ชาย-หญิง,อาชญากรรม,ดราม่า,รัก,สะท้อนปัญหาสังคม,สะท้อนสังคม,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Eiran's POV:
วันแรกของการฝึกงานกราฟิกดีไซน์ในเอเจนซี่โฆษณา ผมก็ได้รับมอบหมายให้ทำพรีเซนเทชั่นเสนอลูกค้าแบรนด์น้ำยาปรับผ้านุ่มเพื่อขอให้เข้ามาช่วยสนับสนุนรายการ Business Talk อย่างน้อย 3 ถึง 6 ตอน บวกกับสนับสนุนแบนเนอร์บทความบนเว็บไซต์ด้วยเพื่อลดหลั่นราคาให้คุ้มค่า หากดูตามตารางคอนเทนต์แพลนที่พี่นอร์ททำเอาไว้สำหรับรายการใหม่ในไตรมาสนี้ คงต้องนำเสนอลูกค้าสักร้อยแบรนด์
ผมพอเข้าใจคอนเสปต์รายการที่นำเสนอความไฮคลาส มีความรู้แน่น ๆ เกี่ยวกับด้านธุรกิจแต่ผมไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่อง KOL เท่าไหร่ ผมยังต้องศึกษาอะไรในวงการนี้อีกเยอะ ผมพอรู้จักดารานางแบบคนนั้นคนนี้บ้างผ่านคอนเนคชั่นส่วนตัว นั่นอาจทำให้การฝึกงานตลอด 3 เดือนราบรื่นมากขึ้น แต่ผมตั้งใจจะปิดจ๊อบภายใน 2 เดือนเพื่อช่วยคุณแชมเปญ
ใช่... ผมไม่ใช่นักศึกษาฝึกงานจริง ๆ หรอก ผมไม่ได้ชื่อ กันต์ ด้วยซ้ำ แต่ความหน้าเด็กทำให้ดูกลมกลืนกับกลุ่มนักศึกษา ทำให้ผมคุยโวกับใครต่อใครได้ว่า ผมอายุ 18 ปีตลอดไป
เป้าหมายหลักของงานนี้คือ คุณฮาล ซีอีโอกวินธาดาที่เป็นกึ่งอินฟลูเอ็นเซอร์ อิทธิพลและชื่อเสียงของเขาทำให้คิดว่าตัวเองเป็น 'บุคคลที่จับต้องไม่ได้' แต่พวกเราจะได้รู้กันใน 2 เดือนว่าเขาจับต้องไม่ได้จริง หรือเป็นแค่ผู้บริหารบ้าบิ่น ส่วนเป้าหมายรองคือ คุณนอร์ทกับคุณทิม สองผู้บริหารฝ่ายการตลาดผู้ตัวติดกับฮาลยิ่งกว่าคุณแชมเปญที่เป็นเลขานุการของฮาลเสียอีก แต่ผมจะสืบจากคนใกล้ตัวก่อนเพราะผมทำตัวเป็นส่วนหนึ่งกับพวกเขาได้
"กันต์ ดื่มเหล้าเป็นมั้ย" พูดถึงปีศาจก็มาเลย... คุณทิมวางมือบนไหล่ซ้ายของผม ผมสะดุ้งโหยงเพราะกำลังจดจ่อกับการวาดภาพประกอบพรีเซนเทชั่น "ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ ปกติบริษัทเราจะมี Welcome Party ต้อนรับน้องใหม่น่ะ ก็เลยอยากรู้ว่าดื่มเหล้าเป็นมั้ย"
"อ่อ เป็นฮะ แต่ผมถนัดชงมากกว่า"
"เหล้าใช่มั้ย"
"มุขฮะ"
