หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“อ๊ากกก!”
อีกฝ่ายส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและคลายมือที่จับหวงเทียนออก เด็กหนุ่มจึงใช้โอกาสนี้ดิ้นหนีจนหลุด แต่เขาก็จมลงไปในแม่น้ำ
ด้วยสายเลือดของเผ่าพันธุ์หงส์ มันทำให้เขาว่ายน้ำไม่เป็นและกลัวน้ำมาก บัดนี้สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ก็ยังคงพยายามสงบสติอารมณ์ เขาโบกมือและเท้าในน้ำแบบตื่นตระหนก จนกระทั่งเขาตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่งได้อย่างช้า ๆ
ในระหว่างที่สติของหวงเทียนเตลิด เขามองเห็นพวกเสี่ยวสือโถวอยู่ไม่ไกลจึงเปิดปากร้องขอความช่วยเหลือ
“พี่เสี่ยวสือโถว ช่วยด้ว—”
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้เปล่งเสียงพูดในสิ่งที่ต้องการ เขาก็ถูกมือข้างหนึ่งคว้าผมแล้วกระชากไปด้านหลังอย่างแรง ส่งผลให้เขาตกลงไปในน้ำอีกครั้ง
ซู่ม!
ขณะนี้คนลึกลับคนนั้นกดหัวของเขาลงไปในน้ำเต็มแรง
หวงเทียนรู้สึกว่าหน้าอกตัวเองเต็มไปด้วยน้ำ แล้วความสิ้นหวังในใจก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
ในตอนที่เขากำลังจะขาดอากาศหายใจก็ถูกอีกฝ่ายดึงขึ้นมาอีกครั้ง
เด็กหนุ่มไอแรง ๆ ขณะผมยาวเปียกแนบกับใบหน้า และมีเสียงของความบ้าคลั่งปนเกลียดชังดังเข้ามาในหูของเขา
“ตายไปซะ! เจ้ามันสมควรตาย!”
“ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าจะล้างแค้นให้คู่ของข้า!”
จังหวะนั้นหวงเทียนรีบมองไปทางต้นเสียง แล้วเขาก็เห็นหน้าตาของคนที่ทำร้ายตน
คนร้ายเป็นผู้หญิงที่แก่กว่าพี่สาวเทพธิดาแสนสวยไม่กี่ปี นางมีผมรกรุงรังและดวงตาสีแดงก่ำ ใบหน้าของนางดุร้ายเหมือนภูตกินคน และเล็บที่จับเขาเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกสีดำ
ทันทีที่หวงเทียนเห็นหน้าอีกคน เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาคุ้น ๆ
แล้วในไม่ช้าเขาก็คิดออก
ที่ผ่านมาเขามักจะพบนางในเผ่า ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน เขาก็เห็นนางยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าภูต
ทีแรกเด็กหนุ่มคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะตั้งใจสะกดรอยตามเขามา
“ปล่อยนะ ปล่อยข้า...”
หวงเทียนถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ในขณะที่ความเจ็บปวดตรงหนังศีรษะทำให้เขากัดฟันแน่น
ต่อมา เขาคว้าข้อมือของฝ่ายตรงข้ามและพูดด้วยความยากลำบาก
“ท่านเป็นใคร ข้าไม่รู้จักท่าน ทำไม... ท่านถึงอยากฆ่าข้า...”
เด็กหนุ่มรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่ชัดเจนจากดวงตาของหญิงสาว เขาจึงพยายามดิ้นรนหลบหนีให้พ้นเงื้อมมือนาง
อีกทั้งสายตาของนางแตกต่างจากท่าทางรังเกียจของภูตคนอื่นในเผ่า นัยน์ตาของผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ซึ่งเขาไม่เข้าใจเลย เขาไปทำอะไรให้นางต้องโกรธแค้นถึงเพียงนี้!?
แต่ช่างน่าเสียดายที่ความแข็งแกร่งของภูตหญิงนั้นแข็งแกร่งกว่าที่หวงเทียนจินตนาการไว้
ก่อนที่เขาจะดิ้นหลุด คนตรงหน้าก็กดหัวเขาลงไปในน้ำอีกครั้ง
“บุ๋งๆๆๆ...”
ตามด้วยฟองอากาศที่ผุดขึ้นบนผิวน้ำไม่หยุด
แล้วในที่สุดหญิงสาวก็พูดขึ้นมา
“ข้าเป็นใครงั้นรี เจ้ายังมีหน้ามาถามอีกหรือว่าข้าเป็นใคร!?”
