หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
รัก,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ครอบครัว,จีน,นิยายจีนโบราณ,นิยายแปล,ตลก,จีนโบราณ,ย้อนยุค,ปลูกผัก,ทำอาหาร,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,เลี้ยงลูก,ตัวร้าย,พระเอกเก่ง,นางเอกเก่ง,ต่างโลก,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้ายหูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุดๆอีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!
เมื่อหูเจียวเจียวทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ เธอก็ต้องตกตะลึงเพราะตนได้กลายเป็นตัวประกอบหญิงที่มีนิสัยชั่วร้าย แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย!
นอกจากหญิงชั่วช้าคนนี้จะพลาดท่าไปหลับนอนกับเจ้าจอมวายร้ายที่เป็นลาสบอสแล้ว นางยังให้กำเนิดวายร้ายตัวน้อยแก่เขาอีก 5 ตน!
หญิงสาวผู้โชคร้ายจึงต้องต่อสู้ชิงไหวชิงพริบกับคนอื่น และเผชิญหน้ากับเด็กทั้ง 5 คนที่ต้องการให้เธอตายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หูเจียวเจียว: ฉันต้องมีจุดจบแบบเดียวกับนางร้ายจริง ๆ เหรอ!
ทว่าพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเสียทีเดียว เพราะเธอมาพร้อมกับมิติที่เต็มไปด้วยของมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร, เสบียงต่าง ๆ, เครื่องมือทำการเกษตร, สิ่งจำเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต, วัสดุก่อสร้าง, อาวุธ, เครื่องมือทางการแพทย์ ทุกอย่างที่เธอต้องการถูกจัดเตรียมไว้ให้หมดแล้ว!
ขอบคุณสวรรค์! ฉันรักมิตินี้มาก!
ก่อนที่จะเอาชนะใจของลูกทั้ง 5 สำเร็จ หญิงสาวเฝ้าคิดอยู่เสมอว่าจะทำยังไงให้ตัวเองมีชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่ง?
แต่หลังจากที่เธอได้รับการยอมรับจากเหล่าเด็กน้อยแล้ว: ท่านพ่อ! ถ้าท่านกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของท่านแม่ เราจะให้ท่านแม่หาพ่อคนใหม่!
เจ้าจอมวายร้าย: ???
นี่เขาพลาดอะไรไป? ทำไมลูก ๆ ถึงคิดที่จะให้ภรรยานอกใจเขาอยู่ทุกวัน?
**Content Warning and Trigger Warning**
- การทำร้ายร่างกาย
- การทารุณกรรมเด็ก
- การกักขังหน่วงเหนี่ยว
- ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ขณะนี้เสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังมาจากเหนือศีรษะของหูเจียวเจียว
นั่นทำให้หญิงสาวผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงด้วยความประหลาดใจ
“หลงโม่ เจ้าสบายดีไหม บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า...”
จิ้งจอกสาวยกมือขึ้นจับไปตามตัวของมังกรหนุ่มอย่างกระวนกระวายเพื่อตรวจดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่
ไม่นานชายร่างสูงก็จับมือเรียวเล็กของคนตรงหน้าที่แตะสะเปะสะปะบนตัวเขาไว้พร้อมกลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกขยับ และพูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า
“ข้าสบายดี ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน เจ้าไม่ต้องกังวล”
ต่อมา เขายกมือขึ้นลูบคิ้วที่ขมวดแน่นของภรรยาสาวเบา ๆ
จากนั้นหูเจียวเจียวก็หยุดการเคลื่อนไหว
“คนที่นอนอยู่ตรงนั้นคือ...” เธอหันไปมองพวกภูตที่อยู่ใกล้ ๆ อย่างเป็นกังวล
“ไม่ต้องห่วง พวกเขาจะไม่เป็นอะไร มีภูต 2 คนที่บาดเจ็บสาหัส หมอกำลังรักษาพวกเขาอยู่ แล้วก็มีภูตอีก 2-3 คนที่บาดเจ็บเล็กน้อย”
เมื่อจิ้งจอกสาวได้ยินคำพูดของผู้เป็นสามี ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ดีแล้ว”
เธอกลัวว่าครั้งนี้จะมีคนได้รับบาดเจ็บล้มตาย แต่โชคดีที่สิ่งที่เธอกังวลไม่ได้เกิดขึ้น
“เจ้านำเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งกลับมาได้ไหม?” หูเจียวเจียวนึกถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดของภารกิจ
ทางด้านหลงโม่ก้มหน้าลงสบกับดวงตาที่คาดหวังของคนรัก ซึ่งมันเหมือนกับแอ่งน้ำใสที่ไม่มีสิ่งเจือปน
เขาพยักหน้าน้อย ๆ พลางตอบว่า “ข้าเอากลับมาได้นิดหน่อย ข้าไม่รู้ว่าจะเพียงพอหรือเปล่า”
“แค่เจ้าเอามาได้ก็พอแล้ว ข้าถามเฟิงเฉิงมา นางบอกว่าเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งจะปลุกหลิงเอ๋อให้ตื่นขึ้นได้แน่นอน”
จู่ ๆ จิ้งจอกสาวก็พลันประหลาดใจ แล้วอดถามต่อไม่ได้ว่า
“เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งอยู่ที่ไหน เจ้าไปเอาเห็ดนั่นมาแล้วกลับไปช่วยหลิงเอ๋อกันเถอะ!”
