หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ในเผ่าของพวกหูเจียวเจียว
เรื่องราวของหูชิงซานกับเฟิงเฉิงที่กลายเป็นคู่ครองกัน ในไม่ช้าก็แพร่กระจายไปทั่วเผ่า
เมื่อจิ้งจอกสาวทราบข่าวดังกล่าว เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
พี่ชายคนโตของเธอไม่ใช่ผู้ชายทื่อ ๆ ที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรักหรอกหรือ?
เหตุใดทั้งคู่ถึงตกลงปลงใจกันเร็วขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เขายังไม่ได้มาบอกเธอด้วยซ้ำ
จากนั้นหูเจียวเจียวก็มองไปที่หนังสือ ‘แผนรัก 36 แผน’ ในมือ
ในเมื่อพี่ใหญ่ลงเอยกับผู้หญิงที่เขารักแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องศึกษาต่อและใส่มันกลับลงในมิติ แล้วหันไปเตรียมของขวัญที่จะเอาไปแสดงความยินดีกับพวกเขาถึงบ้าน
ช่วงนี้เด็ก ๆ ออกจากบ้านกันแต่เช้าแล้วกลับถึงบ้านมืดค่ำทุกวัน หญิงสาวได้ยินมาว่าลูกของเธอถูกเซี่ยหมานจับฝึกทักษะการล่าสัตว์แบบเข้มข้น เขาเข้มงวดมากจนผู้หญิงในเผ่าก็ทำตาม พวกนางบังคับให้ลูก ๆ ทํางานอย่างหนักเพื่อพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น แล้วทุกคนในเผ่าก็ยุ่งกันไปหมด
ส่วนหลงหลิงเอ๋อก็ไปเรียนรู้วิชาแพทย์กับหมอหนูทั้งวัน
ในขณะที่หลงโม่ออกไปตามหากลุ่มคนของเฟิงอัน ทำให้ปัจจุบันในบ้านหินหลังใหญ่เหลือเพียงจิ้งจอกสาวคนเดียวให้เปล่าเปลี่ยวหัวใจ
แต่หูเจียวเจียวไม่คาดคิดว่าทันทีที่เธอก้าวออกจากประตูบ้าน เธอก็เห็นมังกรดําตัวใหญ่บินมุ่งหน้ากลับมาจากที่ไกล ๆ
ไม่นาน มังกรดําก็ร่อนลงมาในร่างมนุษย์
เขาคือหลงโม่ สามีผู้ทรงเสน่ห์ของเธอนั่นเอง
“หืม? ทําไมวันนี้เจ้ากลับมาเร็วจัง?” หูเจียวเจียวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
“พอข้าพบพวกเฟิงอัน ข้าก็กลับมา” ชายหนุ่มเดินไปหาเธอพร้อมกับนัยน์ตาสีทองลึกล้ำที่จับจ้องภรรยาของตนจนแทบจะกลืนกินเธอทั้งตัว
การออกไปข้างนอกทุกวันทําให้เขามีเวลาดูแลเจียวเจียวน้อยลง
นั่นทำให้หลงโม่ตําหนิตัวเอง
“เจอเร็วขนาดนั้นเลยหรือ?” ดวงตาของจิ้งจอกสาวเบิกกว้างขึ้น
กลุ่มภูตของเฟิงอันมีไหวพริบมาก หลังจากพวกเขาพบว่าตนเองถูกภูตนกติดตาม พวกเขาก็เปลี่ยนที่กบดานหลายแห่ง ทําให้หลงโม่ต้องวุ่นวายออกตามหาอีกฝ่ายมาสักพัก
“ข้าจะได้อยู่เป็นเพื่อนเจ้าที่บ้านไง” มังกรหนุ่มพยักหน้าและจับมือเล็ก ๆ ของภรรยาสาวมาซุกไว้ในหน้าอกของเขาเพื่ออุ่นมือให้อีกคน
วินาทีนี้หูเจียวเจียวจําวันที่เธอแทบจะไม่สามารถลุกจากเตียงนานกว่า 10 วันได้ขึ้นใจ ดังนั้นเธอไม่อยากได้ยินคำว่า ‘อยู่เป็นเพื่อน’ จากปากเขาอีก!
ไม่ต้องหรอก ฉันเกรงใจ!
“ทําไมเจ้าถึงออกมาข้างนอก เจ้าจะไปไหน?”
