เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
33 นี่หรือคือทำงาน?
เมื่อผมกลับมาตอนกลางคืนผมออกกำลังกายแล้วนอนหลับไปและเช้านี้ตื่นมาอย่างสดชื่น ผมอยู่ในบ้านใหญ่ที่นาเช่าให้คนของเรามาอยู่รวมกัน
ผมตื่นมาก่อนเวลางานนานเพราะผมต้องเอาเวลาไว้ออกกำลังกาย
แน่นอนว่าเวลาว่างมันเหลือแค่ไม่กี่ชั่วโมงเพราะต้องเตรียมตัวก่อนไปทำงานอีก
ผมมาออกกำลังกายข้างหน้า
ผมใส่เกราะวิ่งรอบลานหญ้าพร้อมวีกับวิว ผมวิ่งไม่ทันพวกเธอนิดหน่อย
เราทุกคนใส่น้ำหนักก่อนฝึกออกท่าจากนั้นเมื่อฝึกออกท่าเสร็จหมดครบเพราะเราเร็วขึ้น เราฝึกต่อสู้กันต่อ
วีกับวิวเริ่มก่อน
“สู้!”
ผมให้สัญญาณเริ่มสู้
วีข่วนขวาท่าประจำและ วิวใช้ใยดึงตัวเองไปข้างหลัง เธอได้ฝึกสู้เป็นคู่มากกว่าผมหลายปี
วิวยิงใยใส่ขาซ้ายวี วีโดดตัวถอยไกลและระหว่างลอยถีบไปข้างหลังเพื่อให้ใยที่โดนขาอยู่ขาดไป
วิววิ่งไปจะเอาเล็บที่ขาต่อยใส่ตับแต่วิวยกเข่ากันกลางอากาศ
เมื่อวีลงพื้นเธอเดาว่าวิวจะพุ่งใส่และโดดม้วนหน้าจะเอาขาหนีบคอ
วิวพุ่งไปเหมือนที่วีคิดและโดนวีเอาต้นขาหนีบหัวต่อ จากนั้นวีเตะขาคู่ไปข้างหน้าระหว่างหกสูงเพื่อเอาขากับกล้ามท้องทุ่มวิว
วิวลอยข้ามวีไปม้วนหน้าตอนลงพื้น แต่เพราะวีเอาขาหนีบและต้นขาเธอใหญ่วิวเอาหัวม้วนหน้าด้วยไม่ได้ มันจึงเหมือนวิวโดนทุ่มและกระแทกครึ่งตัว มันนับยาก
“วี 1!”
แต่ผมตัดสินใจนับเพราะกระแทกคือกระแทกล่ะนะ ถ้าเอาจริงและออกแรงสุดตัวมันจะเจ็บกว่านี้ แม้ว่าเธอออกแรงสุดตัวอยู่ แต่ซ้อมมันไม่เหมือนสู้จริง
วิวกลับมายืนพร้อมห่างกันระยะแขนขา พวกเธอหายใจเข้าออกลึกๆ
“สู้!”
วีข่วนหน้าวิว แน่นอนเวลาเราสู้กัน ผมพูดถึงในแบบที่มันไม่โดนกัน
และเมื่อวิวโดนข่วนหน้าเธอยกแขนขึ้นไม่ทันเพราะเธอจะลดไปทุ่ม
เธอคงเจ็บใจที่ทุ่มแพ้
“วี 2”
จากนั้นเธอเตรียมพร้อม แล้วหายใจเข้าออก พร้อมสู้อีกครั้ง
“สู้!”
วีข่วนขวาเสยขึ้น สวย นั่นท่าใหม่ จากนั้นเมื่อวิวโยกตัวไปข้างหลังหลบ เธอข่วนซ้ายจากข้างบนใส่หัววิว
มันโดน
“วี 3 พอ!”
““ฟู่ววว””
พวกเธอหายใจออกแบบนานๆช้าๆ
โดยรวมแล้วพวกเธอสู้กันแบบอลังการงานสร้างแต่ไม่ถึงกับตีลังกาสิบรอบบินขึ้นฟ้า
ผมรู้สึกหวั่นๆนิดหน่อยเมื่อคิดว่าโลกนี้มันเป็นไปได้เมื่อจินตนาการ มันแค่รอวันที่พวกเธอจินตนาการแบบนั้นเมื่ออยากสู้อลังการกว่านี้
ผมสู้แล้วแพ้ 3-0 แบบจะทุ่มได้โดนทุ่ม จะต่อยโดนต่อยสวน
เดี๋ยวสิ! ฉันบอกเดี๋ยว!
