หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“ท่านแม่ เสี่ยวเหยาได้กลิ่นอาหารจากในฝันด้วย…” หลงเหยาขยี้ตาพูดเสียงอ่อย
พอนึกถึงกลิ่นหอมหวานที่หายลับไปต่อหน้าต่อตา เขาก็รู้สึกเสียใจ
เจ้าเด็กน้อยไม่รอให้แม่จิ้งจอกตอบกลับ เขารีบหลับตาลงอีกครั้งแล้วทิ้งหัวลงบนหมอนนุ่ม ๆ พลางพูดกับอีกคนด้วยเสียงง่วงงุน
“เสี่ยวเหยาจะกลับเข้าไปกินอาหารในฝันก่อนสักประเดี๋ยว พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งเสี่ยวเหยาจะไปเล่นกับท่านแม่ เสี่ยวเหยาขอไปกินของอร่อยนิดเดียว”
หูเจียวเจียวที่เห็นท่าทางและคำพูดของลูกชายถึงกับไปไม่เป็น
“...”
เจ้าตูดหมึกนี่คันก้นอยากโดนตีอีกแล้วใช่ไหม?
ถัดมา แม่จิ้งจอกหยิกแก้มป่อง ๆ ของหลงเหยาแรงขึ้น ก่อนจะหยิบอมยิ้มไปวางไว้ตรงหน้าเขา
“เหยาเอ๋อ เปิดตาก่อนสิ แล้วดูว่านี่คืออะไร?”
เจ้ามังกรน้อยแอบหรี่ตามองตามที่ผู้เป็นแม่บอก
วินาทีนั้นดวงตาของเขาเบิกกว้างก่อนจะผุดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วกระโจนเข้าใส่เหยื่อเหมือนนักล่าที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเป็นเวลากว่าครึ่งเดือน
“โอ้โห ของอร่อย!!”
ครู่ต่อมา คนตัวเล็กลองขยับจมูกเข้าไปดมของกินใกล้ ๆ แล้วก็พบว่ามันคล้ายกลิ่นที่ตนได้กลิ่นในความฝัน
ใช้เวลาไม่นานหลงเหยาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น “ที่แท้เมื่อกี้นี้เสี่ยวเหยาไม่ได้ฝันไปนี่เอง!”
“ขอบคุณท่านแม่~”
จากนั้นมือเล็ก ๆ ก็เหยียดออกไปข้างหน้าหมายจะรับอมยิ้มและเจ้าของปากสีชมพูก็ไม่ลืมที่จะพูดขอบคุณเสียงหวาน
ทว่าแม่จิ้งจอกหรี่ตาลงพร้อมกับดึงอมยิ้มกลับคืนมา ก่อนจะยิ้มหวานมองคนตรงหน้า
“เหยาเอ๋ออยากกินไหม?”
หลงเหยามองไปที่อมยิ้มไม่ละสายตาพลางพยักหน้าตอบรับไม่หยุด
“เสี่ยวเหยาอยากกิน!”
เขารู้ว่าอาหารแปลก ๆ ที่แม่ของเขานํามานั้นอร่อยทุกอย่าง
“เจ้าต้องทำอะไรหนึ่งอย่างให้แม่เป็นการแลกเปลี่ยน แล้วขนมนี้จะเป็นของเหยาเอ๋อ” หูเจียวเจียวพยายามพูดหลอกล่อ
“ตกลง!”
เจ้ามังกรน้อยพยักหน้าแบบเชื่อฟัง
อย่าว่าแต่อย่างเดียวเลย ต่อให้เป็นร้อยอย่างเขาก็จะตอบตกลงโดยไม่ลังเล!
“ท่านแม่อยากให้เสี่ยวเหยาช่วยอะไรหรือ?”
เจ้าของดวงตาสีทับทิมเต็มไปด้วยความสงสัยขณะที่เอ่ยถาม
ต่อมา หูเจียวเจียวก้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วขยี้ตาเบา ๆ เพื่อให้ดวงตาแดงขึ้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุกข์ใจ
“เจ้าจำได้ใช่ไหมว่าก่อนหน้านี้แม่เคยล้มหัวฟาดมาก่อนก็เลยลืมอะไรไปหลายสิ่งหลายอย่าง...”
หญิงสาวกำลังเกริ่นยืดยาวสร้างบรรยากาศเพื่อเกลี้ยกล่อมคนตัวเล็ก
แต่จิ้งจอกสาวไม่คาดคิดว่าก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอก็ถูกเจ้าเด็กคนนี้ขัดจังหวะอย่างกะทันหัน
“ห้ะ! ท่านแม่ลืมเสี่ยวเหยาไปแล้วหรือ!?”
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุด
มันน่ากลัวมากหากไม่มีของดี ๆ ให้กินอีก
“...”
เอิ่ม… อารมณ์ที่ฉันอุตส่าห์บิ้วมาหายไปหมดเลยจ้ะ
“มันไม่ใช่แบบนั้น” มุมปากของแม่จิ้งจอกกระตุก แต่เธอก็ยังพยายามกัดฟันอดทนอธิบายต่อไป
“แม่ลืมวิธีการแปลงร่างเป็นสัตว์น่ะ เหยาเอ๋อของแม่เป็นเด็กที่ฉลาดที่สุด เหยาเอ๋อพอจะช่วยแม่ได้ไหม?”
