หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
เสียงปริศนาที่ดังขึ้นนี้เบาและอยู่ใกล้มาก ราวกับว่าพวกมันกำลังกระซิบข้างหูของทุกคนด้วยน้ำเสียงชวนรู้สึกขยะแขยง
ประกอบกับหมอกที่ลงหนา ส่งผลให้บรรยากาศยิ่งน่าขนลุกขึ้นไปอีก
โชคดีที่พวกภูตใช้หนังสัตว์ปิดตาตัวเองจึงมองไม่เห็นอะไร
หากภูตคนไหนถอดผ้าปิดตาออก พวกเขาจะสังเกตเห็นว่าในขณะนี้มีเงาจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังเคลื่อนไหวไปมาในหมอกหนาทึบ บางตนอยู่ไกล บางตนอยู่ใกล้ บางตนตัวใหญ่และบางตนตัวเล็ก พวกมันมีรูปร่างที่แตกต่างกัน สิ่งเดียวที่พวกมันมีเหมือนกันก็คือเสียงที่หลอกหลอนนั้น
เมื่อกลุ่มภูตได้ยินเสียงเหล่านี้ ทุกคนก็กลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวและเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
พวกมันคือจิงหลิง
เสียงที่กรอกเข้ามาในหูอาจจะฟังดูชวนฝัน แต่พวกมันเป็นกลุ่มปีศาจที่แม้แต่ภูตผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังเกรงกลัว
ในตอนนั้นเอง จังหวะการเดินของภูตที่อยู่ท้ายแถวจู่ ๆ ก็ช้าลง
ดวงตาใต้หนังสัตว์เบิกโพลง ท่าทางของเขาเหมือนคนต้องมนตร์สะกดบางอย่าง เขาค่อย ๆ ปล่อยเชือกในมือขณะจ้องมองไปยังทิศทางของสหายที่กำลังเคลื่อนตัวออกห่างจากเขาด้วยแววตาว่างเปล่า
“พอแล้ว เหนื่อยก็พัก หยุดเถอะ...”
“มาเถอะ มากับเรา ที่นี่ไม่ขาดแคลนอะไรทั้งนั้น เจ้าจะมีชีวิตที่ดีที่สุด”
เสียงข้างหูของชายหนุ่มกำลังล้างสมองเขาช้า ๆ ไม่นานเขาก็หันหลังเดินตัวแข็งทื่อเข้าไปท่ามกลางหมอกที่อยู่ข้างหลัง
ทางด้านหลงโม่ที่เดินอยู่ข้างหน้าหยุดฝีเท้าชั่วคราว
ร่างสูงหยุดแบบกะทันหัน แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นอะไร แต่เขาก็สามารถจับการเคลื่อนไหวที่อยู่ด้านหลังเขาได้เป็นอย่างดี
จู่ ๆ มังกรหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้าวออกจากกลุ่มไป
ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังจะหายไปในหมอกหนา มือใหญ่ก็คว้าแขนของเขาและดึงเขากลับออกมาจากหมอกตรงหน้า
ไม่กี่อึดใจต่อมา ร่างกายที่แข็งทื่อของคนที่แตกแถวก็อ่อนตัวลงทันที
ก่อนหน้านี้เหมือนเขาไร้สตินึกคิดแม้กระทั่งการหายใจก็ลืมไปแล้ว มันทำให้เขาสูดหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับส่งเสียงตกใจปนประหลาดใจ
“อะไร… เกิดอะไรขึ้น?”
“เจ้าเกือบหลงทางแล้ว” เสียงทุ้มลึกของหลงโม่ดังขึ้นข้างตัวเขา
จากนั้นภูตชายก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากพิจารณาคำพูดของอีกฝ่าย เหงื่อเย็นก็ซึมอออกมาตามร่างกายอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้
“ข้า… ข้าเดินตามกลุ่มมาตลอดทาง ทำไมจู่ ๆ ข้าถึงตามไม่ทัน”
นี่เป็นสัญญาณของการถูกจิงหลิงหลอกล่อให้สูญเสียตัวตน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนหวาดกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน
ทั้ง ๆ ที่พวกเขามองไม่เห็นและไม่ได้แตะต้องอะไรเลย แล้วพวกจิงหลิงยังเล่นงานพวกเขาได้อีกหรือ?
เป็นไปได้ไหมว่าจิงหลิงเหล่านี้ป้วนเปี้ยนไปทั่วป่าวิญญาณ!
