หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
หูเจียวเจียวที่อยู่ในร่างจิ้งจอกขาวตัวเล็กหัวใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ขณะที่เธอกำลังไม่สบายใจ หลงโม่ก็อุ้มเธอขึ้นมาวางไว้บนเตียง
จากนั้นมือใหญ่ดึงอุ้งเท้าของเธอออกมาเช็ดด้วยหนังสัตว์ชุบน้ำอุ่นเบา ๆ
ในไม่ช้าอุ้งเท้าของสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยก็กลายเป็นสีชมพูอีกครั้ง
หลังจากมังกรหนุ่มใช้หนังสัตว์ที่เปียกหมาด ๆ เช็ดอุ้งเท้าให้จิ้งจอกสาวเสร็จแล้ว เขาก็เอาผ้าหนังสัตว์แห้งอีกผืนหนึ่งมาเช็ดไล่ความชื้นที่เหลืออยู่จนสะอาดแล้วก็อุ้มเธอไปที่กลางเตียง
“เรียบร้อยแล้ว เข้านอนกันเถอะ”
คำพูดของสามีหนุ่มทำให้หูเจียวเจียวตะลึง
แค่นี้เองหรือ?
เขาไม่ถามหน่อยหรือว่าทำไมเธอถึงไม่แปลงร่างกลับเป็นมนุษย์?
หรือพวกภูตชินกับอะไรแบบนี้กัน?
ในขณะที่จิ้งจอกสาวกำลังสงสัย เตียงด้านข้างก็ยุบลง ชายหนุ่มไม่ได้แค่เอนตัวลงนอนเฉย ๆ เท่านั้น เขายังลากตัวเธอไปซุกไว้ในอ้อมแขนตัวเองด้วย
ยามนี้หญิงสาวหันหน้าไปมองดวงตาที่ปิดสนิทของผู้เป็นสามี แล้วก็รอฟังเสียงหายใจของเขาอยู่นานจนกระทั่งแน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้ว เธอจึงผ่อนคลายตัวเองลง
“เฮ้อ...”
โชคดีที่ในวันนี้หลงโม่ไม่ได้ถามอะไรเธอ
บางทีผู้หญิงอาจจะชอบอยู่ในร่างสัตว์ตอนฤดูหนาวเพราะว่ามันจะอุ่นกว่าร่างมนุษย์!
เมื่อหูเจียวเจียวนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา พอหญิงสาวคลายความกังวลลงได้ ความง่วงงุนก็เข้ามาแทนที่
เวลาผ่านไปไม่นาน หญิงสาวที่หาวไปได้ไม่กี่ครั้งก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
แต่ว่าหลังจากที่จิ้งจอกขาวตัวเล็กหลับไป ชายที่กอดเธอไว้ก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
ดวงตาล้ำลึกเปล่งประกายเหมือนดวงดาวที่สว่างไสวในท้องฟ้ายามค่ำคืนเผยให้เห็นห้วงแห่งความลึกลับน่าค้นหาในนั้น
ขณะนี้หลงโม่มองไปที่สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยในอ้อมแขนและดวงตาที่มักจะเย็นชาของเขาก็อ่อนลง
“เจียวเจียว ไม่ว่าเจ้าจะหน้าตาเป็นยังไง เจ้าก็ยังเป็นเจียวเจียวของข้า”
“ข้าชอบทั้งหมดที่เป็นเจ้า”
ความปรารถนาเดียวของเขาในชีวิตนี้คือการได้ยืนอยู่เคียงข้างนางและปกป้องนางตลอดไป
…
เช้าวันต่อมา
หูเจียวเจียวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่ามีแขนหนัก ๆ กำลังโอบรอบเอวของเธอเอาไว้ พอรู้ว่าหลงโม่ยังไม่ตื่น เธอก็พยายามซุกตัวหามุมที่สบายที่สุดเพื่อหลับต่อ
ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงลืมตาขึ้นทันที
เดี๋ยวนะ!
ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้ฉันจะแปลงร่างเป็นจิ้งจอกนี่?
สติของจิ้งจอกสาวกระจ่างชัดทันที และอาการสะลึมสะลือเมื่อกี้ก็หายไปเป็นปลิดทิ้งพร้อมกับที่เธอเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง
ไม่ใช่สิ…
หลังจากหญิงสาวขยับตัวอีกครั้งก็รู้สึกว่ามันคล่องตัวดีกว่าวันก่อน เธอจึงรีบก้มลงมองดูร่างกายตัวเองพลางเหยียดมือออกมาเผยให้เห็นฝ่ามือมนุษย์ที่พลิกไปพลิกมา แล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
ฉันแปลงร่างกลับมาแล้ว!?
อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อคืนเธอฝันว่าตัวเองแปลงร่างกลับเป็นมนุษย์ แล้วตอนนั้นเธอก็แปลงร่างในขณะที่ตัวเองหลับหรือเปล่า?
สำหรับคนอื่นการแปลงร่างเป็นสัตว์อาจจะทำได้อย่างง่ายดาย แต่สำหรับเธอนั้นมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ซึ่งไม่เหมือนพวกพี่ชายที่คิดอยากจะเป็นคนก็เป็น อยากจะเป็นจิ้งจอกก็เป็น!
หูเจียวเจียวอดไม่ได้ที่จะบ่นตัวเองในใจ
“มีอะไรหรือ?” เสียงทุ้มต่ำแหบแห้งของคนที่เพิ่งตื่นนอนดังมาจากข้างหลังเธอ
หลงโม่ตื่นขึ้นมาตอนที่ภรรยาสาวเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วเห็นท่าทางแปลก ๆ ของอีกฝ่ายจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล
“ไม่มีอะไรหรอก... พอดีข้าฝันร้ายน่ะ ตื่นมาก็เลยรู้สึกกลัว” ตอนที่จิ้งจอกสาวได้ยินคำถามของเขา เธอก็พยายามรวบรวมสติตัวเองกลับคืนมา ในขณะที่ยกมือขึ้นตบหน้าอกตัวเองเบา ๆ 2-3 ครั้ง
ด้วยท่าทางที่แสดงออกประกอบกับใบหน้าซีดเซียวเล็กน้อยของหญิงสาว การที่เธอบอกว่าตกใจจึงฟังดูสมเหตุสมผล
ทางด้านมังกรหนุ่มมองลึกเข้าไปในดวงตาของภรรยาสาวนิ่ง โดยที่สายตานั้นพยายามขุดความลับที่ซ่อนอยู่ในหัวใจของนาง
“ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”
ร่างสูงเอื้อมมือออกไปดึงคนรักมากอดไว้ในอ้อมแขน แล้วให้ความมั่นใจกับนางว่าถึงแม้ฟ้าจะถล่มลงมา เขาก็จะเป็นคนแบกรับมันแทนนางเอง
ยามนี้ใบหน้าสวยใสกำลังแนบชิดกับแผงอกของเขาขณะที่ปลายจมูกของเธอได้กลิ่นฮอร์โมนเพศชายจาง ๆ จากตัวสามีหนุ่ม มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดแล้วไม่สบายใจที่มีความลับกับเขา
“ข้าไม่เป็นไรแล้ว มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น” หูเจียวเจียวเอ่ยปากพูด พร้อมกับผละตัวออกจากอ้อมแขนของหลงโม่
ขณะนั้นชายหนุ่มเม้มริมฝีปากพลางมองไปที่เธออย่างมีความนัยและพูดขึ้นมาว่า
“เจียวเจียว เมื่อวานนี้เจ้า...”