วีสู้วิว วิวหายใจสองรอบและตาดูมุ่งมั่นมีไฟมากกว่าเดิม
“สู้!”
วิวยิงใยใส่ขาวี วีกระโดดถอยหลัง แต่ตอนยิงวิวยิงกลางอากาศตัดใยตัวเองกลางอากาศ แถมตอนเธอกระโดดเธอกระโดดแค่เตี้ยๆ เมื่อขาลงวิวพุ่งเข่าลงย่อจากนั้นวิวจับล่างก้นวี
หลังจากนั้นวิวยิงใยลงพื้นไกลหลังเธอและกระโดดพร้อมม้วนไปแบบกลับหัวเพื่อเอาหัววีลง
แต่เมื่อลงพื้นวีไม่ม้วนหน้าไปทางวิวและเขาขาลงม้วนหลังตอนวิวทุ่มลงพื้นพอดี การจับทุ่มของวิวหลุดและเมื่อวีม้วนหลังแล้วมือแตะพื้นได้เธอเอาแขนดันตัวสุดแรงเพื่อถีบขาคู่ใส่วิว
เพราะเธอหันหน้าออกที่วีถีบไปมันไปโดนอกวิวแทน
วิวเหมือนยกเข่าแปดข้างเร็วๆและม้วนหลังกลางอากาศโดยที่ขาไม่ถึงพื้นไม่กี่เซ็นติเมตร
เธอหมุนไปด้วยเร็วเท่าขาวีและเอามือกับขาคู่แรกจับขาวิวจากนั้นยกก้นแมงมุมยิงใยอัดพื้นกระชากตัวไปลง เหมือนจับขาม้วนหลังทุ่มวีไปข้างหลัง
เพราะวีถีบอยู่เธอตบพื้นไม่ทัน
“วิว 1”
พวกเธอสู้กันต่อเรื่อยๆ โดยรวมแล้วมันแบบเฉี่ยวๆว่าจะเหนือมนุษย์แล้ว ตอนแรกมันเหมือนวีได้เปรียบ แต่เมื่อวิวเครื่องร้อนเธอก็กินลงยากเหมือนกัน
ส่วนผมสู้กี่รอบก็แพ้ทุกรอบ
เมื่อเราหายใจออกให้หายเหนื่อยเสร็จผมรวมพลสรุป
“วันนี้เสร็จแล้ว วี! วิว! สู้ได้ดี! แต่ฉันจะบอกว่า เวลาสู้อย่าแต๊ะอั๋งฉันมาก เดี๋ยวตอนสู้จริงเธอไปจับก้นศัตรูและเอาจริงๆมันจะทุ่มยากกว่า”
“โห่พะ- เธอก็รู้ทันอีก”
วิวบ่น
ส่วนวีแค่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
แต่ตอนซ้อมจริงวีแต๊ะอั๋งผมเยอะกว่า
เราอาบน้ำพร้อมกัน แต่ไม่ทำอะไรกัน สีกันก็ไม่ แค่เปลือยให้ดูกัน ผมปั่นให้แข็งชักหนังเปิดให้พวกเธอดูด พวกเธอดูใกล้ๆ
จากนั้นวียกขาชี้ฟ้าแหกให้ดูโดยที่ผมไม่ได้ขอ และวิวเอาสองมือแหกเยอะให้ดูเหมือนไม่ยอมแพ้ แน่นอนผมดูแบบหน้าติดแต่ไม่ใส่อะไรเข้าไป
ถ้าพูดถึงมันมันจะเขียนนิยายคำชมไตรภาคได้สามเล่ม
เมื่อเราออกมามันเหลืออีกประมาณครึ่งชั่วโมง
เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ วียังแต่งตัวไม่เสร็จและอยู่ในผ้าเช็ดตัว
“พะ- วารี เอิ่ม วันติดหาคู่มาวันนี้ และอาการมันเริ่มออกแล้ว”
“สบายมากวี”
“หนูจะดู!”