หลงโม่ถามพลางมองไปยังหัวเข่าที่ปกคลุมด้วยหิมะของอีกคน ก่อนจะใช้แขนข้างหนึ่งรวบเอวบางแล้วดึงเธอออกมาจากหิมะเหมือนหัวไชเท้า จากนั้นชายหนุ่มก็อุ้มคนรักขึ้นมาอย่างง่ายดายและพาหญิงสาวเดินกลับบ้านเหมือนเด็ก
“ข้าได้ยินมาว่าเฟิงเฉิงกับพี่ใหญ่ตกลงเป็นคู่กันแล้ว ข้าเลยกำลังจะออกไปเยี่ยมพวกเขา” หูเจียวเจียวรีบอธิบายขณะถูกคนตัวสูงอุ้มเข้าบ้าน อีกทั้งเธอไม่ต้องการให้ของที่เตรียมไว้ไร้ประโยชน์
หญิงสาวรู้ดีที่สุดว่ามันยากแค่ไหนเวลาใช้ร่างมนุษย์เดินในหิมะที่กองหนาทึบแบบนี้
แล้วอีกอย่าง จิ้งจอกสาวแปลงร่างไม่เป็น
มีครั้งเดียวที่เธอเคยเปลี่ยนมือเป็นกรงเล็บได้นั่นก็คือตอนที่มีเรื่องกับลู่มู่ แต่มันก็นานมาแล้วและเธอไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนได้อย่างไร
สิ่งนี้มันอาจจะขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนจริง ๆ
เมื่อหลงโม่ได้ยินคําพูดของหูเจียวเจียว เขาก็หยุดเดิน
“ข้าจะพาเจ้าไปเอง” แน่นอนว่าเขามักจะตามใจเจียวเจียวเสมอ
ถ้าให้หลงโม่พาบินไป เธอจะถึงที่หมายภายในเวลาไม่กี่นาที
ใจจริงจิ้งจอกสาวอยากจะปฏิเสธว่าไม่เป็นไร แต่เมื่อมองไปยังหิมะสีขาวโพลนที่เกือบจะสูงถึงเอวในระยะไกล สุดท้ายเธอก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟังก่อนจะโอบแขนไว้รอบคอของมังกรหนุ่ม
พอทั้งคู่มาถึงบ้านของเฟิงเฉิง พวกเขาก็บังเอิญเห็นว่าหัวหน้าเผ่ากําลังมาที่นี่เหมือนกัน โดยที่เซี่ยหมานและอิงหยวนก็เดินตามหลังอีกฝ่ายมาด้วย
เมื่อทั้ง 3 คนเห็นหลงโม่อยู่ที่นี่ก็อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้
“ทําไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ เจ้ากล้ามากนะที่ทิ้งงานไปกลางคันแบบนั้น” อินทรีหนุ่มถามอย่างโกรธเคือง
เนื่องจากกลุ่มภูตของเฟิงอันผู้ทรยศเป็นภัยคุกคามต่อกับผู้หญิงมากกว่า 30 คนในเผ่า เรื่องนี้จึงมีความสําคัญมากและการค้นหาเฟิงอันจึงเป็นภารกิจที่ชายหนุ่มทั้ง 3 คนได้รับมอบหมายร่วมกัน
อีกทั้งท่านผู้เฒ่ายังต้องการให้ภูตที่เป็นสมาชิกใหม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับชาวเผ่าพื้นเมืองโดยเร็วที่สุด เขาเลยขอให้เซี่ยหมานเข้ามามีส่วนร่วมด้วยเป็นพิเศษ
แต่ไม่มีใครรู้ว่าทันทีที่พวกเขาพบที่อยู่ของกลุ่มเฟิงอัน หลงโม่ก็บินหนีไปเสียก่อน
เวลานั้นอิงหยวนอารมณ์เสียมากเพราะตนคิดว่าแค่พวกเขา 3 คนก็สามารถจัดการกับศัตรูทั้งหมดได้สบาย ๆ ในขณะที่เซี่ยหมานมีอารมณ์เย็นกว่าจึงคอยรั้งอีกฝ่ายไว้ ถึงแม้ว่าทั้ง 2 คนจะไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ แต่ระหว่างที่เดินทางกลับเผ่า พวกเขาแทบจะไม่ทะเลาะกันเลย
ทางด้านมังกรหนุ่มปรายตามองคนพูดและตอบอย่างเย็นชาว่า
“ข้าแค่มาส่งเจียวเจียว”
จังหวะนั้นจิ้งจอกสาวเดินออกมาจากด้านหลังคนตัวสูง ก่อนจะถามด้วยความสงสัย
“มีอะไรกันหรือ? หลงโม่ เจ้ายังมีงานต้องทำอีกหรือ?”
“หลงโม่—”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ก่อนที่อิงหยวนจะบ่นอีกประโยค เขาก็ถูกหลงโม่พูดขัดจังหวะ
จากนั้นเจ้าของดวงตาสีทองก็จ้องมองไอ้นกปากมากแบบเย็นชา
ในขณะเดียวกัน เมื่อเซี่ยหมานที่ยืนอยู่ข้างหลังเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
“วันนี้ต้องขอบคุณหลงโม่ เขาพบร่องรอยที่พวกเฟิงอันทิ้งไว้ มิฉะนั้นเราคงจะไม่สามารถกลับมาได้เร็วขนาดนี้”
“อิงหยวน ข้าพูดถูกหรือเปล่า?”
