หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
“หลงโม่ เราควรเก็บไปมากเท่าไหร่ หลงหลิงเอ๋อต้องใช้เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งกี่ดอกถึงจะฟื้น?”
ภูตคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยถามหลงโม่
พวกเขาไม่รู้รายละเอียดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และรู้กันแค่ว่าต้องออกมาตามหาของไปช่วยหลงหลิงเอ๋อเท่านั้น
ครู่ถัดมา คนเป็นผู้นำกลุ่มชำเลืองมองเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งรอบตัวเขาแล้วตอบเสียงเบาว่า
“หยิบนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอแล้ว”
ทุกคนพยักหน้ารับคำสั่งทันที ในขณะที่เหล่าภูตกำลังจะก้มลงเก็บเห็ด พวกเขาก็เห็นหลงโม่นำถุงหนังสัตว์ออกมามากกว่า 10 ถุง จากนั้นเขาก็สะบัดถุงหนังสัตว์ขนาดใหญ่ให้ปากถุงเปิดออก
“???”
ต่อมา ชายหนุ่มกลายร่างเป็นสัตว์ และร่างมังกรขนาดใหญ่ก็บินวนล้อมรอบภูตชายเกือบ 50 คนจนมิด
ในระหว่างที่มังกรดำบินวน เขาใช้กรงเล็บที่แหลมคมกวาดไปทั่วพื้นดินเพื่อตัดรากเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งบนพื้นโดยตรง
จากนั้นเขาก็สะบัดอุ้งมืออีกครั้ง เป็นผลให้เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งลอยเข้าไปในถุงหนังสัตว์อย่างแม่นยำ
ภาพดังกล่าวทำให้สมาชิกที่เหลือนั่งอึ้งอ้าปากค้าง
ขณะเดียวกัน หลงโม่เก็บเห็ดใส่ถุงหนังสัตว์จนเต็มถุง ก่อนจะสังเกตเห็นว่าทุกคนยังนั่งนิ่งเฉยจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ทำไมพวกเจ้าไม่เก็บล่ะ?”
“เก็บ ๆ เราจะเก็บเดี๋ยวนี้แหละ!”
ตั้งแต่นั้นทุกคนก็เข้าใจคำว่า ‘นิด ๆ หน่อย ๆ’ ของมังกรหนุ่มและกลายร่างเป็นสัตว์เพื่อเก็บเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งบ้าง
ร่างสัตว์ของพวกเขาแข็งแกร่งมาก สัตว์ดุร้ายหลาย 10 ตัวกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บเห็ดบนพื้น ซึ่งฉากนี้ดูเป็นระเบียบงดงามมาก
ภายในครึ่งชั่วโมงต่อมา พื้นดินที่แต่เดิมถูกปกคลุมด้วยเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งอย่างหนาแน่นก็กลายเป็นสีดำสนิท เหลือเพียงดินสีดำและรากสีขาวของเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งเท่านั้น
เฟิงเฉิงบอกว่าเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งมีความสามารถในการสืบพันธุ์ที่รวดเร็วมาก ตราบใดที่ยังมีราก อีกไม่นานพวกมันก็จะงอกขึ้นมาอีกครั้ง
ภารกิจในครั้งนี้หลงโม่นำถุงหนังสัตว์ขนาดใหญ่มาด้วยทั้งหมด 18 ใบ
หลังจากที่กลุ่มภูตเก็บเกี่ยวอย่างบ้าคลั่ง ถุงหนังสัตว์ทั้ง 18 ใบก็เต็มจนล้น
ระหว่างนั้นมังกรหนุ่มรู้สึกได้เป็นอย่างดีว่าหมอกหนาทึบรอบตัวพวกเขากำลังขยับเข้ามาใกล้พวกตนเรื่อย ๆ หากปราศจากไอเย็นจากเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง หมอกหนาก็จะแผ่ขยายอาณาเขตออกไปเช่นกัน
“ทุกคนปิดตาก่อน แล้วถือถุงเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งขึ้นมา เราจะรีบออกไปจากที่นี่กัน”
ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มสั่งอย่างใจเย็น
ก่อนที่สมาชิกทั้งหมดจะทันได้พักผ่อน พวกเขาก็เตรียมพร้อมที่จะเดินทางกลับโดยเร็ว
เมื่อเหล่าภูตสวมหนังสัตว์ปิดตากันเรียบร้อย จังหวะนั้นสีหน้าของหลงโม่เปลี่ยนไป เขารับรู้ถึงอันตรายที่รุนแรงจากด้านหลัง
พอเขาหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว วัตถุคล้ายกริชสีดำก็เคลื่อนผ่านข้างตัวเขาไป
ในชั่วพริบตา เงาดำอีกกลุ่มก็พุ่งเข้าใส่เขาเหมือนมีมือขนาดใหญ่คู่หนึ่งในความมืดพยายามจะคว้าเข้าที่หัวใจของชายหนุ่ม
วินาทีนี้ดวงตาของหลงโม่เปลี่ยนเป็นเย็นชา “เล่นทีเผลองั้นรึ”
หมอกสีดำเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก แต่ร่างสูงสามารถก็หลบเลี่ยงมันได้อย่างง่ายดาย และแทบไม่ให้โอกาสมันเข้าใกล้ตัว
ในขณะนั้นเอง มีเงาดำอีกเงาหนึ่งพุ่งผ่านหมอกหนามา
ระหว่างที่หลงโม่กำลังหลบหลีกหมอกดำทะมึน มันก็ฉวยโอกาสจู่โจมเข้าที่คอของเขา
ชั่วอึดใจนั้นใบหน้าของมังกรหนุ่มมืดมน เขาถูกมือสีดำขนาดใหญ่จับไว้ข้างหน้าจนไม่สามารถหลบหนีได้ เขาทำได้เพียงเฝ้าดูเงาสีดำโจมตีเขา
ชิ้ง!
