ทาสชั้นต่ำอย่างมันจะอาจเอื้อมนายได้อย่างไร หากดอกฟ้าดอกนั้นไม่โน้มลงต่ำให้มันเชยชม
ชาย-หญิง,รัก,ย้อนยุค,ไทย,ดราม่า,ดราม่า,พีเรียดไทย,โรแมนซ์,อีโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทาสชั้นต่ำอย่างมันจะอาจเอื้อมนายได้อย่างไร หากดอกฟ้าดอกนั้นไม่โน้มลงต่ำให้มันเชยชม
ผู้แต่ง
ซอมพอ
เรื่องย่อ
*จบแล้วแต่ทยอยลง และ มี E-book*
เฉพาะ E-book มีตอนพิเศษทั้งหมด 3 ตอน ประกอด้วย NC 2 ตอนฉ่ำๆ และตอนจบแบบบริบูรณ์อีก 1 ตอน
นิยายเรื่องแต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องถึงบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์จริงที่เคยเกิดขึ้นในสมัยนั้น เนื้อหาภายในเรื่องเป็นเพียงการเซ็ตฉากให้ดำเนินไปตามยุคสมัยซึ่งอาจมีความรุนแรง การแบ่งชนชั้น การกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร อาจมีถ้อยคำหยาบคายและมีการบรรยาย NC / กิจกรรมทางเพศอย่างโจ่งแจ้ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ปล.นางเอกเรื่องนี้เป็นสาวสมัยก่อน แต่ผิดขนบสาวงาม ทำตัวแก่แดด ขี้อ้อน ช่างพูด ขี้อ่อยและมีสัมพันธ์(เสียว ๆ แบบไม่ลึกซึ้ง)มาก่อน ก่อนจะมีสัมพันธ์(เสียว ๆ แรง ๆ ลึกซึ้งสุดใจ)กับพระเอกแค่คนเดียว
e-book : https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTk1Mjk0MiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMxNzgyMCI7fQ
***
“กระผมเป็นเพียงแค่ทาส จะให้อาจเอื้อมไปรักคุณแขไขได้อย่างไรกันเล่าขอรับ”
“เป็นทาสแล้วอย่างไร ในเมื่อเรารักกัน”
ไอ้เปลวไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าดอกฟ้าที่แสนซุกซนจนดูผิดขนบสาวงามในยุคสมัยนี้เหตุใดจึงได้ช่างเย้าเล่นกับใจมันนัก ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ควร...แต่เจ้าชีวิตของมันก็โน้มเข้าหาแลอนุญาตให้มันเชยชมอย่างอิ่มเอม- กระทั่งเกิดความสัมพันธ์เร้าร้อนระหว่างนายแลทาสในเรือนขึ้นมาอย่างลับ ๆ
“คุณแขไขเคยมีใจให้กระผมหรือไม่ขอรับ...” เพราะนายของมันทั้งดื้อแลซุกซน ชอบเล่นสนุกไปกับความรู้สึกของผู้อื่นและมันก็เป็นหนึ่งในคนที่หลงใหลในห้วงสวาทของเธอ จึงไม่แปลกหากมันจะเผลอน้อยใจเมื่อเห็นเจ้าชีวิตของมันไปเล่นกับหมาตัวอื่นอยู่บ่อยครั้ง “...หากไม่รัก ก็อย่าให้ความหวังกระผมได้มั้ยขอรับ”
“หากฉันไม่รักไม่ชอบ”
"..."
"ฉันจะให้เธอทำกับฉันอย่างนั้นหรือ..." คุณแขไขเธอทั้งงามแลมากด้วยเสน่ห์ เธอไม่ได้มีเพียงแค่ใบหน้างดงาม แลช่างป้อนคำหวานให้ทาสคนโปรดเท่านั้น แต่เธอยังมอบสัมผัสหวานหอมจนทำเอาทาสคนโปรดคนนี้ลืมไม่ลงเสียด้วย "...เปลว- เธอทำแรงเสียจนฉันติดสัมผัสของเธอเชียว"
“...”
