หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
ผู้แต่ง
xianaan
เรื่องย่อ
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“ข้าไม่เป็นไร อิงหยวนเจ้าดูสิ นี่คือลูกของเรา” พอลู่เมี่ยนเอ๋อเห็นอิงหยวนเข้ามาจึงเรียกเขาให้ดูลูกของพวกนางอย่างมีความสุข
ทว่าอินทรีหนุ่มกลับไม่ได้หันหน้าไปมองเด็กทารกที่นอนอยู่ด้านข้างนางเลยสักนิด แล้วเอาแต่จ้องภรรยาสาว
“ข้าไม่อยากดู ข้าแค่เป็นห่วงเจ้าเท่านั้น ดีแล้วที่เจ้าปลอดภัย การคลอดลูกมันทำให้เจ้าทรมานมากเลยใช่ไหม?” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์
หูเจียวเจียวที่ได้ยินดังนั้นก็อดกลอกตามองบนไม่ได้
“ฮึ! ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่าการคลอดลูกนั้นยากแค่ไหน แล้วก่อนหน้านี้เจ้าทำอะไรลงไป...” จิ้งจอกสาวพ่นลมอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดเหน็บแนมอีกฝ่าย
เมื่อเธอนึกถึงสภาพครึ่งเป็นครึ่งตายของนางเอกสาวตอนที่เธอเข้ามาพบนางครั้งแรก เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธสามีของนาง
นี่เป็นเพียงคำพูดที่ออกมาจากปากผู้ชายจอมหลอกลวงเท่านั้นแหละ!
หากเขากังวลจริง ๆ เขาจะกันหมอไม่ให้เข้ามาช่วยภรรยาตัวเองทำไม ถ้าเธอไม่ได้มาช่วย ลู่เมี่ยนเอ๋อจะได้คลอดลูกหรือไม่?
เมื่อถึงตอนนั้นมันก็สายไปแล้ว!
ยามนี้ใบหน้าของอิงหยวนเปลี่ยนเป็นสีเข้ม เขากําลังจะโต้เถียงกับหญิงสาว แต่ลู่เมี่ยนเอ๋อยื่นมือมาจับมือของเขาพลางส่ายหัวเตือนเบา ๆ
“อาหยวน ข้าไม่เป็นไร โชคดีที่เจียวเจียวกับหลิงเอ๋อมาช่วยไว้ ตอนนี้ข้าดีขึ้นมากและข้าไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย”
ทันทีที่อินทรีหนุ่มตระหนักได้ว่าเป็นจิ้งจอกสาวที่ช่วยภรรยาทำคลอด เขาก็ระงับความโกรธของตัวเอง
ต่อมา เขาประคองใบหน้าของลู่เมี่ยนเอ๋ออย่างทะนุถนอมพลางตอบว่า “ตกลง ข้าจะมอบเหยื่อให้แก่นางเพื่อเป็นการตอบแทน”
กวางสาวที่ได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มให้สามีหนุ่ม
“เมี่ยนเอ๋อ ในอนาคตเราจะไม่มีลูกอีกแล้ว ข้าไม่อยากให้เจ้าทรมาน” อิงหยวนมองสำรวจสภาพอ่อนแอของคนตรงหน้าแล้วเขาก็พูดอย่างแน่วแน่
เมื่อหูเจียวเจียวได้ฟังคำพูดของอีกฝ่ายก็แค่นหัวเราะออกมา
“เฮอะ ๆ เป็นไปไม่ได้หรอก”
ปกติแล้วภูตมีระยะเวลาตั้งท้องสั้นมาก พวกเขามักจะให้กําเนิดลูกครรภ์ที่ 2 ต่อได้ภายใน 3 เดือนและภูตหญิงที่โชคดีจะสามารถให้กําเนิดลูกได้ถึง 2 ครั้งต่อปี
ในหนังสือต้นฉบับ ลูกของอิงหยวนกับลู่เมี่ยนเอ๋อมีเป็นโขยงจนสามารถตั้งทีมฟุตบอลได้เลยทีเดียว
อีกทั้งโลกภูตก็ยังไม่มีวิธีการคุมกําเนิด ในเมื่อพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีเช่นนี้ ภูตหญิงต้องตั้งท้องกันหลายรอบอยู่แล้ว หากไม่นับการแท้งบุตรโดยไม่ตั้งใจ พวกเขาจะทำอย่างไรถึงจะไม่ต้องท้องอีกล่ะ?
