มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
ผู้แต่ง
คุณองุ่นเรื่องย่อ
มาเกิดใหม่เป็นทาสหน้าบากไม่พอ! ยังต้องมาเป็นของเล่นให้พวกสาวชั้นสูงอีก!!
หญิง-หญิง,ยูริ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดอีกทีเป็นของเล่นสตรีชั้นสูง‘บ้าน่า! นี่เรากำลังเขิน?’
คนฟอร์มจัดหลุบตาต่ำไม่กล้าสบตากับสาวน้อยผู้อ่อนต่อโลกตรงหน้า แววตาของเธอดูตื่นตระหนกเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังจะตกใจ มือของอัลม่าร่วงลงข้างลำตัวเมื่อรู้ตัวว่าจับมือนวลนานเกินสมควร เจ้าของผมสีทองดูอ้ำอึ้งพูดไม่ออก
“ข้าขอโทษ”
ในฐานะผู้ด้อยกว่า อัลม่าเปล่งเสียงต่ำอย่างสุภาพ ใบหน้ามนดูไม่ได้โกรธเคืองหรือถือตัวอะไร แต่สีพวงแก้มของเธอกลับยิ่งเด่นชัด มันแดงซ่านไปทั้งหน้า
“มาอยู่ตรงนี้นี่เอง”
มาร์โก้รีบร้อนเดินเข้ามาอย่างหัวเสีย เธอดูโมโหที่อัลม่าทิ้งให้เธอทำงานหนักอยู่เพียงลำพัง
“ท่านไวน์เคานต์ให้เอาเหล้ามาเพิ่ม ตามฉันมาเร็ว ๆ เลย”
อัลม่าหันกลับไปมองเด็กสาวที่ทำเขาใจเต้นผิดจังหวะ แต่ปรากฏว่าเธอหายตัวไปแล้ว!!
‘ใครกันนะ?’
ภาพดวงหน้างามงดของหญิงสาวปริศนายังตราตรึงอยู่ในใจอัลม่าตลอดเวลาที่เธอเดินเสิร์ฟบรั่นดีในงาน สายตาของเธอเพ่งไปรอบ ๆ เพื่อมองหาคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่พานพบ ทันใดนั้นเสียงฮือฮาดังขึ้นในวงกว้าง มาร์โก้เขยิบเข้ามาเอาศอกกระทุ้งแขนอัลม่า พร้อมพยักพเยิดไปทางหนึ่ง
“นั่นไง มาแล้ว หญิงงามอันดับหนึ่งของซิลิเธีย”
อัลม่าตวัดตามองตามไปทันทีอย่างใคร่รู้ หวังใจลึก ๆ ว่าอาจเป็นคนที่เธอตามหา ฝูงชนแหวกออก เจ้าของเรือนร่างสวยสมบูรณ์แบบเดินเข้ามาอย่างสง่างามในชุดเปิดไหล่สีเหลืองขับผิว ผมของเธอเป็นสีฟ้าน้ำทะเลมัดรวบไว้อย่างพิถีพิถัน ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเข้มฉายแววมั่นใจ รับกับจมูกทรงหยดน้ำพอดีหน้า ใบหน้าขาวผุดผ่องประทินมาอย่างดี ริมฝีปากบางแต่งแต้มด้วยสีชมพูของดอกทิวลิป เผยรอยยิ้มชอบใจที่ได้เป็นจุดรวมสายตา ที่คอระหงสวมสร้อยไพลินเม็ดใหญ่สีเดียวกับดวงตา เธอเป็นคนเดียวในงานตรงนั้นที่ไม่ได้สวมหน้ากาก พนันร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเป็นความตั้งใจ
‘นี่น่ะนะ ผู้หญิงที่สวยที่สุด?’
อัลม่าขมวดคิ้ว เธอยอมรับว่าหญิงตรงหน้าเป็นคนสวย คือถ้าเทียบกับโลกก่อนของเธอ ก็ถือว่าสวยระดับดาราไอดอลเลยล่ะ แต่ว่า .. สวยที่สุดในซิลิเธียงั้นเหรอ? ในเมื่อหญิงผู้นี้สวยไม่ได้เท่าครึ่งหนึ่งของสาวน้อยคนเมื่อกี๊ ขนาดเธอคนนั้นไม่ได้สวมเครื่องประดับวิบวับ ยังดูเปล่งประกายเฉิดฉายราวกับอัญมณีราคาแพง ใครมันเป็นคนจัดโพล เด็กสาวแววตาสุกใสคนนั้นต้องตกผลสำรวจแน่ ๆ
“ฉันทำหน้ากากหล่นหาย เธอพอจะเห็นบ้างมั้ย?”
