เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
22 จุดหมายใหม่
ผมนั่งรถม้ามาเรื่อยๆ เราเดินทางนานตั้งแต่ออกมา
ตอนนี้เป็นปีที่ 114 ยุคตีกัน ของกลุ่มทวีป
ผมอายุ 14 และวีกับวิวอายุ 13
ก่อนออกมาวีกับวิวตกลงกันว่าเมื่อ 14 วีจะไปร้องเพลงหาเงิน ส่วนวิวจะเปิดร้านขายของสดที่ตลาด
งานแรกของพวกเธอจะทำงานกันที่ตลาดศิโร
ผมให้เงินวิวไปก้อนหนึ่งให้ไปเปิดร้านของสด
รถม้ามันนิ่มแต่สั่นมาตลอดทางเพราะสปริงยังไม่เคยถูกผลิตขึ้นมาเลย
มันมีห้องน้ำในตัวและในห้องมีหน้าต่างไว้คุยกับคนขับรถม้า
ห้องน้ำเป็นแบบสองประตูเพราะคนขับรถก็เข้าห้องน้ำได้เหมือนกัน
มันทำให้รถม้าไม่ต้องแวะข้างทางบ่อยๆ มันทำให้เดินทางเร็วขึ้น
ผมเลือกรถม้าทั้งๆที่ผมนั่งรถฟาเนิคได้ แต่ในการเดินทางครั้งแรกในต่างโลกผมอยากเดินทางช้าๆเพื่อเก็บประสบการณ์รถม้าก่อน
ผมจ่ายเงินล่วงหน้าโดยที่ผมเพิ่มค่าอาหารพิเศษเพราะผมกินเยอะ
ผมนั่งดูข้างทางมาตลอด ตอนนี้เราถึงที่กัลเลีย
กัลเลียส่วนใหญ่จะมีป่าเยอะตลอดทางและยาวนาน แต่ถนนมีไฟติดบนเสาไฟอยู่ตลอด
ป่าจะเป็นป่าเขตร้อนเกือบทึบ แต่มีถนนไปทุกที่
ถนนค่อนข้างเก่าโดยดูสภาพแล้วน่าจะมีอายุเป็น 100 ปี
มีเสียงเคาะหน้าต่างคุยกับคนขับ
หลังผมชันเข่าใส่ที่นั่งเพื่อเปิดผมเห็นหน้าเด็กผู้หญิงประมาณ 10 ขวบนิดหน่อย
ด้านหน้าเป็นที่นั่งแบบสองแถวยาวไว้สำหรับนอน รถม้ามีคนขับสองคนและเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่คู่คนขับรถม้าบอกว่าเป็นลูกคนขับสองคนสามีภรรยา
ตอนนี้คนพ่อกำลังขับรถม้า
เด็กผู้หญิงเป็นคนคุยกับผม
“ตอนนี้เราอยู่ที่, ที่, ที่ไหนนะพ่อ?”