ผมตอบวีเมื่อวีบอกและหลังจากนั้นวิวขอดู
ผมเลียตรงนั้นเหมือนเล่นเพลงคลาสสิคเพื่อให้วีที่กำลังโดนเลียจับจังหวะและความช้าเร็วไม่ถูก เธออุ้ยตลอดการเลียและน้ำฉีดหลายรอบ
ส่วนวิว ดูแบบหัวแทบจะอยู่ข้างผมจนบางทีหัวมันชนผมด้วยซ้ำแล้วอือหือ อะหาอยู่รัวๆ ผมไม่ได้เลียแบบอมแล้วสอดลิ้น แต่เลียขึ้นลงเดี๋ยวช้าเดี๋ยวเร็ว
ที่ผมไม่ได้พูดถึงบ่อย คือเรื่องที่โลกนี้คนจะสุดเร็วกว่าโลกเก่า และการชายหญิงไปสุดเป็น 10 มันอยู่ในครึ่งชั่วโมงได้ แต่นั่นคือเรื่องปรกติของโลกนี้
เราจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเดินออกไปดงเสือดอกเล่นน้ำ
ผมสงสัยว่าตำปลาร้าคุมะทำได้หรือยัง
ผมกินส้มตำปลาร้าและผัดกระเพรากุญเชียงอีกรอบ วีกับวิวเอากระเพรากุญเชียงเหมือนผมคนละสองสามจาน
แต่เธอไม่ลองของแปลกๆเหมือนตำปลาร้า
เมื่อผมกินหมดผมเดินไปพูดกับคุมะ
“เธอมันยังไม่ค่อยนัวและมันยังไม่แซ่บ สวนมะละกอเอ๊ย- ผลสุกดิบมันช้ำไป”
“แปลให้ด้วยสิ เอาแบบเด็กๆเข้าใจได้ พี่แม่ครัวนะ ไม่ใช่ล่าม”
คุมะตอบสวนแบบกัดหัวบนผมนิดหน่อย
“เอิ่ม เรื่องรสชาติหรือ ‘มันไม่นัว’ คือมันรสชาติมันยังผสมกลมกลืนกันไม่ทั่ว และ ‘ไม่แซ่บ’ คือมันไม่เผ็ดพอดีให้มากกว่านี้ แต่มากกว่าแบบพอดีแซ่บ ผลสุกดิบช้ำแปลว่าตำแรงไป ส้มตำมันไม่ต้องตำแรงแต่ต้องตำให้รสมันเข้าเนื้อโดยที่ตัวเส้นผลสุกดิบไม่ช้ำ”
พี่คุมะพยักหน้าลองทำใหม่แล้วชิมเอง พยักหน้าแล้วยื่นให้ป้าร้านส้มตำที่สอนอยู่ ป้าร้านส้มตำชิม
“อืม ถ้ารสนี้ได้ทุกรอบแปลว่าฉันหมดอะไรจะสอนเธอแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นขอซ้อมให้มั่นใจอีกหน่อย”
ป้าพูดแล้วพี่คุมะบอกป้า
“ไปละนะ โชคดี”
“ไปน้าพี่”
“ไปแล้วค่า”
ผมพูดอวยพรแล้ววีพูดแบบน่ารักจากนั้นวิวพูดแบบกระฉับกระเฉง
จากนั้นเราไปชั้น 6 ดูกระดานหน้าที่ วิวและวีได้ชั้น 3 ส่วนผม
“ชั้น 4”
“หนักหน่อยนะวารี”
“ขอบคุณนะ วี”
เราแยกย้ายผมมองส่งเธอลงไปชั้น 3 กัน
ผมเดินลงชั้น 4 แบบเต็มใจอยู่เพราะมันเป็นงาน
พื้นฐานแล้วชั้น 4 มีคนเยอะและเป็นห้องแบบถูก
เมื่อผมทำงานคุมชั้นไม่นาน มีเสียงนกหวีดดัง แต่ไม่ยาวมาก
“ผมไปเองครับพี่”
“อืมๆ”
“ดีๆล่ะ”
แม้เสียงสั้นสื่อว่าไม่ได้ถึงตาย ผมยังวิ่งเต็มที่ไปทางเสียง
ผมเปิดประตูโดยมีเสียงนกหวีดสวนมาอีกครั้งบอกว่าเรื่องยังไม่จบ
เมื่อผมเข้าไปผมก็เห็นโสเภณีดงเสือเอามือปิดหัวนมและด้านล่างหันมาหาผม
“วารี เขาแทงผิดรูแล้วไม่จ่ายค่าปรับ แถมด่าฉันอีกว่าของฉันกลิ่นไม่ดี”
อะไรของเขา?