ทันทีที่ผู้เป็นแม่พูดในสิ่งที่ต้องการออกมา เจ้ามังกรน้อยก็ยื่นมือเล็ก ๆ มาจับใบหน้าของเธอหันไปซ้ายทีขวาที
“หัวท่านแม่แตกหรือเปล่า ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม เสี่ยวเหยาจะช่วยท่านแม่เอง…”
คนตัวเล็กเอ่ยถามในขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
เขากลัวว่าจะมีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้นกับสมองของท่านแม่
เมื่อหูเจียวเจียวมองดูปฏิกิริยาแรกของลูกชายคนสุดท้อง หัวใจของเธอก็อ่อนยวบ
เธอไม่คาดคิดว่าข้อแก้ตัวของตนจะทำให้หลงเหยาต้องเป็นกังวลเช่นนี้ เธอจึงรีบจับมือน้อย ๆ มากุมไว้พร้อมกับอธิบายว่า
“แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว บาดแผลหายไปตั้งนานแล้ว”
“แม่แค่ลืมวิธีการแปลงร่างเท่านั้น เหยาเอ๋อช่วยแม่ได้หรือเปล่า?”
เด็กน้อยที่ได้ยินเช่นนี้ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วยกมือขึ้นลูบหน้าอกตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเอาไปเท้าสะเอว
“ไม่มีปัญหา ไว้ใจเสี่ยวเหยาได้เลย!”
ดวงตาที่สดใสบริสุทธิ์คู่นั้นเต็มไปด้วยความสุขและเขาคิดกับตัวเองว่า
ท่านแม่ไว้ใจเสี่ยวเหยาถึงมาขอให้เสี่ยวเหยาช่วย มันต้องเป็นเพราะเสี่ยวเหยาเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในครอบครัวนี้แน่ ๆ!
เขาฉลาดกว่าท่านพ่อเสียอีก!
เมื่อหูเจียวเจียวเห็นว่าหลงเหยาตอบตกลงแบบไม่สงสัยอะไร เธอก็ถอนหายใจโล่งอกเช่นกัน
โชคดีที่มีเจ้าเด็กทึ่มอย่างหลงเหยาอยู่ที่บ้าน มิฉะนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะหาใครมาสอนแล้ว
“เหยาเอ๋อ นี่เป็นความลับระหว่างเจ้ากับแม่นะ เจ้าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น เจ้าทำได้หรือเปล่า?” แม่จิ้งจอกรีบกล่าวสำทับ
“อืม! เสี่ยวเหยาจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ให้ใครรู้เลย!”
คนตัวเล็กพยักหน้าแบบจริงจัง
แล้วทั้งคู่ก็ทำข้อตกลงกันสำเร็จ
ในระหว่างที่หลงโม่และลูกคนอื่น ๆ ไม่อยู่บ้าน จิ้งจอกสาวก็เริ่มเรียนรู้วิธีการแปลงร่างเป็นสัตว์จากลูกชาย
ขณะนี้ในห้องนั่งเล่นมีหนังสัตว์ผืนใหญ่ปูอยู่บนพื้น โดยมีแม่จิ้งจอกนั่งขัดสมาธิตรงกลาง ซึ่งคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าเธอคือหลงเหยาที่กำลังทำหน้าจริงจังพร้อมกับถือไม้เรียวเล็ก ๆ ไว้ในมือ
“ท่านแม่ดูเสี่ยวเหยานะ!”
เด็กน้อยพูดพลางใช้ไม้เคาะหัวตัวเองเพื่อดึงดูดความสนใจของแม่จิ้งจอก
เขาทำเหมือนกับว่าหัวของตัวเองเป็นกระดานดำที่คุณครูมักจะใช้ไม้ตีเพื่อเรียกร้องความสนใจของเด็กนักเรียนที่กำลังคุยเล่นกันให้หันกลับมาสนใจตน
ส่วนหูเจียวเจียวก็ผงกหัวพร้อมกับทำหน้าจริงจังผิดไปจากปกติเช่นกัน
“วิธีการแปลงร่างมันง่ายมาก ท่านแม่ทำตามเสี่ยวเหยานะ ให้ท่านแม่กำมือแบบนี้ก่อน...”
เด็กน้อยกํามือของเขาเป็นกําปั้นและยกแขนขึ้นเป็นมุมตั้งฉากที่ด้านข้างลำตัว
“กำมือก่อนหรือ?”
ผู้เป็นแม่ทำตามแบบไม่ลังเล
“แล้วก็ย่อตัวลงแบบนี้...” หลงเหยางอเข่าให้ร่างกายส่วนบนเอนไปข้างหน้าเล็กน้อยขณะตั้งท่าเหมือนกำลังจะออกแรง
“ย่อตัวลง… แล้วยังไงต่อ?”
