เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ไซไฟ,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
37 ข่าวใหญ่
ตอนนี้ผมอายุ 21 ปี 4 เดือน มันเป็นหลังจากที่ผมเริ่มติดเจ้าหญิงแห่งวาโรซีเมียเรีย เจ้าหญิงวล็อดซีเมีย 1 เดือน
ผมกำลังทำงานอยู่ชั้น 5 คนเดียว
ชั้น 5 เป็นชั้นห้องกระจกแบบหรูและแพง คนจะเต็มบ้างไม่เต็มบ้างและชั้นนี้จะไม่ค่อยมีปัญหา
ผมยืนมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่ไม่มีปัญหาอะไรเลย
อารมณ์มันออกเงียบสงบ และไม่ค่อยมีอะไรที่ต้องตื่นเต้นหรือออกแรงสมองมาก
โดยรวมมันเป็นงานยืนเฉยๆ
แล้วในที่สุดผมก็ว่างสุดๆ โดยที่ผมไม่รู้จะทำอะไรเลย
ผมออกกำลังกายต่อยลมเตะลมแบบเมื่อเช้า มันเป็นอะไรที่ผมทำได้เมื่อว่าง ทบทวนท่าต่อสู้ทั้งหลาย
เมื่อมีเสียงเดินมาผมค่อยหยุด แต่ชั้น 6 ที่เป็นห้องทำงานเป็นส่วนใหญ่กับชั้น 7 ที่เป็นห้องข่าวกับห้องท่านหญิงเสือดำไม่มีใครขึ้นไป
เมื่อผมซ้อมหมัดเสร็จ ผมซ้อมเตะท่าต่างๆ
ผมเตะลมไปเรื่อยๆ มีผู้ชายมา 2 คน ผมพาเขาไปห้องที่ว่าง
ผมกลับไปเตะลมต่อเรื่อยๆ ตอนนี้มันกำลังเป็นตอกส้น ผมเพิ่งจระเข้ฟาดหางเสร็จ
เมื่อตอกส้นเสร็จ ผมหมุนตัวถีบกลับหลังอยู่หลายรอบ
เดินครึ่งก้าวแล้ววางเท้าซ้ายไขว้ไว้ ตอนวางเท้าหันเท้าไปให้ชี้ขวา เมื่อเดินหมุนตัวพร้อมกันแล้วเอาเท้าขวาหมุนตัวถีบกลับหลัง
ผมพอใจกับท่าที่ออกมาแบบแรงๆดังวูบเข้ากับลม
มีคนออกมาเห็นตอนกำลังเตะดังใส่ลมพอดี
เธอเหมือนลูกน้องท่านหญิงที่ทำงานอยู่ในร้าน เธอหน้าตาดีและหุ่นดีมาก มันเป็นธรรมดาที่เธอได้ถูกจ้างมาอยู่ห้องหรู
“ทำอะไร เจ้าหนุ่มปี๊สๆ ออกกำลังกายเหรอ? แปลกเหมือนเคยเลยนะ”
เมื่อเธอพูดแบบยิ้มๆในความแปลก ผมยิ้มกลับไปให้เธอ
‘เจ้าหนุ่มปี๊สๆ’ เป็นฉายาผมที่ผมไม่รู้ว่ามายังไง แต่คำว่าปี๊สๆน่าจะเลียนแบบเสียงน้ำตอนพุ่งออกของผู้หญิงเพราะผมทำให้ผู้หญิงสุดแล้วน้ำฉีดออกมาบ่อยครั้ง
“ออกกำลังกายน่ะ ตอนคุมชั้นนี้มันว่าง สนใจไปเดทมั้ยล่ะ?”