เขาหันไปถามอินทรีหนุ่มด้วยใบหน้าเคร่งขรึมคล้ายกับจะเตือนอีกคนถึงบางสิ่ง
ทางด้านอิงหยวนที่หัวช้ารู้สึกงุนงงอยู่พักหนึ่ง
ชายหนุ่มโกรธที่หลงโม่บินหนีไปก่อน แต่เขาลืมไปว่าการตามหาเฟิงอันพบเดิมทีเป็นความดีความชอบของเจ้ามังกรนั่น แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่หนีไปกลางคัน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถบินตามเขาทันอยู่ดี
เมื่ออินทรีหนุ่มคิดได้เช่นนี้ก็ยิ่งหดหู่มากขึ้น
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็ไม่สามารถกล่าวโทษหลงโม่ที่หนีกลับเผ่าก่อนได้ ดังนั้นเขายังจะหาเรื่องโต้เถียงกับหมอนั่นทำไมอีก?
ส่วนผู้อาวุโสมีสีหน้างุนงง พวกเขาคุยเรื่องนี้กันไปแล้วไม่ใช่หรือ? ทําไมเซี่ยหมานถึงถามอีกรอบล่ะ?
แต่พอชายชราเห็นหน้าหูเจียวเจียว เขาก็ถึงบางอ้อทันที
โอ้ อย่างนี้นี่เอง~
ปรากฏว่าเซี่ยหมานจงใจชื่นชมหลงโม่ต่อหน้าเจียวเจียว ภูตหนุ่มคนนี้เป็นผู้ชายที่ดีและมีความยุติธรรม อีกทั้งเขาไม่เคยเกรงกลัวแม้ในยามที่เผชิญกับศัตรูหัวใจ
เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง!
ตอนนี้ความประทับใจของหัวหน้าเผ่าที่มีต่อเซี่ยหมานดีขึ้นเล็กน้อย
“น้องเล็ก ท่านผู้เฒ่า ทําไมพวกท่านถึงมาที่นี่กันหมด?” หูชิงซานได้ยินการเคลื่อนไหวข้างนอกจึงเปิดประตูออกมาดู แล้วพบว่ามีภูตกลุ่มหนึ่งยืนอยู่นอกประตู
จากนั้นเขารีบเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อเชิญแขกทุกคนเข้าไปในบ้าน
เมื่อหูเจียวเจียวเห็นว่าท่านผู้เฒ่ามีสิ่งสําคัญที่จะพูด เธอจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่พวกผู้ชายคุยกัน
“เรามาที่นี่เพื่อตามหาเฟิงเฉิงเพราะมีข่าวดีจะแจ้ง เราพบที่กบดานของเฟิงอันแล้ว”
แน่นอนว่าทันทีที่ชายชราเข้ามาในบ้าน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะบอกข่าวดีให้หูชิงซานทราบ
“จริงหรือ?”
พอจิ้งจอกหนุ่มได้ยินแบบนี้ เขาก็รีบเข้าไปในห้องเพื่อเรียกเฟิงเฉิงออกมา
“เฟิงเฉิง เจ้าจะทํายังไงกับภูตกลุ่มนี้ ข้ามาขอความเห็นจากเจ้าก่อนที่จะลงมือ” ผู้อาวุโสถามพลางมองไปที่นาง
ปัจจุบันหญิงสาวยังคงถือไม้เท้าเฟิงหลีไว้ในมือ เมื่อนางได้ยินว่าพวกหลงโม่พบคนทรยศแล้ว ความสุขบนใบหน้าของนางก็จืดจางลงจนเหลือแต่ความเย็นชา
“เจ้าต้องการทํายังไงกับพวกเขา? จะให้เราจับพวกเขามาสั่งสอน หรือจับพวกเขามัดแล้วโยนลงไปในถ้ำหมื่นอสรพิษ...”
หัวหน้าเผ่าถามด้วยสีหน้าสงบนิ่ง
“ไม่ต้องจับหรอก” เฟิงเฉิงตอบโดยไม่คิดให้เสียเวลา
กลุ่มคนที่ได้ยินพากันตกตะลึง
นางจะบอกว่าให้ปล่อยคนพวกนั้นไปงั้นรึ?
