เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ไซไฟ,ชาย-หญิง,รัก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,yaoi,หญิงรุก,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
20 ต่อสู้
สามเราเดินกันออกไปหน้าบ้าน กระบองแดงพาดบ่า ใจพร้อม กายพร้อมอยู่เสมอ
เราเหน็บดาบจริงอยู่ที่เอว แต่ผมไม่มีความคิดที่จะใช้มัน
มันเพื่อเตรียมไว้สำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
เราเดินไปได้กลางทาง พวกเขาเริ่มชักดาบชูไว้ข้างหน้าเตรียมตัวกัน
ถ้าอย่างนั้นเราจะเริ่มสู้ทันทีเลยหรือ?
เมื่อเราเดินไปถึงกลุ่มพวกเขาที่เรียงกันเป็นแถว เรามองหน้าพวกเขา มีคนที่อยู่แถวที่สองด้านหลังที่จ้องผมไม่หยุด
หุ่นเขาค่อนข้างดี หน้ามีแผลเป็นแนวนอนใต้ตา มันเป็นหัวหน้า? มันคล้าย
พูดถึงกลุ่มคนที่อยู่กันข้างหน้าก็ตัวใหญ่ด้วย แต่ข้างหลังเฉยๆ เขาน่าจะจัดเป็นขบวนแถวมาแล้ว พวกเขาดูระวังเรามากกว่าเห็นเราเป็นเด็ก
“ส่งยัยคนชื่อวาเนสซ่ามา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเป็นอะไรกัน แต่ฉันไม่สนใจ”
คนที่อยู่แถวที่สองที่จ้องผมไม่หยุดพูดขึ้นมา
ถ้าอย่างนั้นเขาเป็นหัวหน้า
ตอนนี้ผมรู้ตำแหน่งหัวหน้าแล้ว
“เราทำไม่ได้”
ผมตอบเขา
“เราไม่ให้พี่เขาหรอก”
“พวกนายไปเถอะจะได้ไม่มีใครเจ็บตัว!”
วิวดูเหงื่อออกจากความกังวลแต่ยังตอบโต้ แต่วีขู่ เธอใจกล้า
คนหัวหน้ายิ้มมุมปาก แต่ไม่พูดอะไรต่อ
แต่ข้างหน้าไม่มีใครยิ้มสักคน และดูเหมือนพร้อมเคลื่อนไหวแล้ว ผมตั้งใจกับการป้องกันไว้ก่อน
“กลับ…”
“ฟันหัว!”
คนที่อยู่ข้างหน้าฟันใส่หัวผม ผมถอยเท้าซ้ายไว้ข้างหลังตรงๆแล้วเอียงตัวหลบ ระหว่างร่างกายหันผมเหวี่ยงกระบองใส่ทางขวาไปด้วย
มีเสียงเหล็กทีเข้าของทึบแล้วเขาล้มอย่างเร็วไปทางซ้าย ผมเมินคนล้มทั้งหมดเพราะคู่ต่อสู้เยอะ ถ้าต้องเหยียบ ผมจะเหยียบ
“อย่าใช้ท่า…”
“วีกับวิวกันพี่”
เขาสั่งลูกน้องให้เลิกใช้ท่า
ผมสั่งวีกับวิว ก้าวเท้าซ้ายเหยียบคนที่ล้มข้างหน้า ย่อตัวลงครึ่งหนึ่งและแทงไกลสุดแขน
“จึ”
เมื่อกระบองกำลังพุ่งไปหาหน้าเขา เขาเอาดาบปัด แต่เพราะน้ำหนักกับความที่ข้อแข็ง กระบองไม่กระเด็นไปไหนและพุ่งไปทางเดิม
มันกระแทกหน้าเขาเต็มๆที่หน้า เขาถอยไปก้าวสองก้าว
คนทางซ้ายกับคนทางขวาคนที่เพิ่งล้มไปก้าวมาปิดทาง เขาจับกระบองผม
วีที่อยู่ทางซ้ายตีข้อมือเขา มันบิดผิดรูป น่าจะเจ็บหนักอยู่