จู่ ๆ ก็มีเสียงที่คมชัดดังขึ้น และเงาสีดำก็กระเด็นออกไปราวกับว่าถูกบางสิ่งผลักออกก่อนที่มันจะได้ทำอันตรายกับเป้าหมาย
ทางด้านหลงโม่ฉวยโอกาสสะบัดมือสีดำออกและกลายร่างเป็นมังกรเพื่อใช้หางมังกรขนาดใหญ่กวาดไปรอบ ๆ พลางพ่นลมหายใจของมังกรที่แผดเผาออกมา
การเคลื่อนไหวนี้ทำให้มือดำถูกปัดออกไป แล้วพวกมันก็ค่อย ๆ แยกย้ายกันหายเข้าไปในป่า
ในเวลาเดียวกัน สมาชิกในกลุ่มดูเหมือนจะเพิ่งหลุดออกจากภวังค์ และน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความกังวลดังขึ้นมา
“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”
“หลงโม่ เจ้าเป็นอะไรไหม?”
ยามนี้มังกรดำตัวใหญ่มองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวังเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าเงาดำหายไปแล้วหรือไม่ จากนั้นจึงตอบว่า “ไม่เป็นไร รีบไปกันเถอะ”
ที่นี่มีอันตรายอยู่รอบด้าน พวกเขาไม่ควรรั้งอยู่นาน
เงาดำเมื่อสักครู่มังกรหนุ่มไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันฉลาดกว่าจิงหลิงทั่วไปมากและใช้วิธีลอบโจมตีเป้าหมาย
ถ้าทุกคนยังขืนชักช้ากว่านี้ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง
พวกเขาต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!
หลังจากที่หลงโม่พูดจบ เขาก็กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์อีกครั้ง
ป่าวิญญาณแห่งนี้ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบ หากเขาบินบนท้องฟ้า วิสัยทัศน์จะย่ำแย่มาก แล้วไม่นานเขาก็จะหลงทางแบบไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นการเดินจึงง่ายกว่าที่จะหาทิศทางที่ถูกต้องในป่า
อีกประการหนึ่งก็คือ ร่างมนุษย์เล็กกว่าร่างสัตว์ทำให้เดินในป่าได้สะดวกกว่า
พวกหลงโม่ไม่กล้าเสียเวลาอีก ทุกคนรีบเดินกลับไปทางเดิมพร้อมกับถุงหนังสัตว์ที่เต็มไปด้วยเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง
ขากลับนั้นใช้เวลาน้อยกว่าตอนขามามาก เพราะขณะที่เดินเข้ามาพวกเขาได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ตลอดทาง ตราบใดที่กลุ่มภูตตามรอยเดิมไปก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไปผิดทาง และสมาชิกทั้งหมดก็เชี่ยวชาญการเดินทางในป่าวิญญาณมากขึ้นแล้ว ด้วยเหตุนี้ ความเร็วที่พวกเขาเดินจึงเร็วกว่าเดิม
แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าผ่อนคลายความระมัดระวังลง
เพราะจิงหลิงพวกนี้ฉกฉวยช่องโหว่ได้เก่งที่สุด
ไม่นานหลังจากที่พวกหลงโม่จากไป เงาสีดำก็ปรากฏขึ้นจากพื้นดินและค่อย ๆ รวมตัวกันเป็นร่างมนุษย์