ผมไม่ได้ตั้งใจเล่นมุขนะ แต่ไทม์มิ่งมันน่าเล่นก็เลยใช้โอกาสนี้ไว้ ผมไม่ได้คาดหวังเสียงหัวเราะจากพวกเขาด้วยซ้ำ แต่ทำให้คุณทิมยิ้มออกก็... ถือว่าดีอยู่นะ
"ตลกเหรอ"
"นิดหน่อยครับ แต่ก็นั่นแหละ ผมถนัดชงเหล้ามากกว่าดื่ม คืนนี้จะมีปาร์ตี้ที่ไหนหรอครับ"
"บ้านโปรดักชั่น ไม่ไกลหรอกถัดไปไม่กี่ซอยเอง ไว้เลิกงานจะมาชวนอีกทีนะ"
"ได้เลยครับ" ผมเผยรอยยิ้มหวาน
วิธีการกลายเป็นส่วนหนึ่งกับพวกเขา คือ ทานอาหาร ร่วมสร้างสรรค์กับพวกเขา ผมต้องคิด หัวเราะ ร้องไห้เรื่องเดียวกับพวกเขารวมถึงหายใจแบบเดียวกับพวกเขาด้วย แม้บางอย่างมันน่าขยะแขยง หดหู่เกินกว่ารับได้ แต่เพื่อหลักฐานมัดตัวอย่างแน่นหนาจนดิ้นไม่หลุดในชั้นศาลยุติธรรมหรือศาลเตี้ย ผมทำได้อยู่แล้ว... เคสของคุณแชมเปญไม่ใช่เคสแรกที่ผมเคยรับ
สองสัปดาห์ที่แล้ว
คฤหาสน์หลังโตสไตล์ญี่ปุ่นโมเดิร์นทรงสี่เหลี่ยมเข้ากับละแวกเจแปนทาวน์แห่งเดอะซิตี้ ภายนอกรายล้อมด้วยสวนเขียวชอุ่มแบบเซนดูร่มรื่นและสะอาดตาเพราะมีคนดูแลอยู่ตลอด แม้จะดูเป็นบ้านหลังหนึ่งของครอบครัวมีอันจะกิน แต่ภายในคือมูลนิธิวอดช์ด็อก ซึ่งทำหน้าที่ช่วยเหลือเหยื่อความรุนแรงของประเทศไทย ก่อตั้งโดย รวิน ลี (Rawin Lee)
ผู้คนส่วนใหญ่ในเดอะซิตี้รู้จักมูลนิธิวอดช์ด๊อกเพราะเป็นองค์กรที่มีผลงานช่วยเหลือเด็กและเยาวชนอย่างต่อเนื่องสิบปี โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าที่ทำการนักสืบเอกชนอย่างจัสติคอร์อยู่เบื้องหลังผลงานเหล่านั้นที่สามารถนำตัวคนชั่วมารับโทษ ทั้งนี้รวินสนับสนุน แอรัน (Eiran) หลานชายของเขาและเพื่อน ๆ ของพวกเขาในการก่อตั้งจัสติคอร์ ถึงแม้การรับรู้แบรนดิ้งจะไม่ค่อยดีนักแต่พวกเขาก็มีความสุขกับการปิดทองหลังพระ
สมาชิกอีก 4 คนของจัสติคอร์ได้แก่
เจส (Jesse) หนุ่มผมน้ำตาลหยักศกมีรอยสักเต็มแขนทั้งสองข้าง นักศึกษาหนุ่มไอทีจากมหาวิทยาลัยนานาชาติ ผู้ถูกพรากพี่ชายไปเพราะกลุ่มนายทุนเจ้าหนี้นอกระบบแต่แอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคาร ทำหน้าที่ดูแลไอทีในคดีต่าง ๆ
มาริน (Marin) แอดมินสาวตัวเล็ก ผู้เคยถูกขโมยตัวตนในโลกโซเชียล เธอทำหน้าที่ประสานงานกับมูลนิธิวอดช์ด็อกเป็นหลักเพื่อดูแลความปลอดภัยของเหยื่อหลังจบคดี