“หรือว่าตอนที่เธอทำฉัน...เธอไม่ได้ชอบมากถึงเพียงนั้น”
“ชอบสิขอรับ กระผมชอบสัมผัสของคุณหนู หลงใหลแลอยากรักคุณหนูไปทั้งตัว”
“เช่นนั้นก็รักฉันแรง ๆ สิ”
“แต่เรื่องระหว่างเรามันผิดไม่ใช่หรือขอรับ”
ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับทาสไม่ควรเกิดขึ้น แต่ในเมื่อเราทั้งรักแลหลงกันจนไม่อาจห้ามใจ ทั้งยังมีความปรารถนาที่นุ่มลึกแลกสัมผัสแก่กันได้มากถึงเพียงนี้ แล้วทำไมเราต้องสนใจเรื่องผิดถูกพวกนั้นด้วยเล่า
#คุณแขเมียทาส
/ เจอกันทุกวันจันทร์ พฤหัสและอาทิตย์เวลา 21.15 น.ค่ะ /
ไอ้เปลวมันไม่รู้หรอกหนาว่าเหตุใดคุณโกมลถึงได้แวะมาที่เรือนพระยาเทียบบรรลืออย่างเร่งด่วนเช่นนี้ เหมือนมันจะได้ยินแว่ว ๆ ว่าคุณโกมลมีเรื่องด่วนเกี่ยวกับคุณแขไขมาแจ้งให้ผู้เป็นพ่อได้ทราบ เช่นนั้นแล้วไอ้เปลวมันก็หูผึ่งเป็นหมารอเจ้าของในทันทีที่ได้ยินว่าเรื่องนี้มีเจ้าชีวิตของมันเข้ามาเกี่ยวข้อง- ร่างกำยำของทาสหนุ่มอาสาปีนขึ้นต้นมะม่วงใกล้เรือนเพื่อเก็บผลมะม่วงไปให้ป้ากอบ- แลมันยังใช้จังหวะนั้นด้อม ๆ มอง ๆ ผ่านช่องหน้าต่างห้องทำงานของพระยาเทียบบรรลือ เอียงหูฟังเสียยกใหญ่เชียวด้วยหวังจะได้ยินเรื่องที่ท่านทั้งสองกำลังพูดคุยกัน
“พี่เปลวจ๋า มาแอบฟังเจ้านายคุยกันแบบนี้ไม่ดีเลยนะจ๊ะ”
“เบา ๆ สิแดง”
ตุบ!
ไม่ทันขาดคำร่างกำยำของไอ้เปลวก็พลันร่วงลงจากต้นมะม่วงพร้อมกับมะม่วงพวงหนึ่งในมือมัน ก้นจ้ำเบ้าครางโอดโอยแลไม่ลืมยัดพวงมะม่วงนั้นใส่มือนางแดง- ทาสเด็กสาวที่คอยรอรับผลมะม่วงตั้งแต่เมื่อครู่ด้วยความหัวเสีย…ขัดกันเช่นนี้ก็ไม่รู้เรื่องกันพอดีน่ะสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณแขไขของมันน่ะ
“อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ”
“เรื่องเกี่ยวกับคุณแขไขพี่อยากรู้ทั้งนั้นแหละ”
“อ๋อ...ที่แท้ก็หมาวัดมองหงส์ฟ้า โอ๊ย! ฉันเจ็บนะจ๊ะ” ก่อนนางแดงมันจะยืนกุมหัวร้องเสียงหลง เมื่อถูกพี่เปลวทาสในเรือนผู้พี่ดิ้นหน้าผากมนของมันเข้าให้
“เจ็บสิจะได้จำ- พูดอะไรของเอ็งน่ะ ระวังปากหน่อยสิ”
“ก็พี่เปลวพูดถึงคุณแขไขที่มีคู่หมั้นแล้วจนเกินงามน่ะสิจ๊ะ เอ๊ะ- เดี๋ยวสิพี่เปลว รอฉันด้วย”
ไอ้เปลวมันไม่รอฟังนางแดงพูดเพ้อไปเรื่อยนานนักหรอก มันคว้ากระสอบมะม่วงในมือนางแดงแล้วจ้ำอ้าวตรงไปยังครัวในทันที- มันไม่อยากชักช้าอยู่กับงานในเรือนของมันเช่นนี้ จนไม่มีโอกาสได้รู้เรื่องของคุณแขไขหรอกหนา
ไม่นานคุณโกมลก็สืบเท้าลงมาจากเรือนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด พลันทำให้ไอ้เปลวที่รีบทำงาน ล้างเนื้อล้างตัวด้วยความเร็วสุดชีวิตแลกลับมานั่งรอใต้เรือนใกล้ต้นไม้ใหญ่พลันลุกขึ้น ไอ้ทาสเปลวรีบปลี่เข้าไปไหว้คุณโกมลอย่างนอบน้อม หวังจะได้รับรู้ข่าวสารของคุณแขไขเจ้านายของตน
