เรื่องสั้นแยกตอนของความธรรมดาสามัญของชีวิตคนที่มีความรัก โลภ โกรธ หลงเป็นตัวผลักดันชีวิต ให้พวกเขาไปพบกับเหตุการณ์ลึกลับเหนือจินตนาการ
ผู้แต่ง
ณ เสียงฝนเรื่องย่อ
เรื่องสั้นแยกตอนของความธรรมดาสามัญของชีวิตคนที่มีความรัก โลภ โกรธ หลงเป็นตัวผลักดันชีวิต ให้พวกเขาไปพบกับเหตุการณ์ลึกลับเหนือจินตนาการ
ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ผจญภัย,ลึกลับ,ดราม่า,ลึกลับ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องเล่าแห่งความโชคร้าย
เรื่องสั้นแยกตอนของความธรรมดาสามัญของชีวิตคนที่มีความรัก โลภ โกรธ หลงเป็นตัวผลักดันชีวิต ให้พวกเขาไปพบกับเหตุการณ์ลึกลับเหนือจินตนาการ
คุณๆ..” แก้วตาเมียผมกระซิบเสียงสั่น “ฉันว่ามีคนแอบเข้ามาในบ้าน”
นนท์งัวเงียตื่น ใจเต้นระรัวในอกพลางมองเมียรักที่ตอนนี้ตาเบิกโพลงด้วยความกลัว ตอนนี้เวลาเกือบตีสองครึ่ง เขานิ่งฟังอยู่สักพักก่อนถอนใจ “ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย คงไม่มีอะไรหรอก” นนท์ปลอบเธอ “นอนต่อเถอะ เดี๋ยวผมลุกไปดูรอบๆ บ้านเอง”
เขาลุกจากเตียงแล้วเดินลงชั้นล่าง ทั้งบ้านเงียบสงบอย่างที่ควรจะเป็น เขาเดินไปเปิดม่านหน้าต่างในห้องรับแขกแล้วมองออกไปข้างนอก นนท์ไม่กังวลอะไร หมู่บ้านที่เขาอยู่ค่อนข้างปลอดภัย เพราะมียามคอยรักษาความปลอดภัยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จะมีข้อยกเว้นก็แค่ครั้งหนึ่งเมื่อสองเดือนก่อนที่เกิดเหตุขโมยขึ้นบ้าน มีลูกบ้านคนหนึ่งเสียชีวิตจากเหตุการณ์นั้น แต่หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยมีเรื่องขโมยขโจรอะไรเกิดขึ้นอีก
นนท์เดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นยกดื่ม ใกล้เช้าแบบนี้เขาคงจะนอนต่อไม่หลับแน่ เขาตัดสินใจนั่งเงียบๆ ที่โซฟารอเวลาฟ้าสางก่อนอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน
..
“ไอ้นนท์ ช่วงนี้เอ็งดูเหนื่อยๆ นะ ตาโหลเป็นแพนด้าเลย ถามจริงๆ นะ.. เอ็งโอเคหรือเปล่าวะ?” เขตต์เพื่อนที่ทำงานออฟฟิศเดียวกันถามอย่างเป็นห่วง
นนท์เงียบ ใจนึกอยากระบายให้เพื่อนฟังว่าเมียเขานี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้เขาแทบไม่ได้หลับได้นอนมาร่วมสองเดือนแล้วเพราะเอาแต่ปลุกเขาทุกคืนตอนตีสองครึ่ง แต่มานึกดูอีกที พูดไปก็คงจะไร้ประโยชน์ ยังไงเสีย ไม่ว่าใครก็คงช่วยอะไรเขาเรื่องนี้ไม่ได้ เขาถอนใจ “ไม่มีอะไรหรอก แค่นอนไม่ค่อยหลับน่ะ” เขาตอบ ก่อนก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
เขตต์วางมือบนไหล่เพื่อนพลางมองเขาด้วยความเวทนา “มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ ถ้าพอช่วยได้ข้าจะช่วย”
..
คืนนั้น เวลาตีสองครึ่ง เขาได้ยินเสียงตื่นกลัวของแก้วตากระซิบข้างหูอีกครั้ง "คุณๆ.. ฉันว่ามีคนแอบเข้ามาในบ้าน"
นนท์ลุกขึ้นนั่ง เขาปลอบภรรยา "ไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเสียงจากข้างบ้าน เดี๋ยวผมลงไปดูเอง คุณนอนต่อเถอะ" เขาลุกลงจากเตียงแล้วเดินลงชั้นล่าง
นนท์เดินตรงไปหยิบน้ำเย็นจากตู้เย็นมายกดื่มโดยไม่ได้สนใจเดินตรวจรอบบ้าน หายใจหอบอยู่สองสามทีก่อนจะใจเย็นลง
เขาเดินไปนั่งที่โซฟาพลางถอนใจ ความกลัวของแก้วตาทำให้ร่างกายของเขาทรุดโทรมลงทุกทีเพราะนอนน้อย คืนนี้หลังเลิกงาน เขาจะขนหมอนกับผ้าห่มลงมานอนข้างล่างมันเสียเลยดีไหมนะ?
เขาหวังจริงๆ ว่าสักวันหนึ่ง จิตของแก้วตาจะปล่อยวางความหวาดกลัวนี้ลงได้ ถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากพาเธอไปหาหมอ เผื่ออาการหวาดระแวงของเธอจะบรรเทาลงได้บ้าง แต่นนท์รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีทางที่เขาจะทำแบบนั้นได้..
เพราะแก้วตาเสียชีวิตไปแล้วในคืนเกิดเหตุขโมยขึ้นบ้านเมื่อสองเดือนก่อน
- จบ -