เธอเอียงหัวยิ้มจับคางคิด แต่เมื่อคิดซักพักหนึ่งเธอทำหน้าตรงแล้วส่ายหัว
“ไว้วันหลัง ตอนนี้ฉันอิ่มจิ๊”
โอโห เธอพูดตรงๆไม่เก็บอะไรไว้สุดๆ
“โห เธอเอ๋ย รู้มั้ย ที่ฉันเพิ่งเจอน่ะ ฉันไม่บอกเรื่องหุ่นเขานะ บอกแค่ว่าเขาไม่น่าจะเอวดีซักนิดเดียวเลย ตอนแรก ฉันนึกว่ามันจะช้าๆแย่ๆใช่ป่ะ แต่ พอเอาเข้าจริง นะ เอวเขาฟาดป้าปๆ ฉันมาดูจิ๊ฉันนะ โอ้โห แดงแป้ด ฉันล่ะงงเลยจริงๆ”
“แต่มันสนุกดี ใช่ป่ะล่ะ แบบนั้น มันมันสนุกจิ๊ใช่มั้ย?”
“มันก็ใช่อยู่ แต่ช่วงนี้ฉันอยากได้แบบค่อยๆเอาลึกๆอ่ะ แบบ ทำไปสบตากันไปเรื่อยๆแบบที่ต้องการกันและกัน เหมือนพวกแฟนที่รักกันมากทำกัน ฉันอยากได้แบบนั้นมั่งอ่ะ ฉันเจอทีไร มีแต่ ป้าปๆ โป้งๆ เอามันลำเอ็นกันอย่างเดียว ฉันเริ่มเจอบ่อยแล้วอ่ะ”
เมื่อเธอเล่าว่าเธอเจอแบบใส่ป้าปแต่เธออยากได้ช้าๆ ผมลองนึกในใจ
“ลองกับฉันมั่งมั้ยเล่า?”
เมื่อผมเสนอตัวผม เธอจับแก้มผมเบาๆทำหน้าเหมือนอยากได้
“ไว้คราวหน้าแล้วกัน ถ้าเจอกันอีกเรียกได้เลย ตอนนี้เธอเป็นของพี่อายะเขา เธอเคยสอนท่าเด็ดๆฉันอยู่ 2-3 ท่า ฉันอยากให้พี่เขาก่อน”
ผมจำหน้าเธอไว้ในใจเพราะเธอไม่ได้บอกชื่อและผมยังไม่ถึงขนาดถามไถ่ชื่อเธอเพราะเธอให้พี่อายะ
ตั้งแต่ผมคุยและมีอะไรกับพี่อายะครั้งแรกผมนัดกินข้าว, ไปเดท, มีอะไรกันถึงเช้าที่โรงแรมหรือเปิดห้องในดงบ่อยครั้ง ผมไม่เคยห่างเหินกับเธอ แต่พี่เขายังเป็นคนของท่านหญิงเสือดำ
เมื่อเธอที่เป็นลูกน้องท่านหญิงชั้นสูงผมสีทอง ลงไปผมเตะให้เสร็จแล้วเอากระบองมาหวดลมต่อ
ผมหยุดไม่กี่ครั้งให้คนเดินขึ้นเดินลง แต่เมื่อดูภาพรวมแล้ว มันเป็นการฝึกที่เกือบเต็มที่
ในที่สุดท่าต่อสู้ทุกอย่างก็เสร็จหมด ผมซ้อมท่าสุดท้ายซึ่งเป็นท่าพุ่งเข่าเข้าทุ่ม
วางเท้าข้างซ้ายไว้ข้างหน้าแล้วย่อตัวให้เยอะพุ่งเข้าไปจนเข่าข้างขวาวางกับพื้น
เมื่อเข่าถึงพื้นเอาเข่าถีบตัวเองไปวางเท้าไว้ใกล้ๆตำแหน่งที่ศัตรูวางเท้า
คว้าใต้สะโพกศัตรูจับมือตัวเองล็อกให้มั่นแล้วยกทั้งตัวเขาขึ้น
ปล่อย หันกลับ จากนั้นทำอีกครั้งด้วยเท้าอีกข้าง
ผมทำไปเรื่อยๆเป็นชั่วโมงจนเที่ยง