หลงโม่ขมวดคิ้วและพูดด้วยเสียงทุ้ม “น่าจะเป็นเพราะว่าเจ้าเหนื่อยเกินไป พวกจิงหลิงจึงฉวยโอกาสจากช่องโหว่นี้”
ภูตที่มีจิตใจกล้าแกร่งสามารถต้านทานเสียงของจิงหลิงได้ แต่หากพวกเขาเหนื่อยล้า กลไกการป้องกันทางร่างกายและจิตใจก็จะลดลง
ปัจจุบันพวกเขาเดินอยู่ในป่าวิญญาณมากว่า 15 วันแล้ว
แม้ว่าจะมีช่วงได้พักผ่อนกลางทาง แต่ทุกคนก็ยังคงต้องคอยเพ่งสมาธิในระดับสูงอยู่ตลอดเวลาโดยไม่มีใครกล้าที่จะพักผ่อนเลย เป็นผลให้ทุกคนเหนื่อยทั้งกายและใจมาก
เวลานี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จิงหลิงจะเคลื่อนไหว
“ใช่ ข้าขอโทษ ข้าทำให้พวกเจ้าต้องเสียเวลา” หลังจากภูตชายที่ถูกจิงหลิงล่อลวงได้ยินแบบนี้ เขาก็ละอายใจและกล่าวโทษตัวเอง
ทว่าเมื่อกี้ไม่มีใครเผชิญกับสถานการณ์เดียวกันกับเขา มีเพียงเขาเท่านั้นที่ถูกพวกมันหลอกล่อ เขาเลยรู้สึกว่าตัวเองมันช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี
ส่วนหลงโม่ที่ปลอบคนอื่นไม่เป็นก็เงียบไป
แต่เขาก็รู้ด้วยว่าภูตพวกนี้ล้วนมาที่นี่เพื่อช่วยตน ถ้าพวกเขาไม่มาช่วยหาเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งให้หลิงเอ๋อ พวกเขาก็คงไม่ต้องมาเสี่ยงชีวิตที่นี่
ถัดมา มังกรหนุ่มยกมือขึ้นตบไหล่ภูตคนนั้นเต็มแรง
“เจ้าตามข้ามา”
กว่าที่ทุกคนจะมาถึงที่นี่มันไม่ง่ายเลย ดังนั้นตอนนี้พวกเขามีเพียงทางเลือกเดียวนั่นก็คือต้องเดินต่อไปข้างหน้า
ยามนี้ชายคนที่กำลังรู้สึกละอายใจงุนงง ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบ สมาชิกในกลุ่มก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงแผ่วเบา
“หลงโม่ ข้าสัมผัสได้ว่าอากาศที่นี่เย็นลงแล้ว”
จากข้อมูลที่ได้รับจากเฟิงเฉิง เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งเติบโตในที่ที่มีอากาศเย็นจัด!
พอมีคนสัมผัสได้ถึงสภาพแวดล้อมที่แปลกไป เหล่าภูตก็ร่าเริงขึ้นทันที
ชายที่กำลังพูดเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุด ในตอนนี้ความสนใจของหลงโม่มุ่งตรงไปยังภูตที่แตกออกจากแถว แม้ว่าเขาจะสัมผัสได้เช่นกัน แต่เขาก็ถูกอย่างอื่นขัดจังหวะเสียก่อน
เมื่อมังกรหนุ่มได้ยินคำพูดของภูตคนนั้น ดวงตาของสีทองก็ฉายแสงเจิดจ้า ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า
“เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งน่าจะอยู่แถวนี้ เราไม่จำเป็นต้องเดินต่อไปอีกแล้ว ทุกคนลองหาใกล้ ๆ ดู”
ในไม่ช้าใบหน้าของกลุ่มภูตที่เหนื่อยล้าก็ถึงแสดงให้เห็นถึงความสุข
เยี่ยมมาก!
ในที่สุดพวกเขาก็กำลังจะค้นพบเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งสักที!
ปัจจุบันเผ่ากำลังจะมีหมอผีที่ทรงพลัง แค่คิดถึงเรื่องนี้มันก็ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยที่ทุกคนสั่งสมไว้ละลายหายไปจนสิ้น
เมื่อสมาชิกในกลุ่มได้ยินคำสั่งของผู้นำ พวกเขาก็ขยับมารวมกันเป็นวงกลม ก่อนจะกระจายตัวออกไปทีละน้อย พร้อมคลำไปตามพื้นอย่างระมัดระวัง
เนื่องจากมีจิงหลิงตัวอันตรายอยู่รายรอบ พวกเขาจึงยังไม่กล้าเปิดตาตัวเอง ดังนั้นแต่ละคนเลยทำได้เพียงค่อย ๆ ค้นหามันโดยใช้ประสาทสัมผัสและมือทั้ง 2 ข้าง
ตัวเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งเองก็มีความเย็น อุณหภูมิในสถานที่ที่มันเติบโตนั้นต่ำกว่า 0 องศา ซึ่งแตกต่างจากที่อื่นอย่างเห็นได้ชัด แม้จะไม่มีตามองเหล่าภูตก็ยังรู้ได้ว่าเจอสิ่งที่กำลังตามหาหรือยัง
ถ้าทุกคนพึ่งพาเพียงดวงตาในการมองหา พวกเขาอาจถูกจิงหลิงกวาดล้างทั้งกลุ่มก่อนที่จะพบเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง
ในเวลาไม่นานก็มีเสียงประหลาดใจของภูตดังขึ้น
“ข้าเจอแล้ว! หลงโม่ เจ้าคิดว่านี่คือเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งหรือไม่!”