เจ้าของเรือนผมสีฟ้าน้ำทะเลเข้ามาถามอัลม่าด้วยน้ำเสียงไพเราะ ซึ่งไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงที่ดัดหรือเสียงเจ้าตัวจริง ๆ
“ไม่เห็นค่ะ” อัลม่าตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“งั้นเหรอ เอ.. ไปทำตกไว้ตรงไหนนะ”
สาวใช้สังเกตเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าแอบเหลือบมองสีผมด้วยความสนใจ แต่เมื่อถูกแววตาคมกริบจ้องกลับไป เธอก็รีบปฏิเสธอย่างสุภาพ
“อุ๊ย .. ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมองนะ”
อัลม่าเหนื่อยใจกับท่าทีปลอม ๆ นั้น
“ถ้าข้าเจอหน้ากากท่านจะเก็บมาคืนให้ค่ะ” อัลม่าตัดบทอย่างรวดเร็วแล้วเดินออกไปเลย หญิงสาวผู้ไม่เคยถูกใครเมินใส่ชะงักกึก
‘หา!’
ใบหน้าสวยมองตามสาวใช้ผู้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงไป ดวงตาของเธอฉายแววไม่พอใจเล็ก ๆ
‘เลดี้ดาฟเน่ โดโนแวน ลูกสาวคนเดียวของดยุคโดโนแวน’
เสียงซุบซิบของเหล่าแขกในงานทำให้อัลม่ารู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเธอมากขึ้น แม้จะไม่อยากได้ยิน แต่มันก็ลอยมาเข้าหู
“ว้าว ตัวจริงสวยขนาดนี้เลยแฮะ”
“นางเพิ่งชนะแข่งขันจัดดอกไม้เมื่อวานนี้เอง”
“ว้ายตาย คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่ง”
“คิวหนุ่ม ๆ รอจีบนางยาวไปถึงปีหน้าแล้วมั้ง”
อัลม่าแอบลอบถอนหายใจ พลันหางตาก็เห็นเลดี้ดาฟเน่เดินชูคอตลอดทั้งงาน ก็ปวดคอแทน หญิงสาวผู้เพียบพร้อมคนนั้นจะรู้สึกอย่างไรกันนะถ้าได้รู้ว่าคืนนี้เธอไม่ใช่ไฮไลต์ของงานตัวจริง
“ท่านไวน์เคาน์เตสแอชฟอร์ด!”
เสียงสตรีคนหนึ่งร้องตกใจไม่คาดคิด ทุกสายตาที่เคยจับจ้องดาฟเน่เปลี่ยนทิศไปอีกทาง
เอเลนอร์ในเดรสกำมะหยี่แขนยาวสีเขียวต้นสนเยื้องกรายเข้ามาในงานราวกับนางพญา สร้อยมรกตที่คอยิ่งส่งเสริมให้เธอดูล้ำค่า ใบหน้าแต่งแต้มสีสันให้มีชีวิตชีวาดูสวยสมวัย แม้เจ้าตัวจะดูประหม่า แต่ก็ถือว่าทำได้ดีตามที่ซ้อมกันมาตลอดหนึ่งเดือนเต็ม!
‘ได้เวลาสนุกแล้วสิ’
อัลม่ากระตุกยิ้มร้ายนิด ๆ สบตากับเอเลนอร์ที่มองมาทางเธอเหมือนหาพรรคพวก สาวใช้พยักหน้าให้เจ้านายสาวเป็นกำลังใจ ท่านไวน์เคาน์เตสถึงหันไปเชิดหน้าได้
“เอเลนอร์ ทำไมถึงได้…?”
เบอร์นาร์ดที่เริ่มเมาแล้ว พรวดพราดออกมาเพ่งพินิจ สีหน้าของเขาช็อกปนเหลือเชื่อที่ภรรยาของเขามาปรากฏร่างในงาน แถมดวงตาคู่สวยของเธอยังประสานกับเขาได้ราวกับว่าเธอไม่ได้ตาบอด
“ดื่มไปกี่แก้วกันคะเบอร์นาร์ด?” น้ำเสียงถามเย็นยะเยือก
แววตาสามีของเธอเบิกกว้างด้วยความโกรธ ก่อนจะปรี่เข้ามาจับแขนที่สวมถุงมือสีมุกถึงข้อศอก
“ออกมาคุยกัน”
ด้วยฤทธิ์สุรา เบอร์นาร์ดไม่อาจปกปิดสีหน้าที่กังวลของตัวเองได้ แต่แล้วเอเลนอร์กลับสะบัดมือของเบอร์นาร์ดทิ้ง! เสียงฮือฮาในงานดังขึ้นอีกระลอกใหญ่
“ท่านสุภาพบุรุษคงได้หลักฐานหมดแล้ว .. คงถึงเวลางานเลี้ยงต้องเลิกรา”
เบอร์นาร์ดงุนงงกับคำพูดประหลาดของเอเลนอร์ แล้วทันใดนั้นเองทหารวัยกลางคนในชุดเต็มยศที่ปะปนมากับแขกผู้ทรงเกียรติก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง เขาชูเอกสารบัญชีลับที่ไวน์เคานต์ซ่อนเอาไว้
“ท่านไวน์เคานต์แอชฟอร์ด โปรดให้ความร่วมมือด้วย”
“ไม่นะ..” เบอร์นาร์ดสีหน้าซีดเผือดเหมือนรับรู้ชะตากรรม
“ข้าขอเชิญท่านไปสอบสวนในข้อหายักยอกเงินหลวง”