แม้มันจะมีใจให้คุณแขไข รักเธอเหนือชีวิต แต่ก็ใช่ว่ามันจะต้องไม่เคารพว่าที่สามีของเธอสักหน่อย...คงเพราะมันรู้อยู่แก่ใจนั่นแหละหนาว่าเรื่องระหว่างทาสอย่างมันกับคุณแขไขมันเป็นไปไม่ได้ สิ่งที่พอจะทำได้ก็มีเพียงแค่การดูแลเธออย่างดีและความเป็นห่วงที่มีต่อเธออย่างใจจริงเท่านั้น
“จะกลับแล้วหรือขอรับคุณโกมล”
“คงต้องกลับแล้วล่ะ เดี๋ยวแกช่วยดูแลคุณอาดี ๆ ด้วยนะ- คาดว่าท่านคงเครียดน่าดู...” คุณโกมลมีสีหน้าหนักใจไม่น้อย ก่อนเขาทำท่าจะไปขึ้นรถลาก แต่เพราะแววตาที่เหมือนหมารอเจ้าของของไอ้เปลวทาสคนโปรดของว่าที่ภรรยา- เขาเลยจำต้องหันหน้ากลับมาเล่าให้ไอ้หมาที่ยืนคอตกฟัง “...ฉันเพิ่งรู้จากเพื่อนที่ไปโรงน้ำชามา เขาเห็นว่าน้องแขไขอยู่ที่นั่น”
ทันใดนั้นเองที่ไอ้เปลวมันรู้สึกใจหายวาบ รู้สึกราวกับใจของมันตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม- มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่คุณแขไขของมันจะอยู่ที่นั่น จริงอยู่ที่คุณแขไขเธอแก่นแก้วแสนซน ทั้งยังใจกล้าแลอยากรู้อยากเห็นไปเสียหมด ทว่าที่แบบนั้นไอ้เปลวคิดว่านายของมันคงไม่ไปหรอกหนา...คนที่ไปที่นั่นส่วนใหญ่ก็มักจะ
“คนหน้าคล้ายหรือเปล่าขอรับ” ใจหนึ่งมันหรือก็ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นักหรอกหนา แต่อีกใจมันก็กลัวไม่น้อยด้วยว่าก่อนโน้นนายของมันก็รู้จักมักจี่กับคนที่โรงน้ำชา ซ้ำยัง- ซ้ำคุณแขไขยังซุกซนจนกล้าทำเรื่องหน้าอายกับมันเช่นนั้น แล้วจะไม่ให้มันกลัวใจของนายหญิงของมันคนนี้ได้อย่างไร
“ไอ้เปลว แกนี่ภักดีกับน้องแขจริง ๆ เชียว...เกิดเรื่องเช่นนี้แล้วยังจะหาทางปกป้อง- ทาสแบบแกจะไปหาได้ที่ไหนอีกนะ...” ชายหนุ่มอายุมากกว่าท่าทีภูมิฐานเอ่ยขึ้น เขาประทับใจในตัวมันไม่น้อยแม้ว่ามันจะเป็นชายแลน้องแขไขจะเป็นหญิง แต่มันก็ภักดีกับคู่หมั้นของเขาด้วยความใสซื่อแลจริงใจนัก ก่อนชายหนุ่มใส่ชุดสูทสีน้ำตาลเข้มแบบฝรั่งจะถอนหายใจอีกครั้ง “...ฉันก็อยากไปให้เห็นกับตาเหมือนกัน จึงได้จะไปตามน้องแขไขด้วยตัวเอง หากเธออยู่ที่โรงน้ำชาจริงก็คงต้องพากลับมาที่เรือนเสียก่อน ไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของเธออาจจะเสียหายได้”
“แล้ว- แล้วเช่นนั้นคุณโกมลจะเลิกรากับคุณแขไขหรือไม่ขอรับ”
“ไม่หรอก- ฉันเคยไปร่ำเรียนเมืองนอก เจอผู้คนมากมายเรื่องเช่นนี้หาใช่เรื่องผิดแปลก...” คุณโกมลส่ายหัวพร้อมยิ้มอบอุ่น- มันเป็นรอยยิ้มของสุภาพบุรุษแลเป็นรอยยิ้มในแบบผู้ใหญ่ที่ค่อนข้างเข้าใจโลกนี้อยู่มากพอสมควรนั่นแหละหนา “...ก่อนโน้นแกเคยบอกฉันไว้ว่าน้องแขไขเธอดื้อ ซุกซนแลใจกล้าผิดขนบหญิงสาวชาวสยาม ขนาดคนที่ภักดีต่อเธอยังเห็นเป็นเช่นนั้น แล้วจะไม่ให้ฉันเตรียมตัวรับมือกับเธอได้หรือ”
“...”
