มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
ผู้แต่ง
คุณองุ่นเรื่องย่อ
มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
หญิง-หญิง,ยูริ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูงสวบ! จอบทื่อสีน้ำตาลเขรอะปักลงไปในดิน! มือแห้งแตกเหมือนไม่เคยสัมผัสครีมบำรุงจับจอบแน่นแล้วออกแรงขุดอย่างหมดอาลัยตายอยาก
‘เหนื่อยจะตายแล้วโว้ย!’
ใบหน้าซีดเหงื่อซ่ก ชุดกระโปรงขาวที่ใส่ซ้ำแทบไม่ได้ซักยิ่งเสริมให้เจ้าของหน้าบากดูมอมแมม! เกวร่างแหลกไปหมดจากการถูกใช้แรงงานอย่างหนักต่อเนื่องมา 1 อาทิตย์!!
“ใครสั่งให้หยุด!”
ไอ้หมาบ้าชายแท้ที่เคยฟาดแส้กระหน่ำใส่เธอตะคอกเสียงแข็ง สรุปว่ามันชื่อ โรเบิร์ต เป็นคนคอยดูแลฟาร์มแห่งนี้
“ว่าแต่ .. สมองแกกลับมาปกติรึยังไอ้หัวขี้เถ้า?”
โรเบิร์ตยิ้มเยาะกวนตีนจนเกวอยากจะสาวเท้าเข้าไปชกหน้าสักหนึ่งรอบแต่ติดที่ว่าตอนนี้เธออยู่ในสถานะที่ต่ำสุดของห่วงโซ่อาหาร
สถานะทาส!!
ถ้าเป็นแต่ก่อนเกวคงไม่มีวันเชื่อเรื่องพิลึกพิลั่นเช่นนี้ เรื่องราวประหลาดคล้ายกับเว็บตูนที่น้องวันจันทร์ชอบอ่าน เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ของการ์ตูนประเภทนี้จะเล่าถึงตัวเอกที่ไปเกิดใหม่แบบคาดไม่ถึง เช่น อาจจะไปเกิดเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายในวังหรู หรือแม้กระทั่งไปเกิดเป็นนางเอกในนิยายที่ตัวเองชอบอ่าน
แล้วทำไมเธอต้องมาเกิดเป็นทาสด้วยฟะ! ไม่แฟร์เลย!!
เกวปาดเหงื่อ ถึงเวลาที่ต้องยอมรับความจริงเสียทีว่าเธอได้มาเกิดใหม่ในร่างของ อัลม่า ทาสวัย 18 ปี ผู้มีรอยกรีดบนหน้าและเกิดมาพร้อมกับผมสีขี้เถ้าที่ถูกมองว่าเป็น “กาลกิณี”
'กาลกิณีตรงไหน?'
สีนี้เป็นสียอดฮิต ที่คนในโลกเขาชแบ
หนำซ้ำสถานที่ที่มาเกิดใหม่ยังเป็นดินแดนประหลาด
‘ซิลิเธีย .. ดินแดนแห่งความศักดิ์สิทธิ์หรือความโสมมกันแน่!!’
เมื่อหลายวันก่อน เกวแอบย่องเข้าไปอ่านหนังสือปกทองเล่มหนาในห้องของโรเบิร์ต พอเห็นหน้าปกเกวก็ต้องแปลกใจที่เธออ่านภาษาที่เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกออกอย่างแตกฉาน ตัวอักษรนูนบนหน้าปกสลักว่า “ประวัติศาสตร์เมืองซิลิเธีย” ชื่อเมืองที่เกวไม่เคยได้ยินมาก่อน และค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มีพิกัดอยู่บนโลกที่เธอรู้จัก
‘ประชาชนซิลิเธียนับว่าเป็นกลุ่มคนที่มีศีลธรรมสูงส่งที่สุด เนื่องจากถือว่าเป็นลูกหลานของเทพซิลิน่า’
ทุ้ย! เกวอยากจะหัวเราะให้ฟันหลุดกับคำเคลมเกินจริงในหนังสือ ถ้าประชนชนที่นี่ศีลธรรมสูงส่งจริง คงไม่ปากว่าตาขยิบ แอบมีทาสไว้ใช้แรงงานแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ
“ออกแรงเยอะกว่านี้!”