ทันทีที่จิ้งจอกสาวได้ยินคำว่า ‘เมื่อวานนี้’ เธอก็ทำท่าคล้ายกับคนได้ยินเสียงระฆังปลุกให้ตื่น เธอรีบรวบรวมความคิดของตัวเองกลับมาแล้วพยายามซ่อนความตึงเครียดบนใบหน้าเอาไว้ให้มิด ก่อนจะพูดขัดจังหวะคำพูดของอีกฝ่าย
“เรื่องนั้น! ข้าอยากจะบอกเจ้าว่าจริง ๆ แล้วข้า...”
ทว่าความกล้าหาญดูเหมือนจะถูกใช้ไปจนหมดหลังจากพูดประโยคแรก หลังจากนั้นน้ำเสียงของหญิงสาวก็อ่อนลงเรื่อย ๆ แล้วก็ขาดช่วงไป
ตอนนี้หัวใจของหูเจียวเจียวเหมือนถูกแขวนไว้บนปลายมีด
หญิงสาวคิดไว้ไม่มีผิดว่าหลงโม่เป็นคนที่ฉลาดเป็นอันดับ 2 รองจากเธอ
“เจียวเจียว เวลาเจ้าอยู่ในร่างสัตว์เจ้าดูดีมาก ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ในร่างไหนข้าก็ชอบมันทั้งหมดนั่นแหละ”
สายตาของมังกรหนุ่มลึกล้ำเหมือนหลุมดำที่คอยดูดสรรพสิ่งให้จมลงไป มันทำให้คนที่ได้สบสายตารู้สึกมัวเมาราวกับได้ลิ้มรสสุราชั้นดีที่ถูกบ่มไว้เป็นเวลาหลายร้อยปี
จากนั้นคำพูดของจิ้งจอกสาวก็จุกอยู่ในลำคอ
เอ่อ…
หลงโม่ไม่ได้อยากถามเหตุผลจากเธอหรอกหรือ?
“แต่ว่าเจ้าไม่จำเป็นต้องใช้ร่างสัตว์เพื่อเอาใจข้าหรอก ขอแค่มีเจ้าอยู่ข้างกาย ข้าก็มีความสุขจนล้นแล้ว”
ทันใดนั้นหูเจียวเจียวก็ถูกดวงตาสีทองคู่สวยสะกดนิ่ง
หญิงสาวไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกเสมอว่าคำพูดไม่กี่คำของเขานั้นมีอิทธิพลต่อจิตใจของเธอมาก
หรือเธอคิดมากเกินไปเอง?
“ใครกําลังพยายามเอาใจเจ้ากัน” หูเจียวเจียวแอบบ่นอุบอิบ เมื่อเห็นว่าผู้เป็นสามีได้ช่วยเธอ ‘คิด’ เหตุผลแล้ว เธอจึงไม่พูดอะไรต่อและก้มศีรษะยอมรับมันแต่โดยดี
“เมื่อคืนเจ้าคงนอนไม่ค่อยหลับ เจ้านอนต่ออีกสักหน่อยเถอะ ข้าจะไปทำอาหารเช้าแล้วมาเรียกเจ้าอีกทีตอนที่เสร็จแล้ว”
หลงโม่ลูบหัวของภรรยาสาวเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปเตรียมอาหาร
จังหวะนั้นคนที่นั่งอยู่บนเตียงเบิกตากว้างพลางคิดถึงท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเด็ก ๆ เมื่อวานนี้ตอนที่ได้เห็นหน้าตาอาหารที่น่ากลัวของพ่อมังกร หญิงสาวจึงรีบตะโกนเรียกเขาทันที
“ช้าก่อน!”
“ข้าไม่ง่วง ข้าจะทำอาหารเอง!”
จิ้งจอกสาวไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ เธอรีบหยิบเสื้อคลุมหนังสัตว์มาใส่ลวก ๆ แล้ววิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ในใจเธอคิดเพียงว่าเธอจะต้องเข้าไปยึดห้องครัวเอาไว้ก่อน
เพราะ 1 ในสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับครอบครัวของพวกเธอก็คือ ฝีมือการทำอาหารของหลงโม่!