“อีกทั้งนี่คงเป็นโชคชะตาของฉันที่ต้องตกหลุมรักเธอ เช่นนั้นเรื่องเพียงแค่นี้แกไม่ต้องห่วงไปหรอกหนา ฉันไม่ทิ้งนายแกให้อับอายหรอก”
“เช่นนั้นกระผมขอตามคุณโกมลไปพบคุณแขไขด้วยได้หรือไม่ขอรับ”
คุยกันได้เพียงครู่ไอ้เปลวมันก็เสนอตัวอาสาขอลากรถมาให้คุณโกมลด้วยตนเอง มันก็อยากมาเห็นกับตาเหมือนกันว่าคุณแขไขแสนซนของมันจะอยู่ที่นี่อย่างที่มันกลัวจริงหรือไม่
กระทั่งในที่สุดรถลากสองล้อก็พาเขาทั้งสองที่แตกต่างกันเหลือเกินทั้งในเรื่องรูปร่างหน้าตาแลฐานะมาถึงหน้าโรงน้ำชาของคนจีนผู้แสนมั่งคั่งจนได้ มันเป็นสถานที่ซึ่งมีผู้คนมากมายทั้งชายแลหญิงเข้ามาใช้บริการกันไม่หยุด แลความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้คือกลิ่นหอมอบอวบอย่างผิดวิสัยโรงน้ำชาเคล้าความรู้สึกคาวโลกีย์ที่เด่นชัดจนชายหนุ่มที่เพิ่งเคยมีโอกาสได้มาเป็นคราแรกแทบล้มตึง
นี่น่ะหรือสวรรค์บนดินอย่างที่เขาว่าเอาไว้ แต่เดิมไอ้เปลวมันนึกว่าจะมีกลิ่นคาวสวาททั้งยังเหม็นสาบยาสูบลอยคละคลุ้งเสียอีก แต่กลับเป็นกลิ่นหอมอบอวนยั่วยวนจนทำให้เกิดความรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาในกายเสียอย่างนั้น...ช่างน่าแปลกนัก
“ยินดีต้อนรับขอรับ- ไอ้หยามาใช้บริการหรือตั้งใจจะมาสมัครงานขอรับ” เจียอี้เดินโบกพัดออกมาด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ หากคุณโกมลมาเพียงแค่คนเดียวคนจีนเจ้าของโรงน้ำชาคงคิดว่าเขาจะมาเที่ยวหาความสำราญนั่นแหละหนา แต่เมื่อเห็นไอ้หมาหน้าซื่อที่ยืนด้านหลังจึงได้ถามเผื่อไปอย่างไรเล่า...ถึงอย่างนั้นเจียอี้ก็ยิ้มรับยียวนเสียจนดวงตาเรียวเจ้าเล่ห์นั่นแทบจะปิดลงเลยทีเดียว
“ฉันมาหาคุณแขไข”
“เอ...ใครหรือขอรับคุณแขไขที่ว่า อืม...แต่จะว่าไปหญิงงามที่ชื่อแขไขก็มีอยู่มากโข เช่นนั้นแล้วกระผมจะทราบได้อย่างไรขอรับว่าคุณแขไขที่ต้องการคือใคร” ไอ้คนจีนมันจงใจกวนประสาทคุณโกมลอย่างถึงที่สุด ยิ่งเห็นหน้าสุขุมของข้าราชการรูปงามแลท่าทางที่ดูใจเย็น เจียอี้ก็ยิ่งยียวนพลันโบกพัดไปมาอย่างแช่มช้า
“บุตรสาวของพระยาเทียบบรรลือ”
“ก็แค่นี้แหละขอรับ”
เจ้าของร่างผอมสูงในชุดจีนแสยะยิ้มพร้อมรวบพัดเอาไว้ในมือ ก่อนจะปัดเปียผมยาวของตนให้กลับไปด้านหลังแลยกยิ้มขบขัน เจียอี้ไม่ใช่คนซื่อสัตย์กับลูกค้าหรือความสัมพันธ์ใด หากมีคนเรียกหาคุณหนูคนงามเช่นนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมาถึงโรงน้ำชาของตน แม้จะรู้ว่าเจ้าตัวจะยังไม่อยากพบใคร แลงานที่รับปากกันไว้ว่าจะปรับกลิ่นในโรงฝิ่นให้ยั่วยวนจนลูกค้าหลงใหลจะยังไม่แล้วเสร็จดีเลยก็ตาม