“กัลเลีย”
“กัลเลียค่ะ อีกซักครู่เราจะถึงร้านอาหารเย็นค่ะ”
“ขอบคุณ”
เด็กผู้หญิงถามพ่อและพูดต่อแล้วหลังจากนั้นผมขอบคุณเธอ
เราไปถึงร้านอาหารที่พ่อครัวกำลังโยนข้าวหมุนเป็นวงในกระทะ
กลิ่นมันหอมข้าวผัดหมูมากๆ
เรานั่งโต๊ะสั่งข้าวผัดคนละจานกับไก่ทอดน้ำปลาน่องติดสะโพกคนละชิ้น ผมสั่ง 2 จาน กับหนังไก่ทอดอีกจานหนึ่ง
ไก่กับข้าวผัดมันกรอบๆ และข้าวผัดหมูอร่อยมาก หนังไก่ทอดเคี้ยวอร่อยสุดๆ
คนขับรถคู่พ่อแม่จะสั่งไข่ต้มให้ผมแต่ผมปฏิเสธเพราะมันไม่เข้ากับข้าวผัดเลย
ผมอยากได้ไข่เจียวหรือไข่ดาวแต่ร้านนี้บอกว่าพ่อครัวไม่ทำไข่เหล่านั้น
ผมตักข้าวผัดหมูใส่ปาก อย่างแรกคือกลิ่นกระทะกับเครื่องปรุงหอมๆและผักกับหมูนุ่มๆ
รสชาติมันเค็มๆหอมๆมันๆสุดอร่อย
ผมเลือกคนขับรถคู่พ่อแม่มากประสบการณ์ที่มีอายุการขับส่งคนไปมาจากศิโรถึงโครอลลัลเรย์เรียมาก
มันเป็นการเดินทางแบบแวะร้านอาหารอร่อยแนวแปลกๆเหมือนอาหารต่างประเทศบ่อยครั้ง
เราเดินทางกันมา 2-3 วันแล้ว
เมื่อเรากินเสร็จเราล้างมือกันแล้วเดินไปขึ้นรถ ผมหยิบกรงนกรักก่อน
เมื่อเราขึ้นรถเสร็จเดินทางต่อผมดูข้างทางจนเริ่มดึกแล้วเลือกนกรักสื่อนกหาวิว เมื่อวานผมเพิ่งคุยกับวี
“พี่วารี!”
เมื่อติดวิวพูดกับผมก่อน
“เป็นยังไงบ้างวิว แล้ววีเป็นยังไงบ้าง?”
“หนูกับพี่วีสบายดี วันนี้เราซ้อมกันหนักเพราะตอนจับคู่พี่ไม่อยู่ เราสู้กันสนุกมากเลยล่ะ!”
“พอดูๆไว้หรือยังว่าจะเปิดร้านอะไรตรงไหน?”
“ดูๆไว้อยู่ หนูว่าจะเปิดตรงที่ที่แพงหน่อย และหนูเตรียมโต๊ะเตรียมอะไรๆด้วยเงินพี่เรียบร้อยแล้ว”
“เก่งมาก!”
ผมชมวิวและเธอหัวเราะคิกคัก
“พี่ถึงไหนแล้ว?”
“ตอนนี้พี่ถึงกัลเลีย ซ้ายจากศิโร ติดกับโครอลลัลเรย์เรีย กับศิโรและมาร์แลนด์”
เมื่อผมอธิบายให้เธอฟังว่าอยู่ที่ไหนผมรู้สึกได้ว่าวิวยิ้มอยู่อย่างกว้าง
“ทำอะไรอยู่กับวี?”
“ตอนนี้เราซ้อมจับจะทุ่มกันสองคน แรกๆหนูชนะบ่อยแต่หลังๆพี่วีเริ่มเก่งแล้วชนะบ่อย”
“อย่างนั้นเหรอ?”
วิวบอกว่าซ้อมจับอยู่กับวี
“นาล่ะ?”
“นาอ่านหนังสือทั้งวันเลย! ตอนนี้เธอก็อ่านอยู่ ตอน 14 เธอขอลองไปทำนาด้วยล่ะ!”
เมื่อผมถามเรื่่องนาวิวบอกผมมา
เราคุยเรื่องเรื่อยเปื่อยกันเกือบครึ่งชั่วโมงและเมื่อถึงตอนท้ายก่อนเราตัดสื่อนก
“บายนะวิว”
“บายค่ะพี่วารี”
ผมคิดภาพวิวโบกมืออยู่คนเดียวใส่นกรักขึ้นมาเฉยเลย
เราตัดสื่อนก ผมเอานกรักที่มีป้ายวิวแขวนไว้ในกรงเพื่อเก็บไว้
ผมสื่อนกหาท่านหญิงเสือดำต่อ
“ว่าไง?”