หูเจียวเจียวรู้สึกว่าตรรกะความคิดของอิงหยวนมันบิดเบี้ยวมาก และแม่คนเขียนเองก็ดันตาบอดไปให้ออร่าตัวเอกที่ทรงพลังแก่เขาเท่านั้นโดยไม่ได้พิจารณาเกี่ยวกับเรื่องอื่นอีก
ด้วยเหตุนี้ พ่อพระเอกของเรื่องจึงมีนิสัยมุทะลุ หยิ่งยโส อวดดีและโง่เขลา ถ้าเขาเป็นแค่ตัวประกอบธรรมดา ๆ เขาคงจะตายไปนับร้อยนับพันครั้งแล้ว
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ?” อิงหยวนหันใบหน้าที่มืดมนมาถามหูเจียวเจียว
คําพูดของหญิงสาวเบามากมันทำให้เขาได้ยินไม่ชัดเจน
“ไม่มีอะไร เจ้าดูแลเมี่ยนเอ๋อให้ดีเถอะ นางเพิ่งคลอดลูก ร่างกายของนางอ่อนแอมาก เจ้าต้องบำรุงนางดี ๆ ช่วงนี้นางไม่ควรสัมผัสอากาศหนาว ไม่งั้นนางจะต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต”
จิ้งจอกสาวตอบแบบฉุนเฉียวและเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น
หลังจากพูดจบเธอก็เดินออกจากประตู
“ข้าจะออกไปข้างนอกก่อน ถ้ามีอะไรก็เรียกข้าได้เลย”
แม้ว่าอิงหยวนจะมีอคติต่อหูเจียวเจียว แต่เขาก็ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่ายแล้วจดจำไว้ในใจ
“อาหยวน อย่าเสียมารยาทกับเจียวเจียวสิ ถ้าไม่ใช่เพราะนาง ข้ากับลูกคงตายไปแล้ว” ลู่เมี่ยนเอ๋อพูดพลางจับมือผู้เป็นสามี
อินทรีหนุ่มผงกหัวตอบด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง
“ข้ารู้”
เขามีอคติต่อหูเจียวเจียวก็จริง แต่นางช่วยชีวิตลู่เมี่ยนเอ๋อเอาไว้ ดังนั้นหลังจากนี้เขาจะไม่หาเรื่องนางอีก
ครู่ถัดมา กวางสาวโน้มหน้าไปแนบแขนของคนรัก “ถ้าอย่างนั้นเราจะตอบแทนเจียวเจียวด้วยกัน”
ส่วนอิงหยวนอ้าปากแล้วก็หุบอยู่แบบนั้นหลายครั้ง แต่สุดท้ายเขาก็ยังพยักหน้ารับ
“ตกลง ข้าฟังเจ้า”
อีกด้านหนึ่งที่นอกประตู
ปัจจุบันหลงหลิงเอ๋อได้บอกทุกคนเรื่องการทำคลอดให้ลู่เมี่ยนเอ๋อว่าเป็นไปด้วยดีแล้ว
นั่นทำให้หมอหนูทั้ง 2 คนดีใจมาก จากนั้นไม่นานพวกเขาก็เห็นหูเจียวเจียวเดินออกมาจึงเข้าไปทักทายเธออย่างตื่นเต้น
แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะเดินมาถึงตัวจิ้งจอกสาว พวกเขาก็ถูกร่างสูงมาขวางไว้ก่อน
“เจ้าเหนื่อยไหม?”