ต่อมามังกรหนุ่มย่อตัวลงพลางใช้นิ้วเรียวสัมผัสกับบางอย่างที่เย็นเฉียบ
“ตรงนี้ก็มีด้วย!”
“ข้าดูเหมือนจะเจอแล้วเหมือนกัน!”
เสียงเหล่านั้นดังมาจากภูตที่อยู่ทางด้านซ้ายของหลงโม่
พวกเขาทุกคนเจอเห็ดพร้อมกันเลยหรือ?
ชายร่างสูงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะตัดสินใจถอดหนังสัตว์ที่ปิดตาออกและมองลงไปยังสิ่งที่เขาเพิ่งสัมผัส
ลักษณะของมันเป็นดอกเห็ดสีขาวใสเกือบโปร่งแสง ดอกเห็ดนี้มีรูปครึ่งวงกลมและมีเส้นไหมสีแดงเรียงตัวกันเป็นลักษณะใยแมงมุมอยู่ข้างในซึ่งสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
สมแล้วที่มันเป็นสิ่งที่เติบโตแค่ในป่าวิญญาณเท่านั้น
มันดูเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร ทั้งชวนฝันและน่าขยะแขยงในเวลาเดียวกัน
ไอเย็นที่เขาสัมผัสได้น่าจะกระจายออกมาจากที่นี่ เมื่อชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบบริเวณ เขาก็เห็นว่าเห็ดเหล่านี้ถูกล้อมรอบด้วยชั้นของหมอกสีขาว
สิ่งนี้มันเหมือนกับเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งที่เฟิงเฉิงบรรยายทุกประการ
จากนั้นหลงโม่ก็หันหน้าไปมองทางซ้าย
มังกรหนุ่มเห็นเห็ดขึ้นหนาแน่นบนพื้นดินทางด้านซ้าย ซึ่งทั้งหมดนี้เหมือนกับเห็ดที่อยู่ข้างหน้าเขา
มันคือเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง!!
“หลงโม่ นี่คือเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งหรือไม่?”
ภูตในกลุ่มไม่ได้กระทำอะไรบุ่มบ่ามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคนเป็นผู้นำ เขาไม่กล้าถอดหนังสัตว์ออก ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถามอีกฝ่ายเสียงดัง
สมาชิกทุกคนเข้าใจดีว่าการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ จะส่งผลต่อคนอื่น
เพราะฉะนั้นตอนนี้จึงไม่มีใครอยากเป็นตัวถ่วงและสร้างปัญหาให้กับสหายของตน
“ใช่”
เสียงของหลงโม่ฟังดูสดใสกว่าปกติ
บางที ณ ตอนนี้เขาอาจอยู่ในอารมณ์ที่มีความสุขมากที่สุด
นั่นเป็นเพราะหากเขาหาเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งพบ เขาจะสามารถช่วยชีวิตหลิงเอ๋อได้ อีกทั้งเขายังสามารถกลับไปหาเจียวเจียวได้เร็วขึ้นอีก
ชายหนุ่มหายจากเผ่าไปนานมาก และเขาไม่รู้ว่าป่านนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเจียวเจียวบ้าง
“เยี่ยมมาก!”
“เราพบเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งแล้ว!”
เหล่าภูตต่างก็ตื่นเต้นกับข่าวแสนน่ายินดีนี้
“งั้นเราไปเลือกเก็บเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งกันเถอะ เราจะได้รีบกลับกัน!”
หลงโม่พยักหน้าและพูดว่า “ให้คนครึ่งหนึ่งถอดหนังสัตว์เพื่อเก็บเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง ส่วนคนที่เหลือคอยป้องกันบริเวณโดยรอบเอาไว้”
เหตุผลที่มังกรหนุ่มออกคำสั่งแบบนี้ไปเพราะอย่างน้อยหากมีอะไรเกิดขึ้นก็ยังคงมีภูตเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง
ถ้าเกิดเรื่องร้ายแรงเข้าจริง ๆ พวกเขายังสามารถมอบเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งให้กับคนอื่นได้ แล้วเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งยังจะมีโอกาสถูกส่งกลับไปยังเผ่าได้สำเร็จ
“รับทราบ”
สมาชิกทั้งหมดตอบรับเสียงเบา
ทว่าน้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความสุขที่ไม่อาจระงับไว้ได้