เมื่อก่อนเที่ยงเล็กน้อยผมใช้ 5 นาทีอุ่นเครื่องลงแล้วพักเที่ยง
ผมสั่งพิซซ่า 5 ชิ้น และลาซานย่าจากคุมะ
มันเป็นเมนูอาหารอิตาลีโลกเก่า
ผมกินอยู่ครั้งสองครั้งและมันอร่อยมาก
หน้าพิซซ่าแรกที่ผมคิดเป็นซอสเทาซันไอส์แลนด์
ผมชอบซอสนี้ที่ไม่ใช่ซอสมะเขือเทศที่ใช้บ่อยๆ
ผมสั่งหน้าเนื้อรมควัน
วีกับวิวมาเจอผมที่ฮาโมนี่และเรานั่งด้วยกัน
จากนั้นนามาอีกคนและเราย้ายไปนั่งโต๊ะใหญ่ก่อนอาหารมา
วีกับวิวและนาไปสั่งอาหารกัน
ผมรออาหารเพื่อนๆมาเพื่อที่จะกินพร้อมกัน
วี, วิว, และนากลับมานั่งที่โต๊ะแล้วรออาหารมา
เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟอาหารของวีกับวิวและนา
ของวีเป็นปลาดิบแล่จานใหญ่มีน้ำจิ้มโชยุกับวาซาบิ
ฮาโมนี่นำเข้าวาซาบิจากวาโรซีเมียเรีย และโชยุเป็นอาหารวาโรซีเมียเรียที่มาดัดแปลงนิดหน่อย เราสั่งโชยุของเรา 1 ถังจากโรงงานในวาโรซีเมียเรียทุกเดือนอยู่แล้ว
มันมีเหลือเราจึงสั่งทำขวดแก้วแล้วเอามาใส่ขวดขาย
และอีกอย่างที่ผักชีประดิษฐ์ก็คือเตาอบ
วิวสั่งแมลงทอดน้ำปลาจานใหญ่
เรากำลังจะเริ่มกินและเราเจอวาโรมาด้วยผมยังไม่กินและรอวาโรสั่งส้มตำปูม้า
วาโรมานั่งหัวโต๊ะเยื้องกับผม
เมื่อทุกอย่างพร้อมจริงๆ เราเริ่มกินอาหารกัน
ผมกัดพิซซ่าเนื้อรมควันซอสเทาซันไอส์แลนด์
รสชาติเครื่องปรุงที่ทุกอย่างหอมรวมกันในปาก พร้อมด้วยชีสเข้มข้นเยอะๆ
ชีสก็หอม, เนื้อรมควันก็หอม, พริกยักษ์ก็หอผมกินหมด 2 ชิ้นอย่างเร็ว และวีกับวิวก็กินกันครึ่งจานเรียบร้อยแล้ว
วาโรจกข้าวเหนียวจิ้มส้มตำปูม้า กินกับไก่ย่างหมดไปครึ่งจานแล้วเหมือนกัน เธอกินแบบกินเงียบๆไม่พูดอะไรและมองหน้าผมบ่อยๆ
มันเหมือนเธอคิดอะไรอยู่ในใจที่สำคัญ
ผมไม่อยากไปจุ้นจ้านเรื่องของเธอแต่เธอแค่พักกันช่วงที่เธอพักร้อน
ผมกินลาซานย่าจนหมดและกินพิซซ่าทั้งหมดให้หมดอย่างรวดเร็ว มันอิ่มสุดๆ แต่วันนี้ผมออกกำลังกายไปเยอะ
มันดีที่กินตามใจปากได้ทุกวันเพราะกระเพาะอาหารโลกนี้ไม่เหมือนโลกเก่า
ในที่สุดเมื่อวีกับวิวและนาแยกย้าย วาโรก็มาเข้าหาผมเหมือนมีเรื่องจะพูด
“เอ่อ”
เธอเอ่ออยู่นานเหมือนคิดนานว่าจะพูดอะไรต่อ
เธอเหม่ออะไรกันนี่?
