หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
เวลาผ่านไปไม่นาน กลุ่มภูตที่ได้รับมอบหมายภารกิจจากหัวหน้าเผ่าก็มาถึงบ้านของเฟิงเฉิง
ในวันเดียวกัน หูชิงซานกับเฟิงเฉิงออกเดินทางพร้อมกับภูต 200 คนเพื่อไปกําจัดคนทรยศ
อีกด้านหนึ่ง
เฟิงอันที่พบฐานที่มั่นใหม่นั้นกำลังพึงพอใจ
“เฟิงอัน เราได้เปลี่ยนที่ซ่อนตั้งหลายครั้ง ภูตกลุ่มนั้นหาเราไม่พบอย่างแน่นอน”
“โชคดีที่ช่วงนี้หิมะตกหนักตลอดเวลา ในเวลาไม่นานมันก็ช่วยกลบร่องรอยของเราไปจนหมด”
“ต้องขอบคุณเฟิงอันที่สั่งให้เฟิงเสวี่ยไปขโมยเสบียงทั้งหมดของพวกผู้หญิงมาให้เรา ในฤดูหนาวนี้เราไม่ต้องกังวลเรื่องเสบียงอีกแล้ว”
ปัจจุบันเหล่าภูตล้อมรอบชายที่เป็นผู้นำกลุ่มไว้ตรงกลางพลางกล่าวชื่นชมสรรเสริญเขาไม่ขาดปาก
มันทำให้เฟิงอันที่ยืนอยู่ตรงกลางยิ่งรู้สึกภูมิใจมากขึ้น เขายืดอกเชิดหน้ารับคำชมแบบเต็มที่
ในเวลานั้นเขาคิดถึงผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าตัวเองและโง่เง่าที่สุดอย่างเฟิงเสวี่ย
ขอแค่เขาพูดคำหวานไม่กี่คำ ผู้หญิงคนนั้นก็รีบกระดิกหางตามเขาต้อย ๆ เหมือนหมาตัวหนึ่ง แม้แต่แม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูนางมานานกว่า 10 ปีก็ยังกล้าทรยศ
“เรื่องแค่นี้เอง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” เฟิงหลีหนุ่มแสร้งทําเป็นโบกมืออย่างถ่อมตนพร้อมมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าของเขา
จากนั้นเขาก็พูดให้ดูสวยหรูว่า “ข้าทําสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของทุกคน เพื่อประโยชน์ของเผ่า”
“เฟิงเฉิงลักพาตัวผู้หญิงของเผ่าไปแล้วยังขโมยไม้เท้าเฟิงหลีไปประจบประแจงภูตของเผ่าอื่น ในเมื่อนางไม่ยอมกลับมาแล้วยังตั้งตนเป็นศัตรูของเรา ข้าจึงทำได้เพียงส่งเฟิงเสวี่ยไปฆ่านาง”
เฟิงอันกล่าวในขณะที่ทำหน้าทุกข์ใจอีกครั้ง เขาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำ
ขณะนี้เขาทำคล้ายกับว่าเสียใจที่ต้องฆ่าเฟิงเฉิงเพราะไม่มีทางเลือก
เมื่อภูตเฟิงหลีที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินเช่นนี้ก็ก่นด่าอย่างไม่พอใจ
“เฟิงเฉิงตายไปเสียก็ดีแล้ว!”
“นางทรยศเราก่อน แต่เดิมไม้เท้าเฟิงหลีเป็นสมบัติของเผ่าเรา ถึงแม้ว่านางจะตายไป แต่เราจะยอมให้เผ่าอื่นได้ครอบครองไม้เท้าเฟิงหลีไปไม่ได้!”
“ใช่แล้ว! เฟิงเฉิงเป็นคนทรยศ นางสมควรตาย! จะให้พวกเรายืนดูนางใช้ไม้เท้าเฟิงหลีเพื่อประโยชน์ของเผ่าอื่นเฉย ๆ ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเป็นแบบนั้นฆ่าพวกเราให้ตายเสียดีกว่า”
เมื่อผู้นำกลุ่มฟังเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดของเหล่าภูตเฟิงหลี ใบหน้าที่อยู่ใต้เงามืดของเขาก็เริ่มแสยะยิ้มออกมา
ตราบใดที่เฟิงเฉิงตาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้ไม้เท้าเฟิงหลีได้ก็จริง แต่คนอื่นก็จะต้องไม่ได้ใช้เหมือนกันกับเขา
ในเวลานั้นผู้หญิงจะไม่มีผู้นําเผ่า และเมื่อเขาตามหาอีกฝ่ายพบ พวกนางจะต้องเชื่อฟังและยอมสยบแทบเท้าตน
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงเพียงกลุ่มเดียวจะสร้างคลื่นพายุถาโถมเข้าใส่ตัวเขาได้มากแค่ไหนกันเชียว
ยามนี้เฟิงอันกําลังคิดถึงอนาคตอันแสนยอดเยี่ยมในใจของเขา
ทว่าทันใดนั้น…
ถ้ำก็สั่นสะเทือนอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
พร้อมกับมีเสียงดังปังก้องในหูของเหล่าภูตคล้ายกับมีอะไรบางอย่างยักษ์ใหญ่กำลังพุ่งชนภูเขาลูกนี้
แรงสั่นสะเทือนทำให้มีเศษก้อนหินดินทรายร่วงลงมาจากเหนือศีรษะของกลุ่มเฟิงอัน และในไม่ช้าพวกมันก็ตกลงมาทับหลายคน
โครม!