เขาล้มลงไปแล้วจับที่ต้นแขนเหนือแผลแล้วร้องเสียงดัง
ผมดูความเสียหายคนเป็นหัวหน้า มันสุดแขนแต่ไม่สุดกำลัง เขายังยืนได้อยู่ และนั่นก็คาดไว้แล้ว
แต่เขาถุยน้ำลายออกมาและโยนฟันไปข้างๆ ผมเห็นมันแค่ครู่เดียวแต่มันมีสองซี่ แล้วเขาจ้องหน้าผมอย่างโกรธเคือง
มองขนาดนั้นผมก็ไม่เป็นอะไรหรอก ผมไม่รู้ว่าเขาสู้เก่งแค่ไหนแต่ผมต้องระวังเขาไว้ก่อน
วิวเหวี่ยงใส่คนทางขวาที่ก้าวมาขวาง แต่เธอเล็งไปที่ไหล่
มีเสียงเหมือนกระดูกหักและเขาล้มลงไปดิ้น
“เดินหน้า”
คนที่เป็นหัวหน้าสั่งการ
คนที่โจมตีเราเริ่มเดินเข้ามาใกล้ขึ้น
“ถอยหนึ่งก้าว”
ผมสั่งวีกับวิว
ตอนแรกผมสงสัยว่าทำไมเขาเริ่มเดินหน้า แต่เมื่อเขาทำเสร็จผมได้มารู้
เขาเดินหน้าเพื่อให้แถวเรียงกันใหม่ได้และไม่มีช่องโหว่ เพราะไม่มีคนล้มเจ็บขวางทางอยู่ ตอนนี้ผมได้รู้แล้วว่าอย่างน้อยเขาก็ฝึกกันมา
“เล็งเด็กผู้ชาย”
“ฟันคอ!”
“ฟันแขน!”
“ฟันขา!”
เมื่อเขาสั่งการเสร็จสามคนออกท่าใส่ผมทันที มันเป็นการโจมตีใส่คอจากทางซ้ายและฟันแขนจากซ้ายเหมือนกัน และฟันต่ำๆหนึ่งคน
ผมเอากระบองไปคว่ำมือตั้งทางซ้ายเพื่อป้องกันและกระโดดหลบฟันต่ำ
เมื่อดาบกระทบออกผมเหวี่ยงโจมตีสวนโดยการยกไปข้างบนและฟาดใส่ไหล่คนที่ฟันหัวตรงกลาง
ชายที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าเอื้อมดาบมาจะเอามาป้องกัน
แต่เมื่อกระบองโดนดาบ กระบองไม่เปลี่ยนวิถีจากเป้าหมายและตรงไปเข้าเป้า และเพราะดาบเขาอยู่ข้างล่างมันไปกระแทกเข้าไหล่และฝังลงไป
“จึ”
เขาจึปากและรูดดาบออก คนโดนดาบยิ่งเจ็บมากขึ้นและคนที่โดนทั้งตีทั้งดาบบาดจับแผลและลงไปคุกเข่า
ผมกับวีไม่สะทกสะท้านกันแต่ผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายจากวิว
“เรากันดาบมันไม่ได้ ใช้หลบเอา”
คนเป็นหัวหน้าสั่งการลูกน้องอีกครั้ง
“ดึงขาตีหัว!”
วิวกระโดดเตี้ยๆยิงใยแมงมุมใส่ขาคนข้างหน้าทางขวา และใช้การดีดก้นแมงมุมกลับเพื่อลากขาเขามา และจากนั้น
*บึก!*
วิวฟาดลงหัวคนที่ถูกลากมา เธอดูเหมือนออมสุดแรง และเขาดิ้นอยู่แต่นอนเฉยๆ
ผมโล่งใจที่เธอออมแรงได้
“ตีข่วนไขว้”
วีเหวี่ยงกระบองไปทางขวาและเอากรงเล็บมือซ้ายข่วนไขว้กันใส่คนทางซ้าย
กรงเล็บไปถึงเร็วกว่าและข่วนเข้าหน้าคนทางซ้ายจากนั้นไม่ล่าช้ากระบองหัวเข้าคอเขา และเขาล้มนิ่งไป
“จึ เดินหน้า”
“ตั้งหลัก อย่าถอย!”