เพราะเธอจะกลับสิ้นปีนี้แล้วหรือ?
“ถ้าไม่มีปัญหา ฉันขอเข้าประชุมอีกคนด้วยได้มั้ย ฉันอยากดูงานเธอ”
“ได้สิเธอ ไม่มีปัญหา”
เธอพยักหน้าแล้วเดินออกไปหลังผมตอบ
ผมมองส่งเธอเดินออกไปข้างนอก
ไม่เธอกลับโรงแรมก่อน เธอก็อยู่ดูร้านในฮาโมนี่แหละ
ผมเดินขึ้นบันไดกลับไปประจำที่ไม่เห็นวาโร
“ขอบคุณครับ”
ผมขอบคุณคนมาแทนตอนผมพักเที่ยงและวอร์มร่างกาย
ผมออกกำลังกายเบาๆเพื่อให้อาหารย่อยและไม่ให้ง่วง
ผมคุ้มกันชั้นต่อไป
วันนี้วาโรเป็นอะไร ตั้งแต่เมื่อวานอะไรๆก็เปลี่ยนไปเยอะ
ตอนเราทำกันมันก็ไม่มีอะไรนี่ ผมนึกไปถึงช่วงเวลาที่เธอเปลี่ยน มันเป็นเมื่อวาน
เมื่อวาน
วันนี้ผมก็นัดมาค้างคืนกับพี่วาโรแล้ว วีกับวิวทำหน้าเซ็งๆก่อนออกมา และขอคนละสุดสองสุดก่อนนอน
ผมยังไม่สุดกับพวกเธอ
ก้นผมพร้อมทุกการเกร็งนานมันเลยไม่มีปัญหาเพราะผมออกกำลังกายเยอะ
ผมไม่เคยลืมว่ารู้ว่าต้องเกร็งก้นเพราะพี่อายะ
เธอบอกว่าจะออกช่วงสิ้นปีนี้แล้วเหมือนกัน และให้ผมเตรียมจ้างเธอออกงานและเอาเธอมาเป็นคนของผมเต็มๆ
ผมมาต่างโลกและมีครูสอนเซ็กส์ มันก็เป็นซะอย่างนี้
ผมถอดเสื้อผ้าแขวนใส่ตู้และเปลือยกาย
พี่วาโรจับคางคิดอะไรอยู่ไม่รู้ของเธอ
วันนี้เธอเหม่อๆทั้งวัน ซึ่งปรกติเธอไม่เป็น
จากนั้นเธอไปเท้าหน้าต่างมองออกไปข้างนอก
ผมไปยืนหลังเธอจากนั้นผมยืนเอาสะโพกชิดตูดเธอแล้วมองนอกหน้าต่างกับเธอ
ผมไม่พูดอะไรและพี่เขามองอยู่นาน มันเป็นชั่วโมงได้
ผมจับไหล่เธอและอยากให้เธอจูบ แต่เธอไม่หันมา
จากนั้นเธอกำมือไว้หน้าตัวและทำท่าเหมือนพูดว่า ‘เอาวะ’ แล้วเหมือนคิดอะไรได้
เธอหันมาจับไหล่ผม เราจับไหล่กันและจูบกันแบบลิ้นไม่เยอะแต่เหมือนอยากเป็นของกันและกันมาก
“ชอบฉันมั้ย?”
