เอ ชายหนุ่มที่โชคร้าย เกิดอุบัติเหตุตายและเมื่อรู้สึกตัว เขาก็ได้เกิดใหม่เป็นก็อบลินไปเสียแล้ว
แฟนตาซี,ผจญภัย,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ฮาเร็ม,พระเอกเก่ง,เกิดใหม่แต่ใจเดิม,NC+,ต่างโลก,แฟนตาซี,เกิดใหม่ ,NC,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ถึงเกิดใหม่เป็นก็อบลิน แล้วยังไงข้าก็เทพเอ ชายหนุ่มที่โชคร้าย เกิดอุบัติเหตุตายและเมื่อรู้สึกตัว เขาก็ได้เกิดใหม่เป็นก็อบลินไปเสียแล้ว
เอ ชายหนุ่มผู้โชคร้าย ชีวิตรันทดก่อนจะตายลงจากโรคร้าย ก่อนจะรู้สึกตัวว่าตนเองได้เกิดใหม่เป็นก็อบลินไปเสียแล้ว
นี้คือเรื่องราวการผจญภัยและการเติบโตของเขา ที่จะฟันฝ่าชะตากรรมที่ต้องตาย ในฐานะก็อบลินและจะวิวัฒตนาการตนเอง ให้เป็นมอนเตอร์สุดแกร่งเพื่อครองโลกใบนี้ ชีวิตของเขาจะเป็นเช่นไร จะต้องเจอกับอะไรโปรดรับชม
หมายเหตุ: ตอนแรกว่าจะให้มีระบบ แต่โยนทิ้งไปครับ มันแบบ ขก.เขียนเว้ย!!!
เพราะงั้นนิยายเรื่องนี้กลุ่มของมอนเตอร์จะมีระบบเรื่องของ เลเวลเข้ามา เพื่อวิวัฒตนาการตนเองสู่เผ่าพันธ์ที่แข็งแกร่งกว่า แต่ความสามารถก็ต้องศึกษาและฝึกฝนเองนั่นแหละ
หมายเหตุ 2: นิยายเรื่องนี้ ผมได้รับแรงบัลดาลใจอะไรไม่รู้ แต่ 1 เลยคือมี Re:Monster ละ 1 ทำไมหรอ? ออ นึกไปถึงสมัย 6-7 ปีก่อนเคยเล่นฉบับเกมมือถือ และก็ชอบไงก็เลย อยากจะหยิบยืมคอนเซ็ปการวิวัฒตนาการต่างๆอะไรทำนองนี้มา
อันนี้ขอแจ้งก่อนว่า ในนิยายเรื่องเนี่ย ผมคิดว่า มอนเตอร์เนี่ย ไม่ใช่สิ่งชั่วร้ายนะ ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหล่าทวยเทพก็ทรงรักและสร้างสรรค์ขึ้นมา คือเอาง่ายๆเลยก็ พระเจ้าทรงรักเหล่าสิ่งมีชีวิตทั้งปวง
แต่ทำไม ก็อบลินถึงถูกจัดเป็นมอนเตอร์รังควาน เพราะมันแพร่พันธ์ไว และอ่อนแอ รวมถึงโดนมองเหยียดจากเผ่าพันธ์สูงส่งกว่าครับ
"อืม~ เช้าแล้วหรอเนี่ย...?"
เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ วันที่ 51 ร่างกายของผมก็รู้สึกหน่วงๆเล็กน้อย เพราะความเหนื่อยล้าจากเรื่องอย่างว่าที่จัดหนักกับสาวๆเมื่อคืนนี้ และเมื่อดวงตาค่อยๆหายเบลอและมองเห็นอะไรได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น บนเตียงของผมก็มีร่างอันไร้สติของชาร์ล็อต เชียร่า โคเรีย ฮีเรีย กรอเรีย นอนคว่ำหงายแตกต่างกันออกไป
ร่องหีของพวกเธอมีน้ำเชื้อของผมไหลเยิ้มออกมา พร้อมกับร่องสวาทที่บานและโบ๋จากขนาดควยฮ็อบก็อบลินขนาด 11 นิ้วของผม ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าผมวิวัฒตนาการเป็น ฮ็อบก็อบลินธรรมดาแล้วต่อด้วยโอเกอร์จะเป็นยังไงนะ?