พวกเขาสั่งเดินหน้าอีกและผมให้วีกับวิวอยู่กับที่
ตอนนี้เราเริ่มได้เปรียบเพราะเขาล้มกันสามคนแล้ว
“ตีวงล้อม”
“ถอยห่างจากพี่ไปข้างก้าวนึง”
เขาจะตีวงล้อมเราแต่ผมขยายแถวให้ระยะต่อสู้กว้างขึ้น
“เลิกใช้ท่า ฟันเหมือนที่ซ้อมมา”
เขาสั่งลูกน้องให้เลิกใช้ท่า แต่ลูกน้องทำหน้าไม่เชื่อใจ
“ฟันแขน”
“ฟันขา”
ดี พวกเขามีปัญหาเรื่องความไว้ใจ
“ฉันบอกให้เลิกใช้ท่าไง ถ้าไม่ฟังฉันจะแทงหลังแก”
“เห้ย”
ลูกน้องหันไปดูหน้าหัวหน้าเหมือนไม่เชื่อหู
ผมชักแขนซ้ายที่โดนฟันให้หลบและกันด้านล่าง เมื่อดาบกระทบผมเหวี่ยงใส่หน้าคนที่ฟันขา
มันโดนเป้าหมาย เสียงกระแทกทึบๆดังและเขาล้มลงไป
จากนั้นคนที่โดนเอาแขนหลบวิ่งเข้ามาแทงจากซ้าย
วีเอากระบองกันให้ผมจากทางซ้าย ดาบโดนกระบองพาไปเลยขาขวา เธออยู่ไกลแต่เธอพุ่งเข้ามา
วิวเริ่มโจมตีต่อ
“ใยหมุน”
วิวเหวี่ยงจากซ้ายใส่แขนคนทางขวาข้างหน้าที่ฟันแขน เมื่อกระบองกระแทกแขนเขาสะดุ้งโหยง
จากนั้นวิวหมุนตัวและยิงใยใส่เมื่อหลังหันไปหาเขา และวางเท้าซ้ายไปข้างหน้าตัวเองและตั้งหลักหมุน
ผู้ชายวิ่งตามใยให้ไม่ล้มไปก้าวสองก้าวและเหยียบเพื่อนสะดุดพุ่งไปชนกับคนทางซ้าย
“หวดขา”
วีจับกระบองสองมือเพราะเป็นฝั่งไม่ถนัดและเหวี่ยงใส่ขาซ้ายคนที่อยู่ทางซ้าย
จากแรงที่เซบวกเข้ากันกับแรงทุบสวนมาเขาตีลังกาหมุนซ้าย แล้วสองคนล้มไป
หน้าแข้งเขางอ
คนที่เป็นหัวหน้าที่อยู่แถวสองถอยไปแถวที่สาม มันมีอยู่ประมาณห้าแถว แถวละประมาณห้าคน เรายังเหลือด้านข้างที่ไกลสุดข้างละคน พวกเขาเริ่มอ้อมไปข้างหลัง
“จัดการซ้ายกับขวาก่อน อย่าให้อ้อม”
วีพุ่งออกไปแทงตัวคนทางซ้าย วิวเอาขาแมงมุมดีดไปแล้วเหวี่ยงกระบองลงจากข้างบน คนทั้งสองด้านข้างล้มไปพร้อมๆกัน
จากนั้น คนทางซ้ายผมแทงใส่วีแบบไม่ใช้ท่า แต่เขาดูเหมือนลังเล ท่ามันไม่ค่อยดี วีกวาดออกได้แล้วตีสวนไป
คนทางขวาเอาอย่างคนทางซ้ายและแทงใส่วิว วิวหมุนตัวตีใส่ดาบ ดาบหักและกระเด็นมา
ผมยกขาขวาหลบดาบที่กระเด็นแล้วมันปักอยู่ที่พื้น
คนแถวสามเข้ามาเสริม เขาเริ่มไม่หลีกการเหยียบใส่พวกเดียวกันแล้ว และเหยียบพวกเดียวกันไว้ใต้เท้า
“โอ๊ย”
“โอ๊ะ”