“ท่าน ทำผิดกฎอะไรกรุณาจ่ายค่าปรับด้วยครับ ไม่อย่างนั้นจะโดนปรับเพิ่มเพราะด่าเธออีก”
“ฉันไม่จ่าย! ฉันไม่ชอบกลิ่นเธอ มันกลิ่นน้ำหอมคนรวย!”
ผมเอากระบองมาพร้อมกับดาบเผื่อฉุกเฉินแต่ผมเลือกชักกระบอง
เมื่อเขาเห็นผมชักกระบองพาดบ่าเปลี่ยนท่ายืนเป็นต่อสู้ เขากลืนน้ำลายและหน้าซีด
“เท่าไหร่!?”
เขาถามแม้ว่าในเสียงตะคอก
“เท่าไหร่อ่ะเธอ”
ผมถามผู้หญิง
“50 ทอง”
“เยอะขนาดนั้นฉันให้ไม่-!”
เมื่อผู้หญิงบอกราคาเขาปฏิเสธทันทีและผมเดินหลังเขาเริ่มพูดทันใดเมื่อเขาเห็นเขาหยุดทันทีและล้วงเงิน แล้วโยนใส่หน้าผู้หญิง
ผู้หญิงยืนตาเปิดกว้างนิ่งๆแล้วน้ำตาจะไหล
“มึงมาเก็บยื่นกับมือเธอสองมือดีๆ ถ้าไม่ทำกูจะฟาดให้หัวแตก แล้วไปขอโทษท่านหญิงเสือดำและโดนด่ากลับนิดหน่อย แค่นั้นกูก็กลับมาทำงานได้ต่อ จะทำไม่ทำ”
ผมกระชากคอเสื้อเขายกลอยมือเดียวแล้วพูด
“ทะ, ทำครับทำครับพี่ แป๊ปเดียว ปล่อยผมลงเถอะครับ”
เขาขอร้องผมหลังผมยกเขาจากคอเสื้อ
เสื้อหล่อๆคนที่นี่ยับแต่เขาไม่สนใจแล้วรีบคลานเข่าสี่ขาเก็บเงิน
จากนั้นเขายื่นเงินแบบยื่นสองมือแล้วคำนับหัวต่ำสุดตัว
เธอหยิบเงินกำใส่มือ แต่หน้าเธอไม่ดีขึ้น
เธอยืนกำทองห้าเหรียญน้ำตาไหล แบบหน้าโกรธๆได้ครู่หนึ่ง
“เธอ ไปปรึกษากับพี่ฟลอร่าแล้วบอกว่า จะขอหยุดงานวันนี้เพราะใจเธอเสีย เจอเรื่องร้ายกระทบ บอกเหตุผลกับที่ฟลอร่าให้หมดแล้วพี่เขาจะบอกเธอว่าต้องทำยังไง แต่ฉันเชื่อว่าบอกท่านหญิงเสือดำเลยก็ได้ แต่เธอจะไม่บอกว่าต้องทำยังไง”
เธอทิ้งเงินโผกอดผม ร้องไห้เสียงดัง ผมลูบไปเรื่อยๆ
ประมาณ 5 นาทีผ่านไป
“ปลอบฉันนะ”
เธอพูดเบาๆ
“เธอ เธอสวยนะ สวยมากด้วย แต่ฉันทำไม่ได้”
เธอกอดผมผมและหน้าซบอกผม เพราะผมสูง ผมเลยไม่เห็นหน้าเธอ
“ถ้าเธอไม่เอาด้วยแสดงว่าฉันไม่สวยอยู่แล้วแหละ แถมเธอมีผู้หญิงสองคนแล้ว ไม่สิ สามด้วย”
เธอตัดพ้อและพูดถึงวี, วิว, และนา
“ถ้าให้ฉันพูดตรงๆเพื่อที่เราจะสบายใจนะ ฉันคนนี้เอาของฉันไปทิ่มรูที่เพิ่งโดนเรื่องร้ายและหวั่นใจความยากลำบากของชีวิตไม่ได้ ถ้าฉันคนนี้ทำคนที่ต้องการความอบอุ่นจากคนรักแค่ชั่วไม่กี่นาทีได้สมหวัง ไม่กี่นาทีจากนั้นกลายเป็นเรื่องเล็กไป แล้วมันจะทำให้ฉันรู้สึกผิด”
ผมอธิบายให้เธอฟังแล้วพูดต่อแบบเบาๆ