ก็พึงใจในตัวเธอหรอกหนา...แต่จะให้ทำอย่างไรเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงคุณพระโกมลคนดังแห่งพระนครเชียว จะให้เขาที่เป็นคนจีนมาหากินอยู่ในแดนสยามขัดอกขัดใจเขาได้อย่างไรกันเล่า หากยื่นหน้าเข้าไปสอดมากก็พาลจะสร้างศัตรูตัวใหญ่กำจัดยากให้วุ่นวายเสียเปล่า
นายคนจีนหน้าตาเจ้าเล่ห์เดินนำทางไปจนสุดห้องหับที่เรียงรายของตน ก่อนจะพบเข้ากับห้องขนาดใหญ่และหรูหราที่สุดปรากฎอยู่ตรงหน้า คุณโกมลเปิดประตูไม้สลัดลวดลายจีนออกแล้วจึงพบว่าเรื่องที่เพื่อนของเขาบอกมานั้นเป็นเรื่องจริง คู่หมั้นคนงามของเขานั่งประดับกระถางเทียนงามตาอยู่ตรงนั้น- แลเธอเองก็หันกลับมาพบอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตระหนกเช่นกัน ทว่าก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นแลที่แปลกไปนั้นเห็นจะเป็นใบหน้างามที่ดูตาปรือราวกับคนไร้สตินั่นแหละหนา
เจียอี้โน้มเข้าใกล้พร้อมป้องปากกระซิบว่า ที่เธอดูเมามายนั้นก็เพราะพยายามทำเครื่องหอมแลเทียนเพื่อกลบกลิ่นเหม็นสาบของฝิ่น จึงต้องจุดฝิ่นใช้กลิ่นมันในการทดลอง- ดูว่าเครื่องหอมแลเทียนที่ทำจะสามารถกลบกลิ่นนั้นได้ผลหรือไม่ คุณแขไขเธอจึงได้มีสภาพเช่นนี้อย่างไร
“น้องแข”
“คุณแขไขขอรับ! เป็นอย่างไรบ้างขอรับ” ส่วนไอ้ทาสผู้ภักดีนั่นน่ะหรือจะรอฟังอะไรเล่า มันไม่รอหรอกหนาทั้งยังวิ่งหน้าตั้งเข้าไปหานายของมันที่ไม่เจอกันมาราวสามปีอย่างรวดเร็ว ทั้งยังนำหน้าคู่โกมลที่เป็นคู่หมั้นเธอเสียด้วย
ไอ้เปลวประคองเจ้าชีวิตของมันที่นั่งโงนเงนอยู่ตรงเก้าอี้ไม้ไว้แนบอก แล้วหาทางดับกลิ่นฝิ่นแลเทียนตรงหน้านายของมันเสีย- แม้สิ่งที่เจียอี้บอกกล่าวมานั้นจะรับรู้ได้ว่านี่เป็นเพียงแค่งานหนึ่งที่คุณแขไขรับปากว่าจะทำ แต่หัวใจไอ้เปลวที่เห็นนายมันโงนเงนไร้สติเช่นนี้ก็เจ็บปวดมากเหลือเกิน
มันเกิดอะไรขึ้นกันหนอ เหตุใดกลับมาถึงพระนครแล้วจึงไม่กลับเรือนตนก่อน ไอ้เปลวไม่เห็นความจำเป็นที่เธอจะเข้ามาอยู่ในที่แบบนี้เลยสักนิด หรือว่า...หรือว่าเธอจะถูกคนจีนแสนเจ้าเล่ห์คนนี้พูดจาหลอกล่อให้เธอมา
“เปลวใจเย็น ๆ ก่อน...” ก่อนจะเป็นคุณโกมลที่เป็นผู้ใหญ่ทั้งยังสงบนิ่งราวกับผืนน้ำที่หันไปหาเจียอี้- ที่มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยประกายความสนุก “...คุณแขไขเธอมาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่แล้ว”