สองคนที่โดนเหยียบซ้ายและขวาร้องจากความเจ็บ
ชายที่อยู่ข้างหน้าฟันหัวผมและทางขวาฟันเฉียงมาจากขวา คนทางซ้ายฟันเฉียงมาจากทางซ้าย
ผมเอากระบองตั้งแนวนอนและชูขึ้นไปข้างบนพร้อมเพื่อกันสามคน แต่กระบองถอยมากระแทกหัวผม
ผมเวียนหัวแต่มันยังไม่เป็นไรมาก ปัดดาบพวกเขาออกไปทางขวา หมุนซ้าย และเหวี่ยงใส่หัวสามคนโดยใช้แรงจากการหมุน
คนที่หนึ่งล้มเร็วและคนที่สองเริ่มล้มช้าลง มันไปแค่แตะคนที่สาม จากนั้นคนที่สามที่กระบองแตะหน้าทิ้งดาบและดึงกระบองไว้
“จัดการมัน”
ผมหมุนขวาแล้วดึงเข้าสุดกำลัง เขาเดินตามมาข้างหน้าแล้วผมเอามือซ้ายจับคอเสื้อเพื่อใช้แรงหมุนยกเขาลอยแล้วทุ่มเขา
เมื่อเขากระแทกพื้นเขาปล่อยมือ
ผมหันหลังกลับไปหาคู่ต่อสู้
“ซ้ายซ้าย”
ผมก้าวเท้าซ้ายต่อยซ้ายใส่หน้า เมื่อหมัดโดนผมเตะซ้ายเข้าก้านคอ เขาสลบไปทันที
“สามขวา”
ผมเอาเท้าซ้ายตั้งหลักแล้วเตะใส่ด้านข้างเขาเข้าเอวด้านขวา
เมื่อเตะแรกเขาเอาแขนกันแล้วแขนกระเด็น เมื่อเตะที่สองมันเข้าเอวเต็มๆ เขาล้มไป แล้วเตะที่สามโดนหน้าตอนเขาล้ม
“ปิ้ววิ้ด ปิ้ววิด ปิ้ววิด”
หัวหน้าผิวปาก จากนั้นไม่นานมีกลุ่มคนเดินมาเพิ่มเป็นยี่สิบกว่าคน
ซวยแล้ว เขามีคนอีก ผมนึกว่ามันหมดแล้ว
ถ้าแบบนี้เราจะไหวกันไหม ผมห่วงอย่างเดียว ผมห่วงว่าจะมีพวกเราได้รับบาดเจ็บ
ตอนนี้เราต้องรับมือไปก่อนเท่าที่สู้ได้ เราทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะสู้ได้อย่างราบรื่น ผมเริ่มมั่นใจว่าผมไม่ต้องฆ่า
กลุ่มคนที่เพิ่งมาใหม่ตั้งแถวต่อจากกลุ่มแรก หัวหน้าย้ายจากกลุ่มเดิมที่เหลืออยู่ไม่ถึงสิบคนแล้วไปกลุ่มใหม่
วีพุ่งไปเตะคนทางซ้ายจนล้มพับ ส่วนวิวตีหน้าคนทางขวา เขาเอาดาบกันแต่กระบองยังลอยไปฟาดเอาหน้าได้ไม่มีปัญหา
“เรากันอาวุธพวกเด็กนั่นไม่ได้ ระวังด้วย ใช้การหลบ”
“ครับ”
“ขะ, ครับ”
กลุ่มสองเริ่มมีบางคนลังเลเมื่อได้เห็นกลุ่มแรกล้มกันระนาว
มันจะดีถ้ากำลังใจเขาด้อยลง แต่มันอาจคาดหวังเยอะไป
เท่าที่ดูขนาดตัวพวกเขา ดูเหมือนกลุ่มแรกจะกำยำมากกว่า พวกเขาเป็นกำลังเสริมที่ไม่ได้แข็งแรงเท่ากลุ่มแรกหรือ? แต่นั่นมันยังทำให้อะไรไม่ชัดเจน เรายังต้องห่วงเรื่องฝีมือพวกเขาอีก
