ดาวหลงฟ้า [ALL I NEED IS LOVE] - ตอนที่[1] คุณหนูของตระกูล[1] โดย วาดรัก @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ถึงเวลาที่อำนาจหน้าที่ถูกถ่ายทอดให้เป็นมรดกชิ้นสุดท้าย ใครว่าชีวิตเป็นของเราคนเดียว สำหรับเธอมันไม่ใช่ เพราะนับตั้งแต่นี้ต่อไปเธอจะกลายเป็น... "จ่าฝูง!!"

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

"ฉลอง!!" เนื่องด้วยโอกาสการกลับมาเจอกันอีกครั้งของสามเพื่อนสาวหลังจากเพิ่งเรียนจบไปหมาดๆ เครื่องดื่มเล็กน้อยในเวลาห้าทุ่มเศษๆก็พอจะทำให้มีอารมณ์เคลิบเคลิ้มไปกับแสงไฟสลัว ละวางเรื่องเคร่งเครียดแล้วผ่อนคลายไปกับเสียงเพลงคลอเบาๆในร้านนั่งชิลล์ที่ลูกค้าน้อยกว่าปรกติเพราะไม่ใช่วันหยุด

"เห้อ.. หลังจากนี้พวกฉันสองคนจะได้เจอแกบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้เนอะ" มีนาและเจี๊ยบ เพื่อนสนิทเพียงสองคนของหลิงที่นั่งหน้าจ๋อยเพราะเรื่องที่พูดถึง

"ทำไมจะไม่เจอล่ะ ฉันไม่ได้จะย้ายไปไหนซะหน่อย" สองสาวนั่งนิ่งเริ่มหมดอาารมณ์สนุก "จะนั่งทำหน้าจ๋อยกันอีกนานมั้ย นานๆมาเจอกันนะ"

"อืม.. ใช่! ดื่มกันกว่า" ว่าแล้วก็ชนแก้วกันอีกยก เจี๊ยบหลิงมีนา เพื่อนซี้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมก็ว่าได้หรือจะเรียกว่าเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ก็ดีเพราะว่ามีอยู่แค่นี้ ทั้งสามสาวมีนิสัยใจคอที่คล้ายกันอาจจะต่างกันเล็กน้อยก็ตรงที่ได้รับการอบรมมายังไง แต่ถึงจะสนิทชิดเชื้อกันยังไงก็ใช่ว่าจะได้มาชนแก้วระบายความเครียดแบบนี้กันบ่อยๆ อันที่จริงหลิงต้องขอบคุณทั้งสองมากที่กล้ามาเป็นนเพื่อนกับเธอในขณะที่คนอื่นตั้งแต่รั้วมัธยมถึงมหาฯลัยแทบจะไม่มีใครกล้าเข้ามาทักทายหรือเข้ามาใกล้เธอ บางคนแค่จะมองหน้ายังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำแล้วถ้าถามถึงเหตุผลนน่ะหรอ..

"เจี๊ยบ มีนา ฉันขอบใจแกสองคนมากนะที่คบฉันเป็นเพื่อน ถ้าไม่มีแกสองคนฉันคงไม่มีใครเลยอ่ะ"

"ขอบใจอะไรกันแก ฉันไม่ได้เพิ่งรู้จักแกแค่วันสองวันนะแต่ฉันรู้จักแกดีมากต่างหาก ฉันรู้.. ว่าแกกับเขาไม่เหมือนกัน" มีนาจับมือเพื่อนสาวเบาๆ

"ใช่! เราสามคนเป็นเพื่อนกัน ครอบครัวแกจะเป็นยังไงก็ช่างฉันไม่สนหรอก" เจี๊ยบสมมทบด้วยรอยยิ้มส่งให้เพื่อนสาวซึ่งสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่ให้ความรู้สึกดีมากๆ

"คุณหนนู!!" เสียงแข็งที่คุ้นเคยทำลายบรรยากาศสุนทรีของสามสาวหมดสิ้นและรวมถึงลูกค้าคนอื่นในร้านด้วย

"อาเจ็ก" เจ็กซา น้องชายคนเดียวของคุณพ่อที่อายุราาวสี่สิบกลางๆรูปร่างทวบท้วมดูภูมิฐาน เรียกได้ว่าเป็นทั้งบอดิการ์ดทั้งมือขวามือซ้ายของพ่อเลยล่ะ

เจ็กซาเดินเข้ามาพร้อมกับชายชุดสูทสีดำราวห้าหกคนซึ่งก็เป็นปรกติอยู่แล้วที่จะไม่เห็นอาเจ็กไปไหนมาไหนคนเดียว "กลับบ้านเถอะคุณหนู" เจ็กซาาเอ่ยเสียงเรียบแต่ทำเอาเจียบกับมีนารีบก้มหน้าอย่างเกรงกลัว