หญิงบ้าหัวเราะเยาะเสียงแหลม ยามนี้ผมที่เปียกของนางเลื้อยไปทั่วใบหน้าเหมือนงูสีดำดูน่าสยดสยองและน่ากลัวอย่างยิ่ง
“หวงเยว่ฆ่าคู่ของข้าด้วยมือของนางเอง นางทำให้ลูกของข้าไม่มีพ่อตั้งแต่แรกเกิด”
“เจ้ารู้ไหมว่าตอนที่หวงเยว่ฆ่าเขา ข้ายังท้องอยู่ และฤดูหนาวนี้ข้าใช้ชีวิตมายังไง!”
“เจ้าเป็นน้องชายคนเดียวของหวงเยว่ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อล้างแค้นให้คู่ของข้าด้วยมือข้าเอง!”
หลังจากหวงเทียนได้ยินคำพูดจากปากของหญิงสาว เขาก็รู้สึกเหมือนมีสายฟ้าฟาดลงมากลางหัว
ปรากฏว่าอาการหายใจไม่ออกไม่เจ็บปวดเท่าบาดแผลทางใจ
จนกระทั่งมีเสียงหึ่ง ๆ ในหัวของเด็กหนุ่ม และการเคลื่อนไหวดิ้นรนก็ค่อย ๆ อ่อนแรงลง
ที่แท้...มันเป็นแบบนี้นี่เอง
พี่สาวของข้าทำร้ายพวกภูตมากมายเพราะข้า มันเป็นความผิดของข้าทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะข้า พี่สาวคงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้
ยิ่งผู้หญิงคนนั้นพูดมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งคลั่งมากขึ้น นางดึงหวงเทียนขึ้นจากน้ำและกดลงอีกครั้ง ทำให้เขารู้สึกทรมานจากการหายใจไม่ออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ค้นพบว่าเด็กหนุ่มไม่ดิ้นรนขัดขืนอีกต่อไป
“น้องชายที่หวงเยว่ต้องการจะปกป้องนั้นช่างไร้ประโยชน์เสียจริง ดูสิว่าเจ้ามันอ่อนแอแค่ไหน” หญิงสติไม่ดีเย้ยหยันพลางดึงศีรษะของหวงเทียนขึ้นและขยับใบหน้าที่เปียกชื้นของตัวเองเข้าไปใกล้เขา
“แค่ก ๆๆๆ...”
ตอนนี้เด็กหนุ่มดื่มน้ำเข้าไปเต็มท้องจนสำลักและไอเอาน้ำในปอดออกมาตามปฏิกิริรยาทางกายที่ควบคุมไม่ได้
เวลาถัดมา เขาเงยหน้าขึ้นแบบอ่อนแรงมองไปทางผู้หญิงที่น่ากลัวตรงหน้าเขา ในขณะที่แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
จากนั้นหวงเทียนก็เปิดปากขอโทษนางเสียงแผ่ว
“ข้าขอโทษ...”
เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของเขาก็ตกใจ
นางมองคนที่ต้องการแก้แค้นด้วยสายตาประหลาดใจ ก่อนจะถามว่า “เจ้าพูดอะไร?”
ยามนี้ดวงตาที่ชัดเจนของหวงเทียนสว่างไสวยิ่งกว่าน้ำในฤดูใบไม้ผลิ เขาสบตาอีกฝ่ายครู่หนึ่ง แล้วเสียงที่ติดขัดก็เต็มไปด้วยความจริงใจ
“ข้าบอกว่า... ข้าขอโทษ มันเป็นความผิดของข้าเอง พี่สาวของข้าทำให้ท่านต้องลำบากมามาก ข้ายินดีที่จะชดใช้แทนพี่สาวของข้า”
“ท่าน...ถ้าท่านอยากแก้แค้นก็ฆ่าข้าซะ ข้าไม่ถือโทษโกรธท่าน ข้ายอมแบกรับทั้งหมดนี้แทนพี่สาว”
เด็กหนุ่มพูดจบแล้วก็หายใจเข้าลึก ๆ พลางหลับตาตั้งท่าพร้อมที่จะเผชิญกับความตาย
ปฏิกิริยาของหวงเทียนทำให้หญิงสาวตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก
นางเหม่อลอยมองเด็กชายที่มีอายุแค่สิบขวบต้น ๆ แต่ท่าทางของเขากลับแน่วแน่ ยอมจำนนรอรับความตายโดยไม่หวั่นเกรงใด ๆ
ดวงตาที่ไร้เดียงสาและใจดีคู่นั้นเปรียบดังก้อนเมฆกับหิมะที่บริสุทธิ์ที่สุดในโลก มันไม่มีจุดด่างพร้อยและไม่มีใครสามารถทำอะไรเพื่อทำลายความงดงามนี้ได้
ในตอนนั้นเอง ภูตหญิงรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างแตกหักในตัวนาง
แผนการแก้แค้นที่นางอุตส่าห์คิดมานาน
แต่พอโอกาสมาอยู่ตรงหน้าแล้ว นางกลับทำไม่ลง!