“มาก”
เธอถามผม
จากนั้นเธอเอาปากมาพูดอยู่ข้างหู
“ขอช้าๆ ลึกๆ ทั้งวัน”
ผมพยักหน้าให้เธอเห็น แล้วเธอเริ่มค่อยๆถอดเสื้อผ้ายั่วผม
เมื่อเราเปลือยกันเราพากันขึ้นเตียง
ผมทำช้าๆและลึกๆตามที่เธอขอ
เราค่อยๆทำกันไปเรื่อยๆ
มันโรแมนติกหมือนคู่รักที่ต้องการกัน
เราทำกันไปเรื่อยๆ ผมมองหน้าเธอ และเธอมองหน้าผม
เธอครางบ้างเป็นบางครั้ง แต่ไม่เยอะ
เราใส่เต็มที่กันจนสุดปลายผมดันสุดทางเธอทุกการแทง
เราจูบกันเป็นบางช่วง
“ขอขึ้นบน”
เมื่อเธอขอขึ้นบนผมพยักหน้าและหมุนเธอขึ้นข้างบนให้ตัวผมอยู่ข้างล่าง
เธอจับของผมเพื่อทำการเล็งและมองหน้าผมทิ้งสะโพกลงเรื่อยๆ
เราทำกันไปเรื่อยๆจากนั้นเมื่อของผมเริ่มกระตุกแล้วเธอรู้สึกเธอเปลี่ยนท่าเคลื่อนไหว
จากยกสะโพกทิ้งใส่ขึ้นลงเปลี่ยนเป็นการนั่งลงไปแล้วโยกเอวสะบัดไปสะบัดมาช้าๆ
ท่าเธอสวยเพราะเธอก็ออกกำลังกายเยอะและแข็งแรง เอวเธอพริ้วไหว
แต่กล้ามเธอไม่ชัดเจนเหมือนวีกับวิวเพราะเธอเป็นนักดาบ
นาผมยังไม่เคยเห็นเลย
ผมว่าของนาหุ่นเธอจะออกอ้วนๆนิดหน่อย เพราะเธอนั่งบ่อย แต่เธอไม่อ้วนมากเพราะตากแดดบ่อยแล้วร้อนเหงื่อออก
ผมกลับมาโฟกัสที่พี่วาโรต่อ
“ฉันรักเธอวารี”
เธอโยกไปแล้วจับแก้มผมพูดใกล้ๆ
ผมจับแก้มเธอมั่งแล้วพูดเบาๆ
“ฉันก็รักเธอเหมือนกัน พี่วล็อดซีเมีย”
เธอยิ้มกลับมาเหมือนรู้อยู่แล้ว และไม่พูดอะไรต่อมากมาย
ของผมสุดแล้วน้ำออกมาและเธอนั่งโยกช้าๆรับ
มันฉีดอยู่นานอยู่ ซึ่งมันทำให้ผมเริ่มแปลกใจ
ผมได้ข่าวจากพี่อายะว่าปรกติคนอื่นมันไม่ค่อยจะเป็นอย่างนั้น
มันจะเป็นแบบนั้นกับคนที่หุ่นดีๆและเป็นนักสู้ที่ไม่ค่อยมาเพราะไม่รวย
ลูกค้าประจำเธอเยอะ และมันทำให้เธอรู้ดีมานาน
เมื่อฉีดเสร็จ ผมยื่นยาคุมให้เธอและเธอผลักออก
ที่ตัดสินใจอยู่นานเธอจะมีลูกกับผมหรือ?
ผมไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไร แต่เพราะเธอรวยกว่า และเป็นเจ้าหญิง ตำแหน่งการงานเธอก็สูงกว่าผมเหมือนกัน
ผมไปสั่งอะไรเธอมากไม่ได้
นับตั้งแต่ตอนนี้ ผมต้องสานสัมพันธ์กับเธอจริงจัง
เพราะถ้าลูกออกมาจริงๆ ผมจะไม่ให้ลูกต้องเป็นลูกไม่มีพ่อ
ผมมองหน้าพี่วาโรดีๆ
“ฉันจะกลับวาโรซีเมียเรียสิ้นปีนี้ พักร้อนต่างเมืองจะหยุดลงแล้ว ฉันไปสิ้นปี”
“อืม”
ผมพยักหน้า
ถ้าอย่างนั้นเมื่อผมพร้อม ผมต้องกลับไปเป็นไม่มีเธอ
แต่เธออาจมีลูกของผม
ผมไม่รู้จะไปต่ออย่างไร
“ถ้าฉันไปที่วาโรซีเมียเรีย จะให้ฉันอยู่ประเทศเธอมั้ย?”
