หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ตอนนี้อุณหภูมิภายนอกบ้านยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง ในระหว่างที่มุ่งหน้ากลับบ้าน ใบหน้าของพวกเด็ก ๆ โดนความเย็นกัดจนเปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วร่างกายของทุกคนก็เต็มไปด้วยหิมะ
หลังจากที่พ่อมังกรปิดประตูบ้าน มันก็ช่วยกำบังลมหนาวจากโลกข้างนอกทันที
ในตอนที่หลงโม่เดินเข้าไปในบ้าน เขาสังเกตเห็นว่าริมฝีปากของภรรยาสาวเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเพราะอากาศหนาวเย็น เขาจึงรีบไปตั้งเตาถ่านเพิ่มความอบอุ่นในห้อง
ส่วนหูเจียวเจียวเองก็เอาเสื้อผ้าหนังสัตว์ที่สะอาดออกมาให้ลูกทั้ง 6 และสามี
“พวกเจ้ารีบเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนเถอะ ร่างกายจะได้อบอุ่นขึ้น”
จากสภาพอากาศที่แต่เดิมติดลบ 10 องศา ตอนนี้มันหนาวสุดขั้วจนพุ่งไปถึงติดลบ 50 องศา ซึ่งเทียบได้กับหมู่บ้านอาร์กติกที่หนาวที่สุดในโลกมนุษย์
อีกทั้งในหนังสือเคยบรรยายถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศของโลกภูตแบบสุดขั้วเอาไว้อยู่
มันจึงไม่น่าแปลกใจที่ภูตต้องอาศัยอยู่ในถ้ำตลอดฤดูหนาว เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นนี้ การอาศัยอยู่ในบ้านไม้คงทำให้พวกเขาแข็งตายไปเสียก่อน!
ในไม่ช้าเหล่าเด็กน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จ พร้อมกับที่หลงโม่จุดเตาถ่านเรียบร้อยจนภายในห้องนั่งเล่นค่อย ๆ อุ่นขึ้น
แล้วครอบครัวตระกูลหลงก็ไปรวมตัวกันอยู่รอบเตาถ่านเพื่อผิงไฟ แถมไม่พอแม่จิ้งจอกยังเอาเตาถ่านอีก 2-3 เตามาวางไว้รอบ ๆ พวกเขา
ในฤดูอันหนาวเย็นเช่นนี้ การได้กินเนื้อย่างร้อน ๆ คงจะเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก
ปัจจุบันมีเปลวไฟสีแดงพุ่งขึ้นมาจากเตาถ่านเล็กน้อย มันทำให้ใบหน้าของเด็กทั้ง 6 ส่องสว่างดูมีชีวิตชีวา
“อ๊ะ เกือบลืมไปเลย ท่านอาจารย์ฝากบางอย่างมาให้ท่านพ่อด้วย” ทันใดนั้นหลงหลิงเอ๋อก็นึกอะไรบางอย่างได้ก่อนจะวิ่งไปตรงที่มีเสื้อผ้าชุดเก่าของตัวเองที่วางอยู่เพื่อค้นหาห่อหนังสัตว์ขนาดเล็ก
จากนั้นเด็กหญิงก็ถือห่อหนังสัตว์วิ่งไปยื่นให้พ่อมังกร
“ท่านอาจารย์บอกว่าสมุนไพรหลายชนิดที่ท่านขอมาหมดแล้ว เขามีสมุนไพรเหลือแค่นี้ ท่านอาจารย์เลยให้ข้านำกลับมาให้ท่านพ่อ”
ในขณะเดียวกัน หูเจียวเจียวมองห่อหนังสัตว์ห่อนั้นอย่างสงสัย “สมุนไพร? เจ้าจะเอาสมุนไพรไปทำอะไร หลงโม่ เจ้าได้รับบาดเจ็บอย่างนั้นหรือ?”
ชายหนุ่มหยิบห่อหนังสัตว์มาวางไว้ข้าง ๆ ก่อนจะตอบเสียงเรียบว่า
“ข้าไม่ได้เป็นอะไร พอดีว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ และเขารบกวนให้ข้าไปขอยาจากท่านหมอให้แทนเท่านั้น”
จิ้งจอกสาวที่ได้ยินคำอธิบายสบตาอีกฝ่ายนิ่ง เธอรู้สึกไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเขาสักเท่าไหร่
“ภูตคนไหนที่สนิทกับเจ้าขนาดนั้น ถึงขั้นขอให้เจ้าช่วยไปเอายามาให้ เขาไปเองไม่ได้หรือ?” หากเขาได้รับบาดเจ็บจนเคลื่อนไหวไม่ได้ มันยิ่งจำเป็นจะต้องพาเขาไปให้หมอตรวจดูก่อน
การที่หลงโม่ยื่นมือไปช่วยเหลือใครสักคนมันเป็นเรื่องที่ผิดปกติมากในสายตาเธอ
คำถามของภรรยาสาวทำให้หลงโม่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง
ชายหนุ่มไม่ได้คาดคิดว่าเจียวเจียวจะมานึกเอะใจอะไรตอนนี้ แล้วยิ่งเป็นช่วงพายุหิมะถล่มด้วย เขาจึงหลบเลี่ยงนางได้ยาก
“ข้า...”