สภาพร่องพวกเธอคงจะโบ๋หนักกว่าเดิม จากขนาดที่ใหญ่ตัวของโอเกอร์แน่ๆ
พอผมตื่นตัวเต็มที่แล้ว ก็ค่อยๆลุกออกจากเตียงนอนของตนทันที พร้อมกับหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเดินออกจากห้องนอนของตนเอง และเมื่อผมเดินออกมาจากห้องและค่อยๆเดินไปตามโถงทางเดินภายในถ้ำ ผมก็ยังคงได้ยินเสียงครางเสียวของหญิงสาวจำนวนมากดังแซ่่งแซ่ออกมาจากห้องขังทาสเพศหญิง และทาสเพศชาย
ด้วยความสงสัยว่า พวกฮ็อบก็อบลินตัวอื่นๆไม่ว่าหญิงหรือชาย ตอนนี้คงจะกำลังเมามันกับพวกทาสหญิงชายที่จับมาได้อยู่แน่นอน และไม่ผิดไปตามที่คาดการเอาไว้ เมื่อผมเดินเข้าไปในโรงขังทาสเพศหญิง ที่ภายในห้องนั่น มีเครื่องทรมาณจำนวนมากมาย ที่สร้างไว้เพื่อเล่นสนุกกับทรมาณพวกทาสสาวๆอย่างพิถีพิถัน ตามความหื่นและซาดิสต์ของฮ็อบก็อบลินแต่ละตัว
"อ้าวมาแล้วหรอเอล อยากลองหีฉ่ำๆของพวกตัวเมียหล่ะสิ"
"โทษทีเบล แต่ฉันพอใจกับหีของผู้หญิงของฉันมากเลยหล่ะเมื่อคืน"
เบลที่เห็นผมเดินเข้ามาภายในห้องขังทาสหญิง ก็เอ่ยทักทายผมด้วยรอยยิ้มทันที ในขณะที่หมอนั่นกำลังโยกเอวกระแทกลำควยอวบขนาด 7 นิ้วสอยร่องหีของมนุษย์สาวคนหนึ่ง ที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มไว้ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีแดงอ่อน หน้าอกขนาดพอดีมือคัพ D และรูปร่างอันแสนจะยั่วสวาท คงจะถูกใจเบลมากๆ
พอเห็นเบลที่กำลังเย็ดทาสสาวที่สวยขนาดนี้ มันก็เล่นเอาดุ้นแข็งไปเลยทีเดียว แต่ผมก็ระงับอารมณ์ของตนเองเอาไว้ก่อน เพราะพึ่งจะอิ่มกับสาวๆทั้ง 5 คนและพี่เดียไปก่อนหน้านั้นอยู่แล้วด้วยอีก
แต่การได้เห็นเบล และฮ็อบก็อบลินตัวผู้อีกจำนวนหนึ่งก็กำลังเล่นสนุกกับทาสตัวเมียที่จับมาได้ตอนไปกวาดล้างพวกออร์คที่ภูเขาอย่างเมามัน ผมมองดูก็รู้สึกดีใจที่ ได้ปริมาณทาสมนุษย์มาเยอะขนาดนี้ และตั้งหน้าตั้งตารอเวลาที่จำนวนประชากรก็อบลินเกิดใหม่จะมาถึงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าด้วย
ด้วยความที่ผมเป็นหัวหน้า พวกฮ็อบก็อบลินตัวอื่นๆต่างก็ให้ความเคารพผมกันหมด และไม่มีตัวไหนเลย หลังจากที่ได้ปลดปล่อยกามอารมณ์แล้ว มีความคิดอยากจะเย็ดกับสองพี่น้องช่างตีเหล็กและสองพี่น้องสาวชาวบ้านของผมเลยแม้แต่ตนเดียว ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ว่าในอนาคต อาจจะต้องมีมาตราการป้องกันความเลิ่นเล่อของเจ้าพวกนี้เสียหน่อย
หลังจากออกจากห้องขังทาสหญิงแล้ว ผมก็ลองไปตรวจเช็คที่ห้องขังทาสชายดูบ้าง และผมก็ได้พบกับซิลและรีนที่กำลังยืนมองพวกสาวๆทั้ง 8 ตนกำลังเล่นสนุกกับควยของพวกมนุษย์ตัวผู้กันอย่างเอร็ดอร่อย แต่พวกเธอกลับยืนมองและช่วยตัวเองคลายเงี่ยนแทน ทำให้ผมสงสัยเล็กน้อยก็เลยถามไป
"พวกเธอสองคน ไม่เย็ดทาสหรอ?"