ขณะนี้หญิงสาวกัดฟันแน่น ดวงตาของนางฉายแววสิ้นหวัง ก่อนจะตัดสินใจผลักหวงเทียนออกไปเต็มแรงจนเขาตกลงไปในแม่น้ำ
ในเวลาเดียวกัน ภูตหญิงยืนปล่อยให้หยดน้ำตาไหลอาบใบหน้าและร่างกายของตนขณะมองผ่านผืนน้ำด้วยสีหน้าว่างเปล่า ก่อนจะเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าและปิดหน้าตัวเองอย่างเงียบงัน
“ทำไม… ทำไมเขาถึงปล่อยให้ข้าต้องเจอเรื่องทั้งหมดนี้ ทำไมต้องเป็นข้า!!”
ผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงไปในน้ำพลางกรีดร้องเสียงแหบแห้ง
ทางด้านหวงเทียนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาประหลาดใจ “พี่สาว ข้า...”
เขาพยายามลุกขึ้นจากแม่น้ำแต่ก็อ่อนแรงจนล้มลงอีกครั้ง ทว่าเขาก็ยังคงตะเกียกตะกายเข้าใกล้นาง
แต่หญิงสาวกลับหันหลังวิ่งหนีไปด้วยความอับอาย
ตอนนี้นางลืมจุดประสงค์ของตัวเองไปจนหมดและทิ้งไว้เพียงคราบน้ำที่ทอดยาวไม่สิ้นสุดบนฝั่ง
ใจจริงหวงเทียนต้องการที่จะตามไปขอโทษอีกฝ่าย แต่ทันทีที่เขาปีนขึ้นฝั่งสำเร็จ เสียงกังวลของเด็ก ๆ และหูเจียวเจียวก็ดังขึ้นมา
“เสี่ยวเทียน!”
เขาหันศีรษะไปเห็นจิ้งจอกสาววิ่งมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“เสี่ยวเทียน เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าถึงตกลงไปในแม่น้ำ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”
หูเจียวเจียวเอ่ยถามพร้อมกับมองสำรวจเด็กหนุ่มว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่
ในขณะที่หวงเทียนมองไปยังทิศทางที่ผู้หญิงคนนั้นหายไป ก่อนจะลดศีรษะลงและส่ายหัว
“พี่สาวเทพธิดา ข้าไม่เป็นไร”
จากนั้นเขาใช้มือทั้ง 2 ข้างจับชายเเสื้อแน่นเพราะความประหม่าพลางอธิบายด้วยน้ำเสียงลังเล
“เมื่อกี้... ข้ามาที่แม่น้ำเพื่อล้างเหยื่อ แต่ข้าบังเอิญตกลงไปในแม่น้ำ พอดีว่าข้าเดินมาไกลไปหน่อย พวกพี่เสี่ยวสือโถวเลยไม่ได้ยินเสียงข้าเรียก ข้าจึงปีนขึ้นฝั่งมาเอง แล้วก็เป็นอย่างที่พวกท่านเห็น”
หวงเทียนอธิบายเสียงเบาโดยไม่กล้าสบตาของหูเจียวเจียว
จิ้งจอกสาวที่ได้ยินเช่นนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย
เธอมองไปที่คราบน้ำบนพื้นซึ่งเห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
แต่เมื่อหญิงสาวเห็นว่าหวงเทียนไม่ต้องการพูดถึงมัน เธอก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรอีก
เด็กชายคนนี้มีจิตใจที่ละเอียดอ่อนและมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นการจี้ถามมากเกินไปจึงไม่ใช่เรื่องดี
“เอาล่ะ เจ้าลุกขึ้นมาเถอะ แล้วรีบกลับไปกับข้า เจ้าจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ คราวหน้าอย่าลืมระวังตัวด้วยนะ อย่าตกลงไปในแม่น้ำอีก”
หูเจียวเจียวดึงหวงเทียนขึ้นจากพื้นพร้อมกับพูดตักเตือนเขาเบา ๆ