ทว่าหูเจียวเจียวดูเหมือนจะเดาอะไรบางอย่างได้จึงไม่มีร่องรอยของความประหลาดใจในดวงตาของเธอ
“เฟิงเฉิง พวกเขาเป็นคนทรยศ ถ้าเจ้าตัดใจไม่ลง ข้าจะช่วยเจ้าแก้ปัญหานี้เอง...” หูชิงซานเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วยหากจะปล่อยเฟิงอันไปง่าย ๆ
คู่ของเขาเกือบตายด้วยน้ํามือของมัน!
ต่อให้มันตายร้อยครั้งพันครั้งก็ไม่เพียงพอที่จะระบายความโกรธ!
“ฆ่าพวกมันซะ” เฟิงหลีสาวพูดขัดจังหวะจิ้งจอกหนุ่ม
นั่นทำให้เสียงของหูชิงซานหยุดลงอย่างกะทันหัน
ต่อมา เฟิงเฉิงอธิบายด้วยน้ำเสียงสงบว่า “พ่อและแม่ของข้าถูกเฟิงอันฆ่าตาย และผู้หญิงที่ทุกคนเห็น เดิมทีพวกนางมีลูกและคู่ครอง แต่พวกเขาหลบหนีมาไม่ทัน สุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วยน้ํามือของเฟิงอัน”
เหตุผลที่ภูตเฟิงหลีหญิงสามารถตัดสินใจต่อสู้กับศัตรูได้แบบตัวตายก็เพราะพวกนางไม่มีทางออก
พวกมันไม่ได้เป็นเพียงคนทรยศ แต่เป็นศัตรูที่ยืนกันคนละฝั่ง
เฟิงเฉิงไม่เคยคิดที่จะปล่อยอีกฝ่ายไป และตั้งแต่ต้นจนจบนางมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น
นั่นคือการแก้แค้น!
ในเวลาเดียวกัน หูชิงซานฟังคําพูดของภรรยาสาวแล้วรู้สึกทุกข์ใจ
“ในอนาคตข้าจะไม่ยอมให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานกับเรื่องอะไรอีกอย่างแน่นอน”
“ท่านผู้เฒ่า! คราวนี้ให้ข้าเป็นคนจัดการเอง!”
ชายหนุ่มมองไปที่หัวหน้าเผ่าพร้อมเอ่ยปากอาสาเสียงดังก้อง
ศัตรูของเฟิงเฉิงก็เหมือนศัตรูของเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะแก้แค้นให้นางเองกับมือ!
“ข้าจะไปด้วยตนเอง” เฟิงเฉิงกระชับไม้เท้าในมือขณะที่พูด
หญิงสาวต้องการแก้แค้นด้วยมือตัวเองเพื่อตอบแทนความไว้วางใจของพวกผู้หญิงและพ่อแม่ของตน
ขณะนี้ใบหน้าของชายสูงวัยเคร่งขรึม เมื่อเห็นว่าหูชิงซานไม่ได้ตั้งใจจะขอความเห็นจากเขาที่เป็นหัวหน้าเผ่า เขาจึงพยักหน้ารับ
“เอาล่ะ ข้าจะส่งภูตไปกับพวกเจ้ามากกว่านี้”
เขาต้องสนับสนุนความต้องการของทั้งคู่
หลังจากท่านผู้เฒ่าพิจารณาเสร็จแล้ว เขาก็จากไปพร้อมกับอิงหยวนและเซี่ยหมาน
เดิมทีหูเจียวเจียวจะมาแสดงความยินดีแก่พี่ใหญ่กับเฟิงเฉิง แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าทั้งคู่จะต้องออกไปผจญภัยนอกเผ่าในไม่ช้า
เธอมองไปที่ร่างกายอ่อนแอของเฟิงเฉิงแล้วอดรู้สึกเป็นกังวลไม่ได้
“เฟิงเฉิง เจ้าจะไหวไหม? ข้างนอกมันหนาวมากกว่าเดิมแล้ว ข้ายังมีเสื้อกันหนาวอยู่บ้าง เจ้าเอามันไปใส่เถอะ...”
เนื่องจากปัจจุบันพายุหิมะกําลังมา ซึ่งมันอันตรายมากหากจะออกเดินทางไกลในเวลานี้
“ขอบคุณเจ้ามาก แต่ข้าสามารถใช้ร่างสัตว์เพื่อป้องกันความหนาวเย็นได้”
เฟิงหลีสาวยิ้มจาง ๆ พร้อมพูดขอบคุณในความหวังดีของจิ้งจอกสาว
“...”
ให้ตายเถอะ!
แม้แต่เฟิงเฉิงก็ยังแปลงร่างได้เลย!
หูเจียวเจียวแอบบ่นพึมพําในใจ ดูเหมือนว่าเธอต้องเรียนรู้วิธีการแปลงร่างแล้ว มิฉะนั้นในอนาคตมันจะต้องมีคนระแคะระคายจนสงสัยว่าเธอมีความลับซ่อนอยู่แน่ ๆ