เก้า (Gao) นักศึกษาสาวคณะบริหารธุรกิจ ผู้สูญเสียแม่และน้องสาวจากการฆาตกรรมโดยฆาตกรเลือดเย็นเมื่อ 3 ปีก่อน เก้าเป็นอีกหนึ่งนักสืบที่ลงสนามกับแอรันเพราะสกิลการพูดและเข้าสังคม
และแอช (Ashe) ทนายความหนุ่มผู้อยู่ระหว่างเตรียมตัวสอบเข้าเรียนนิติศาสตร์ปริญญาโท เขาอยากเป็นอาจารย์สอนกฎหมายในเมืองที่บิดเบี้ยวนี้
พวกเขาทั้ง 5 ยังเด็กมากแต่ก็มีแผลเป็นทางใจที่ใหญ่มาก ทั้งที่อายุยังไม่ขึ้นเลข 3 ด้วยซ้ำ ด้วยไฟแรงกล้าทำให้องค์กรนักสืบเอกชนของพวกเขายังคงอยู่ได้ถึงปัจจุบันซึ่งนี่เป็นปีที่ 5 แล้ว
"บริษัท จัสติคอร์ ยินดีให้บริการครับ" แอรันยกหูโทรศัพท์สำนักงานด้วยน้ำเสียงแจ่มใส เขาลูบเปลือกตาคล้ำของตัวเองด้วยความรู้สึกง่วงที่ตกค้างจากการนอนกลางวันที่โต๊ะทำงานตลอดทั้งบ่าย เขาถือสายรอฟังเรื่องราวพลางเอนเก้าอี้ไปทางกระจกตั้งโต๊ะส่องดูใบหน้าช้ำของตัวเอง เขาปัดหน้าม้าสีเทาหม่นลงปิดรอยแผลขมับแตกอย่างรีบ ๆ
(สวัสดีค่ะ บริษัทรับจ้างแก้แค้นใช่มั้ยคะ) ปลายสายเป็นหญิงสาว ทำให้เขาตาตื่นมากกว่าเดิม ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นที่มีลูกค้าเป็นผู้หญิงแต่เพราะนั่นหมายถึงเหยื่อความรุนแรงที่เป็น 'ผู้หญิง' อีกแล้ว แอรันดีดนิ้วมือปลุกเพื่อน ๆ อีกสี่คนในห้องทำงานให้ตื่นพร้อมกับชี้โทรศัพท์ในมือให้พวกเขารู้ว่ากำลังมีงานเข้า
"เรียกแบบนั้นก็ได้ครับ ความแค้นของคุณก็เหมือนกับของเรา อยากให้ช่วยอะไร แจ้งได้เลย"
(ฉันกำลังสงสัยว่าเจ้านายของฉันมีส่วนกับการหายตัวไปของเลขาคนก่อนหน้าฉันน่ะค่ะ ฉันไม่อยากพูดชื่อของเขากับเลขาคนก่อนในตอนนี้)
"ผมขอถามสั้น ๆ ได้มั้ยครับว่า มีความรุนแรงเกิดขึ้นรึเปล่า"
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง เขาได้ยินเสียงหายใจสั่นเครือของเธอ
(มีค่ะ... เราสามารถนัดเจอกันได้มั้ยคะ คือ...หลักฐานที่ฉันมีตอนนี้ยังไม่ค่อยนำพาอะไรมาก ฉันอยากมั่นใจว่าสิ่งที่ฉันสงสัยเป็นจริงรึเปล่า)
"ได้ครับ ความจริงคุณเข้ามาที่สำนักงานของเราก็ได้ครับ อยู่ในเจแปนทาวน์ตรงมูลนิธิวอดช์ด็อก"
(ถ้างั้นเป็นวันพรุ่งนี้นะคะ ฉันจะเข้าไปพร้อมกับหลักฐานในมือ)
"รบกวนขอทราบชื่อลูกค้าด้วยครับ ผมจะได้ทำนัดเข้าระบบ"
(แชมเปญค่ะ แล้วคุณ...)