“อืม” มังกรหนุ่มไม่ปฏิเสธคำพูดของผู้เป็นภรรยา เขาพยักหน้าอย่างเชื่อฟังทันที
จากนั้นหลงโม่ก็จับมือหูเจียวเจียวเดินตามหลังฝูงชนไป
หลังจากเดินไปได้ 2 ก้าว ชายหนุ่มก็หันศีรษะไปพูดกับหูชิงหยวนที่กำลังยืนลังเลว่าจะตามทุกคนไปดีหรือไม่ว่า
“พี่สี่ ท่านช่วยขนเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งมาให้ข้าทีสิ”
สุดท้ายจิ้งจอกหนุ่มก็ต้องเดินตามพวกเขาไป
ในขณะเดียวกัน ปากของเขาก็พร่ำบ่นไม่หยุด
“เจ้าไม่มีมือหรือไง ถึงมาใช้ให้ข้ายกของให้เจ้าเนี่ย...”
เมื่อเสียงฝีเท้าข้างหน้าหยุดลง สายตาของหูชิงหยวนก็มองเห็นถุงหนังสัตว์ขนาดใหญ่มากกว่า 10 ถุงที่อยู่ตรงหน้าหลงโม่ แล้วเขาก็ตกอยู่ในห้วงความคิด
ไหนเจ้านั่นบอกว่าเก็บมาได้นิดหน่อย?
...
เวลาผ่านไปไม่นาน ห้องนั่งเล่นในบ้านของพวกหูเจียวเจียวก็เต็มไปด้วยถุงหนังสัตว์
แม้กระทั่งที่ให้นั่งก็ยังแทบไม่เหลือ
เมื่อหูชิงหยวนและกลุ่มภูตช่วยส่งเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งถึงบ้านจิ้งจอกสาวเสร็จแล้ว พวกเขาก็ไปเรียกเฟิงเฉิงมา
เพราะท้ายที่สุดมีเพียงเฟิงหลีสาวเท่านั้นที่รู้วิธีช่วยหลงหลิงเอ๋อ
หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวก็มาถึงบ้านหินหลังใหญ่
เฟิงเฉิงเดินเข้าประตูมาแล้วมองไปยังถุงหนังสัตว์มากมายที่กองอยู่ในห้องนั่งเล่น จากนั้นนางก็คิดว่าตัวเองมาผิดบ้านหรือเปล่า
พอกลับออกมาข้างนอกแล้ว นางก็มองไปรอบ ๆ อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าตนไม่ได้มาผิดบ้าน ก่อนจะกลับเข้าไปข้างในอีกรอบ
แต่ที่นั่นก็ยังเต็มไปด้วยถุงหนังสัตว์อยู่ดี
เกิดอะไรขึ้น?