“สวัสดีครับ ท่านหญิงเสือดำ”
เราทักทายกัน
“ท่านหญิงครับ อีก 2 ปีน้องผมจะมาทำงานกับท่านหญิงเสือดำ 3 คนนะครับ”
“พวกเธอจะมาเองหรือน้องต้องไปรับพวกเธอ?”
ผมบอกท่านหญิงเสือดำเรื่องวีกับวิว และท่านหญิงเสือดำถามเรื่องการไปรับ
“พวกเธอจะไปเองครับ”
“อืม”
ท่านหญิงเสือดำดูไม่มีปัญหา
“ตอนนี้ถึงไหนแล้ว?”
“ตอนนี้ผมอยู่ในกัลเลีย หลังออกเดินทางได้ 3 วันครับ คาดว่าอีกไม่นานจะถึงโครอลลัลเรย์เรีย”
เมื่อเธอถามว่าถึงไหน ผมบอกรายละเอียดไป
“น้องของเธอเก่งเท่าๆกับเธอมั้ย?”
“พวกเธอเก่งกว่าครับ ยิ่งหลังผมออกเดินทางฝีมือพวกเธอจะยิ่งห่างผม”
“อย่างนั้นเหรอ”
เมื่อท่านหญิงถามเรื่องความเก่งกาจผมบอกเธอไปทั้งหมด
ท่านหญิงเป็นคนพูดไม่เยอะแต่เข้าประเด็นที่เธออยากรู้เร็วมากๆ
แต่มันเหมือนเธอไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับผมแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นเท่านี้แหละครับท่านหญิงเสือดำ เท่านี้แหละนก”
“อืมๆ เจอกัน พอแล้วนก”
ผมบอกลาท่านหญิงเสือดำและท่านหญิงเสือดำตัดสื่อนกใกล้เคียงกับผม
ผมเก็บนกรักแล้วเตรียมตัวนอน
ผมวางกรงนกรักไว้ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและเอนกายพยายามหลับ
เมื่อตื่นมาเราเดินทางต่อสักพัก เข้าร้านอาหารเหมือนแนวอินเดีย
มันกินเป็นแกงหอมๆเครื่องเทศโดยเอาโรตีไปกินกับแกง
มันอร่อยและแปลกลิ้นดี
เราเดินทางต่อผ่านป่าเกือบทึบมาเรื่อยๆจนสุดท้ายมาลงที่ร้านเหมือนอาหารบ้านๆรัสเซีย
มันมีซุปบีทรูท, สลัดมันฝรั่ง, สลัดบีท, ซุปปลา
ผมกินเกลี้ยงและมันอร่อยดี ความรู้สึกโดยรวมมันให้ความอุ่นสบายท้อง
เราเดินทางต่อและร้านสุดท้ายเราแวะร้านเหมือนอาหารจีน
มันมีผัดบล็อกโคลี่เนื้อ, ไก่ทอด, ผัดผัก, และปูผัดผงกระหรี่
ปูผัดผงกระหรี่อร่อยมาก และอาหารอร่อยทั้งหมด
แม้กับข้าวมันเยอะ แต่เรากินกันหมดเกลี้ยง
ลูกคนขับรถกินผัดผักไปเยอะจนเหมือนท้องปูดขึ้นมาเล็กน้อย
พวกเราอิ่มท้องจ่ายเงินและไปขึ้นรถม้า