“ถ้าฉันทำเธอนะ ฉันจะทั้งเลียทั้งเกี่ยวทั้งกอดทั้งจูบทั่วใช้ของฉันเพื่อให้เธอสุดเป็นสิบรอบ จากนั้นฉันจะร้องดีใจเหมือนได้ทองทั้งโลก การได้เสียบรูกุญแจผู้หญิงที่ไม่ซ้ำใครซักอันในโลก มันดีสุดๆอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของใจ เธอต้องใช้ใจสู้ คนที่เจอมันก็แค่พวกกระจอก อย่าไปสนเลย”
“เธอพูดเยอะ แต่สุดท้ายก็ไม่เอาฉัน เป็นคนธรรมดานะ พวกเขายอมทำฉันอยู่แล้ว”
ผมยังไม่เห็นหน้าเธออยู่ดี ผมลูบหัวเธอต่อ ไม่พูดอะไรอีก
จากนั้นเธอผลักอกผมออก จนผมเห็นว่าเธอหน้าแดงและตาวาว
“ขอจับทีดิ”
“ตรงนั้นเหรอ?”
เธอขอจับตรงไหนก็ไม่รู้แล้วเธอเงียบตอนผมถาม
“ให้พูดตรงๆมันหมดเซ็กซี่เลยอ่ะ”
“ดีกว่าจับกันมั่วแล้วผิดใจกันแหละ ประเด็นคือถ้าอยากจับเดี๋ยวฉันปั่นของฉันเพื่อที่จะได้จับเต็มๆมือ”
“แหมเธอก็ ถึงๆดีจังอ่ะ ยิ่งคุยฉันยิ่งชอบ เธอตลกดี”
เธอพูด
“เอาน่า ก่อนปั่นบอกก่อนว่าจับตรงไหน จะได้ไม่ปั่นมั่วซั่ว”
ผมบอกให้เธอเข้าใจ
เธอยิ้มตอบกลับมาแบบหวาน
“ถ้าเธอไม่ใส่จริง เอาสีๆกันก็ได้ ประเด็นคือฉันอยากได้ความอบอุ่นจากคนที่แข็งแรงกว่าฉัน ฉันเชื่อว่ามันจะช่วยฉันได้ทั้งวัน จากนั้นฉันจะเชื่อเธอแล้วไปหาพี่ฟลอร่า นะนะนะวารีจ๋า”
เมื่อเธออธิบายให้ผมฟัง ผมแก้ผ้าเดี๋ยวนั้นแล้วปั่นของผมให้แข็งพร้อม
“คิดเร็วนะเธอนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“มันตรงนั้นล่ะนะ”
เธอเปิดตากว้างถอดเสื้อผ้าไปมองไปแบบไม่เชื่อไปแล้วลงอมจากนั้นเราเอาสีกันไปเรื่อยๆ
“เธอพูดเหมือนเธอยกตรงนั้นเหนือหัวแล้วคำนับเลย”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
เมื่อเธอบอกผมอย่างนั้น ผมบอกเธอระหว่างสีไปเรื่อยๆแล้วเอานิ้วถูเม็ดเธอเบาๆ
“ฉันไม่ได้จะบอกว่าผู้ชายทุกคน แต่สำหรับฉันตรงนั้นมันเหมือนของหายากที่ต้องเอาใจตัวเองไปเร่ขายเพื่อขอร้องให้คนซื้อ เมื่อผิดหวังมันเจ็บ และคนที่ไม่ชอบเจ็บอย่างฉันไม่ค่อยทำ”
“แต่บางทีเธอก็ทำฉันรู้สึกผิด ถ้าเธอให้แล้วทำฉันแต่แรกนะ ทั้งฉันและเธอก็จะสบายใจแม้แค่วันนี้ก็เหอะ”
“เพราะฉันรู้ดีไป มันเลยรู้สึกผิดอ่ะดิ ไม่ใช่อุ่นใจทั้งคู่ดีกว่าคนเดียวเหรอ มันทำให้การสอดใส่มันน่าจำนะ”
ผมบอกเธอหลังเธอบอกว่ารู้สึกผิด
“ถ้าคนเราเชื่อลมพูดจากปากกันง่ายๆ อะไรๆจะง่ายขึ้นเนาะ”
เธอหัวเราะเบาๆหลังผมพูด
“โลกจริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นแหละ มันเลยน่าเสียดาย ถ้าเป็นแบบนั้นนะ พวกคนขี้โกงกับคนโกหกรวยตายเลยว่ามั้ยล่ะ?”