ยามนี้มนุษย์ตัวผอมเพรียวสูงโปร่งกำลังยืนอยู่ท่ามกลางหมอกหนาทึบ และดวงตาสีแดงเลือดคู่นั้นดูเหมือนพระจันทร์สีเลือด 2 ดวง
หูแหลมคู่หนึ่งงอกขึ้นที่ด้านข้างของใบหน้าคมคาย และมีเขาสีดำ 2 อันบนหัว
หากสังเกตให้ดี ๆ ก็จะเห็นปีกสีดำงอกอยู่ที่ข้างหลังเขาซึ่งมีขนาดเป็น 2 เท่าของเจ้าตัว และพวกมันกำลังสยายออกเหมือนปีศาจราตรีกำลังออกล่าเหยื่อที่ตนชื่นชอบอย่างอดทน
ในขณะนี้ ดวงตาสีแดงเข้มคู่นั้นจ้องมองไปที่สิ่งเล็ก ๆ สีดำบนพื้นไม่กะพริบ
เขาก้มลงไปหยิบของสีดำขึ้นมา จากนั้นก็วางมันไว้บนฝ่ามือพลางขยับมันเข้ามามองใกล้ ๆ
มันคือสัตว์สีดำที่ไม่ทราบเผ่าพันธุ์ทว่าคล้ายกับมังกร แต่มันน่าเกลียดกว่ามังกรตรงที่มีขาสั้นป้อม
“น่าเกลียดชะมัด”
หลังจากชายคนนั้นมองดูของชิ้นเล็กเพียงไม่กี่วินาที เขาก็รู้สึกไม่ถูกชะตากับมัน แต่ชายหนุ่มไม่ได้ทิ้งสิ่งที่อยู่ในมือเพราะเขาสังเกตเห็นบางอย่าง ในขณะที่ใช้นิ้วสัมผัสเส้นผมที่พันสัตว์ตัวเล็กไว้
“เฮอะ...”
“น่าสนใจดี”
ชายผู้มีปีกสีดำหลับตาลงช้า ๆ ตอนนี้ของในมืออยู่ห่างจากหน้าเขามาก แต่สีหน้าของเขาเหมือนเอามันมาไว้ที่ปลายจมูก
“เมื่อกี้เจ้าสิ่งนี้ช่วยชีวิตมังกรตัวนั้นไว้สินะ”
ชายลึกลับพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันยามสัมผัสได้ถึงลมปราณที่หลงเหลืออยู่ในของแปลกตา
ซึ่งลมปราณที่ว่าเป็นของสตรี
น่าสนุกดีนี่
ผู้หญิงคนนี้ยอมแลกชีวิตของนางกับชีวิตของผู้ชายคนนั้น
เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ถ้านางได้มาอยู่กับเขา วันข้างหน้าคงจะน่าตื่นเต้นไม่น้อย
“น่าเสียดายจัง”
แต่พอคิดดูอีกทีแล้วร่างนั้นก็ส่ายหัว
ต่อมา เขาบีบมังกรน้อยที่พันด้วยเส้นผมในมือแน่น
ตามการเคลื่อนไหวของชายหนุ่ม ทันใดนั้นเงาดำจำนวนมากก็ลอยออกมาจากหมอกหนารอบตัวเขา โดยที่พวกมันกระโดดโหยงเหยงไปมาเหมือนปลาถูกโยนขึ้นฝั่ง
เงาดำเหล่านี้มีลักษณะกลมเหมือนลูกโป่ง
บางตนมีหางเดียว บางตนมีตา 1 คู่ หรือมีหู 1 คู่ ซึ่งพวกมันดูแปลกประหลาดมาก ปรากฏว่าลูกโป่งแต่ละลูก... ไม่สิ เงาดำมีเพียงอวัยวะอย่างละอันเท่านั้น
“น่าเสียดาย~ น่าเสียดาย~”
เงาสีดำทั้งหลายส่งเสียงสะท้อนก้องขณะกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กพูดพล่ามซ้ำ ๆ ไม่หยุด
“เราจะปล่อยพวกมันไปหรือ?”
“น่าเบื่อจัง…”
“เอาพวกมันมาอยู่กับเราเถอะ!”
เงาสีดำกระโดดเล่นไปมาขณะที่เสียงของพวกมันฟังดูเศร้าหมอง จากนั้นก็รวมตัวกันเพื่อจะตามเป้าหมายไปต่อ แต่พวกหลงโม่ก็พากันมุ่งหน้าไปตามทิศทางที่พวกเขาเข้ามาไกลแล้ว
ไม่นานเจ้าของรูม่านตาสีเลือดก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
“กลับมา”
“ภูตคนอื่นลงมือได้ แต่พวกนี้ทำไม่ได้”
บัดนี้ข้อตกลงบรรลุผลแล้ว เขาต้องทำตามสัญญา…