หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ภูตเต่าเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ส่วนภูตกิ้งก่าเป็นสัตว์เลื้อยคล้านที่ชอบต้นไม้ ซึ่งพวกเขาก็ชอบอาศัยอยู่ในที่ที่มีแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์อีกด้วย
แต่ก่อนตอนที่อยู่ในเผ่าเล่ยเหอ เป็นเพราะมีปลาไหลไฟฟ้าในแม่น้ำ สภาพความเป็นอยู่ของชาวเผ่าจึงลำบากมาก
ตอนนี้พวกเขากำลังจะสร้างเผ่าขึ้นมาใหม่ มันเลยเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะเรียนรู้ประสบการณ์จากอดีตและเลือกสถานที่ที่เหมาะสมแก่การลงหลักปักฐาน
หูเจียวเจียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ชี้ไปยังเครื่องหมายที่อยู่ทางด้านตะวันออกของเผ่า
“ที่นี่มีน้ำมากที่สุด มันเป็นทะเลสาบใหญ่ที่มีแม่น้ำไหลผ่านหุบเขานี้ด้วย บริเวณนี้ถือว่ามีน้ำอุดมสมบูรณ์เลยทีเดียว”
เธอคาดเดาไว้แบบเดียวกับหูหลินเช่นกัน
เผ่าของเธอมีแม่น้ำเพียงสายเดียว แม้ว่ามันจะแตกแขนงออกไปหลายทาง แต่ก็ยังเล็กกว่าแม่น้ำเล่ยเหอมากอยู่ดี ดังนั้นภูตเต่ากับภูตกิ้งก่าจะต้องไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมใหม่แน่
ในบรรดาภูตที่พากลับมาจากเผ่าหมาป่า มีภูตไม่กี่คนที่ชอบอาศัยอยู่ใกล้น้ำ ก่อนหน้านี้เธอเคยไปเยี่ยมอีกฝ่าย พวกเขาบอกว่าแหล่งน้ำในเผ่ายังค่อนข้างน้อยสำหรับตน
คนกลุ่มนั้นรู้สึกว่ามันคงจะดีถ้ามีทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่ใกล้ ๆ
นอกจากนี้ ภูตยังมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้าหากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม ยามที่มีอนาคตที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ภูตก็จะต้องการแสวงหาสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับตัวเอง และความต้องการก็จะยิ่งมีเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่หญิงสาวเสนอให้พวกภูตสร้างเผ่าใหม่
เนื่องจากสภาพแวดล้อมของเผ่าเดียวไม่สามารถตอบสนองความต้องการของภูตเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ได้ครอบคลุม การสร้างเผ่าอีก 2-3 เผ่าที่มีระบบนิเวศที่แตกต่างกันจะช่วยแก้ปัญหาข้างต้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ
หลังจากนั้นหูเจียวเจียวยังแนะนำสถานที่ที่มีแหล่งน้ำอีกหลายแห่ง
แต่หูหลินก็ยังชอบสถานที่แรกมากที่สุด
“พ่อชอบตรงที่เจ้าพูดถึงอันแรกมากที่สุด” ชายตัวใหญ่ถูมือตัวเองอย่างกระตือรือร้นอยากจะลองไปดูให้เห็นกับตา
ไม่นานภูตกลุ่มหนึ่งก็มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายไว้ในแผนที่ทางด้านตะวันออกของเผ่า
พวกเขาออกเดินทางในตอนเช้าและต้องใช้เวลาครึ่งวันจึงจะไปถึงที่นั่น
เมื่อทุกคนมาถึงสถานที่สำหรับสร้างเผ่าก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ทว่าแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิไม่ค่อยจัดมากนัก แม้แต่แดดตอนเที่ยงก็ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นเท่านั้นซึ่งมันไม่ได้ร้อนมาก
นี่ถือว่าเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของโลกภูต
ทว่าอุณหภูมิของแต่ละฤดูกาลแตกต่างกันมาก ยามหน้าหนาวก็หนาวจัด ในขณะที่ฤดูใบไม้ผลิอากาศจะอบอุ่นตลอดเวลา
ข้อดีอีกอย่างหนึ่งก็คือ ในระหว่างวันไม่ค่อยมีเหตุที่อากาศแปรปรวนเปลี่ยนไปคนละขั้วเกิดขึ้นสักเท่าไหร่
สถานที่หูหลินสนใจนั้นอยู่ท่ามกลางหุบเขา และหุบเขาแห่งนี้มีทางเข้าออกเพียงทางเดียว ส่วนที่ราบโดยรอบถูกล้อมรอบด้วยภูเขาสูง อีกทั้งแหล่งน้ำมาจากลำธารบนภูเขาที่ไหลมาบรรจบกันเป็นแม่น้ำ
พื้นที่ภายในกว้างใหญ่มาก แถมยังมีแม่น้ำและลำธารไหลลงสู่ทะเลสาบขนาดใหญ่โดยที่ทะเลสาบนี้กินพื้นที่เกือบ 1 ใน 4 ของดินแดนทั้งหมดซึ่งอาจกล่าวได้ว่ามีขนาดใหญ่มาก
ระหว่างการสำรวจ หูหลิน หูเจียวเจียวและคนอื่น ๆ ได้เดินไปจนสุดขอบทะเลสาบ
บริเวณริมทะเลสาบมีต้นกกขึ้นประกอบกับมีกลิ่นหอมสดชื่นจาง ๆ ในอากาศซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขราวกับว่าพวกเขาได้มาพักผ่อนบนสวรรค์
พอมองไปรอบ ๆ จะพบว่ามีต้นไม้ขึ้นหนาแน่น และไกลออกไปมีผืนน้ำสะท้อนแสงแดดเป็นประกายกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
เมื่อหูหลินเห็นทะเลสาบเป็นครั้งแรก เขาก็จ้องมองมันโดยไม่อาจละสายตาไปได้
แล้วเขาก็ตัดสินใจโดยแทบไม่ต้องคิดเลย
“ที่นี่เหมาะมาก!”