"เอลหรอ...? เหอะ! ไอ้พวกนี้มีแต่ควยกระจอกๆ ไม่มีอันไหนคู่ควรกับหีอูมๆของชั้นหรอกย่ะ!!"
"สำหรับหีฉ่ำๆของชั้นแล้ว อยากมอบให้คนพิเศษ คนที่ชั้นรักสุดหัวใจมากกว่าน่ะ"
"งั้นหรอ... ฉันไม่ขัดหรอก แต่บอกพวกสาวๆให้เพลาๆตัวผู้บ้างนะ ไม่งั้นพวกมันจะเหี่ยวเอามาใช้งานอย่างอื่นไม่ได้พอดี"
พอโดนถาม ซิลที่ตกใจที่ผมเข้ามา ก็หน้าแดงเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเชิดหน้าหันไปทางอื่นและบ่นพึมพำออกมาด้วยความเขินอายทันที ว่าหรรมของพวกมนุษย์มันไม่เหมาะ หรือมันทำให้เธอพอใจไม่ได้ด้วยซ้ำ ช่างเป็นนิสัยมาตราฐานของสาวซึนดีจริงๆเลยหล่ะ ส่วนรีนนั้น เธอเพียงแค่ยิ้มหวานให้ผม พรางบอกว่า คนพิเศษเท่านั้น ทำให้ผมคิดไปไกลเลยว่า ใครที่เธอมีใจและรักเขามากจนไม่เหลียวแลตัวผู้ตนอื่นเลย
มันน่าคิดอย่างมาก แต่เพราะทั้งสองตนเป็นหญิงสาวที่ผมรัก(แบบพี่น้อง)เช่นกัน ก็เลยยื่นมือไปลูบหัวของพวกเธอเบาๆ และบอกให้พวกเธอทำตามใจต้องการได้เลย แต่ก็มีสั่งห้ามเล็กน้อย เพราะเห็นพวกฮ็อบก็อบลินสาวตนอื่น กำลังสนุกกับพวกมนุษย์ตัวผู้กันอยู่ จนบางคนนี้แทบจะเหือดแห้งกันได้เลยทีเดียว
ผมมีความคิดอยู่ว่าอยากจะใช้งาน มนุษย์เหล่านี้ให้ได้มากที่สุด ทำให้พวกมันยอมศิโรราบในฐานะทาสของฮ็อบก็อบลิน และยอมสู้ตายถวายชีวิตให้กับผม และทำไมผมถึงมีความคิดแบบนี้ นั่นก็คงเป็นเพราะการฆ่ามนุษย์ไป 100 คนตอนปราบออร์คทั้งภูเขานั้นแหละนะ
มันทำให้ผมคิดว่า หากมีกองทหารจำนวนมากหล่ะก็ การที่จะเป็นใหญ่ได้ก็คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่จะต้องเป็นเหล่าทหารที่มีประสิทธิภาพสูงและยอมตายถวายชีวิตให้กับผม พอคิดว่าการจะสร้างทาสแบบนั้นได้ ก็มีแต่พวกผู้หญิงเท่านั้น
ส่วนพวกตัวผู้นั้น จะเป็นเรื่องยากเอามากๆ เมื่อคิดถึงเรื่องการนำมาใช้งาน เพราะไม่มีอะไรจะไปทำให้พวกมันเชื่องได้นี้สิ
"ให้ตายสิ ไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี"