“แน่นอน เรื่องนั้นไม่มีปัญหา”
เมื่อผมพยักหน้าหลังเธอพูดเธอเอานิ้วชี้มาหยุดปากผมแล้วพูด
“ฉันขอคิดเยอะๆก่อนตัดสินใจเรื่องเธอจริงๆ เลิกเรียกฉันว่าพี่ แล้วฉันจะให้คำตอบพรุ่งนี้นะ”
หลังจากนั้นเราจูบกันตลอดและแลกน้ำลายกันเรื่อยๆจนเกือบเช้า
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้วันนี้ผมนอนน้อย เพราะอย่างนั้นวันนี้จะไม่มีถึงเช้าแล้วและเราจะรีบทำรีบนอนแบบโรแมนติกที่เธอชอบรอบหนึ่ง จากนั้นเร็วๆแบบผมชอบอีกรอบหนึ่งน่าจะพอ
แน่นอนผมจะขมิบและเกร็งตูดให้นานเพื่อให้เธอได้สุด
เมื่อคุ้มกันชั้นจนบ่าย 3 ผมเลิกงานและเตรียมเข้าประชุม
เมื่อทุกคนพร้อม ผมมองทุกคนดีๆ
ตอนนี้ทุกคนหุ่นดีขึ้น สิ้นปีนี้คุมะกับผักชีน่าจะเข้าหุ่นที่ผมชอบแล้ว
“ตอนนี้เน้นไปที่งานหลักที่สั่งไว้ ฉันอยากให้เสร็จประมาณปีหน้า”
ทุกคนพยักหน้า
“คุมะทำเส้นแป้งข้าวมารีดให้แบน เอาไปนึ่งให้สุก จากนั้นตัดเป็นเส้นที่ใหญ่ประมาณ 1 นิ้วชี้ จากนั้นเอามาผัดใส่ซีอิ๊วดำ แต่ใส่นิดหน่อยให้สีไม่ดำ ผัดกับหมูและไข่ให้สุก ใส่คะน้าไปด้วยทีละจาน เราจะเรียกมันว่าเมนูผัดซีอิ๊วเส้นใหญ่”
“ฉันพอนึกภาพออกแล้วว่าจะสั่งเส้นจากใคร”
ผมสั่งคุมะแล้วเธอตอบมาหน้าเหมือนมั่นใจพร้อมอยากลองหาสูตรแล้ว
“เอาล่ะ จบการประชุม”
ทุกคนที่อยากทำงานเริ่มแยกย้ายออก และเหล่าหัวหน้าแผนกบางคนไปคุยกันที่โต๊ะ
จากนั้นวาโรยกมือ
หน้าเธอมุ่งมั่นเหมือนคิดอะไรบางอย่างที่คิดมานานเสร็จแล้ว
“เมื่อฉันกลับ เป็นแฟนกับฉัน วารี แล้วมาอยู่ที่ปราสาทกับฉันที่วาโรซีเมียเรีย ช่วยฉันฝึกทหาร ฝึกคนต่อสู้ และเป็นครูสอนคนแรกของฉัน ฉันจะหาที่จัดร้านใหญ่ให้ที่มีห้องประชุมใหญ่แบบนี้ ประเทศฉันปราสาทอยู่ในที่ที่คนเยอะ ฉันหาที่ให้เธอเปิดร้านได้ และถ้าเราไม่ชอบกันเมื่ออยู่ด้วยกัน เธอแยกออกไปสร้างบ้านเองได้”
ผมตาเบิกกว้าง มันเหนือความคาดหมาย
เธอจะชวนผมไปเป็นแฟน แต่ผมต้องย้ายไปวาโรซีเมียเรีย
“เรื่องนี้จะเป็นทางการมั้ย?”