"อาเจ็กกลับไปก่อนเถอะ ฉันยังไม่อยากกลับ" เพราะบรรยากาศในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลังเต็มบ้านไปหมดซึ่งเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากสำหรับเธอทำให้ต้องหลอกล่อบอดิการ์ดเพื่อนปีนรั้วหนีออกมาคลายเครียดกับเพื่อนสนิทที่นานๆจะได้แอบนัดมาเจอกันทีแตต่ที่บ้านก็ยังส่งอาเจ็กมาตามอีกจนได้ แต่หลิงเองก็ชินแล้วล่ะเพราะถึงจะหนีออกไปหลบอยู่ไหนก็ถูกตามเจอทุกครั้ง

มือเรียวยกเครื่องดื่มเทใส่แก้วเล็กน้อย หลิงยังคงนิ่งเฉยในขณะที่สองเพื่อนสาวกลัวจนคอหดเพราะพวกชายชุดดำเหน็บปืนคนละกระบอกซึ่งยืนล้อมโต๊ะเต็มไปหมด

"คุณหนู! อย่าดื้อกับเจ็ก คุณหนูโตแล้วนะ" เจ็กซายยังคงใช้น้ำเสียงเรียบนิ่งกับหลานสาวที่ไม่มีทีท่าจะทำตามเลยแม้แต่น้อย

"โตแล้ว?.. แล้วทำไมฉันถึงไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นของตตัวเองเลย ต้องมาคอยถุกคุมตัวแจแบบนี้" เพราะฤทธิ์น้ำเมาที่เริ่มจะซึมซาบจนเจ้าตัวเริ่มกรึ่มๆพูดจาไม่ทันได้ยั้งคิด หรืออาจจะคิดมาแล้ว

"คุณหนูเมาแล้ว กลับเถอะ" ว่าแล้วเจ็กซาก็พยักเพยิดหน้าบอกลูกน้องให้เข้ามาพาตัวคุณหนูออกไปแต่ก็ใช่ว่าจะง่ายขนาดนั้นเพราะเรี่ยวแรงคนเมายังคงขัดขืน "คุณหนูครับ"

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันยังไม่อยากกลับ ถ้าเจ็กยังมาวุ่นวายกับฉัน ฉันจะหนีไปให้พ้นแล้วจะไม่กลับมาอีก" หลิงเริ่มใช้เสียงแข็งพลางสะบัดมือสะบัดแขนออกจากพวกลูกน้องที่เข้ามาพยุงเธอ ซึ่งตอนนี้คนอื่นๆในร้านก็เริ่มพากันมองมาแล้วล่ะ

"หลิง.. แก..แกกลับไปก่อนเถอะ" มีนาเอ่ยเสียงสั่นเบาๆเพราะสายตาอาเจ็กและลูกน้องที่กดดันเธอ

"ได้! ฉันกลับก็ได้ แต่ฉันจะไม่กลับกับอาเจ็ก" ถึงแม้จะฟังคำเพื่อนแต่ก็ยังคงดื้อดึงจนเจ็กซาจำเป็นต้องใช้ไม้เด็ดที่ปราบพยศหลานสาวได้ทุกครั้ง

ปลายกระบอกปืนจ่อประชิดสองเพื่อนสาวที่นั่งตั่วสั่นเกาะกันกลมดิ๊ก เสียงร้องไห้ของเจี๊ยบมีนาที่พยายามกลั้นเอาไว้ด้วยความกลัว "อย่านะอาเจ็ก!!" ตอนนี้ไม่ใช่แค่สองสาวที่กลัวตัวสั่นแต่คนอื่นๆในร้านก็พากันก้มหน้าหลบอย่างเกรงกลัว อาการรมมึนเมาเมื่อครู่สร่างขึ้นเป็นปลิดทิ้งทันทีที่เเห็นภาพตรงหน้า คือเพื่อรักทั้งสองกำลังถูกปืนจ่อหัว เจจ็กซาเเลือกใช้ไม้เดิมที่ถนัดมือซ่งก็เป็นวิธีเดียวที่ได้ผล

"อย่าอาเจ็ก!!" 

"คุณหนูคิดว่าเจ็กกล้ารึเปล่าล่ะ" เจ็กซาเอ่ยถามเสียงเรียบนิ่งซึ่งคำตอบที่อาเจ็กถามใครๆก็รู้ดีว่าเขากล้าอย่างแน่นอน

"พอ!! ฉันยอม.. ฉันยอมแล้ว" หลิงกัดฟันพูดเสียงสั่นเครือหายใจเข้าออกผิดจังหวะเพราะท่าทางหวาดกลัวของเพื่อนอีกทั้งความโกรธจนหน้าแดงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องยอม เพรราะถ้าหากเกิดอะไรกับเพื่อนรักทั้งสองหลิงคงรับไม่ได้แน่ๆ "เก็บปืนสิ!!" คำสั่งคุณหนูเสียงแข็งกร้าวที่ลูกน้องจำต้องยอมแต่โดยดี

_________________________________________

ดาวหลงฟ้า [ALL I NEED IS LOVE]