“เฟิงเฉิง ท่านมาถึงแล้วหรือ ขึ้นมาข้างบนเร็วเข้า” หูเจียวเจียวปรากฏตัวที่บันไดแล้วโบกมือให้แขกขณะที่เธอเดินลงมาชั้นล่าง
ในตอนนั้นเองที่เฟิงเฉิงต้องเดินข้ามถุงหนังสัตว์เข้าไปด้วยความยากลำบาก
จนในที่สุดหญิงสาวก็มาถึงห้องนอนของหลงหลิงเอ๋อพร้อมกับหูเจียวเจียว
เวลานี้หลงโม่กำลังยืนอยู่ข้างเตียง ซึ่งใบหน้าเคร่งขรึมแสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยล้า แต่ร่างกายของเขายังคงตั้งตรงคอยปกป้องลูกสาวไม่ห่าง
เมื่อชายหนุ่มเห็นผู้หญิง 2 คนเข้ามาในห้อง เขาก็ถอยห่างออกไป
“เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งอยู่ที่ไหน?” เฟิงหลีสาวมองไปรอบ ๆ จากนั้นดวงตาของนางก็จับจ้องไปที่ถุงหนังสัตว์พอง ๆ ตรงเท้าของร่างสูง
สิ้นเสียงของนาง หลงโม่ก็หยิบเห็ดโปร่งใสที่มีเส้นเลือดอยู่ข้างในออกมาจากถุงหนังสัตว์
เส้นเลือดนั้นเป็นเหมือนหัวใจของทารกแรกเกิดที่ยังเต้นอยู่
หลังจากเก็บเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งจากป่าวิญญาณมาเป็นเวลานาน เห็ดก็ยังคงมีสภาพเหมือนเพิ่งถูกเก็บ ซึ่งไม่ต่างจากตอนที่พวกมันยังคงเติบโตอยู่ในดิน
“เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งอยู่นี่ หลิงเอ๋อจะตื่นได้ยังไง?” หลงโม่ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มขณะที่เขายื่นเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งไปให้เฟิงเฉิง
ทางด้านเฟิงหลีสาวหันไปมองและเห็นว่าเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งในมือของอีกคนนั้นเหมือนกับที่นางเคยได้ยินจากคนเก่าคนแก่ในเผ่าเล่ากัน ดังนั้นนางจึงพยักหน้า
แต่ว่า...
ทำไมถุงหนังสัตว์ที่ใส่เห็ดสีใสใบนี้ถึงดูคุ้น ๆ
ถุงใหญ่ขนาดนี้ สิ่งที่อยู่ในนั้นต้องเป็นเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งทั้งหมดใช่ไหม?
ในไม่ช้า เฟิงเฉิงก็ปัดความคิดดังกล่าวทิ้ง
จะเป็นไปได้อย่างไร เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งมีค่ามาก ในถุงหนังสัตว์น่าจะมีของอื่น ๆ ที่นำกลับมาจากป่าวิญญาณด้วย!
เมื่อหญิงสาวคิดได้ดังนี้ ความสงสัยของนางก็พลันหายไป
ภายใต้สายตาคาดหวังของหูเจียวเจียว เฟิงหลีสาวจับเห็ดโปร่งใสขึ้นมาตรงหน้า ตามด้วยสัมผัสที่เย็นและนุ่มนวลในมือ
เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งเนื้อนุ่มให้ความรู้สึกเย็นราวกับถือก้อนน้ำแข็ง
แต่ภายนอกมันเหมือนเต้าหู้แช่เย็นซึ่งไม่แข็งเลย
เห็ดนี้เหมือนกับที่ภูตในเผ่าเฟิงหลีอธิบายเกี่ยวกับเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งทุกประการ
เพียงแค่เฟิงเฉิงสัมผัสสิ่งแปลกประหลาดนี้ด้วยมือของตัวเอง นางก็ยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และในไม่ช้านางก็กางกรงเล็บอันแหลมคมก่อนจะผ่าเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง
จากนั้นนางก็เลือกหยิบเส้นใยที่ดูเหมือนเส้นเลือดข้างในออกมา
“เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งกินโดยตรงไม่ได้ ส่วนสำคัญของมันอยู่ในเส้นเลือดเหล่านี้ เมื่อเส้นเลือดถูกตัด น้ำที่อยู่ภายในจะไหลออกมาตามช่องนี้”
ขณะที่หญิงสาวพูด นางได้กรีดเส้นใยที่ตนเลือกออก
ไม่นานของเหลวสีแดงเม็ดโตก็หยดลงมาจากรูเปิดของเส้นใย
ด้วยสายตาที่เฉียบคมและมือที่ฉับไว เฟิงเฉิงบีบริมฝีปากของหลงหลิงเอ๋อให้เปิดออก แล้วปล่อยให้ของเหลวหยดเข้าไปในปากของเด็กหญิงช้า ๆ
นอกจากเส้นใยนั้นจะเหมือนเลือดแล้ว ของเหลวที่หยดลงมาก็มีสีเลือดเช่นกัน
ทว่ากลิ่นมันหอมหวานเหมือนกลิ่นของผลไม้รสหวานบางชนิด
ไม่กี่นาทีต่อมา
ของเหลวหยดสุดท้ายก็ไหลลงไปในปากของคนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง
ปัจจุบันเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งที่อวบอ้วนแต่เดิมนั้นฟีบเหี่ยวเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม
ถัดมา เฟิงเฉิงวางเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็งที่ใช้แล้วลงข้างเตียง
“เสร็จแล้วหรือ จากนี้เราต้องรอนานแค่ไหนกว่าที่หลิงเอ๋อจะตื่น?”