มันไม่แน่ว่ากลุ่มที่สองอาจสู้เก่งกว่า
“ฟันหัว”
“ฟันหัว”
คนหน้าผมตรงๆกับคนที่อยู่ทางขวาเริ่มการโจมตีด้วยท่าพื้นฐานทหาร ฟันหัว ผมยกกระบองป้องกัน
เมื่อดาบฟันเอากระบอง ดาบคนทางขวาหักครึ่งลอยผ่านตัวผมไปและดาบคนตรงกลางดูร้าว
ผมจับกระบองสองมือและเหวี่ยงจากทางขวา กะจะเก็บสองคนพร้อมกัน
ผมเหวี่ยงไป
เมื่อกระบองกระทบคนแรกล้มไปและแรงมันตกไปครึ่งหนึ่งใส่หัวคนหน้าผมและเขาเอาดาบกัน
ดาบหักและมันโดนหัวเขาล้มไป
“เลิกใช้ท่า พวกนี้อันตราย ระวังไว้สูงๆ”
คนซ้ายเข้ามาฟันข้างใส่หัว
ผมก้มหลบและเหวี่ยงกระบองที่ถือสองมือจากทางซ้ายใส่ขาเขา เมื่อมันฟาดเอาขา กระดูขาเขาเบี้ยวผิดรูป
“กระจายตัวแล้วเทเข้าไปเลย”
พวกเขากระจายตัวออกห่างๆกันแล้วบุกเข้ามาแบบไม่คิดชีวิต
พวกเขาเหยียบเพื่อนและดูไม่สะทกสะท้านใดๆเลย กลุ่มนี้ดูเหมือนจะพร้อมกับเรื่องอันตรายกว่ากลุ่มแรก
คนข้างหลังทางซ้ายขึ้นมาและแทงตรงใส่ตัวผม
ผมคว่ำมือวาดไปทางซ้ายเพื่อปัดมัน เมื่อปัดได้ผมตวัดข้อมือพร้อมออกแรงฟาดใส่กลางหน้าผาก มันโดนเต็มๆและเขาล้มไป
วีกับวิวเริ่มสู้เหมือนกัน พวกเธอใช้ท่า แต่ผมไม่มีเวลาดูพวกเธอแล้ว
พวกเขาตีวงล้อมกว้างและมันจะหลุดไปข้างหลังอยู่แล้ว พวกเขาบางคนวิ่งไปแล้วด้วย หัวหน้าหลุดไปแล้ว ผมไม่เห็นว่าเขาแอบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเร็วมาก
“ถอยเข้าบ้าน”
ผมสั่งถอยเข้าบ้านแต่มีคนวิ่งไปถึงประตูก่อนแล้ว แล้วถีบใส่ประตู วิ่งเข้า ผมยังไม่ได้เอาของหนักวางที่เดิม
คนที่อยู่หลังเราแยกออกมาครึ่งหนึ่งเพื่อกันเส้นทางเราวิ่งกลับบ้าน ตอนนี้เราไปไม่ทันแล้ว
“ฝ่าวงล้อมไป รุกไปทางบ้าน เข้าประตูให้ได้”
ผม, วี, และวิวพยายามฝ่าวงล้อม แต่มันยากเพราะตอนนี้เราต้องสู้ทั้งข้างหน้าและข้างหลัง
ตอนนี้ผมกำลังหันไปทางบ้าน ผมแทงคอคนข้างหน้า เมื่อเขาทิ้งดาบล้มพร้อมกำคอตัวเอง ผมยกกระบองขึ้นเหนือหัวแล้วฟาดลงคนข้างหลัง
“เตะสองทิศ!”
วีเตะใส่คนข้างหน้าล้มไป จากนั้นหมุนตัวไปเตะคนข้างหลัง ทั้งสองคนล้มไปอย่างรวดเร็วเมื่อโดนเตะเข้าคอ
“หมัดวี้ฮิ้ว!”