หลงโม่ก้าวไปลูบผมที่ยุ่งเหยิงของหูเจียวเจียวและเอาหนังสัตว์สะอาดออกจากแขนเสื้อมาช่วยเธอเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก
ก่อนหน้านี้หญิงสาวเครียดมากว่าจะช่วยนางเอกสาวสำเร็จหรือไม่ แต่ตอนนี้เธอโล่งใจแล้ว ทว่าเธอรู้สึกเหนื่อยจนแขนขาเริ่มอ่อนแรง
“ข้าสบายดี ข้าไม่เหนื่อย” จิ้งจอกสาวส่ายหัวยิ้ม ๆ ก่อนจะหันหน้าไปมองหมอที่ยืนรออยู่ด้านหลังมังกรหนุ่ม และพูดด้วยสีหน้ามีความสุข
“ลู่เมี่ยนเอ๋อและลูกไม่เป็นไรแล้ว พวกท่านไม่ต้องกังวล”
“เยี่ยมมาก หูเจียวเจียว ขอบคุณที่เจ้าพาหลิงเอ๋อมาช่วยในครั้งนี้ ขอแค่มีหลิงเอ๋อ ในอนาคตเด็กและผู้หญิงในเผ่าจะปลอดภัยยิ่งขึ้น!”
ผู้เป็นหมอกล่าวอย่างตื่นเต้น ในใจพวกเขาไม่อยากให้ใครต้องเป็นอะไรไปทั้งนั้น
ตอนที่หมอหนูได้ยินว่ากวางสาวและลูกของนางปลอดภัย พวกเขาก็รู้สึกมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ
“ท่านอาจารย์ คราวนี้ท่านแม่เป็นคนจัดการทั้งหมด ข้าไม่ได้ช่วยอะไรมาก” หลงหลิงเอ๋อเกาหัวตัวเองและรีบอธิบาย
ทว่าหมอหนู 2 คนไม่สนใจเลย พวกเขายังคงพูดอย่างร่าเริง
“สมแล้ว ครอบครัวของพวกเจ้ายอดเยี่ยมมากจริง ๆ ไม่ว่าใครจะเป็นคนช่วยก็เหมือนกันนั่นแหละ”
เหล่าภูตในเผ่าได้เห็นความสามารถของหูเจียวเจียวกันอยู่ตลอด ไม่ต้องพูดถึงว่านางช่วยลู่เมี่ยนเอ๋อทำคลอดเลย แม้ว่าจะมีคนบอกว่านางพาคนตายกลับมาจากเงื้อมมือของมัจจุราชได้ พวกเขาก็เชื่อหมดใจ
ทางด้านจิ้งจอกสาวทำเพียงแค่ยิ้มรับเท่านั้นเพราะไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี
“ข้ามีเรื่องสงสัยอยากสอบถามท่านหมอ ในตอนที่พวกท่านรักษาลู่เมี่ยนเอ๋อ ร่างกายนางแข็งแรงดีหรือไม่?” เนื่องจากนางเอกสาวเหมือนจะไม่รู้สึกเจ็บปวด ซึ่งหูเจียวเจียวจําท่าทางแปลก ๆ ที่เธอสังเกตเห็นได้จึงถามอย่างสงสัย
เมื่อหมอทั้ง 2 ได้ยินเช่นนี้ก็มองหน้ากันและส่ายหัวทีละคน
“ไม่ ข้าจําได้ว่าตอนที่อิงหยวนพาลู่เมี่ยนเอ๋อมารักษา เขาบอกว่าลู่เมี่ยนเอ๋อสุขภาพไม่ดีและนางกลัวความเจ็บปวดมากที่สุด”
“หูเจียวเจียว ทําไมจู่ ๆ เจ้าถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ?”