หูเจียวเจียวจ้องมองไปที่ลูกสาวอย่างตั้งใจ และอดไม่ได้ที่จะกำชายเสื้อตัวเองด้วยมือทั้ง 2 ข้าง
หลงโม่ที่สังเกตเห็นก็ยื่นมือไปจับมือของภรรยาสาวมาอย่างเงียบ ๆ และวางมืออันบอบบางไว้ในฝ่ามือของเขา พลางส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องกังวล
“มันขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่หลิงเอ๋อจะดูดซับพลังงานของเห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง” เฟิงเฉิงเม้มริมฝีปากและส่ายหัวเพื่ออธิบาย
“แต่...” เมื่อนางเห็นสีหน้าประหม่าของจิ้งจอกสาว นางก็กัดริมฝีปากเตรียมจะพูดบางอย่าง แต่นางก็ถูกเสียงเด็ก 2-3 เสียงที่ดังมาจากนอกประตูขัดจังหวะไปเสียก่อน
“ท่านแม่! ท่านพ่อ!”
“ท่านแม่ หลิงเอ๋อฟื้นหรือยัง?”
พวกเด็ก ๆ ผลักประตูเปิดแล้วแย่งกันโผล่หัวเข้าไปในห้อง
จากนั้นศีรษะเล็ก ๆ ของเด็กทั้ง 4 คนก็อยู่ซ้อนกันตามความสูงของเจ้าตัวพลางมองเข้าไปข้างในอย่างกระตือรือร้น
ส่วนหยินชางยืนอยู่ข้างหลังเด็กคนอื่น แม้ว่าเขาจะไม่ได้เบียดตัวเข้ามา แต่ดวงตาของเขาก็ร้อนรนจนแทบจะทะลุประตูเข้าไปแล้วมองหลงหลิงเอ๋อให้เห็นกับตาตัวเอง
“อวี้เอ๋อ ทำไมพวกเจ้ารีบกลับมาล่ะ?” หูเจียวเจียวหันไปมองลูกน้อยทั้งหลายอย่างสงสัย
ในเวลานี้พวกเขาควรฝึกฝนทักษะการล่าสัตว์กับเซี่ยหมานอยู่ไม่ใช่หรือ?
ใจจริงแม่จิ้งจอกต้องการรอให้หลิงเอ๋อฟื้นก่อนที่จะบอกพวกหลงอวี้
แต่ใครจะไปคาดคิดว่าลูก ๆ จะกลับมาก่อนเวลา
บัดนี้หลงจงทนรอไม่ไหวแล้ว เขาจึงเดินตรงเข้าไป “เราได้ยินว่าท่านพ่อกลับมาแล้ว เราเลยขอท่านอาเซี่ยหมานกลับมาก่อน”
ส่วนหลงอวี้ หลงเซียวและคนอื่น ๆ ก็เดินตามเด็กชายเข้าไปเช่นกัน
ในเมื่อหลิงเอ๋อจะฟื้นแล้ว จะไม่ให้พวกเขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน!
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หรือผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร พวกเขาก็ต้องเผชิญไปด้วยกันกับท่านแม่
ถัดมา หลงเหยาจับนิ้วชี้ของแม่จิ้งจอกด้วยมือขาวเนียนของเขา และส่งเสียงเล็กแหลมออกมาว่า
“ท่านแม่ พี่สี่จะต้องฟื้นแน่นอน”