จังหวะนั้นหูเจียวเจียวยืนขึ้นและดึงคนตัวสูงไปยังชั้นบนโดยไม่ต้องรอให้ผู้เป็นสามีแก้ตัว
“มาให้ข้าดูหน่อยว่าเจ้ามีบาดแผลตามตัวหรือไม่”
ผู้ชายคนนี้มีข้อด้อยอยู่ 1 อย่างก็คือร่างกายรักษาตัวได้ช้า พอเธอคิดว่าก่อนหน้านี้หลงโม่คอยแต่จะออกไปทำนั่นทำนี่อยู่ตลอดเวลาแทบไม่ได้อยู่บ้าน มันทำให้เธอสะดุดใจ แถมเวลาที่เขาอยู่บ้าน ใบหน้าของเขาก็ดูซีดเซียวไร้เลือดฝาดอยู่บ้าง ซึ่งข้อสังเกต 2 ข้อนี้มันยิ่งช่วยยืนยันความสงสัยของจิ้งจอกสาวมากขึ้น
ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ควรปิดบังเธอ!
หลังจากพ่อแม่ขึ้นไปยังห้องชั้นบน
เด็กทั้ง 6 คนที่นั่งผิงไฟอยู่หน้าเตาถ่านก็หันมามองหน้ากันเลิ่กลั่ก
หลงหลิงเอ๋อเกาหัวตัวเองขณะที่พูดด้วยความเป็นห่วงว่า “ข้าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ดูเหมือนว่าท่านแม่จะโกรธท่านพ่อ...”
เดิมทีผู้หญิงเป็นคนที่จับความรู้สึกและอารมณ์ของคนรอบข้างได้เร็วกว่าผู้ชาย
ส่วนหลงเหยาเอียงศีรษะมองแบบงุนงง “พี่สี่ไม่ได้พูดอะไรผิด จะต้องเป็นท่านพ่อแน่ ๆ ที่แอบทำอะไรลับหลังจนทำให้ท่านแม่โกรธ! มันไม่ใช่ความผิดของพี่สี่เลย”
คนตัวเล็กไม่อยากคิดเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงเข้าข้างพี่สาวโดยไม่มีเงื่อนไข
หยินชางเองก็พยักหน้าเห็นด้วย “มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า”
ในเวลาเดียวกัน หลงอวี้, หลงเซียว และหลงจงมองไปที่ 2 คนนี้ก่อนจะส่ายหัวพลางถอนหายใจ
นี่พวกเจ้าดูไม่ออกหรือยังไง?
ท่าทางของท่านแม่เป็นห่วงท่านพ่อชัด ๆ!
พวกเขาไม่ได้โกรธกันสักหน่อย!
แต่ถ้าท่านพ่อทําให้ท่านแม่เสียใจจริง ๆ ข้าจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยท่านพ่อไปแน่นอน
เด็กชาย 3 ทั้งสามต่างก็ให้คำมั่นกับตัวเองในใจ
อีกด้านหนึ่ง
หูเจียวเจียวดึงหลงโม่กลับมาที่ห้องและกระแทกประตูปิด
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้พูดอะไร เธอก็ก้าวเข้าไปเลิกเสื้อผ้าของสามีขึ้นแล้วดึงมันออกจากร่างกายท่อนบนของเขาในไม่กี่อึดใจจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงพร้อมกับเส้นเลือดที่น่าดึงดูด
“เจ้ายังจะมาโกหกข้าอีก เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าสมุนไพรพวกนั้นเอาไว้ใช้รักษาแผล เจ้าบาดเจ็บตรงไหนเอามาให้ข้าดูเดี๋ยวนี้”
จิ้งจอกสาวทำหน้าขึงขังพร้อมกับออกคำสั่งเสียงดังพลางดึงแขนของมังกรหนุ่มมาสำรวจอย่างละเอียดและมองไปรอบ ๆ ตัวเขา
เนื่องจากหลงโม่ไม่ใช่คนที่ใจดีกับคนอื่นไปเรื่อย แล้วนับภาษาอะไรกับการไปเอาสมุนไพรให้กับคนในเผ่า แค่พวกเขาเดินเข้ามาคุยด้วยเขาก็ทำหน้ารำคาญไปก่อนแล้ว
เขาคิดว่าเธอจะไม่รู้จักเขาเลยหรือไง?
