มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!

เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง - บทนำ บทนำ โดย คุณองุ่น @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ยูริ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

หญิง-หญิง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ยูริ,แฟนตาซี

รายละเอียด

มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!

ผู้แต่ง

คุณองุ่น

เรื่องย่อ

สารบัญ

เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทนำ บทนำ,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 1 ทาสหน้าบาก,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 2 บารอนเนสสโตก (NC),เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 3 ของเล่นสตรีชั้นสูง,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 4 ความคลั่งไคล้เป็นเหตุ,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 5 หนีตาย,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 6 ไวเคาน์เตสผู้ตาบอด,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 7 ริมหน้าต่าง (NC),เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 8 ห้องทำงานเบอร์นาร์ด,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 9 สตรีที่สวยที่สุดแห่งซิลิเธีย,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 10 เซอร์ไพรส์แด่ท่านเบอร์นาร์ด,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 11 เคราะห์ซ้ำ,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 12 เคาน์เตสแมคคาธี่,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 13 งานเดบูตองส์,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 14 การพบกันอีกครั้งที่ทำให้หัวใจหยุดเต้น,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 15 ของขวัญแด่เลดี้ฟีบี้,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 16 สาวรับใช้คนใหม่ของเลดี้ฟีบี้,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 17 บทเรียนที่หนึ่ง,เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง-บทที่ 18 มาร์ควิสฟลิน

เนื้อหา

บทนำ บทนำ

เปรี้ยง !


เสียงแส้ฟาดลงกลางแผ่นหลังจนเสื้อขาด นำพาความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งตีขึ้นจมูก บ่งบอกได้ชัดว่านี่ไม่ใช่แผลแรกของวัน เปลือกตาช้ำ ๆ ค่อย ๆ เปิดขึ้นช้า ๆ เมื่อสายตาเริ่มปรับจนชินกับแสงแดด เบื้องหน้าที่เห็นคือชายวัยกลางคนร่างสูงใหญ่ที่ดูโกรธเกรี้ยว เขาอยู่ในชุดเสื้อแขนยาวสีขาวติดคราบเหลืองชุ่มเหงื่อกับกางเกงสีน้ำตาลเก่าขาด ๆ ใบหน้าไปทางชาวตะวันตก การันตีด้วยตาสีขาวขุ่นเหมือนน้ำข้าวและผมสีทองซีด ๆ ที่มีผมหงอกแซม


‘ไอ้ปากเหม็นนี่มันเป็นใครกันวะ?’


กลิ่นลมหายใจมันแรงฉิบหาย .. เกวสับสนงุนงงไปหมด เธอไม่เคยเจอไอ้หมอนี่มาก่อน แถมชุดที่เกวใส่อยู่ตอนนี้ก็เป็นชุดเดรสผ้าฝ้ายสีขาวสไตล์วินเทจที่เกวไม่มีวันเสียเงินซื้อ


‘ปลอกคอบ้าไรเนี่ย?’


ที่ลำคอของเธอมี “ปลอกคอสีดำ” สวมอยู่ ใครหน้าไหนมันกล้าเอาของไร้รสนิยมมาใส่ให้แฟชั่นนิสต้าอย่างเธอ


เกวเริ่มกวาดสายตาไปทั่วบริเวณนั้น บรรยากาศรอบข้างไม่คุ้นชิน ใกล้ ๆ มีกระท่อมไม้ผุพังหลังเล็ก มุงหลังคาด้วยสังกะสีเขรอะสนิม ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกสีเหลืองคล้ายดอกมัสตาร์ดสุดลูกหูลูกตา ถัดไปด้านหลังไกลลิบเป็นหุบเขาที่ปกคลุมด้วยต้นไม้เขียวชอุ่มแต่ยอดบนเป็นสีขาวโพลนจากการทับถมของหิมะ วิวและอากาศไม่ได้อยู่ที่ประเทศไทยแน่ ๆแต่ยังไม่ทันที่จะเอ่ยปากถาม บุรุษผู้นั้นก็ฟาดแส้ม้าลงมาซ้ำรอยเดิมจนสัมผัสได้ว่าเลือดซิบ


อ๊ากกกกก!เจ็บโว้ย !!