สวบบบบบบบบบ!!!!!! เกวทุ่มความโมโหทั้งหมดที่มีวาดจอบลงไป บ้าเอ๊ย! มาเกิดใหม่ต่างโลกทั้งที ช่วยดีกว่าโลกที่แล้วไม่ได้เหรอ ในหัวเกวพยายามคิดวนเป็นร้อยวิธีที่จะหลุดพ้นออกไปจากที่ตรงนี้
“ใช้งานอัลหนักอีกแล้วเหรอจ๊ะ?”
เสียงไพเราะก้องกังวานราวกับนางฟ้ามาโปรด เกวเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง เจ้าของเสียงหวานนุ่มเป็นสตรีผู้ดูสูงส่งยิ่งนัก เธอน่าจะวัยประมาณ 32 ปี ตาสีน้ำตาลมะฮอกกานีซึ่งเป็นสีเดียวกับเส้นผมที่มัดเป็นมวยต่ำไว้ข้างหลัง ผิวสีขาวเหลือง ใบหน้าดูเป็นผู้มีจิตใจเมตตา สวมชุดกระโปรงสีม่วงขลิบทองที่เรียบง่ายแต่ดูมีราคาแพง
“บารอนเนสสโตก”
โรเบิร์ตเปรยอย่างตกใจ มันดูกลัวลนลานเหมือนคนกระทำความผิดร้ายแรงที่ถูกจับได้
“ฉันมารับอัลกับเด็กสาวคนอื่น ๆ จ้ะ”
“ท่านไม่เห็นต้องลำบากมาเองเลย” น้ำเสียงโรเบิร์ตดูอ่อนน้อมต่างจากเวลาปกติ
“จะได้มาดูไงจ๊ะว่าเธอไม่ได้ใจร้ายกับเด็ก ๆ อีก”
นี่สินะ “เซเลน่า สโตกผู้ใจบุญ” ที่เหล่าทาสในฟาร์มกล่าวขานถึง เธอเป็นเจ้าของที่ตรงนี้ที่โรเบิร์ตเช่าทำไร่ โรเบิร์ตคนโผงผางจึงเกรงใจเธอเป็นพิเศษ วินาทีที่เกวสบตากับเซเลน่า เซเลน่ายิ้มทั้งตาทั้งปากอย่างอ่อนโยนให้เกวจนเกวสัมผัสได้ถึงออร่าความปลอดภัยจากผู้หญิงตรงหน้า และคิดว่าเธออาจเป็นทางรอดเดียวที่มีในตอนนี้!!
“ไปจ้ะอัล ได้เวลาล่ะ”
เสียงฝีเท้าม้าควบกุบกับไปบนถนนลูกรัง รถม้าทำจากไม้เคลือบเงาสวยเคลื่อนที่เร็วเพื่อจะได้ถึงจุดหมายก่อนมืด ผู้โดยสารเกวในชุดเดรสสีน้ำเงินกลางเก่ากลางใหม่กับปลอกคอทาสนั่งตัวโยกอยู่ในรถอย่างตื่นเต้น เพราะนี่คือการออกมาเผชิญโลกภายนอกครั้งแรกของเธอ แต่แน่นอนว่าคงไม่ใช่ครั้งแรกของอัลม่า เกวแอบแง้มม่านดูผ่านกระจกหน้าต่างรถ เห็นแต่แมกไม้ตามทาง ท่าทางถนนเส้นนี้จะไม่ได้ผ่านเข้าจตุรัสเมืองที่เธออยากเห็น
ฟึ่บ! มือสีขาวเหมือนกระดาษกระตุกปิดม่านฉับไว!!