ผมที่อับจนหนทางที่จะใช้งานพวกมนุษย์ตัวผู้เหล่านั้น ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาแบบเบื่อหน่าย พร้อมกับเหลือบมองไปรอบๆว่าจะเอาเช่นไรต่อดี เพราะในตอนนี้ถ้ำก็อบลินแห่งนี้ก็อยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่า ปลอดภัย มีทั้งน้ำและอาหาร รวมถึงฟาร์มระยะยาว ในการปลูกพืชพรรณธัญญาหารแล้วเรียบร้อย
ถ้าหากต้องเจอกับการปิดล้อมหรือการโจมตีก็สามารถอยู่ได้หลายนานและแข็งแกร่งเกินกว่าจะตีแตกได้ง่ายๆ แต่ปัญหาอยู่ที่การจัดการภายในกำแพงหินเสียมากกว่านี้แหละ
สมองรีดเข้นหนทางมากมายที่จะทำให้พวกมนุษย์ชายหันมาจงรักภักดีกับตนเอง ให้ได้มากที่สุด จนกระทั่งผมเดินไปเจอกับพี่เดีย ที่กำลังปรุงยาสมุนไพรอะไรสักอย่างอยู่ภายในโรงยา ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปภายในห้องนั่นและเอ่ยทักทายกับเธอ
"อรุณสวัสดิ์พี่เดีย กำลังทำอะไรอยู่หรอครับ?"
"ออ เอลมาได้พอดีเลย พี่กำลังทำยารักษาบาดแผลแบบดื่มน่ะ"
"ยารักษาบาดแผลแบบดื่ม...?? พี่หมายถึงโพชั่นหรอครับ?"
"ใช่แล้วจ๊ะ"
พี่เดียที่เห็นผมเข้ามาทักทาย เธอก็ตอบรับด้วยรอยยิ้มหวาน พร้อมกับใช้ไม้ในมือคนๆน้ำภายในหม้อปรุงยาอย่างขมักเขม่นไม่ลดแรงคนเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่ากำลังทำอะไรสักอย่างที่น่าสนใจอยู่ และพอได้ยินว่ามันคือโพชั่นรักษาบาดแผล ผมก็ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาในทันที
จากเมื่อคืนที่จับกุมพวกทาสได้ราวๆ 200 คน ทำให้ได้ของๆพวกนั้นมาเยอะพอสมควร และยุทธภัณฑ์ที่พี่เดียสนใจนั้นคือ ยารักษาบาดแผลแบบดื่มอย่างโพชั่น ที่มีสูตรการทำค่อนข้างง่าย แต่สำหรับผมแล้วสีของโพชั่นนั้นมีสีขาวออกไปทางฟ้าสว่าง คิดว่าประสิทธิภาพของมันดูน่าจะไม่ค่อยสูงเท่าไหร่
แต่น้ำที่พี่เดียกำลังคนอยู่นั้นมีสีที่ค่อนข้างเข้มกว่าโพชั่นที่ได้มาจากมนุษย์ ราวกับว่าพี่เขากำลังครุ่นคิด คิดค้นวิธีการปรุงโพชั่นในแบบของตัวเอง และน่าจะมีประโยชน์ต่อฮ็อบก็อบลินอย่างมากในอนาคตอย่างแน่นอน และสีในหม้อนั่นก็เป็นสีฟ้าทึบ ที่ดูแล้วน่าจะมีประสิทธิภาพมากๆ
"หวังว่าจะออกมาได้ด้วยดีนะครับ แต่ผมอยากถามพี่เดียเรื่องนึงน่ะครับ"
"ขอบใจจ๊ะ แล้วเธออยากถามอะไรพี่หล่ะ?"