วิวกระโดดเตี้ยๆแล้วดีดขาหน้ากับขาหลังใส่ทั้งคนข้างหน้าและข้างหลังพร้อมๆกัน พวกเขากระเด็นและกลิ้ง
“เดินหน้าก้าวนึง”
ผมให้วีกับวิวเดินหน้ากันคนละก้าว พวกเธอเดินหน้าหนึ่งก้าว คนที่ขวางทางเราอยู่ถอยออก คนที่รออยู่ข้างหลังเข้ามาแทนที่
“พันธะทิ่มหน้าพุ่ง”
วิวพุ่งเอาสองขาซ้ายเกี่ยวเข่าขวาเขาแล้วเอาขาแมงมุมถีบใส่หน้า พอเขาหงายและวีลอยขึ้นไปเกาะเอาสองขาหลังขวาเกี่ยวเข่าซ้ายดันสะโพกพร้อมดึงและขึ้นทับเมื่อเขาล้มกระแทกพื้น-
“ฟันไส้”
ผมไม่ได้ดูต่อ
ชายข้างหน้าผมฟันใส่ท้องผม ผมโค้งท้องถอยหลังหลบ ย่อตัวพุ่งแล้วเอาหน้าผากโขกปากคนข้างหน้าผม ผมเห็นอยู่ในหางตาว่าวิวต่อยซ้ำคนที่ทับอยู่ และรีบลุกขึ้น
“หลังมือ!”
วิวหมุนตัวเอาหลังหมัดฟาดหน้าคนข้างหลัง มันเป็นหลังแหวนที่สวยงาม
“ข่วนคู่ถีบ!”
วีข่วนซ้ายพร้อมกระโดดสองขา จากนั้นถีบขาคู่ใส่อกคนข้างหน้าเธอ
“กวาดขา!”
เธอรีบคุมสมดุลให้ขาถึงพื้นเร็วๆจากนั้นเอากระบองกวาดขาใส่คนข้างหลังเมื่อเขาล้มเธอเอากระบองตีหน้าเขาหนึ่งที
“เดินหน้า”
วีดีดตัวถอยแล้วถีบไปข้างหลังใส่คนที่เพิ่งเดินเข้ามา จากนั้นตีจากข้างล่างเสยหน้าคนที่เธอหันหน้าใส่อยู่ แล้วหันหลังกลับหาบ้าน จากนั้นเดินหน้า
ผมยกกระบองขึ้นเหนือหัวแล้วฟาดลงใส่คนข้างหน้าผม เมื่อโดนหัว ใช้แรงกระเด้งยกขึ้นและหันไปเหวี่ยงลงใส่คนข้างหลังเร็วๆ
“ลากตีหัว! ดึงมาถีบ!”
วิวยิงใยใส่คนข้างหน้าแล้วรีบหมุนซ้าย เมื่อผู้ชายที่ถูกยิงใยวิ่งตามเพื่อไม่ให้ล้มผมฟาดกลางตัวพร้อมกันกับวิวที่ตีหัว
จากนั้นเธอยิงใยใส่เข่าคนข้างหลัง เสร็จแล้วหันหลังวิ่งไปทางบ้านต่อแล้วเอาไหล่กระแทกคนข้างหน้า เขากระเด็นไปเป็นเมตรๆ
จากนั้นเธอลังกาหลังแบบไม่ขดตัวแล้วถีบแปดขาใส่คนข้างหลัง เมื่อเขากระเด็นไปเธอดึงใยให้ขาด เขาลอยไปประมาณสามเมตร
“เอาไหล่กระแทกผ่านคนแล้ววิ่งไปประตูเลย เหมือนที่วิวทำ”
เราสามคนวิ่งเอาไหล่กระแทกคนที่ขวางทางไปบ้านอยู่ พวกเขากระเด็นกระจายแล้วเราวิ่งไป ตอนนี้มีสองคนอยู่ทางบ้าน คนหนึ่งอยู่กลางทางส่วนอีกคนเฝ้าประตู
ผมวิ่งนำแล้วตีแบบเบสบอลใส่คนที่อยู่กลางทาง คนข้างหลังวิ่งตามเราไม่ทันกัน
ชายตัวใหญ่ที่ขวางประตูตั้งท่าเตรียมพร้อม ผมวิ่งหันหลังไปทางบ้านให้เร็วที่สุด
“วีจับพี่สองมือ”
วียื่นสองมือมาแล้วผมจับมือเธอไว้ที่ข้อมือ เธอจับข้อมือผมแน่นจนมันเจ็บ อาจเป็นเพราะอะดรีนาลีนกำลังพุ่ง ผมกระโดดไปข้างหน้าแล้วทิ้งตัว
ผมทำตัวให้โค้งรับกับพื้นและเอาสองเท้ายันสะโพกวีไว้ กลิ้งตัวไปไหลไป เมื่อกลางหลังแตะพื้นผมผมถีบวี
ขาวีดีดขึ้นไปชี้ฟ้าแล้วกำลังตกไปข้างหน้า
“ถีบเลย!”