หมอหนูทั้ง 2 คนไม่เข้าใจว่าจิ้งจอกสาวต้องการจะสื่ออะไร
หูเจียวเจียวส่ายหัวแล้วตอบว่า “ไม่มีอะไร ข้าแค่ถามอาการทั่วไปของนางเท่านั้น”
เวลาต่อมา จิ้งจอกสาวหลุบตาลง ก่อนหน้านี้ลู่เมี่ยนเอ๋อไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านหมอว่า นางไม่ได้แสดงออกว่าตัวเองกลัวความเจ็บปวดและอ่อนแอ
ตอนที่เธอผ่าท้องเอาลูกของนางออกมา สภาพของกวางสาวแตกต่างจากยามที่เธอเปิดประตูไปเจอนางครั้งแรก
หลังจากลู่เมี่ยนเอ๋อให้กําเนิดลูกแล้ว ใบหน้าของนางดูดีขึ้นฉับพลันได้อย่างไร?
“หลิงเอ๋อ เจ้าต้องเรียนให้หนักขึ้น อนาคตของผู้หญิงในเผ่าขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว” หมอหนูตบไหล่ของลูกศิษย์ด้วยความพอใจ
พวกเขาตระหนักดีว่ามันมีความหมายต่อเผ่าแค่ไหนที่มีผู้หญิงเป็นหมอ
แม้ว่าเพศชายจะมีความแข็งแรง แต่พวกเขาก็ไม่ระมัดระวังเท่าผู้หญิงเวลาทำงานที่พิถีพิถันเหล่านี้
เมื่อหูเจียวเจียวเห็นว่าหลงหลิงเอ๋อก้มศีรษะลง เธอก็ลูบหัวอีกคนพลางถามเสียงเบาว่า
“หลิงเอ๋อ ทําไมเจ้าไม่พูดล่ะ? เจ้าเหนื่อยหรือ?”
หลงโม่เองก็หันไปมองลูกสาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “ถ้าเจ้าเหนื่อย พ่อจะพาเจ้ากลับบ้าน”
จากนั้นเด็กหญิงก็เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่ค่อนข้างซีดและมุมปากที่กำลังยิ้มกว้าง
“ท่านแม่ ข้าไม่เป็นไร แค่รู้สึกหนาวนิดหน่อย”
ต่อมา แม่จิ้งจอกเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้ลูกสาวและจับมือของนาง ก่อนจะรู้สึกตกใจ “ทําไมมือเจ้าถึงเย็นเป็นน้ำแข็งแบบนี้?”
นางทันไปตากลมหนาวตอนไหน?
“ข้าอยากกลับบ้าน” หลงหลิงเอ๋อจับมือของผู้เป็นแม่แล้วเปลี่ยนไปกอดแขนอีกฝ่ายขณะพูดเสียงแผ่ว
“ตกลง เรากลับบ้านกันเถอะ แล้วแม่จะกลับไปทําซุปขิงให้เจ้าดื่ม” หูเจียวเจียวพยักหน้าพลางคิดว่าเด็กหญิงคงจะหนาวมากตอนที่ออกมา
หลังจากทั้ง 3 คนบอกลาหมอหนู หลงโม่ก็แปลงร่างเป็นมังกรดำพาภรรยากับลูกสาวขึ้นหลังตนแล้วบินกลับบ้าน
ระหว่างการเดินทาง แม่จิ้งจอกรีบถอดเสื้อคลุมของตัวเองมาห่อตัวหลิงเอ๋อไว้ จากนั้นก็กุมมือเล็ก ๆ ของนางไว้แน่น แต่เธอพบว่าใบหน้าของอีกคนเริ่มซีดลงเรื่อย ๆ พร้อมกับที่อุณหภูมิร่างกายของนางลดลง
เมื่อมังกรดำตัวใหญ่บินกลับถึงบ้าน หูเจียวเจียวก็รีบส่งหลงหลิงเอ๋อกลับไปพักผ่อนที่ห้องของนางและรีบไปต้มน้ำขิงมาให้นางดื่ม
แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าทันทีที่หญิงสาวหันหลังกลับ เด็กหญิงก็ล้มลงกับพื้นห้อง