“ข้อมูลของลูกค้าถือเป็นความรับนะขอรับ”
“...” คุณโกมลไม่ตอบ แต่กลับล้วงกระเป๋าพร้อมควักเงินจำนวนหนึ่งออกมายื่นให้
“นับตั้งแต่ที่เธอกลับมา...จากตอนนั้นก็จวนจะสองเดือนขอรับคุณพระ”
ก่อนคู่หมั้นนักเรียนนอกแสนสุขุมจะละความสนใจจากหนุ่มเจ้าของโรงน้ำชาชาวจีน แล้วสืบเท้าก้าวเข้าไปหาน้องแขไขผู้เป็นคู่หมายของตนที่อยู่ในอ้อมแขนของไอ้เปลว- พิศมองเธอแล้วก็ได้แต่ถอนใจ งามพร้อมทั้งรูปแลทรัพย์แต่ไม่น่าเป็นคนดื้อดึง นึกสนุกจนไม่ระวังตัวเช่นนี้เลยหนาน้องแขไข
ชายหนุ่มแสนสุขุมอุ้มเจ้าของร่างเพรียวระหงที่กำลังเมามายด้วยฤทธิ์ฝิ่นออกจากอกของไอ้เปลว แลเมื่อไอ้เปลวมันรู้ตัวว่าตนแตะเนื้อต้องตัวคุณแขไขมากจนเกินงาม มันก็รีบถอยกรูดห่างออกมาอย่างเจียมตัว ปล่อยให้คุณโกมลเธออุ้มว่าที่เมียของตัวเองเอาไว้
“เดี๋ยวค่าบริการฉันจะจ่ายเองทั้งหมด แล้วแกก็ห้ามบอกใครเรื่องที่คุณแขไขเธอมาอยู่ที่นี่”
“แล้วกระผมจะได้อะไรตอบแทนในการปิดปากให้เงียบหรือขอรับ”
“อีกประเดี๋ยวฉันจะให้คนเอาทองมาให้ในจำนวนที่เหมาะสม”
ได้ยินเช่นนั้นแล้วรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของเจ้าของโรงน้ำชาก็พลันปรากฏขึ้นอย่างยียวน ก่อนเจียอี้จะผายมือเชิญทั้งสามคนให้เดินตามตนออกไปยังเส้นทางด้านหลังร้าน ซึ่งเป็นทางออกลับอีกทั้งเมื่อออกไปแล้วยังไร้ซึ่งผู้คนให้สังเกตเห็นแลทราบถึงตัวตนของพวกเขาอีกด้วย
“ทางนี้มีไว้สำหรับคนหนีเมีย- หรือไม่เมียก็หนีผัวน่ะขอรับ”
“...”
“กระผมจะให้คนพาทาสของคุณพระไปเอารถลากเข้ามาที่นี่ จะได้ไม่มีใครเห็น...” เจียอี้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงฟังดูสบายตามประสาคนช่างพูด เขาเปิดประตูหลังออกให้พร้อมทั้งผายมือเชิญทั้งสามคนให้เดินออกไปพร้อมโค้งคำนับแลประสานมือขึ้นตรงหน้าแบบชาวจีน แล้วจึงปัดมือให้คนของตนพาไอ้เปลวออกไปลากรถมาบริเวณนี้ ทว่าก่อนไอ้เปลวมันจะเดินไปเจียอี้ก็พลันเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน “...วันหลังหากอยากลองอะไรใหม่ ๆ ก็แวะเวียนมาได้นะขอรับ คุณพระโกมล แกด้วยเจ้าทาส ฉันจะให้ลูกน้องบริการเป็นอย่างดี”
คุณพระไม่อยากจะเสียเวลาเสวนากับคนจีนท่าทางเจ้าเล่ห์คนนี้เท่าไหร่นักจึงได้เมินเฉยแลมองเจียอี้ด้วยแววตาเรียบนิ่ง แลเมื่อไอ้เปลวมันลากรถมาถึงคุณโกมลเธอก็บอกให้ไอ้เปลวมันหยิบผ้าผืนใหญ่มาให้ เขาใช้ผ้านั้นคลุมกายคู่หมั้นของตนที่อ่อนแรงแลไร้สติก่อนจะอุ้มเธอขึ้นไปบนรถลาก ส่วนไอ้เปลวหรือมันก็ทำได้แค่ยืนมองห่าง ๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจ หาเหตุผลไม่ได้เลยหนาว่าเหตุใดคุณหนูของมันจึงไม่ยอมกลับเรือน ทั้งยังเลือกมาอยู่กับคนเจ้าเล่ห์ที่โรงน้ำชาเช่นนี้