"แอรันครับ"
สายถูกตัดไปหลังการแนะนำตัวของสองฝ่าย เขารู้สึกว่าคดีนี้ไม่ธรรมดาเพราะแม้แต่เหยื่อที่มีหลักฐานยังต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมและเธอไม่กล้าแม้แต่พูดชื่อคนนั้น แต่เธอดูวางแผนไว้แล้วว่าต้องการเห็นตอนจบของเจ้านายเธอเป็นแบบไหน เขาพิจารณาจากน้ำเสียงหนักแน่นของแชมเปญ แอรันลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหยิบปากกาเขียนบนปฏิทินขนาดใหญ่หน้าห้องว่า
'นัดหมายบรีฟคดีการหายตัว'
วันต่อมาแอรันและทีมนั่งประชุมกับแชมเปญโดยมีเจกับจีน่าพ่วงมาด้วยเพื่อบรีฟสถานการณ์ที่เกิดขึ้น บริษัทรับจ้างแก้แค้นดูมีภาพลักษณ์ที่เป็นมืออาชีพแต่ก็ลึกลับเช่นกัน ทำให้แชมเปญรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย ยิ่งได้เห็นแอรัน ชายหนุ่มที่รับสายเมื่อวาน เขามีเรือนผมสีเทาหม่นเหมือนควันบุหรี่ โครงหน้าแหลมดูคมคาย แต่แววตาแฝงความกล้าและโมโหตลอดเวลา เจาะหูสองรู เธอมองรอยสักที่ลำคอฝั่งซ้ายของเขาดูเหมือนโครงกระดูกขนาดใหญ่แล้วขนลุกชูชันขึ้นมา เหมือนมาเฟียมากกว่านักสืบอีกแฮะ
"สวัสดีครับ ผมแอรัน นักสืบคดีของคุณครับ"
แชมเปญแนะนำตัวกับทีมจัสติคอร์ว่า เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของฮาล ซีอีโอบริษัทกวินธาดา ส่วนเจคือเพื่อนร่วมงานและแฟนของเธอซึ่งเป็นพยานพฤติกรรมคุกคามในที่ทำงาน ส่วนจีน่าเป็นอีกคนที่รับรู้เรื่องนี้และอยากช่วย เธอกางหลักฐานบนโต๊ะกลางขนาดใหญ่ ทั้งสำเนาไดอารี่ คลิปวิดีโอสัมภาษณ์ผู้กำกับภาพยนตร์สั้นเรื่อง Black Dog และข้อมูลการทำงานของจูลี่ซึ่งเป็นเลขานุการก่อนหน้าแชมเปญสองเดือน
"เรื่องคุกคามทางเพศจัดการได้ไม่ยากอยู่แล้ว คุณมีพยานกับคลิปวิดีโอด้วย แต่ถ้าคุณต้องการสืบเรื่องของคุณฮาลลึกกว่านี้ กับตามหาคุณจูลี่ด้วย... อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย" แอรันกล่าวอย่างหนักแน่นหลังจากอ่านไดอารี่ของจูลี่จบแล้ว "พวกเราช่วยแน่ครับ"
"ขอบคุณนะคะ ไม่รู้เขาจะทำอะไรอีก ฉันอยากมีความลับดำมืดของเขาไว้เป็นหลักประกันก่อนลาออก" แชมเปญกุมมือแนบอกด้วยความรู้สึกตื้นตัน
"หลังจากนี้อาจจะอันตรายมาก ๆ ยังไงก็ระวังตัวนะครับ" แอชกล่าวเสริมพร้อมกับส่งแก้วน้ำเปล่าให้กับลูกค้าทั้งสาม
#เจ้านายคะอย่ามาจับ
#แชมเปญไม่ยอม