รถม้าออกเดินทางตอนกลางคืนคนขับขับรถม้าไปตามทางเรื่อยๆ
ผมนอนและตื่นขึ้นมาอีกวัน
มีเสียงเคาะหน้าต่าง
ตอนนี้มันเป็นตอนเช้าและเราใกล้ไปกินอาหารมื้อเช้ากันแล้ว
“อีกสักครู่เราจะไปร้านอาหารสุดท้ายก่อนถึงโครอลลัลเรย์เรียนะคะ”
“ขอบคุณน้อง”
น้องลูกคนขับรถบอกบอกผมมาผ่านหน้าต่าง
ไม่นานเราก็ถึงร้านสุดท้ายที่อยู่แถวขอบประเทศกัลเลีย
ข้างทางมันไม่ค่อยมีร้านค้ามากมายแต่เขารู้จักร้านดีๆไว้ลงกินอาหารกัน
เราไปถึงร้านอาหารที่แม่ครัวกำลังทำอาหารแปลกๆที่ผมไม่เคยเห็นเลย
คู่คนขับสั่งอาหารกัน และเรารออาหารมา
ผมลองกินจานแรกที่เป็นขนมจีน
มันเผ็ดๆคล้ายขนมจีนน้ำยาแต่มันมีกลิ่นสมุนไพรหอมและออกมันกว่า
รสชาติมันเผ็ดพอดีและผมกินอย่างอร่อย
จานที่สองมันเป็นเหมือนยำผักอะไรสักอย่าง
เมื่อผมลองกันกลิ่นมันเหมือนยำใบชาหมักหอมๆ และเผ็ดๆมันๆ
จานที่สามมันเป็นข้าวก้อนๆที่มีเนื้อหมูเหมือนแหนมเปรี้ยวๆเหลืองๆและหอมขมิ้น
มันมีถั่วงอกยาวใส่มาด้วยไว้กินปนๆกัน
จานสุดท้ายมันเป็นแกงมีก้อนหมูสามชั้นใหญ่
เมื่อลองชิมเข้าไปมันมีกลิ่นผงกระหรี่อยู่จางๆและเนื้อหมูมันอร่อยมากๆ
อาหารมันออกมันๆเผ็ดๆหอมๆ
เรากินกันจนหมดและจับท้องออกมาจากร้าน
เราเดินทางต่อมาเรื่อยๆและในที่สุดมันก็เป็นสุดเขตกัลเลีย
แถวเกือบออกนอกกัลเลียป่าเริ่มน้อยลงและมันเห็นเมืองออกแนวเอเชียผสมหลายประเทศยุคเก่า
แต่มันมีไฟเหมือนนีออนจ้าตามร้านทุกร้าน
เราเข้าโครอลลัลเรย์เรียโดยที่ไม่ได้มียามคุมเขตพรมแดนเหมือนตอนเข้ากัลเลีย
บ้านยุคเก่ามันมาพร้อมแสงไฟทำให้ดูแปลกตาแต่มันเหมือนเมืองยุคใหม่
มีผู้หญิงเรียกรถม้าที่เพิ่งเข้ามาเยอะ และมีคนกวักมือเรียกผมมากมาย
ผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 20 ปลายที่หน้าอกใหญ่เดินมาตรงหน้าต่าง
เธอหน้าสวย หุ่นดี สวยมากแถวหน้าอกแต่ผมไม่ได้ดูเธอเยอะมากมาย
“ว่าไงน้อง มาจากไหน? สนใจมั้ย? ประสบการณ์ดีๆกับคนมากฝีมือ เข้าร้านเรามั้ย?”