ส่วนหูเจียวเจียวก็ทำตามอย่างแข็งขัน
“ต่อไปก็หลับตาแล้วเบ่งแรง ๆ!”
หลงเหยาหลับตาแน่นพลางกลั้นหายใจ ขณะที่ใบหน้าของเขาเกร็งจนยับยู่ยี่
คราวนี้หูเจียวเจียวมองท่าทางของเจ้ามังกรตัวเล็กอย่างสงสัยแทน
ท่านี้มันช่วยให้เธอสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ได้จริงหรือ?
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด...
วินาทีถัดมา
ปู้ดดด~
เสียงแปลก ๆ ดังมาจากด้านหลังก้นของหลงเหยา
จากนั้นคนตัวเล็กก็ทำหน้าเขินอาย ก่อนจะรีบเอามือปิดก้นพร้อมกับอุทานว่า
“อ๊ะ! เสี่ยวเหยากะแรงผิดไปหน่อย รอบนี้ไม่นับนะท่านแม่ มาลองกันอีกครั้ง...”
“...”
สัมผัสที่ 6 บอกจิ้งจอกสาวว่ามันไม่น่าจะใช่วิธีที่ชาวบ้านเขาทำกัน
ไม่นานหลงเหยาก็ลองทำวิธีเดิมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันประสบความสำเร็จ
ปัจจุบันร่างมังกรดูเติบโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก จากความยาวประมาณแขนผู้ใหญ่ 1 ช่วงแขนก็กลายเป็นมังกรสีดำยาว 2 เมตร จากนั้นเขาบินวนไปรอบ ๆ หัวของคนเป็นแม่ พร้อมกับที่เขาพยายามพูดกระตุ้นเธอ
“ท่านแม่รีบลองเร็วเข้า!”
หูเจียวเจียวหดคอลงแบบกระดากอาย ในขณะที่ใบหน้าของเธอเหยเกไม่มั่นใจ
“เหยาเอ๋อ แม่คิดว่าวิธีการของเจ้าไม่ค่อยจะเหมาะกับแม่สักเท่าไหร่ แม่ว่าช่างมันเถอะ ไม่เป็นไร...”
หญิงสาวรู้สึกว่าถ้าเธอทำแบบนี้ แม้ว่าจะใช้เวลาเรียนรู้อีกครึ่งเดือน มันก็คงไม่ประสบความสำเร็จ
ที่ผ่านมาแม่จิ้งจอกเอาแต่คิดถึงว่าเจ้าตัวแสบเป็นคนหลอกง่ายเท่านั้น แต่เธอดันคำนวณไอคิวของเขาพลาดไปหน่อย
ในใจของหูเจียวเจียวอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
แต่เธอไม่คาดคิดว่าหลงเหยาจะพุ่งเข้ามากอดขาของตนไว้แล้วพูดออดอ้อนเสียงหวาน
“ท่านแม่ลองดูสักครั้งเถอะน้า…”
ถ้าท่านแม่ทำไม่สำเร็จแล้วล่ะก็ อาหารอร่อย ๆ ของเขาก็คงจะหายวับไปกับตาเหมือนในความฝัน เพราะฉะนั้นเขาไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่!
ทางด้านแม่จิ้งจอกทนสายตาออดอ้อนของลูกชายคนสุดท้องไม่ไหว สุดท้ายหญิงสาวก็พยักหน้ารับแบบขอไปที
หลังจากหูเจียวเจียวพยายามมากกว่า 10 ครั้ง เธอก็รู้สึกว่าเธอพอจะเข้าใจทฤษฎีเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้างแล้ว เมื่อเธอมีสมาธิ ร่างกายของเธอก็จะตอบสนอง
ในช่วงเวลานั้น หญิงสาวยังสามารถรับรู้ถึงรูขุมขนบนผิวหนังที่เปิดขึ้นซึ่งมันกำลังคลายตัวก่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลง
นอกจากนี้ยังมีเสียงกระดูกลั่นเบา ๆ ด้วย
แต่ว่าก่อนที่จิ้งจอกสาวจะแปลงร่างสำเร็จ ความรู้สึกทั้งหมดก็หายวับไป แว้บแรกเธอคิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น
วิธีการของเด็กคนนี้จะมีประโยชน์จริงหรือ?
ต่อมา หูเจียวเจียวมองไปที่ด้านข้าง ก่อนจะพบว่าเจ้ามังกรน้อยที่คอยช่วยสอนเธอเหนื่อยล้าจนขดตัวหลับอยู่ใกล้ ๆ มันทำให้เธอไม่อยากปลุกเขาแล้วมุ่งมั่นทำการทดลองแบบเดิมอีกครั้ง
พอหญิงสาวลืมตาขึ้น เธอก็ก้มลงมองมือที่ยังคงเหมือนเดิมของตัวเองแล้วอดที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่ได้
“เฮ้อ... ยังไม่สําเร็จ”
จิ้งจอกสาวรู้สึกท้อแท้พลางทิ้งตัวลงนั่ง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงจาม 2 ครั้งดังขึ้นมาจากด้านหลัง