“ก็ว่า”
ผมตอบเธอ
เมื่อผมจะสุดแล้วบอกเธอ เธอลงอมให้ จากนั้นเธออมแล้วเมื่อเสร็จเธอยืนขึ้น ปากปูดเหมือนอมแล้วมายืนจ้องหน้าผม
เธอกลืนให้ดูแล้วอ้าปากแลบลิ้น มันไม่มีอะไรอยู่
“เซ็กซี่อ่ะ”
“ส่วนเธอไม่เลย”
พูดเสร็จเธอจูบปากผมแล้วแหย่ลิ้นมานิดเดียว เธอทำอยู่ซักพักผมเลยว่าเธอขอแล้วแลกลิ้นสวน
“ช้าเพราะอะไร”
“ดันรู้เยอะล่ะนะ”
เมื่อเราแต่งตัวแยกย้ายเธอนัดเจอหน้าดงเสือตอนโป้งชี้ล่างตรงตอนเย็น
เธอบอกแค่ว่าเย็นเดี๋ยวก็ดีขึ้น
เมื่อผมบอกว่านัดทำกันมันไม่ได้หรอกเพราะเธอเพิ่งผ่านเรื่องร้ายมา เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกผมว่า ‘ไม่เชื่อหรือว่าผู้หญิงเข้มแข็งกว่าที่คิด’ ผมเลยตอบรับว่าก็ได้ไป
เมื่อผมเดินถึงจุดไว้ยืนของคนคุ้มกันชั้น
“ทำอะไรช้า”
“เธอต้องการคนปลอบ”
พี่ที่คุมด้วยกันถามผม เขาชื่อพี่อะไรก็ไม่รู้ แต่เมื่อผมแนะนำตัว คนนี้พูดแค่ว่า ชั้น 4 เขาไม่แนะนำตัวกันหรอกเพราะคนเปลี่ยนเรื่อยๆ
นั่นเพราะท่านหญิงเสือดำไม่ให้ลูกน้องที่โชคร้ายทำงานหนักอย่างเดียวล่ะนะ เธอให้สลับกัน ดังนั้นชั้นนี้ แม้แต่วีกับวิวก็เคยมาทำงาน
ผมทำงานต่อไปเรื่อยๆ
เสียงนกหวีดดัง
“เธอๆ เขาจะขออีกแต่ไม่จ่าย”
เสียงนกหวีดดัง
“เธอๆ เขากระแทกเหมือนจะเอาสะโพกฆ่าตรงนั้นฉันอ่ะ”
เสียงนกหวีดดัง
“เธอๆของเขามันใหญ่ไปมันเหมือนโดนซุงเลย ฉันอยากขอเปลี่ยนคนแต่เขาจะไม่ให้”
มันมีเสียงนกหวีดเยอะและผมอาสาวิ่งบ่อยเพราะเพิ่งทำงานจริงๆในนี้วันแรก
แต่ผมไม่เหนื่อย มันมีเฉี่ยวๆได้เห็นเรือนร่างผู้หญิงแรงผมเลยเต็มใจทำ
ผมกินข้าวเสร็จแล้วไปหน้าดงเสือแล้ววีกับวิวมา
“ฉันนัดสาวไว้อ่ะ คิดว่าน่าจะไปทำกันตอนหลังด้วย ไปได้มั้ย?”