"เรื่องพวกทาสชายน่ะครับ กำลังคิดว่า... ถ้าผมออกเดินทางสำรวจโลกสัก 6 เดือนพวกมันคงกบฏแน่ๆ"
"แล้ว อยากให้พี่แนะนำอะไรหล่ะ?"
ผมเอ่ยชมเชยพี่เดียเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะขอความคิดเห็นจากพี่เดียในทันทีเรื่องของพวกทาสมนุษย์ชายที่มีจำนวนมากกว่า 120 คน คิดว่าพวกนั้นคงจะกบฏ และฆ่าพวกพ้องของผมแน่ๆในช่วง 6 เดือนที่ผมไม่อยู่ที่ถ้ำแห่งนี้ เพราะความกลัวนี้เองที่ทำให้ผมคิดไม่ขาดว่าจะเอาเช่นไรกับพวกมันดี
แต่พอผมบอกไปแบบนั่น พี่เดียก็ดันถามผมซะงั้นว่า ต้องการให้แนะนำอะไร ราวกับว่าพี่เขาไม่เข้าใจคำถามของผม แต่ก็ช่างมันเถอะ ยังไงซะสำหรับพี่เดีย ก็คงกำลังคิดหาคำตอบให้ผมอยู่แล้ว... หรือว่าในหัวนั่นกำลังไม่พอใจที่ผมจะออกเดินทางกันนะ?
"จะทำยังไงให้พวกมันเชื่องครับ?"
"หี พวกตัวผู้มันก็อยากได้อะไรแบบนั้นอยู่แล้วนี้"
"โอ๊ะ!! ขอบคุณครับพี่เดีย!!"
พอบอกว่าต้องการให้แนะนำในจุดนี้ พี่เดียก็หันมามองผมด้วยท่าทีงงๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเนืองๆและบอกว่าควรจะทำยังไงดี และนั่นคือ หี หรือก็คือการใช้ทาสหญิงในการล่อลวงพวกมันนั่นเอง
เมื่อได้ยินคำตอบที่แสนจะคิดได้ของพี่เดีย ผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้ในทันทีและไม่คิดว่ามันจะได้ผล หรือบางทีอาจจะได้ผลก็ได้ ซึ่งไม่ลองก็ไม่มีทางรู้อยู่แล้วหล่ะนะ
ผมรีบวิ่งออกจากห้องปรุงยาของพี่เดียในทันที ก่อนจะวิ่งกลับไปที่ห้องขังของพวกทาสชายก่อนจะสั่งให้ซิลและรีน รวมถึงเหล่าฮ็อบก็อบลินสาวทั้งหมด นำตัวพวกทาสชายออกไปที่โถงกลางของถ้ำในทันที
"เอ๊ะ? เอลนายคิดจะทำอะไรงั้นหรอ?"
"ก็ ฉันกำลังคิดจะควบคุมความประพฤติของพวกทาสชายไง!!"
"ห๊ะ!? ทำได้ด้วยหรอ?"
"ได้สิ แต่ไม่รู้จะได้ผลรึเปล่านะ แต่บอกไว้ก่อนว่าอาจจะทำให้พวกเธอโมโหนิดนึงนะ"
"ด... เดี๋ยวก่อนเอล จะไปไหนต่อนั้น!!"