สถานที่แห่งนี้เป็นดั่งสวรรค์ของภูตเต่ากับภูตกิ้งก่า พวกเขาคงจะมีความสุขมากถ้าได้ปักหลักอยู่ที่นี่
ผู้เป็นอดีตหัวหน้าเผ่าเล่ยเหออาศัยอยู่กับทุกคนมานานเกือบ 20 ปี เขาจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับอีกฝ่ายเลยหรือไง แน่นอนว่าเขาต้องอยากให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นแน่นอนอยู่แล้ว
“ท่านตัดสินใจเร็วไปหน่อยไหม ท่านไม่อยากดูที่อื่นก่อนหรือ?” หูเจียวเจียวรู้สึกประหลาดใจ
เธอเดาเอาไว้ว่าหูหลินน่าจะพอใจกับสถานที่แรกที่ตนเสนอ แต่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะตัดสินใจเร็วขนาดนี้
พ่อจิ้งจอกวัยกลางคนพยักหน้าโดยไม่ลังเล “พ่อแน่ใจ เราจะอยู่ที่นี่”
เขาเชื่อการวิเคราะห์ของจิ้งจอกสาวเป็นอย่างมาก
เหตุผลที่นางพาเขามาที่นี่ต้องเป็นเพราะสภาพแวดล้อมดีมากแน่ ๆ
นอกจากนี้ แม้ว่าสถานที่สำหรับสร้างเผ่าใหม่ทั้งหลายจะอยู่ไม่ไกลนัก แต่พวกเขาก็ยังต้องค้างคืนข้างนอกหากอยากจะไปดูที่อื่นต่อ
มิหนำซ้ำ หมินหมิ่นรักเจียวเจียวมาก นางคงไม่อยากให้ลูกสาวต้องออกมานอนกลางป่ากลางเขา และหูหลินก็ไม่เต็มใจที่จะให้เจียวเจียวต้องได้รับความไม่สะดวกสบายด้วย
ถ้าทุกคนเลือกกลับไปที่เผ่าแล้วเริ่มเดินทางใหม่พรุ่งนี้ พวกเขาก็จะเสียเวลาไปอีกวัน
แม้ว่ามันจะไม่มีภูตกลุ่มอื่นมาแย่งดินแดน แต่ชายวัยกลางคนก็ยังต้องการสร้างเผ่าใหม่ขึ้นมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
“ที่นี่เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดเท่าที่พ่อเคยเห็นมา” หูหลินกล่าวด้วยความพึงพอใจอย่างมาก
มันดีกว่าเผ่าเล่ยเหอไม่รู้ตั้งกี่เท่า
พอหูเจียวเจียวได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า เพราะถึงอย่างไรทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของชายคนนี้
“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูสถานการณ์เฉพาะของที่นี่กัน”
เมื่อก่อนหญิงสาวมาที่นี่แค่ดูคร่าว ๆ เพื่อให้แน่ใจว่ามันเหมาะกับการอยู่อาศัยหรือไม่ เธอยังไม่ได้สังเกตทุกอย่างให้รอบด้าน
เวลาต่อมา ภูตกลุ่มหนึ่งก็เดินสำรวจไปรอบ ๆ หุบเขาอีกครั้ง
หุบเขานี้สามารถรองรับภูตได้อย่างน้อย 1,000 คน และพื้นที่ก็มีเพียงพอแม้ว่าจะแบ่งสรรไปทำการเพาะปลูกบางส่วนก็ตาม
ยิ่งไปกว่านั้น ดินมีคุณภาพดีมาก แถมต้นไม้ก็เขียวชอุ่มแต่ต้นไม้ไม่ได้สูงนักประกอบกับมีสัตว์เล็ก ๆ อาศัยอยู่มากมาย
แต่พอมองภาพโดยรวมเกี่ยวกับเรื่องแหล่งน้ำอันอุดมสมบูรณ์ สถานที่กว้างใหญ่ เพียงแค่นี้มันก็มีข้อได้เปรียบมากมายทั้งในด้านการป้องกันที่ง่ายและยากต่อการถูกโจมตี
จิ้งจอกสาวคิดว่านี่มันบ้านในฝันของภูตชัด ๆ
หลังจากทุกคนทำการสำรวจอย่างละเอียด นอกจากหูหลินแล้ว แม้แต่หูเจียวเจียวก็ตกหลุมรักที่นี่
“เมื่อเผ่าใหม่ถูกสร้างขึ้น เจ้ามาอาศัยอยู่ได้ทุกเมื่อที่เจ้าต้องการเลยนะ พ่อจะสร้างบ้านหลังใหญ่ไว้ให้เจ้าเอง!”