“ชอบเธอเหรอ?”
วิวถามผมหลังผมถามพวกเธอ
วีตั้งใจมองคำตอบ
“ก็วูบๆอ่ะ”
จากนั้นพวกเธอพยักหน้าแต่หน้าเศร้าๆ
ผมจับพวกเธอก่อนพวกเธอเดินไปไกล
“ถ้ามีคนไม่สบายใจฉันไม่ไปก็ได้นะ”
เธอหน้าเศร้าแล้วตอบกลับมา
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไปแต่แรก มันจะทำให้ฉันไม่สบายใจ วารี”
วีพูด
“แต่ฉันแค่อยากเป็นวัยรุ่นอ่ะ เดี๋ยวพอเธอมาฉันบอกไม่ไปเพราะแฟนเสียใจเลย”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันก็รู้สึกผิด แล้วเธอคนนั้นก็รู้สึกผิดมันยิ่งแย่หนักกว่าเดิมอีกถ้าพี่ปฏิเสธ!”
วีพูดว่ามันจะหนักกว่าเดิม
“ทำไมผู้หญิงเข้าใจยากจัง”
“พี่น่ะเป็นวัยรุ่นชายไปให้คุ้มค่า แล้วหนูจะเจ็บนิดๆหน่อยๆที่เป็นผู้หญิงแค่นั้น”
วีพูด แต่วิวไม่เสียใจเหมือนอยากรีบกลับด้วยซ้ำแต่ห่วงพี่สาว
“เป็นผู้หญิงลำบากเนาะ”
“เจ็บนิดหน่อยมันธรรมดา เพราะเรามีเยื่อตรงนั้นกันล่ะนะ”
วีพูดให้ผมสบายใจ
“แต่ถ้าคิดดีๆ มันมีแต่ผู้หญิงที่แตกรัวๆน้ำพุ่งติดๆกันสิบยี่สิบรอบในแค่ไม่กี่วิได้นะ มันดีที่สุดในโลกออก”
“ก็จริงแต่เธอคิดด้วยสิว่าฉันยังไม่เคยโดนฉันก็เลยไม่รู้เหมือนกัน”
วีพูดว่าจริงๆแล้วเธอก็ไม่รู้
“พรุ่งนี้ฉันเลียให้ ฉันว่าเลียไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ทำได้เองแหละ แต่เธอจะกระชากเอาตรงนั้นหนีเปล่าเหอะ?”
“ถ้าเลียทุกวันงั้นหนูมั่งดิ”
เมื่อวิวพูดหลังวีเสร็จ
“แม้แมงมุมไม่มีช่วงเวลานั้น ฉันก็ยินดีทำให้เธอวิว”
“ว้าว มีคนรักเป็นแฟนมันดีอย่างนี้นี่เอง คราวนี้หนูก็ได้ลองเป็นวัยรุ่นเต็มๆสินะ”
เมื่อวีพูดอย่างนั้นเสร็จ
“ขอโทษที่รู้มากจนเรื่องมาก พี่เข้าใจอยู่วัยรุ่นธรรมดาเขาไม่เหลือกันตั้งแต่ไหนๆแล้ว”
พวกเธอยิ้มและจับแขนผมคนละข้าง
““แต่นั่นทำให้เธอเคยเป็นพี่ที่ดี แล้วตอนนี้ก็เป็นแฟนที่ดี””
ผมยิ้มให้พวกเธอ
“ไปล่ะ”
“เจอกันที่บ้าน”
วีไปและวิวนัดเจอผมที่บ้าน
ผมไปเที่ยวกินข้าวอีกรอบกับสาวชื่ออะไรก็ไม่รู้แต่ผมจำหน้าเธอได้แม่น จนเอากันเสร็จเป็นสิบน้ำแตกในก็ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไรเพราะเธอไม่แนะนำตัว
แต่เธอรู้จักผม
เสร็จกิจผมก็กลับบ้านอาบน้ำออกกำลังอาบน้ำนอน
มันเป็นวันที่อิ่มใจดี