“ไอ้เปลว”
เสียงนุ่มทุ้มของเจ้าคุณเทียบบรรลือดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดของค่ำคืน ในยามนี้ทั้งนายทั้งบ่าวในเรือนต่างก็พากันหลับใหลไปหมดแล้ว คุณแขไขเองก็ยังไม่ฟื้นสติคืนมาอย่างดี ก่อนหน้านี้เธอตื่นขึ้นมานั่งเหม่อเพียงครู่แลป้ากอบก็กล่อมเธอให้นอนหลับไปอีกครั้ง นั่นจึงทำให้เธอหวนกลับคืนสู่ห้วงความฝันที่เต็มไปด้วยฤทธิ์ฝิ่นที่กล่อมให้เธอเมามายอย่างนั้นไม่จางหาย
เมื่อลูกตนเองเป็นเช่นนี้แล้วจะให้คนเป็นพ่อข่มตนนอนหลับลงได้อย่างไร เจ้าคุณลุกจากห้องตนเองเพื่อดูอีกครั้งว่าลูกสาวของตนหลับสบายดีหรือไม่ ก่อนท่าจะเดินออกมาสูดอากาศปลอดโปร่งยามดึกด้วยกลัวว่าตนจะเป็นลมล้มพับไปเสีย แลนั่นก็ทำให้ท่านได้เห็นทาสหนุ่มคนโปรดของลูกสาวตนเดินวนไปเวียนมาอยู่ด้านล่างไม่ยอมกลับไปหลับนอน หากมันเป็นหญิงท่านคงอนุญาตให้มันขึ้นมานอนเฝ้าลูกสาวคนงามแล้ว
แต่นี่มันเป็นชาย...แม้นไอ้เปลวมันจะเป็นทาสคนสนิทของลูกสาวตนมาตั้งแต่เด็ก ทั้งรักแลภักดีปานนั้นแต่ท่านก็ไม่วางใจให้มันขึ้นมาเฝ้าคุณแขไขหรอกหนา- ไม่ใช่ไม่ไว้ใจหรือกลัวไอ้หมาซื่อมันจะคิดชั่วด้วยว่าไว้วางใจมันนัก หากแต่เป็นเรื่องความไม่เหมาะสมอย่างไรเล่า ดึก ๆ ดื่น ๆ จะให้ชายอื่นเข้าไปเฝ้าหญิงสาวที่มีคู่หมั้นแล้วได้อย่างไร
“ขอรับ”
“ทำไมเอ็งยังไม่ไปนอนอีกหา”
“กระผม...กระผมเป็นห่วงคุณแขไขขอรับ...” ลูกทาสมันเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว เกรงว่าหากเสียงดังไปในยามค่ำมืดเช่นนี้ประเดี๋ยวจะเป็นการรบกวนคุณหนูของมันเอา “...หากเธอตกใจตื่น ต้องการสิ่งใดหรือต้องการเรียกใช้กระผมจะได้รอรับคำสั่งเธอ”
“ตกใจว่าเหตุใดจึงกลับมาอยู่ที่เรือนน่ะหรือ” โธ่เอ๋ยไอ้เปลว...ตัวหรือก็เลิกทาสไปแล้วแต่ยังขออยู่ต่อที่นี่ด้วยเรื่องแค่นี้หรือ เวทนามันนักที่ใจมักภักดีต่อเด็กดื้อเช่นนี้
ไอ้เปลวหรือก็เงียบกริบ มันคิดอะไรสักอย่างอยู่ในหัวตนครู่หนึ่งก่อนมันจะเงยหน้ามองคุณท่านที่อยู่บนเรือนอีกครั้งด้วยสีหน้าหงอเหมือนหมากำลังกลัวจนหูลู่หางตก...มันรู้ว่าท่านเจ้าคุณของมันรักแลตามใจบุตรสาวคนนี้มาก แม้เธอจะทำตัวไม่งามสมหญิง ชอบการละเล่นพิเรนทร์มาแต่ไหนแต่ไร แต่ท่านก็ไม่เคยว่าเลยสักครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับไม่เหมือนกับที่ผ่านมา- ออกจะเป็นการกระทำที่ดูร้ายแรงเสียด้วยซ้ำ เช่นนั้นมันจึงกังวลใจไม่น้อยด้วยกลัวว่าท่านเจ้าคุณของมันจะโกรธบุตรสาวเพียงคนเดียวจนลงโทษเธอโดยไม่คิดฟังความเห็น
