม บางทีนางอาจจะขุดเหยียนหุนขึ้นมาได้!
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวูบวาบในดวงตาของอูหลิว
ข้าต้องได้ครอบครองเหยียนหุน!
“เข้ามา!”
ทันทีที่ชายชราตัดสินใจเสร็จ เขาก็แทบรอไม่ไหวที่จะเรียกภูตหมาป่าให้มาหาตน
“เจ้านำภูตกลุ่มหนึ่งแอบเข้าไปในเผ่าเพื่อเอาตัวนังจิ้งจอกคนนั้นกลับมาให้ข้า”
“แล้วอย่าทำอะไรกระโตกกระตาก แค่จับตัวนางมาคนเดียวเท่านั้น”
เมื่อคนเป็นลูกน้องได้ยินคำสั่งก็มีท่าทางลังเล “แต่เหล่าอู... ผู้หญิงคนนั้นมีอาวุธแปลก ๆ อยู่ในมือ แล้วยังมีภูตมากมายคอยปกป้องนาง เราคงไม่สามารถเข้าใกล้ตัวนางได้...”
อีกทั้งพวกเขาได้เห็นกับตาตัวเองว่าจิ้งจอกสาวคนนั้นทรงพลังมากแค่ไหน
ตอนนี้ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าสามารถจับตัวนางมาได้
พออูหลิวนึกถึงความสามารถที่โดดเด่นของหูเจียวเจียว เขาก็ไม่โกรธลูกน้องที่รู้สึกไม่มั่นใจ เขานิ่งไตร่ตรองสักครู่ก่อนจะเปลี่ยนคําพูดของตัวเอง
“ถ้าเจ้าจับนางไม่ได้ เจ้าก็จับคนของนางมาแทนโดยเฉพาะผู้หญิงและเด็ก”
เนื่องจากผู้หญิงและเด็กมีค่ามากกว่าผู้ชาย แล้วผู้หญิงก็เป็นเพศที่ใจอ่อน เขาจะใช้คนเหล่านี้มาเป็นเครื่องมือต่อรอง แม้ว่าพวกเขาจะจับตัวหูเจียวเจียวมาไม่ได้ แต่ชายชราก็สามารถใช้ตัวประกันเพื่อแลกกับสิ่งที่เขาต้องการ
เขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะยอมแลกเปลี่ยนกับเขาอย่างแน่นอน
“รับทราบ” คนเป็นลิ่วล้อรับคําสั่ง
ยามนี้ภูตหมาป่าที่มารับคำสั่งรู้สึกเหมือนยืนอยู่ต่อหน้ามัจจุราช ขาของเขาอ่อนแรงจนแทบจะโค้งคำนับผู้เป็นนายไม่ไหว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกเสมอว่าอูหลิวคนปัจจุบันแตกต่างจากเมื่อก่อน
เขาอดคิดไม่ได้ว่าชายคนนี้น่ากลัวขึ้นมากกว่าเดิม
ในไม่ช้าภูตหมาป่าก็เผยแพร่คําสั่งของอูหลิว
เมื่อชายที่เป็นผู้นำกลุ่มพาสมาชิกออกจากเผ่า เขาบังเอิญได้พบกับภูตหมาป่าที่เป็นลูกน้องคนสนิทของหลางซัว
พอภูตหมาป่าคนนั้นเห็นว่าพวกเขากําลังจะออกไปข้างนอก เขาก็นําภูตอีก 2-3 คนมาขวางทางอีกฝ่ายอย่างหยาบคายและถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ตอนนี้เป็นฤดูหนาว พวกเจ้าจะออกจากเผ่าไปทำอะไร?”
ในอดีตภูตของเผ่าจะต้องรับคำสั่งจากหลางเมี่ยเท่านั้นจึงจะเคลื่อนไหวทำอะไรได้
ตั้งแต่หูเจียวเจียวหลบหนีออกไป หัวหน้าก็ไม่ได้สนใจสิ่งใดเลย เขาเอาแต่นอนทั้งวันจนละทิ้งงานของเผ่าให้อูหลิวเป็นคนจัดการ ในตอนนี้ชายหนุ่มจึงแอบรู้สึกไม่พอใจอยู่เล็กน้อย
ด้วยเหตุนี้หลางเมี่ยเลยไปหาหัวหน้าหลายครั้ง
แต่หัวหน้าก็กลายเป็นคนขาดสติ อีกฝ่ายไม่ยอมจัดการกับปัญหาต่าง ๆ ในเผ่าเลย
จากนั้นเขาก็ระบายความโกรธกับลูกน้องของตัวเองเหมือนคนบ้า
“พวกข้าจะไปจับนังจิ้งจอกตัวแสบที่ทำลายเหมืองหินดำของเรา” ภูตหมาป่าที่เป็นผู้นำกลุ่มออกไปทำภารกิจอธิบายตามความจริง
เมื่อหลางเมี่ยได้ยินเช่นนี้ก็ทำหน้าไม่พอใจ และพูดด้วยน้ําเสียงคุกคามว่า “ว่าไงนะ? หัวหน้าสั่งให้เจ้าไปจับหูเจียวเจียวจริงหรือ ทำไมเขาไม่สั่งให้ข้าไปเองล่ะ?!”
เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลย
เป็นไปได้ไหมว่าหัวหน้าไม่ไว้ใจเพราะก่อนหน้านี้ตนทำพลาด?
ข้ารับไม่ได้! ไอ้พวกคนไร้ประโยชน์กลุ่มนี้จะมีความสำคัญมากกว่าข้าได้ยังไง?
ไม่มีทางที่หัวหน้าจะใช้งานพวกมันโดยที่ไม่บอกเขาก่อน!
ในไม่กี่อึดใจ ตัวแทนความดีความชั่วในหัวของหลางเมี่ยได้ทะเลาะตบตีกันมากมายนับครั้งไม่ถ้วนว่าตนควรทำอย่างไรดี
ทางด้านภูตหมาป่ารีบส่ายหัวพลางอธิบายว่า “ไม่ใช่คำสั่งของหัวหน้า แต่เป็นเหล่าอูที่สั่งให้เราไป”
พอหลางเมี่ยได้ยินชื่ออันแสนน่ารังเกียจ คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดแน่นขึ้น
“อะไรนะ? อูหลิวสั่งให้พวกเจ้าไปงั้นรึ มันจะเป็นไปได้ยังไง เขาเคยเกลี้ยกล่อมหัวหน้าไม่ให้ไล่ตามนางไปไม่ใช่หรือไง?”
ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อคำพูดของอีกฝ่ายเลย
แต่ในไม่ช้าเขาก็คิดอะไรบางอย่างได้ ก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป
“แบบนี้นี่เอง ไอ้เฒ่าหัวโล้นจอมเจ้าเล่ห์นั่น!”
“ที่แท้เหตุผลที่เจ้านั่นพยายามเกลี้ยกล่อมให้หัวหน้าปล่อยตัวนังจิ้งจอกตัวแสบนั่นไป ความจริงแล้วมันอยากจะผูกขาดผลประโยชน์เองสินะ”
“กะแล้วเชียวว่าไอ่แก่นั่นไม่ใช่คนดีอย่างที่ใครหลายคนเห็น ไม่ได้การ ข้าต้องไปบอกเรื่องนี้กับหัวหน้า…”
หลางเมี่ยพึมพำกับตัวเองจบแล้วก็หันหลังเดินจ้ำอ้าวไปที่บ้านพักของหลางซัว
ท่าทางของชายหนุ่มทำให้ภูตแถวนั้นงุนงง
เมื่อทุกคนเห็นว่าหลางเมี่ยเดินออกไปไกลแล้ว ภูตที่ได้รับคำสั่งให้ไปจับตัวคนของจิ้งจอกสาวก็พากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โชคดีที่หลางเมี่ยไม่พาลทะเลาะตบตีกับพวกตน ไม่อย่างนั้นคนในกลุ่มทั้งหมดคงไม่สามารถผ่านด่านคนที่รับมือยากที่สุดในเผ่าไปได้แน่นอน
“ไปกันเถอะ รีบออกเดินทางกันเร็ว ถ้าหลางเมี่ยกลับมาเราคงไม่ได้ออกไปไหนกันแล้ว”
จากนั้นเหล่าภูตหมาป่าก็รีบออกจากเผ่าไปแบบไม่รอช้า
…
อีกด้านหนึ่ง
ท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน หมาป่าตัวหนึ่งกำลังวิ่งมุ่งหน้าไปทางบ้านพักของหลางซัว แต่พอมาถึงครึ่งทางเขาก็หยุดกะทันหัน
ไม่นานดวงตาสีเขียวก็เปล่งประกายวูบวาบ
“ไม่สิ! ข้าจะบอกหัวหน้าไม่ได้” ทันใดนั้นหลางเมี่ยก็รู้สึกว่าอูหลิวต้องกำลังวางแผนชั่วเอาไว้แน่ แถมหัวหน้าก็ไม่เคยตำหนิอีกฝ่าย การที่เขาไปแจ้งหัวหน้าเรื่องดังกล่าวมันน่าจะไม่เกิดประโยชน์อะไร
ถัดมา หมาป่าหนุ่มเดินวนเป็นวงกลมอย่างกระวนกระวายใจ
แล้วเขาควรทำอย่างไรดี?
แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้ไอ้แก่นั่นทำเรื่องลับหลังหัวหน้าอย่างเด็ดขาด
ยามนี้หลางเมี่ยคิดหนักจนหางสะบัดไปมาเร็วขึ้นตามอารมณ์ร้อนใจของเจ้าของ
ในไม่ช้าดวงตาของเขาก็พลันสว่างขึ้น!
“ใช่แล้ว!”