“ผมอายุไม่ถึงครับ”
“โถ่ หน้าเธอเหมือน 17”
เธอบอกว่ามากฝีมือและผมบอกเธอเรื่องอายุของผม
เธอทำหน้าเหมือนเซ็งๆ
เมื่อผมเห็นร้านที่มีป้ายไฟเป็นถั่วอยู่ทางขวาข้างหน้า
ผมเคาะหน้าต่างเรียกคนขับ
ไม่นานหน้าต่างก็เปิด
“แวะร้านเจี๊ยนกั๋วข้างหน้าหน่อยครับ”
“ได้ค่ะ”
ไม่นานเราก็แวะจอดหน้าร้านถั่ว
ผมเข้าไปในร้านและได้กลิ่นถั่วน่ากิน
ในร้านไฟสว่าง มีคนอยู่ 2-3 คน
ตู้ถั่วเป็นตู้ใสมีคันโยก ผมเห็นคนเอาแก้วใหญ่วางใต้ตู้และโยกคันโยก
ถั่วไหลลงไปใส่แก้วของเขาและเขาเลือกถั่วปนๆกัน
ผมไปที่เคาน์เตอร์และเลือกภาชนะ
“มีแก้วเล็ก, แก้วกลาง, ถังเล็ก, และถังใหญ่สำหรับกินหลายคนค่ะ”
“ถังเล็กสองถังครับ”
พนักงานหญิงแนะนำขนาดภาชนะ ผมเลือกถังเล็กสองถัง
ผมไปกดตู้ถั่วเหมือนแมคคาเดเมีย, พิตาชิโอ, อัลมอนด์ ผมเลือกรสผงชีสอบทั้งหมด
ผมใส่ทั้งสองถังเหมือนกัน
ผมเดินไปคิดเงินโดยที่ค่าถั่วแบบถังเล็กมันไม่แพงมาก แต่ก่อนได้คิดเงิน
“ทำบัตรสมาชิกมั้ยคะ?”
“ดียังไงครับ ได้อะไรบ้าง”
พนักงานหญิงชวนผมสมัครสมาชิกและผมถามเธอเรื่องสิทธิ์ที่จะได้
“มันจะลด 10% และมีบริการส่งในตัวเมืองฟรีค่ะ!”
“น่าสนใจดีนี่ ค่าสมัครเท่าไหร่?”
เธอบอกว่าได้ลดราคาและมีบริการส่งฟรี
เมื่อผมถามราคาเธอบอกมาและมันไม่แพงมาก
มันเป็นร้านที่อร่อยและผมดูแล้วอยากกินอีก
ผมสมัครสมาชิกโดยที่ขั้นตอนมันไม่ยุ่งยากและผมได้นกรักไว้สื่อสารกับร้านถั่ว
ผมเชื่อมนกรักหน้าพนักงานหญิง เธอยิ้มต้อนรับและรออย่างใจเย็นตลอดเวลา
พนักงานหญิงเอาถั่วถังเล็กใส่ถุงไว้ถือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งเอาไว้ถือนกรัก
ผมไปที่รถม้าและวางนกรักไว้กับพื้นแล้วหยิบถังถั่วผมออกแล้วยื่นถุงที่มีถั่วรวมไว้ข้างหน้า
“อ่ะเจี๊ยนกั๋วน้อง”
“อุ้ย! ขอบคุณค่ะ”
เด็กลูกคนขับรับถั่วและกินทันทีหลังขอบคุณ เมื่อกินเม็ดแรกเธอทำหน้าตาเหมือนอร่อย
ผมขึ้นรถม้าโดยมีแม่นักขับรถม้าเปิดประตูให้
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
ผมขอบคุณเธอและเธอตอบอย่างสบายๆ และเธอรับนกรักผมไปรวมในกรงให้
ผมกินถั่วไปดูข้างทางไป
ถั่วมันเหมือนที่เคยกิน และมันอร่อยกับหอมผงชีสสุดๆ
รอบกายเป็นซ่องสลับร้านค้าต่างๆมากมาย
มีร้านเสื้อผ้าและร้านขายของต่างๆ
ร้านเสื้อผ้ามีเยอะเพราะมันเป็นเมืองที่นักค้าประเวณีแต่งตัวกันเยอะล่ะนะ
สาวๆ หรือหนุ่มๆที่นั่งหน้าร้านกันมีหน้าตาหลายแบบและส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาวกันทั้งหมดเลย
พวกเธอใส่กระโปรงสั้นๆไม่ก็กางเกงรัดทรงสำหรับผู้ชายเพื่อทำให้ตัวเองดูเซ็กซี่
ชุดมันน้อยชิ้นและเปิดเนื้อหนังเยอะกว่าเมืองทั่วไป
มีคนเยอะเดินไปมาข้างทางดูผู้หญิงผู้ชายตามซ่องและเข้าออก หรือเลือกอยู่หน้าร้าน
ตามหน้าร้านเรียกลูกค้ากันเสียงดัง
“ทางนี้จ้า เอวเร็วเอวเร็ว สนุกแน่นอนจ้า!”