เมื่อชายหนุ่มมองไปยังหูเจียวเจียวที่จู่ ๆ ก็ทำตัวกระฉับกระเฉงปนตื่นตระหนก เขาก็ยิ้มเอ็นดูอีกฝ่ายพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ แล้วเดินตามเธอไปด้านล่าง
ในวันเดียวกัน ข่าวการกลับมาของเฟิงเฉิงกับหูชิงซานก็แพร่กระจายไปทั่วเผ่า
ผู้คนในเผ่าต่างก็ดีใจกับข่าวที่ได้รับ หลังจากนั้นไม่นาน สมาชิกภูตหญิงใหม่หลายคนที่พบรักกับภูตชายในเผ่าก็ตั้งท้องลูก
ปัจจุบันเป็นช่วงเวลาที่เผ่าเต็มไปด้วยความเปรมปรีดิ์ เป็นฤดูหนาวที่คึกคักมีชีวิตชีวาจนทุกคนแทบลืมบรรยากาศแร้นแค้นที่มีเพียงความเงียบอันหนาวเหน็บและความตายในทุก ๆ ปีไปจนสิ้น
ขณะที่ทุกคนกำลังมีความสุขก็มีข่าวใหญ่จากเผ่าอีกข่าวหนึ่ง
นั่นก็คือกลุ่มภูตที่นำโดยเซี่ยหมานสร้างกําแพงเผ่าเสร็จสมบูรณ์!
ในช่วงฤดูหนาวที่หนาวจัด การทํางานข้างนอกเป็นเรื่องที่อันตรายมาก แต่ตอนนี้กำแพงเผ่าสร้างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว คนงานที่ตรากตรำทำงานมาหลายเดือนในที่สุดก็ได้กลับไปยังถ้ำเพื่อพักผ่อนกันอย่างสบายใจ
และอีกไม่นานก็จะถึงเวลาที่เป็นช่วงพายุหิมะพัดผ่าน!
ซึ่งหมายความว่าจะไม่มีใครสามารถออกไปข้างนอกบ้านตลอดระยะเวลาที่เหลือได้อีก
แต่ถึงกระนั้น เหล่าภูตก็ทำการแจกจ่ายเสบียงกันไว้ล่วงหน้าแล้ว พวกเขาทั้งหมดสามารถอาศัยอยู่ในที่พักของตนไม่ไปไหนโดยไม่ต้องกังวลว่าจะขาดแคลนเสบียง
ปัจจุบันท้องฟ้าข้างนอกค่อย ๆ ถูกย้อมด้วยหมึกสีดำเป็นชั้น ๆ จนมันเข้มขึ้นเรื่อย ๆ ไม่นานหิมะก็ร่วงหล่นไม่ขาดสายพร้อมกับลมที่พัดพาทุกอย่างติดมาด้วย
ในเวลานี้คนที่ยังอยู่ข้างนอกต่างก็พากันรีบวิ่งเข้าไปหลบในถ้ำ
ทางด้านหูเจียวเจียวได้ยินแล้วว่าในช่วงครึ่งหลังของฤดูหนาวจะมีพายุหิมะ พอถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครออกจากบ้านไปไหน
หลังจากหญิงสาวเห็นว่าท้องฟ้าข้างนอกเริ่มเปลี่ยนสี เธอจึงรีบเรียกหลงโม่ให้ไปรับลูก ๆ ที่ยังอยู่นอกบ้านด้วยกัน
โชคดีที่ลูกทุกคนมีประสบการณ์และกําลังกลับบ้าน พ่อแม่ทั้ง 2 จึงพาพวกเขาขึ้นมาอยู่บนหลังมังกรดำตัวใหญ่ แล้วมุ่งหน้าไปที่ถ้ำของหมอเพื่อรับตัวหลงหลิงเอ๋อ
จนสุดท้ายทุกคนก็กลับเข้าบ้านก่อนที่ท้องฟ้าข้างนอกจะมืดสนิทได้อย่างปลอดภัย