มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
ผู้แต่ง
คุณองุ่นเรื่องย่อ
มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
หญิง-หญิง,ยูริ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูงงานปาร์ตี้ที่กำลังจะมาถึง จัดขึ้นเพื่อฉลองการเลื่อนตำแหน่งของท่านไวเคานต์เบอร์นาร์ด เอเลนอร์ต่อรองกับสามีขอให้อัลม่าอยู่ช่วยจนจบงานนี้แล้วจึงจะไล่เธอออก
คนที่ตื่นเต้นกับงานนี้ที่สุดเห็นจะเป็นมาร์โก้ เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ยังไม่เคยได้จัดงานเลี้ยงใหญ่สักครั้ง
“ได้ยินว่าสตรีที่สวยที่สุดแห่งซิลิเธียจะมาร่วมงานนี้ด้วย”
นัยน์ตาสีเทาฉายแววสนใจขึ้นมาชั่วครู่ อัลม่าเองก็เป็นหนึ่งในคนชอบมองของสวย ๆ งามๆ เธออยากรู้เสียจริงว่าหญิงผู้นี้จะงดงามปานไหน
จินตนาการของอัลม่าเตลิดไปไกล ก่อนจะถูกดึงกลับมาด้วยความกังวลบางอย่าง มือขาวรีบตรวจดูชื่อแขกที่ได้รับเชิญ แล้วก็โล่งอกที่ไม่มีชื่อของเซเลน่า
“ไวน์มาส่งแล้ว”
มาร์โก้เร่งให้อัลม่าไปช่วยขนของ สาวใช้ของบ้านทุกคนหัวหมุนแทบไม่ได้อยู่นิ่งตลอดหนึ่งเดือนก่อนถึงวันงาน
ห้องโถงโอ่อ่าบนชั้นสองได้เปิดใช้งานในรอบหลายเดือน ภายในจัดตกแต่งด้วยดอกไม้สดหลากสี พื้นหินอ่อนขัดจนเงาวับด้วยแรงงานสาว ๆ หน้าต่างทุกบานถูกเปิดออกให้ลมพัดโกรก โคมระย้าส่องสว่างให้บ้านหลังนี้กลับมาฟื้นคืนชีพอีกครั้ง
พอถึงเวลาหัวค่ำ รถม้าควบเข้ามาจอดส่งแขกผู้มีเกียรติเป็นแถวยาวออกไปนอกคฤหาสน์ อากาศวันนี้เย็นสบายไม่ถึงขั้นหนาวเหน็บ ชนชั้นสูงทั้งชายหญิงสวมหน้ากากแฟนซีก็เริ่มทยอยลงจากรถเดินเข้างาน สุภาพบุรุษใส่โค้ตสีดำที่มีชายผ้ายาวเป็นหาง ส่วนสุภาพสตรีแต่งกายด้วยชุดกรุยกรายหรูหรา
ผู้มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นขุนนาง มหาเศรษฐีและทหารยศสูง ทุกคนต้องเดินไปทักทายบุรุษเจ้าของบ้านที่ยืนโดดเด่นอยู่กลางฟลอร์ แต่ข้างกายของเขากลับไร้เงาของภรรยาเพราะเธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานนี้
“ฉันไม่อยากขัดศรัทธาของเอเลนอร์ที่มีต่อเทพซิลิน่า เธอขอเก็บตัวอยู่ในห้อง”
‘หน้าด้าน!’
อัลม่าสบถในใจ ก็ชายผู้นี้ช่างปั้นเรื่องให้แขกเหรื่อฟังได้อย่างน่าไม่อาย ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะที่มีความสุขเสียเต็มประดาของเบอร์นาร์ดก็ยิ่งรู้สึกสะอิดสะเอียน เธอเบือนหน้าหนีจากเบอร์นาร์ด แล้วหาจุดสนใจอย่างอื่น อัลม่าพบว่าในงานมีเด็กสาวในชุดกระโปรงสุ่มพองติดตามบิดามารดามาเยอะกว่าที่คิด
“ใกล้ฤดูหาคู่แล้วไงล่ะ” มาร์โก้กระซิบบอกให้อัลม่าหายสงสัย ในโลกนี้คนแต่งงานกันเร็ว แค่ปรายตามองก็รู้ว่าอายุเด็กสาวเหล่านั้นน่าจะอยู่ในช่วงสิบห้าถึงสิบเจ็ด
อัลม่าเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกในงานอยู่พักใหญ่จนเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก ตัวตนที่แท้จริงของเธอไม่ชอบอยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก นอกจากนั้นเธอยังสัมผัสได้ถึงความจอมปลอมของทุกคนที่นี่
“ท่านทำผลงานได้ดีมากเบอร์นาร์ด”
“ยินดีด้วยกับการเลื่อนตำแหน่ง”
“ท่านเหมาะสมที่สุดค่ะ”
“เป็นเกียรติเหลือล้นของชาวซิลิเธียจริง ๆที่ได้ท่านมาช่วยดูแลการคลัง”
ที่จริงไม่เห็นต้องจัดปาร์ตี้ธีมหน้ากาก เพราะทุกคนก็สวมใส่มันในชีวิตประจำวันกันอยู่แล้ว
นอกจากนี้เธอยังรู้สึกได้เลยว่าทุกคนแอบหวาดกลัวสีผมของเธอ
“ดูผมนางสิ”
“สีผมนั่น!”