หูเจียวเจียวมั่นใจมากขณะที่เธอมองสำรวจไปรอบ ๆ ตัวอีกฝ่าย แต่เธอก็ไม่พบบาดแผลที่ต้องใช้ยาสมานแผลเลย
หญิงสาวพบแต่รอยแผลเป็นน้อยใหญ่สีน้ำตาล อีกทั้งยังมีรอยแผลเป็นยาวที่แผ่นหลังของชายหนุ่ม ซึ่งมันนูนขึ้นเป็นสีแดงเข้มในแบบที่แผลมีสะเก็ดที่เพิ่งหลุดออกไปไม่นาน
ในเวลาเดียวกัน หลงโม่มองไปที่สีหน้าเศร้าหมองของภรรยาสาว จากนั้นจู่ ๆ เขาก็เม้มริมฝีปากแล้วจับมือเรียวบางมากดไว้ที่ข้างเอวตน
“เจ้าอยากจะตรวจสอบที่อื่นด้วยหรือเปล่า?”
จิ้งจอกสาวหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดของคนตัวสูง ก่อนจะรีบชักมือตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ช่างเถอะ ๆ ไม่จําเป็นหรอก ดีแล้วที่เจ้าไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน”
หญิงสาวตอบพลางหันหลังให้ผู้เป็นสามีด้วยสีหน้าอึดอัดใจ
เมื่อเธอนึกถึงภาพที่ตนเองถอดเสื้อผ้าของเขาอย่างใจร้อนเมื่อกี้นี้ เธอก็รู้สึกอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
เขาคงไม่คิดว่าฉันเป็นภูตจอมหิวกระหายหรอกนะ!
หูเจียวเจียว ทําไมแกถึงใจร้อนได้ขนาดนั้น!
ทางด้านมังกรหนุ่มรู้ดีว่าจิ้งจอกสาวเป็นกังวลมาก ที่นางทำไปทั้งหมดก่อนหน้านี้เป็นเพราะนางกังวลเกี่ยวกับตัวเขา ชายหนุ่มจึงยื่นมือออกไปจับไหล่ของคนตรงหน้าแล้วหมุนตัวนางให้มาสบสายตาเขาพลางกระซิบว่า
“เจียวเจียว ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก ข้าไม่เปราะบางขนาดนั้น เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก”
“แต่เจ้า...” หูเจียวเจียวอ้าปากหมายจะโต้แย่ง แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดีจึงเงียบเสียงลง
เนื่องจากการแปลงร่างที่ไม่สมบูรณ์ของหลงโม่ได้ทิ้งปัญหาใหญ่เอาไว้บนร่างกายของเขา
ถ้าจิ้งจอกสาวพูดเรื่องนี้ออกไปตรง ๆ มันอาจจะทำให้มังกรหนุ่มรู้สึกแย่อยู่ในใจ
หลังจากเธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็พูดอย่างมีไหวพริบว่า “ถ้าเจ้าได้รับบาดเจ็บ เจ้าจะต้องรีบบอกข้าเพราะข้ามียาที่สามารถช่วยรักษาเจ้าได้”
“ยาของเทพอสูรมีประสิทธิภาพมาก มันดีกว่าสมุนไพรจากหมอเสียอีก”
หูเจียวเจียวยังคงยืมชื่อของเทพอสูรมาแอบอ้างแบบทุกครั้ง
“อืม ตกลง” หลงโม่พยักหน้ารับแบบว่าง่าย
แม้เขาจะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่หญิงสาวก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี
ต่อมา เธอดันมือใหญ่ของเขาออกไปก่อนจะพูดว่า “เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน ข้ามีบางอย่างจะให้เจ้า”
จากนั้นหูเจียวเจียวก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและเปิดกล่องไม้เล็ก ๆ ออกมา
ภายในกล่องไม้ขนาดเล็กมีจี้สีดําที่ร้อยด้วยเชือกสีแดงวางอยู่
บนจี้เป็นหินอัคนีแกะสลักเป็นรูปมังกรดำตัวน้อยน่ารักที่อยู่ในลักษณะที่หัวมังกรกำลังไล่กัดหางตัวเอง ซึ่งหญิงสาวรู้สึกว่ามันน่ารักมากจริง ๆ
หากมองดี ๆ ก็จะเห็นว่าที่คอมังกรมีผ้าพันคอรูปเกลียวสีดำผูกเอาไว้
“นี่คืออะไร?” หลงโม่มองสิ่งที่ภรรยาสาวหยิบออกมาด้วยสีหน้างุนงง
มันคือหินสีดําและเชือกสีแดงซึ่งมันเป็นของที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
อีกทั้งรูปร่างหน้าตาของหินก้อนนี้จริง ๆ แล้วมันค่อนข้าง... น่าเกลียด