ซิลที่ตกใจในคำสั่งของผมก็เอ่ยถามด้วยความสงสัยทันที ซึ่งผมก็ตอบไปตามตรงว่าจะต้องทำการคุมประพฤติพวกตัวผู้พวกนี้ให้อยู่หมัดให้ได้ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม
ตัวของซิลที่งงในคำตอบของผมก็อุทานออกมาดว้ยความงุนงง แต่นั้นก็ไม่ทันแล้วเพราะผมบอกขอโทษพวกเธอไปก่อนที่จะรีบตรงไปยังห้องขังพวกทาสหญิง โดยไม่ได้รอให้ซิลถามอะไรต่อในทันที
เมื่อเข้ามาภายในห้องขังพวกทาสหญิง ผมก็เห็นพวกฮ็อบก็อบลินตัวผู้ พึ่งจะจัดหนักกับมนุษย์ตัวเมียไปกันแค่ 50 กว่าคนเอง ยังเหลืออีกราวๆ 20 คนที่ยังไม่ได้โดนจับผสมพันธ์ุ ถือว่าดีมากสำหรับผมในตอนนี้ก่อนจะเดินเข้าไปบอกเบลให้ทำตามที่ผมสั่งดังนี้
"เบล เหนื่อยแล้วหรอไง?"
"อ่า ก็นิดหน่อยน่ะ แต่หีของยัยตัวเมียพวกนี้แม่งโคตรฟิตเลยเอล!!"
"หรอ งั้นนายกับฮ็อบก็อบลินตนอื่น ช่วยจับทาสตัวเมียที่ยังไม่โดนพวกนายเย็ดไปที่โถงกลางถ้ำได้ไหม?"
"นายจะทำอะไรหรอ?"
"ก็นะ... จะคุมประพฤติพวกตัวผู้น่ะ แล้วก็อาจจะขอไม่ให้พวกฮ็อบก็อบลินตัวผู้เย็ดสาวๆ 20 คนนั้นนะ"
"ได้!! ถ้ามีฉันอยู่ไม่มีใครตนไหน กล้าขัดคำสั่งนายทั้งนั้น"
"ขอบใจนะ ถ้างั้นฉันไปรอที่โถงกลางก่อนนะ"
"โย๊ส!! เดี๋ยวจะรีบเอาพวกตัวเมียที่ยังไม่โดนเย็ดไปให้นะพวก"
เมื่อผมเห็นเบลที่กำลังนั่งพักเหนื่อยหลังจากเย็ดมาราธอนมาทั้งคืนแล้ว ผมก็ยิ้มให้หมอนั่น ก่อนที่เบลจะยิ้มและเอ่ยตอบคำถามของผมด้วยใบหน้าอันแสนมีความสุขและโคตรจะชอบพวกทาสตัวเมียอย่างที่คาดคิดเอาไว้เลยหล่ะ
แต่สาเหตุที่ผมย้อนกลับมาไม่ใช่เรื่องนั่น แค่ต้องการให้หมอนี้ช่วยผมทำงานอะไรหลายๆอย่างก็แค่นั่นเอง และพอเห็นว่ามีทาสตัวเมียเหลือไม่มากแค่ 20 กว่าคนที่ยังไม่โดนหรรมใหญ่ของฮ็อบก็อบลินละเลงสวาท ผมก็ออกคำสั่งให้เบลพาพวกทาสหญิงพวกนั่นไปที่โถงกลางในทันที และยังกำชับหมอนั่นว่า พวกทาสหญิงจำนวน 20 คนที่เบลเลือกจะต้องไม่ถูกฮ็อบก็อบลินตัวใดก็ตามเย็ดเด็ดขาด
ด้านเบลที่ได้ยินคำพูดนั้น หมอนั้นก็รับปากกับผมเป็นอย่างดีและให้สัญญาว่าไม่ว่า ผมจะไม่อยู่นานแค่ไหน ก็จะไม่มีใครมายุ่งกับพวกเธอรวมถึงสาวๆของผมเลยแม้แต่ปลายนิ้วอย่างแน่นอน
พอได้ยินแบบนี้ก็ทำให้รู้สึกสงบจิตสงบใจขึ้นมาได้หน่อย ก่อนจะบอกให้หมอนั้นทำตามที่ผมสั่งทันที
ตัดมาที่โถงกลางภายในถ้ำก็อบลิน หลังจากที่ผมสั่งให้ซิล รีน เบลและฮ็อบก็อบลินตัวผู้ตัวเมีย พาพวกทาสชายหญิงมาที่โถงกลางนี้จนหมดแล้ว ประกอบด้วย ทาสชาย 120 คนและทาสหญิงที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกมันอีกราวๆ 20 คน
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็ค่อยๆสูดลมหายใจเฮือกหนึ่งและถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้าและเครียดสุดๆกับคำพูดที่จะกล่าวต่อไปหลังจากนี้ เพราะมันคือคำพูดที่ชี้ชะตาว่า พวกมนุษย์ชายจะถูกฆ่า หรือจะมีค่าพอให้เก็บไว้ใช้งานต่อกันแน่
"พวกมนุษย์ตัวผู้เอ่ย ข้าอยากถามพวกเจ้าหน่อยว่า ยินยอมที่จะมาอยู่ใต้ปกครองของข้าไหม?"