“ปิดม่านซะ! ถ้าไม่อยากถูกดุ”
สเตฟานี่ ทาสสาวผมสั้นกุดสีน้ำตาลไหม้ที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน ตักเตือนด้วยเสียงเอือมระอา เธอแต่งตัวเหมือนกันกับเกวเป๊ะ น่าจะเป็นชุดยูนิฟอร์มที่เซเลน่าสั่งตัดให้ ดวงตาของ สเตฟานี่เป็นสีเดียวกับสีผม หน้าเต็มไปด้วยกระ จมูกรั้น ปากเบี้ยวแต่กำเนิดจนดูเหมือนทำหน้าเบื่อโลกอยู่ตลอดเวลา
“ลืมแล้วเหรอไงอัล จะให้ใครเห็นพวกเราไม่ได้”
นาตาเลีย ทาสสาวผมแห้งแตกปลายสีดำ ตากลมโตสีถ่าน ผิวโทนน้ำตาลเข้ม ใบหน้าออกแนวลูกครึ่งแขก ย้ำกับเกวอย่างหวังดี แม้เธอจะคอยช่วยเหลือเกวที่ดูป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ตั้งแต่มาถึงโลกใหม่ แต่ลางสังหรณ์ทำให้เกวรู้สึกว่านาตาเลียไว้ใจไม่ได้
ทันใดนั้นรถม้าเริ่มชะลอเป็นสัญญาณว่าใกล้ถึงที่หมาย เมื่อรถจอดสนิท คนขับรถก็เปิดประตูอ้าออก เกวก้าวลงจากรถด้วยความทึ่ง คฤหาสน์สีขาว 2 ชั้นของเซเลน่าตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ภายนอกตกแต่งสไตล์วิคตอเรียนด้วยช่างฝีมือระดับหาตัวจับยาก สนามหญ้าหน้าบ้านสีเขียวตัดเล็มโดยคนสวนอย่างประณีต รอบข้างปลูกทิวสนสูงใหญ่สร้างบรรยากาศร่มรื่นน่าอยู่ของชานเมือง
“ตามมาสิจ๊ะเด็ก ๆ”
เซเลน่าที่มากับรถม้าอีกคัน เดินนำเข้าไปในบ้าน ท่วงท่าแบบผู้ดีแท้ ประตูไม้สีขาวมุกค่อย ๆเปิดสู่โถงกว้าง ด้านในดูโล่งกว่าที่คิด สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคงเป็นประติมากรรมรูปมือสองข้างที่ห้อยลงมาเหมือนโคมไฟ ถ้าตามที่อ่านเจอในหนังสือประวัติศาสตร์ สิ่งนี้น่าจะเป็นรูปเคารพของเทพซิลิน่าผู้มายุติสงคราม มือที่ยื่นลงมาก็เปรียบเสมือนกับการที่ท่านลงมาโปรดชาวซิลีเธีย
‘น่าขนลุก’
อัลม่าเบนสายตาไปทางอื่น โลกที่เธอจากมา ผู้คนก็นับถือวัตถุประหลาดเช่นนี้ ซึ่งสุดท้ายคนเหล่านั้นก็ไปถูกแหกในรายการชื่อโหนกระแสของพิธีกรชายชื่อดังระดับประเทศ เธอในชาติที่แล้วไม่มีวันเชื่ออะไรแบบนี้เด็ดขาด และชาตินี้ก็เช่นกัน!
ทาสสาวกวาดตาไปทั่วทุกมุมบ้านจนสรุปได้ว่า นอกจากมือหลอน ๆ คู่นั้น เฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งอย่างอื่นก็ถูกเลือกมาอย่างมีรสนิยม บ้านสวยหรูมีระดับ แต่ความรู้สึกอ้างว้างกลับกระแทกหน้าผู้มาเยือน ตามที่เกวได้ยินมา ท่านบารอนสโตกสามีของเซเลน่าเสียชีวิตกลางสนามรบ เซเลน่าเลยต้องกลายเป็นแม่หม้ายอย่างไม่ทันตั้งตัว ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเซเลน่าเองก็ต้องเข้ารับราชการทหารอยู่ไกลบ้าน เธอจึงต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่โตเพียงลำพัง
“เริ่มทำงานกันได้เลยนะจ๊ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันเตรียมน้ำอุ่นให้อาบ”
นาตาเลียและสเตฟานี่เดินนำเกวไปหยิบอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู ดูเหมือนเซเลน่าจะจ้างพวกเธอมาทำความสะอาดบ้านช่วงวันหยุดทุกสัปดาห์ และจะส่งพวกเธอกลับไปหาโรเบิร์ตทุกวันจันทร์
“อัล เธอทำห้องโถง”
“สเตฟ โถงมันใหญ่” นาตาเลียแย้งเสียงขุ่น
“สมควรแล้ว แม่นี่ขโมยเงินโรเบิร์ต พวกเราเลยซวยโดนระเบิดลงไปด้วย ดูผมฉันสิ! ไอ้แก่ลงพุงมันกร้อนผมที่ฉันไว้มาเกือบหนึ่งปีเชียวนะ!!”