“ท่านเจ้าคุณขอรับ- ท่านจะลงโทษคุณแขไขหรือไม่ขอรับ” ไอ้เปลวมันถามอ้อมแอ้มด้วยกลัวเหลือเกินว่าคำตอบที่ได้ จะทำให้มันใจสลาย
“หากลูกเอ็งทำตัวเช่นนี้ เอ็งจะทำอย่างไรเล่าไอ้เปลว”
“...” ไอ้เปลวมันก้มหน้าก้มตา มือไม้ของมันกุมอยู่ตรงหน้าทั้งยังสั่นเล็กน้อยแลไม่นานนักมันก็ตัดสินใจคุกเข่านั่งลงกับพื้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท่านเจ้าคุณอีกครั้งด้วยสายตาเว้าวอน “...ท่านเจ้าคุณอย่าลงโทษคุณแขไขเลยนะขอรับ”
“ทำไมจะลงโทษไม่ได้เล่า ในเมื่อลูกแขทำผิดถึงเพียงนี้” พระยาเทียบบันลือไม่คิดลงโทษบุตรสาวคนเล็กของตนด้วยวิธีที่รุนแรงอยู่แล้ว อย่างไรเสียนั่นก็ไม่ใช่วิถีของเรือนเรา เพียงแต่ที่ท่านถามออกไปเช่นนี้ก็ด้วยว่าต้องการความเห็นจากหมาใหญ่แสนภักดีที่นั่งคุกเข่าของร้องเพื่อนายของมันอย่างนี้ต่างหากเล่า
ไอ้เปลวหนอไอ้เปลว...เอ็งก็น่าจะรู้ว่าคุณหนูของเอ็งเป็นคนเช่นไร ต่อให้เธอจะมีเหตุผลในการกระทำของตนเองหรือไม่ แต่คนอย่างลูกแขไขนั้นก็ไม่ไร้ซึ่งข้ออ้างแลคำอธิบายเพื่อให้ตนพ้นผิดหรอกหนา- ลูกสาวตนคนนี้เป็นคนช่างเถียงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว หาใช่คนสงบปากสงบคำกลัวดอกพิกุลจะร่วงเสียเมื่อไหร่กัน
“เพราะหากลงโทษคุณแขไขด้วยวิธีรุนแรง คนที่เจ็บยิ่งกว่าก็คือคนเป็นพ่ออย่างท่านเจ้าคุณนะขอรับ”
คำตอบของไอ้เปลวทำให้ท่านเจ้าคุณของเรือนประทับใจไม่น้อย แม้มันจะไม่รู้หนังสือแต่มันก็เป็นคนฉลาดพูด ช่างใช้ถ้อยคำเพื่อความประนีประนอมไม่น้อย มิหนำซ้ำยังพยายามเข้าใจความรู้สึกของผู้ใหญ่แลแสดงให้เห็นถึงความซื่อสัตย์ ภักดีแลจริงใจในถ้อยคำนั้นอีกด้วย
ไอ้เปลวมันฉลาดพูดเสียจนท่านเจ้าคุณนึกเสียดายที่มันเลือกเป็นทาสอยู่ที่นี่ แทนที่จะออกไปร่ำเรียนมากกว่านี้ให้มีวิชาความรู้ติดตัวเพื่อสอบเข้าทำงาน- ไม่เพียงเท่านั้น...ความเป็นมันที่เป็นมาตั้งแต่เด็กจนโตก็น่าเสียดายมากเช่นกัน หากมันเกิดเป็นลูกคุณพระคุณหลวงข้าราชการสักคน ท่านคงจะยกลูกแขไขให้มันไปแล้ว
หากมันมีใจให้บุตรสาวของตนดั่งชายหญิงแลเป็นคนที่ดีพร้อมไปด้วยความคิด นิสัย การกระทำ รูป ทรัพย์ การศึกษาแลหน้าที่การงานท่านก็ยินดีจะยกให้อยู่แล้วเชียว...ชายหนุ่มอย่างไอ้เปลวหาไม่ได้ง่าย ๆ หรอกหนา
#คุณแขเมียทาส