“โอ๊ย! นี่มัน...”
“เกิดอะไรขึ้น!?”
“เฟิงอัน แย่แล้ว มีคนอยู่ข้างนอก พวกมันกำลังขว้างก้อนหินใส่ถ้ำของเรา!”
ภูตคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานด้วยความตื่นตระหนก
ปัจจุบันถ้ำที่กลุ่มภูตเฟิงหลีอาศัยอยู่เป็นถ้ำชั่วคราวที่พวกเขาค้นพบและมันไม่แข็งแรงเท่ากับถ้ำที่พวกเขาขุดเอง
หากสิ่งที่เกิดขึ้นยังคงดําเนินต่อไป ไม่นานถ้ำจะพังทลายและสมาชิกในกลุ่มทั้งหมดต้องตายอยู่ข้างใน
“พวกมันโผล่มาจากไหน เราสลัดภูตกลุ่มนั้นหลุดไปแล้วไม่ใช่หรือ!?” ใบหน้าของเฟิงอันเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด ในขณะที่เขาถามอย่างกังวลพลางยกมือกุมศีรษะวิ่งเป็นหนูติดจั่น
“ข้าไม่รู้ว่าพวกมันตามมาที่นี่ได้ยังไง...” ภูตคนนั้นพูดแบบไม่แน่ใจ
“เป็นไปได้ไหมที่เฟิงเสวี่ยฆ่าเฟิงเฉิงสำเร็จ พวกมันเลยต้องการล้างแค้นให้เฟิงเฉิง ตอนนี้พวกมันเลยออกมาไล่ล่าเรา” เฟิงอันคิดถึงความเป็นไปได้นี้ได้เพียงอย่างเดียว
“ชิ”
เมื่อเฟิงหลีหนุ่มนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ทำเสียงอย่างไม่สบอารมณ์
เพื่อล้างแค้นแทนผู้หญิงคนหนึ่ง พวกมันถึงกับยอมเสียเวลามาไล่ล่าพวกเขา
ช่างโง่เง่าเสียจริง
มันคุ้มค่าแล้วหรือไง?
“เฟิงอัน ถ้ำนี้กําลังจะถล่มแล้ว เราต้องรีบออกไป”
ปัจจุบันภูตเฟิงหลีที่หลบไม่ทันถูกก้อนหินทับศีรษะจนเสียชีวิตไปหลายคนแล้ว
พอเฟิงอันเห็นภาพที่สหายพากันล้มตาย เขาก็จำใจต้องกัดฟันรีบวิ่งหนีตายออกจากถ้ำไปพร้อมกับคนที่เหลือ
แม้แต่เสบียงของพวกเขาก็ไม่มีเวลาขนไปด้วยซ้ำ
ทันทีที่ทุกคนออกมาจากถ้ำ พวกเขาก็ถูกล้อมด้วยภูตกลุ่มใหญ่
โดยมีหูชิงซาน ภูตจิ้งจอกขาวเป็นผู้นำกลุ่ม เขานำกลุ่มคนมาที่นี่เพื่อกำจัดคนทรยศในเผ่าของเฟิงเฉิงโดยเฉพาะ
เฟิงอันจําสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวนี้ได้ และเป็นอีกฝ่ายที่นําภูตมาช่วยเฟิงเฉิงในวันนั้น มันทำให้เขาต้องพาพรรคพวกหลบหนีหัวซุกหัวซุนจนกระทั่งปัจจุบัน
สิ่งนี้ยิ่งทําให้เฟิงหลีหนุ่มมั่นใจมากขึ้นว่าไอ้จิ้งจอกขาวมาที่นี่เพื่อล้างแค้นแทนเฟิงเฉิง
ถัดมา เฟิงอันเหลือบมองกลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังภูตจิ้งจอกที่มีจำนวนมากกว่าคนของเขาถึง 2 เท่า เขารู้ตัวแล้วว่าตนเองไม่มีทางเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้แน่นอน ดังนั้นเขาจึงพยายามเจรจากับคนเป็นหัวหน้าก่อน
“พี่ชาย ข้าไม่มีความบาดหมางอะไรกับท่าน ท่านไม่จําเป็นต้องฆ่าเราหรอกใช่ไหม?”
“ข้ารู้ว่าเฟิงเฉิงไปขอความช่วยเหลือจากเผ่าของท่าน แต่ว่าท่านคงไม่รู้ใช่ไหมว่านางมีสมบัติล้ำค่าอยู่ในมือ! ถ้าพวกท่านยอมปล่อยเราไป ข้าจะบอกวิธีใช้ไม้เท้านั่นให้พวกท่านดีไหม?”
เฟิงอันเข้าใจเฟิงเฉิงเป็นอย่างดี เขารู้ว่านางจะไม่ยอมเปิดเผยไพ่ตายของตัวเองต่อหน้าบุคคลภายนอกแน่นอน
ภูตกลุ่มนี้คงยังถูกผู้หญิงคนนั้นปิดหูปิดตาไว้
บางทีเขาอาจจะสามารถใช้โอกาสนี้ขโมยไม้เท้าเฟิงหลีกลับมาแล้วใช้ไม้เท้าฆ่าพวกมันและปกครองเผ่าของเขาสืบไป
ในขณะที่ชายหนุ่มจินตนาการถึงอนาคตอันสดใสของตัวเอง เขาก็ไม่สามารถระงับความตื่นเต้นภายในใจเอาไว้ได้
เฟิงอันแน่ใจว่าหูชิงซานจะปล่อยเขาและพรรคพวกไปอย่างแน่นอน