“ฉันทำเอง”
เสียงทุ้มต่ำตัดบทห้วน ยังไงเกวก็รำคาญสเตฟานี่จนไม่อยากอยู่ใกล้อยู่แล้ว ดีซะอีก ถ้าจะมีช่วงเวลาได้อยู่คนเดียวบ้าง เกวเอาผ้าขี้ริ้วขาด ๆ จุ่มลงไปในถังน้ำแล้วบิดให้หมาด ก่อนจะเช็ดลงไปบน “รูปปั้น” ที่ตั้งอยู่บนชั้นโชว์ที่มุมโถง มันมีลักษณะคล้ายดิลโด้
รูปปั้นนั้นพาลให้เกลนึกไปถึงชีวิตชาติที่แล้ว ให้ตายเถอะ! อยากรู้ชะมัดว่าร้านขายของเล่นผู้ใหญ่ที่เธอแอบลอบเปิดมา 3 ปีจะตกเป็นของใคร ในเมื่อผู้ตายอย่างเกวไม่มีญาติที่ไหนหลงเหลืออยู่เลย
‘เจ้าแม่งานการกุศลของแท้’
เกวตั้งชื่อใหม่ให้เซเลน่า ระหว่างกำลังเช็ดถ้วยรางวัลเกียรติคุณจากการช่วยเหลือเด็กยากไร้ที่เรียงเป็นตับ เธอจมกับความคิดมหาศาล ขณะที่สองมือและสองเท้ายังคงขยับทำงาน พอรู้สึกตัวอีกที เกวก็ทำความสะอาดห้องโถงเสร็จเรียบร้อย
“น้ำได้แล้วนะจ๊ะ ใครจะอาบก่อน”
“หนูค่ะ!”
สเตฟานี่รีบยกมือเหมือนเด็กสิบขวบแย่งเพื่อนตอบคำถาม
“ให้อัลอาบก่อนดีมั้ยจ๊ะ? ฉันอยากให้หนูกับนาตาเลียไปทำความสะอาดบันไดให้อีกหน่อย อัลเขาบาดเจ็บที่หลัง ฉันกลัวเขาจะทำไม่ไหว”
“ได้ค่ะท่านเซเลน่า” สเตฟานี่เสียงอ่อย เธอมองจิกเกวนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไปกับนาตาเลียที่มีท่าทางเหน็ดเหนื่อย เห็นทีว่าการเลือกที่รักมักที่ชังของเซเลน่าอาจส่งผลให้เกวถูกเพื่อนร่วมวรรณะเกลียดเข้าไส้กว่าเดิม
แต่ใครแคร์?
ซู่!!!!!!!!!!!!!
ใบหน้าที่มึนตึงมาตลอดวันเริ่มแย้มยิ้มเมื่อได้สัมผัสกับน้ำอุ่น ๆ ก็ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอต้องอาบน้ำเย็น ๆ สองวันครั้ง ซ้ำร้ายกว่านั้นคือบางทีน้ำหมดไม่มีให้อาบ ที่คอของเกวยังคงสวมปลอกคอเน่า ๆ เพราะคนที่จะปลดมันได้มีเพียงเจ้านายที่มีกุญแจเท่านั้น
เกวค่อย ๆ ถูสบู่ ลูบไล้เรือนร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เจ้าของร่างที่เธอมาอยู่คงต้องผ่านชีวิตที่ยากลำบากมามาก และหลังจากนี้เธอก็คงต้องใช้ชีวิตในร่างทาสสาวต่อไปอย่างเลือกไม่ได้
“อัลม่า”
“ไอ้หัวขี้เถ้า”
“อัล” “ไอ้ทาสชั้นต่ำ”
“อัลม่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เกวหลับตาลงแน่นิ่ง ภาพและเสียงผู้คนที่เพิ่งรู้จักดังอื้ออึงในหัว พวกเขาเอาแต่เรียกชื่อสตรีผมสีฝุ่นที่ถูกมองว่าน่ารังเกียจ .. คงถึงเวลาที่ต้องทำใจสักที ไม่มีโลกเดิมให้กลับไปอีกแล้ว .. ถ้าเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อเกวอีกต่อไป
พรึ่บ!
อัลม่าลืมตาขึ้นอย่างมุ่งมั่น
‘เดี๋ยวนะ! ทำไมถึง?’
อัลม่าชะงักค้าง ตัวชา เมื่อเห็นเงาสะท้อนในกระจกว่าบารอนเนสผู้ใจดีกำลังยกยิ้มมุมปาก แอบมองเธอผ่านประตูที่เปิดแง้มไว้อยู่!!
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันอีกวะเนี่ย??