“อัล แกมันเลี้ยงไม่เชื่อง”


น้ำเสียงแหบพูดด้วยภาษาแปลก ๆ แต่เกวกลับฟังรู้เรื่อง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย? หรือว่าไอ้หน้าเหี้ยมนี่จะจับตัวเรามา เกวก้มมองแขนตัวเองสองข้างที่ถูกล่ามโซ่ไว้ แขนของเธอดูลีบกว่าตอนส่องกระจกเมื่อเช้า แต่ที่เกวตกใจกว่านั้นก็คือรอยสักรูปนกพิราบที่แขนขวาหายไป ฉับพลันความทรงจำสุดท้ายก็พุ่งตรงกลับเข้ามาในห้วงความคิด


“อย่าหยุดนะคะพี่เกว”


เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา เกวกำลังทดลองใช้ Sex toy ชิ้นใหม่ที่เพิ่งนำเข้ามาจากญี่ปุ่นสด ๆ ร้อน ๆ กับน้องวันเสาร์ หรือคู่นอนประจำวันเสาร์ของเธอ ให้ตายเกวก็นึกชื่อจริงของเด็กสาวผมไฮไลต์สีม่วงไม่ออก ที่นึกออกอย่างเดียวคือหน้าฟิน ๆ ตอนที่เกวขยับแท่งสั่นรุ่นลิมิเต็ดเป็นจังหวะจนร่างบางสั่นสะท้านในอ้อมแขน


ภาพชิ้นส่วนความทรงจำค่อย ๆ ปะติดปะต่อกัน หลังจากที่เกวส่งเด็กสาวขึ้นสวรรค์ไปหลายรอบ เธอก็ขับรถตรงกลับบ้าน และตอนนั้นเองที่รถบีเอ็มของเกวจอดสนิทติดยาวอยู่ตรงเส้นถนนพระรามสอง สะพานคอนกรีตก็ร่วงพังลงมาดังครืนประหนึ่งฟ้าถล่ม!!!!!


‘นี่เราตายแล้วเหรอ?’


วัยเบญจเพสที่เหล่าสายมูพร่ำเตือนให้ระวังแต่เกวกลับคิดว่าไร้สาระ .. นี่อาจเป็นนรกก็ได้ เพราะเธอกำลังถูกชายแปลกหน้าทารุณกรรมอย่างไม่ทราบสาเหตุ


“แกคิดว่าเงิน 2000 รูน จะช่วยให้แกหนีไปจากที่นี่ได้งั้นเหรอ? ไอ้โง่เอ๊ย คิดผิดแล้วที่มาขโมยเงินฉัน”


“ที่นี่ที่ไหน?”


คำถามที่ดูโง่มากแต่ไม่ถามไม่ได้ ทำเจ้าของร่างใหญ่หัวเราะอย่างขบขัน


“โดนฟาดจนสมองเสื่อมเลยเหรอวะอัล?”


“ฉันไม่ใช่อัล!”


มือหนากระชากศีรษะเกวขึ้น แล้วจุ่มหัวเกวลงไปที่ถังน้ำใกล้ ๆ จังหวะที่เกวกระเสือกกระสนขึ้นมาหาอากาศหายใจ เงาบนผิวน้ำที่สะท้อนกลับไม่ใช่เงาของหญิงสาวหน้าหมวยผมดำขลับผู้ชอบกรีดอายไลน์เนอร์เส้นคมกริบ แต่กลับเป็นเงาของหญิงสาวหน้าดุ จมูกโด่งคนหนึ่ง สีผมกับสีตาของเธอเป็นสีเทาราวกับผงขี้เถ้า ดวงตาอิดโรย ผมยุ่งเหมือนไม่รู้จักหวี ผิวขาวซีดเช่นคนขาดสารอาหาร ร่างผอมซูบจนกระดูกโผล่ ปากแห้งผาก แม้จะคุกเข่าอยู่แต่กะได้ว่าเจ้าของร่างนี้น่าจะสูงประมาณร้อยเจ็บสิบกว่า จุดเด่นบนใบหน้าที่เตะตาผู้พบเห็นคือรอยบากที่แก้มซ้าย


ซู่!!!!!!!!!


ไอ้ปากเหม็นสาดน้ำใส่เธอจนหมดถัง เนื้อตัวเปียกม่อล่อกม่อแล่กตั้งแต่หัวจรดเท้า หยดน้ำที่ไหลผ่านแผลที่หลังสร้างความแสบไปทุกโสตประสาท เกวไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ในร่างนี้ได้ .. ไม่เข้าใจสักนิด .. หรือว่าวิญญาณเธอออกจากร่าง?


“ไอ้ทาสชั้นต่ำ! แกต้องทำงานชดใช้ฉันไปจนวันตาย!!”


บ้า! นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ!!


ผู้หญิงหน้าเสียโฉมคนนี้เป็นใคร??


แล้วที่นี่มันที่ไหนกันแน่???