ผมบอกวีแล้วเธอหดขาง้างสองขาก่อนถีบเต็มแรงใส่ชายตัวใหญ่ที่ขวางประตูกระเด็นไปกระแทกพระตูจนประตูพังหลุดและทะลุกระเด็นเข้าไป
เท่าที่ผมรู้มีคนอยู่ข้างในห้าหกคนแล้ว กำลังตะคอกใส่เด็กๆ ผมได้ยินชื่อวาเนสซ่าซ้ำๆ พวกเขาน่าจะหาตัวเธอ
ผมปล่อยมือวีให้เธอเอาแขนไปไว้ช่วยลงพื้นและผมนอนหงายหลังและวียืนสี่ขาอยู่บนพื้น ผมเงยไปเห็นมีคนดูประตูอยู่ด้านใน วิวเร่งความเร็ว
“สี่ยันหน้า”
วิวใช้แรงวิ่งปักขาแมงมุมด้านซ้ายเป็นหลักยืนไว้หลังตัว ยกสีขาแล้วหันข้างเข้าประตู จากนั้นเธอถีบใส่คนที่อยู่ข้างในจนเขากระเด็น
“ไปห้องนอนพี่โดโรเธีย จัดการทุกคนที่อยู่ระหว่างทาง”
เราวิ่งไปทางห้องพี่โดโรเธีย
ผมนึกว่าไม่มีใครเข้าห้องเด็ก แต่เมื่อเราผ่านหน้าห้องเด็ก มีคนกำลังเดินออกประตู
ผมเอาเท้าซ้ายก้าวไปข้างหน้า เอากระบองแทงเหมือนโยนหมัดและแทงเข้าหน้าเขา
“เปลี่ยนแผน วีกับวิวไปดูห้องเด็กๆ พี่ไปห้องพี่โดโรเธียเอง”
วีกับวิววิ่งเข้าห้องเด็ก ผมรีบวิ่งไปห้องพี่โดโรเธีย
ผมลองผลักประตู มันไม่ได้ใส่กลอนไว้ แต่ผมยังไม่ผลักเข้าไป
ผมง้างมือขวาที่ถือกระบองไว้ข้างบนชี้ไปข้างหลัง ถอยสองก้าว และวิ่งเอาไหล่กระแทกประตู
ผมรู้สึกได้ว่ามีคนพิงประตูอยู่ เขากระเด็นไปก้าวหนึ่งแล้วหน้าทิ่ม ระหว่างที่เขาลงพื้นผมตีลงใส่หน้าเขา
แต่ข้างหน้ามีคนทั้งอ้วนทั้งตัวใหญ่ เขาถอยก้าวหนึ่ง ผมมองพี่วาเนสซ่าที่โดนคร่อมอยู่บนเตียงโดยหัวหน้า แต่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ แต่ มันเหมือนเขาถือมีด
ซวยแล้ว
คนอ้วนวิ่งใส่ผม ผมจิ้มใส่ท้องเขาเพราะกระบองอยู่ข้างล่างอยู่
หน้าเขาเจ็บแต่เขาวิ่งกางแขน
ผมเห็นคนที่อยู่บนเตียงทำท่าแทงพี่วาเนสซ่า
เมื่อผมรู้ตัวผมโดนต่อยหน้าล้มลงพื้น
มันเวียนหัว น้ำหนักเขาเยอะแต่ดีที่ผมยังไม่สลบ ผมต้องรีบลุก
ผมต้องโหดกว่านี้ไหม ผมถามตัวเอง