“ชอบช้าๆหวานๆ น่ารักๆมาทางนี้เลยจ้า ร้านนี้เด็ดแน่ๆ”
“สาวๆคนไหนจะเที่ยวเชิญร้านนี้ได้เลยครับ มีแต่หนุ่มหล่อๆสวยๆทั้งนั้นเลยจ้า”
ผมฟังคนเรียกลูกค้าไปเรื่อยๆและเราเดินทางเข้าเมืองกันจนถึงเกือบเที่ยง
ป้ายไฟส่วนใหญ่มันเกือบตรงทั้งนั้นโดยที่ผมไม่รู้เลยว่ามันเป็นเพราะอะไร
เรามาถึงร้านใหญ่ร้านหนึ่งและรถม้าก็จอด
หน้าต่างถูกเคาะและผมเปิดคุย
แม่ที่ขับเป็นคนคุย
“เรามาถึงปลายทางแล้วค่ะ มันเป็นร้านใหญ่ที่เปิดมานานแล้ว”
“ขอบคุณครับ”
ในที่เราก็ถึงเป้าหมายจริงๆแล้ว หลังเดินทางได้ 5 วันครึ่ง
ผมลงรถม้าไป และพ่อแม่นักขับพากันหยิบสัมภาระผมคนละอย่าง
มันมีกรงนกรักกับกระเป๋าขนาดกลางๆหนึ่งใบ
ของวางอยู่ข้างหน้าและผมดูป้ายไฟ
ผมดูป้ายไฟที่เบี้ยวเล็กน้อยและอ่านชื่อซ่องนี้
ซ่องชื่อว่า ‘ดงเสือดอกเล่นน้ำ’
มันเป็นซ่องออกญี่ปุ่นที่มีขอบสิ่งของต่างๆเป็นลายไทย มันแปลกตา
ขนาดซ่องมันสูงและเหมือนติดกับคาเฟ่ห้องกระจก
มีหน้าต่างกระจกแปดเหลี่ยมที่มองไม่เห็นอีกฝั่งอยู่ข้างสองประตู
ท่านหญิงเสือดำรออยู่ข้างหน้าพร้อมกับบันไดยาวตั้งรออยู่
มีคนจับบันไดให้เธอ ท่านหญิงเสือดำไม่ได้จับไว้เอง
มีผู้คุ้มกันเยอะ เหมือนเมื่อตอนเธอไปที่ศิโร
“สวัสดีครับ ถึงแล้วครับ”
“ดี! เอาล่ะน้องวารี งานแรก เอาข้าวก้อนหนึ่งไปล่อลิชให้ป้ายไฟมันตรง”
ท่านหญิงเสือดำบอกหลังผมทักและเอาข้าวให้ผมก้อนหนึ่ง
ผมหยิบข้าวและเอาบันไดมาวางตรงป้ายไฟ
ไฟมันเหมือนหลอดนีออนแบบดัดได้
เมื่อปีนขึ้นไปสูงประมาณ 2 ชั้น ผมเจอลิชติดหลอดไฟนีออนหลากสียืนส่องแสงอยู่
ผมชะโงกดูว่าตัวไหนอยู่ไม่ตรงและเอาข้าวล่อให้มันเดินมาให้ตรงตำแหน่ง
ผมล่ออยู่สองสามตัวและเมื่อลงไปดูในที่สุดป้ายไฟก็ตรง
คราวนี้ผมเข้าใจว่าป้ายไฟสว่างได้อย่างไรแล้ว ไฟมันเป็นจากลิชและหลอดสีนี่เอง
เมื่อลงมาท่านหญิงเสือดำดูป้ายไฟและทำหน้าเหมือนพอใจ
ผู้คุ้มกันเธอพากันดูและมีหน้าเหมือนพอใจกับผลงาน