"พวกข้าไม่มีทางอยู่ใต้ปกครองของมอนเตอร์ชั้นต่ำหรอกเว้ย!!!"
"ใช่แล้ว!! พวกเราไม่มีทางซะหรอก!! ไอ้พวกมอนเตอร์ที่คิดแต่จะสืบพันธ์อย่างพวกแกน่ะ รีบๆตายไปซะ!!!"
"ให้ตายสิ... พวกแกนี้มัน ควยพวกแกคงไม่จำเป็นสินะ? ถึงได้พูดแบบนี้ เบล"
"ได้เลยเอล ตัดหรรมพวกมันที่ปากดีสินะ~"
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาในทันทีเมื่อพวกมนุษย์จำนวนหนึ่งกล่าวคำพูดที่ไม่สามารถให้อภัยได้ขึ้นมา มันทำให้ผมหงุดหงิดไม่ใช่น้อยก่อนที่จะ ออกคำสั่งให้กับเบล ใช้ขวานตัดหรรมของพวกมันที่มาปากดีด่าทอผม และพวกพ้องของผมในทันที
เบลรีบปี่เข้าไปหาเจ้ามนุษย์ปากดีพวกนั้น ก่อนจะง้างขวานในมือของตนฉับเข้าที่หรรมน้อยของพวกมันจนขาดสบั้นออกจากช่วงหว่างขาของผมมันในฉับไว พร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของพวกทาสชายที่ปากดีกับพวกผม และผมก็รู้สึกสะใจเมื่อได้เห็นใบหน้าซีดเผือกของพวกมนุษย์ตัวผู้ ตัวอื่นที่กำลังหวาดกลัวในวิถีการที่ผมใช้
พวกมันไม่คิดว่า ตัวเองจะได้รางวัลจากผม ถ้าหากยอมทำตามที่ผมต้องการแต่โดยดี เพราะงั้นนี้เลยเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูเป็นอันดับแรก ก่อนที่ผมจะนั่งเท้าคางบนโขดหิน และกล่าวพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
"พวกแกคิดให้ดีๆนะว่าจะพูดอะไรต่อไปน่ะ เห็นพวกมนุษย์ตัวเมียที่อยู่หน้าพวกแกไหม ถ้าพวกแกยอมรับอำนาจและรับใช้ฉัน พวกผู้หญิงไม่ว่าจะกี่สิบกี่ร้อย พวกแกก็สามารถฉุดเย็ดได้ตามใจชอบ"
"เดี๋ยวก่อนนะ!! นี้หมายความว่า ถ้าพวกเรายอมรับเจ้าเป็นนายเหนือหัว พวกเราจะได้เย็ดหีแน่นๆของพวกเธองั้นหรอ?"