พ่อจิ้งจอกวัยกลางคนสังเกตเห็นความชื่นชอบในดวงตาของจิ้งจอกสาว ก่อนจะพูดพลางตบหน้าอกตัวเอง
ตอนนี้เขาทำตัวเหมือนตาเฒ่าใจดีที่รักและเอ็นดูลูกสาวอย่างไม่มีเงื่อนไข
“อืม” หูเจียวเจียวไม่ปฏิเสธความใจดีของพ่อคนที่ 2
เมื่อหญิงสาวระบุตำแหน่งได้แล้ว เธอก็ทำเครื่องหมายบนแผนที่
หลังจากคนในกลุ่มใช้เวลาพักผ่อนกันสักพัก ทุกคนก็ออกเดินทางกลับไปที่เผ่า
แม้ว่าพวกเขาจะพยายามไม่ให้เสียเวลา แต่กว่าที่เหล่าภูตจะกลับถึงเผ่าก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว
บัดนี้ดวงอาทิตย์สีแดงเพลิงแขวนอยู่บนยอดเขาสูงในระยะไกลราวกับหมวกสีแดง
แล้วหมวกนั้นก็ค่อย ๆ หดลงช้า ๆ จนกระทั่งหายไป ก่อนที่ท้องฟ้าจะเหลือเพียงเมฆสะท้อนแสงสีแดงสดใส
แต่ยังไม่ทันที่หูเจียวเจียวจะได้ชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามตรงทางเข้าของเผ่า เธอก็เห็นร่างเล็ก ๆ ที่คุ้นเคยกำลังโบกมือให้ตน
“ท่านแม่~”
แม่จิ้งจอกเดินเข้าไปหาแล้วลูก ๆ ก็มารุมล้อมเธอ
“อวี้เอ๋อ ทำไมพวกเจ้าถึงมาที่นี่?”
“เสี่ยวเหยาเป็นห่วงท่านแม่ เราจึงพาเขามารอท่านแม่ที่นี่” หลงอวี้ตอบด้วยท่าทางเคร่งขรึม
พวกเขาพาหลงเหยามาที่นี่งั้นหรือ?
หูเจียวเจียวชำเลืองดูพวกเด็กน้อยที่มารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาพากันมาตั้งเยอะเพราะแค่มาส่งเจ้าตัวเล็กหรือ?
ก่อนที่หูเจียวเจียวจะทันได้พูดอะไร หลงจงก็รีบอธิบายว่า
“เรากลัวว่าเสี่ยวเหยาจะวิ่งไปมั่วซั่ว ท่านก็รู้ว่าเขาซนแค่ไหน ดังนั้นเราก็เลยทำแบบนี้จะได้ไม่ต้องมานั่งพะวงหน้าพะวงหลัง”
แต่หลงเซียวพูดเยาะเย้ยขึ้นมาว่า
“เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเจ้ามาที่นี่เพราะเจ้าเป็นห่วงท่านแม่ ดูข้อแก้ตัวของเจ้าสิ น่าเชื่อที่ไหน”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากพี่ชาย ใบหน้าของหลงจงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนตูดลิง
ส่วนหูของหลงอวี้เองก็แดงเล็กน้อยเช่นกัน
ทั้งคู่จึงไม่พูดและไม่เปิดปากอธิบายอะไรอีก เพราะพออธิบายแล้วมันจะกลายเป็นว่าพวกเขาไม่สนใจท่านแม่ไม่ใช่หรือ?
ทางด้านหูเจียวเจียวยิ้มเอ็นดูเจ้าพวกเด็กน้อย
เธอรู้ว่าลูก ๆ ใส่ใจเธอมากแค่ไหน
ต่อมา แม่จิ้งจอกยกมือลูบศีรษะของพวกเขาทีละคน หลังจากบอกลาหูหลิน หูชิงซานและคนอื่น ๆ เธอก็พาพวกหลงเหยากลับบ้านตัวเอง