“ข้าไม่กล้าสบตานางเลย”
“นางเดินมาทางนี้แล้ว”
เสียงซุบซิบเหล่านั้น อัลม่าได้ยินทั้งหมด ยังดีนะที่เบอร์นาร์ดสั่งให้เธอใส่หน้ากากปิดบังหน้าตา เพราะกลัวแขกในงานจะกลัว ไม่อย่างงั้นเธอคงกลายเป็นจุดเด่นมากกว่านี้
“ขอบใจจ้ะ” หญิงชั้นสูงคนหนึ่งรับแก้วไวน์ไปจากอัลม่า
มีคนบางประเภทที่พยายามรักษามารยาท ด้วยรอยยิ้มเสแสร้งที่ส่งมอบมาให้ แต่พอสาวใช้เดินจากมา ก็เห็นว่าหันไปเมาท์กับเพื่อนอยู่ดี นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่ามันโคตรจะปลอม
อัลม่าคลื่นเหียนจนต้องหาจังหวะปลีกออกไปสุดอากาศที่ริมระเบียง
“คุณชอบดื่มโกโก้ร้อนเหรอคะ? ฉันก็ชอบเหมือนกันค่ะ”
น้ำเสียงสดใสก้องกังวานดังมาจากร่างบางที่สูงแค่ประมาณไหล่ของอัลม่า เจ้าของเสียงเล็กน่ารักอยู่ในชุดสุ่มกระโปรงบานสีฟ้าสลับขาว เธอยืนหันหน้าออกไปนอกระเบียงทำให้อัลม่าเห็นเพียงแผ่นหลังที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีบลอนด์หยักศกเป็นลอนเล็ก ๆ เหมือนเส้นไหมที่เปล่งประกายเมื่อกระทบกับแสงจันทร์
“เต้นรำเหรอคะ? ฉันไม่ค่อยถนัด แต่ถ้าคุณสอน ฉันน่าจะทำได้ ฉันเป็นพวกเรียนรู้ไวค่ะ”
อัลม่าเผลอหลุดขำพรืด เพราะเห็นว่าสาวน้อยกำลังทำท่าเท้าแขนกับขอบระเบียง ซักซ้อมพูดคุยกับอากาศอยู่คนเดียว แต่ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงหัวเราะของอัลม่าก็เลยหันขวับกลับมาด้วยความตกใจ
“ว้าย!”
มือเล็กที่เท้าแขนอยู่ไถลออกไปนอกระเบียง ร่างของเด็กสาวในชุดกระโปรงพองโงนเงนจะร่วงลงไปจากชั้นสอง อัลม่ารีบกระตุกข้อมือเธอไว้แล้วดึงกลับเข้ามาในอ้อมแขน หน้ากากขนนกสีขาวของเธอร่วงลงเปิดเผยให้เห็นใบหน้าที่อัลม่าจะต้องจดจำ
ดวงตาบริสุทธิ์สีฟ้าของเธอสุกใสเหมือนท้องฟ้ายามกลางวัน รับกับจมูกเล็ก ๆ ที่เชิดขึ้น ริมฝีปากรูปกระจับชมพูระเรื่อน่าสัมผัส ช่างตรงกับคำพรรณนาที่ว่าปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวผ่องอมชมพูเนียนละเอียดไปทุกอณู ผมหน้าม้าทำให้เธอยิ่งดูอ่อนเยาว์ แก้มใสแดงแปร๊ดด้วยความเขินอาย ไล่ลงมาที่ลำคอยาวระหง จนถึงเนินอกเล็ก ๆ ที่โผล่พ้นชุดที่รัดให้ทรวดทรงเด่นชัด กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ คล้ายกลิ่นวานิลลายิ่งเพิ่มความเย้ายวน
ดวงตาสีเทาเบิกกว้าง เป็นครั้งแรกที่เธอใจเต้นโครมครามเพราะความสวยของใครสักคน ต้องโทษนางฟ้าตัวน้อยในอ้อมกอดที่ตรงสเปคของเธอขนาดนี้
หรือว่านี่คือสตรีที่สวยที่สุดที่ผู้คนกล่าวขานถึง