"ก็็... เย็ดเหมือนหมูเหมือนหมานั้นแหละ ถ้าเบื่อหรือหลวมก็หาหีใหม่เอา แน่นอนของใหม่ๆนั้นมันรออยู่หลังสงคราม ถ้าฉันคิดจะทำหล่ะนะ"
พอบอกเจ้าพวกนั้นให้มีสติและคิดให้ดีๆว่าจะได้รับอะไรจากการยอมรับผมเป็นเจ้านายของพวกมัน ก็มีทาสชายคนหนึ่ง ที่สวมแว่นแตาและไว้ผมยาวทรงหางม้าสีขาวเอ่ยถามขึ้นมาในทันทีด้วยความสงสัย และคำถามของเจ้านั้นมันตรงกับที่ผมต้องการจะสื่อให้พวกมันเข้าใจอยู่พอดี
หลังจากที่ผมบอกให้พวกมันเข้าใจว่าจะได้อะไร พวกมนุษย์ตัวผู้ทั้งหลาย ต่างก็เริ่มมีขนาดอวัยวะเพศที่ใหญ่ขึ้นมาอย่างช้าๆ ถึงแต่ละแท่งมันจะมีขนาดแค่ 6-7 นิ้วก็ตาม แต่สภาพแบบนี้ก็คงกำลังสองจิตสองใจกันอยู่แน่ๆว่า จะยอมรับข้อเสนอนี้ของผมไหม
เพียงแค่ได้เห็นพวกมันควยแข็งจากข้อเสนอของผม ก็เล่นเอาแอบหุบยิ้มไม่อยู่จริงๆนั้นแหละ
"เอางี้ เพื่อเป็นการซื้อใจพวกแกที่เหลืออยู่อืม... 100 กว่าคน ฉันจะให้แกเย็ดทาสมนุษย์สาวตรงหน้าได้เลย ยัยพวกนี้เป็นของพวกแก"
"เห้ย!! จริงหรอวะ!!?"
"ใครไหวตัวก่อน ได้ก่อนเว้ย!!!"
"เห้ย!!! อย่าแย่งกันดิวะ!!? ท่านฮ็อบเอลมอบให้นะเว้ย ใช้ดีๆหน่อย!!"
เพียงแค่มอบรางวัลให้กับพวกมัน เหล่าทาสชายทั้งหลาย ต่างก็หอบหายใจกันอย่างเหนื่อยล้า และเหงื่อไหลรินออกมาจากทั่วรูขุมขนของพวกมัน ก่อนที่เจ้าแว่นนั้นจะพุ่งตัวเข้าไปกระโจนใส่ทาสหญิงคนหนึ่งและจับเธอเย็ดสดในทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้น พวกทาสชายคนอื่นๆ ต่างก็รีบรุมกันเข้ามารุมโทรมทาสหญิงทั้ง 20 คนนั้นอย่างหื่นกระหาย ราวกับพวกเธอเป็นแค่นังร่าน ขายสวาท เพียงเท่านั้น
พอได้เห็นพวกมนุษย์ทำแบบนี้กับเผ่าพันธ์เดียวกันแต่ต่างเพศ มันก็ทำให้ผมรู้สึกสะใจไม่ใช่น้อย ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากตรงจุดนั้นในทันที พร้อมกับฮ็อบก็อบลินทั้งหมดที่ตามผมมา
"แค่นี้ใช่ไหมเอล"
"อืม.. แค่นี้แหละ แล้วก็เบล ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปนายช่วยดูแลรังก็อบลินแทนฉันได้ไหม?"
"หืม...? มีอะไรงั้นหรอเอล?"
"เห้อ... ถึงจะไม่ได้พูด แต่ยังไงๆก็ต้องบอกอยู่ดี พรุ่งนี้ฉันจะออกเดินทางสำรวจโลกภายนอกคนเดียว เป็นเวลา 6 เดือน"
"ห๊ะ!!!? นายหมายความว่าไงนะ!?"