“ไปกินอะไรจากคาเฟ่ ฉันจะรอตรงนี้”
“ได้ครับท่านหญิง”
ผมเดินไปที่คาเฟ่และมันมีป้ายไฟที่ตรงอยู่เขียนว่า ‘เสือหิว’
เมื่อเดินเข้าประตูกระจกมันเป็นกลิ่นหอมๆทั้งจากอาหารและจากกลิ่นอะไรก็ไม่รู้
ผมไม่ได้ใส่ใจกับกลิ่นมากโดยรู้แค่อย่างเดียวว่ามันหอมดีแค่นั้น
ในคาเฟ่เสือหิวมีบรรยากาศอบอุ่นน่านั่ง
มันมีสองอย่างให้เลือก มีแกงไบชุนฟุกับไก่ชุบเกล็ดขนมปังทอด
ผมเดินไปเคาน์เตอร์สั่งอาหารและดูคนที่อยู่ในร้าน
มีผู้หญิงผู้ชายนั่งคุยกันไม่ดังมากอยู่หลายโต๊ะ
พวกเธอแต่งตัวเซ็กซี่แต่ไม่วาบหวิวกันเป็นส่วนใหญ่
มันดูมีแต่คนสวยคนหล่อทั้งนั้นเลย
มันดูเหมือนเป็นคาเฟ่สำหรับนั่งคุยกันนานๆ
ผมสั่งไบชุนฟุจานหนึ่งและสะโพกกับน่อง
มันไม่ได้เป็นน่องติดสะโพกแต่เป็นน่องชิ้นหนึ่งกับสะโพกชิ้นหนึ่ง
เมื่อผมนั่งผมกินน่องก่อน
ไก่มันกรอบด้านนอกและด้านในนุ่มอร่อยสุดๆ
มันหอมกลิ่นเครื่องปรุงและสมุนไพรบางอย่างที่ผมไม่รู้จัก
ผมลองกินไบชุนฟุ
มันคล้ายกับที่พี่อลิสทำแต่รสมือพี่อลิสเหมือนจะอร่อยกว่า
ผมนั่งกินจนอิ่มและนั่งย่อยดูรอบๆสักครู่
ไฟมันเกือบสว่างชัดและมีไฟออกสีส้มๆเล็กน้อย
ผมปล่อยจานที่กินเสร็จแล้วเพราะมีคนเก็บตามโต๊ะ มันไม่มีที่สำหรับวางอาหารที่กินเสร็จแล้ว
พนักงานมาเก็บโต๊ะผมที่ผมกินเสร็จ
ผมขอบคุณเธอและหันหลังเตรียมออกจากคาเฟ่
เมื่อหันหลังให้เคาน์เตอร์ด้านหน้าเหมือนจะเชื่อมติดกับในตัวซ่อง
ถ้าอย่างนั้นมันเข้าได้สองทางทั้งจากข้างนอกและจากซ่อง
มีคนเดินเข้าออกมากมาย
ผมเดินลูบท้องออกไปหาท่านหญิงเสือดำ
เมื่อเธอเห็นผมเดินออกมาเธอทำหน้าเหมือนพอใจ
ผมเดินไปถึงเธอและเหล่าผู้คุ้มกัน
“กินอิ่มแล้วใช่มั้ย อาหารร้านฉันเป็นยังไงบ้าง?”
“มันอร่อยครับ ไก่กรอบรสชาติดีมากและไบชุนฟุอร่อยมากครับท่านหญิง”
“อืม ดีมาก”
ท่านหญิงถามผมเรื่องอาหารร้านของเธอและพูดเหมือนจะยิ้มเล็กน้อย
“เอาล่ะ อย่างแรก วันนี้เราจะเข้าไปดูร้านของฉัน ยินดีต้อนรับสู่ดงเสือดอกเล่นน้ำ”