“มันจะเป็นเรื่องที่ประกาศกับชาวเมืองแค่ว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว แต่จะยังไม่แต่ง”
วีกับวิวยืนขึ้น และนาวางหนังสือยืนตาม แล้วมองวีกับวิว พอวีกับวิวทำท่าจะหันนารีบนั่ง
“อะไรน่ะ เธอไม่ปรึกษากับเราเลย เราเป็นแฟนวารีก่อนกันสองคนนะ ย่ะ-, ยัยหน้าใหม่”
“ใช่ๆ”
วีต่อต้านและวิวเห็นด้วยน
ผมคิดอยู่ในใจ ผมต้องย้ายไปวาโรซีเมียเรีย แต่ผิดใจกับวีและวิว และนาอีกคน?
ผมสงสัยเรื่องนา เธอไม่เคยแสดงความต้องการผมเลยและเธอกลัววีกับวิว
มันมีสัญญาร้านหนังสือตลาดศิโรสมัยเด็กด้วย ผมยังจำได้
ผมลองคิดเรื่องสัญญานั้น ผมต้องเป็นฝ่ายเข้าหานา!
มันมีหลายอย่างที่ผมต้องทำ
ผมให้คนไปตามคนที่ออกไปแล้ว
เมื่อคนมาครบผมสั่งดังกว่าปรกติ
“เราจะย้ายออกไปวาโรซีเมียเรีย อาหารทำเมนูนี้แล้วลองทบทวนสูตรอาหารอย่างเดียวเวลาว่าง สองเดือนสุดท้ายเราจะเลิกผลิตทุกอย่างแล้วพักร้อนเตรียมย้ายออกเดือนสุดท้าย วาโร!”
วาโรตอบมา
“ว่ายังไง?”
“ไปวันไหน?”
เมื่อผมถามวันกับเธอ
“จะไปวันไหน เราจะได้เดินทางคนพร้อมกัน?”
“ฉันว่าจะไปในเดือนสุดท้าย ฉันอยากรีบพาเธอไปดูงานใหม่”
ผมคิดในใจ เธอรีบ เธอบบอกผมพร้อมหน้าตาที่มุ่งมั่น
“ถ้าอย่างนั้น วันออกเดินทางวันที่ 1 เดือน 12! ของผลิตของเช่นอุปกรณ์ต่างๆจะไปกับเราแต่เลิกเช่าที่”
“““ได้!”””
ทุกคนดูพร้อมกันหมด
วีกับวิวมองหน้ากันเหมือนมีเรื่องพูด นาหยุดอ่านหนังสือเป็นบางครั้งและฟังอย่างเดียวแล้ว
“คำสั่งด่วนอาจมีเปลี่ยนภายหลังเช่นวันต่างๆ ตั้งแต่วันนี้ถึงเดือน 11 เดือน 11 จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้อะไรเกิดขึ้นแล้ว และวันที่ 1 เดือน 12 เราจะไปจากที่นี่จริงๆ”
ทุกคนกลืนน้ำลาย
“ใครที่…”
ผมทิ้งไว้สักครู่แล้วพยายามเลิกหวั่นใจก่อนพูด
“ใครที่ต้องการออก บอกฉันได้เลย ตอนนี้งบเราเพิ่มเป็น 5 แสน 5 และเราจะไปต่อประมาณนี้”
วล็อดซีเมียตาโต เธอสนเรื่องเงินอีกแล้ว แต่เธอไม่พูดอะไร
เพราะอะไรเธอถึงต้องการเงินมาก ผมเคยถามเธอแล้วเธอบอกมาคำเดียวว่า ‘เพิ่มทหาร’ จากนั้นไม่พูดเรื่องนั้นอีกเลย
มันเป็นปรกติ มันดีที่ผมไม่มีทหารที่ต้องจ้าง
ผมไม่ต้องการสู้รบกับใคร ผมป้องกันตัวให้เก่งมากและชอบสู้เป็นเท่านั้น
แต่ผมก็ไม่ใช่จะฝึกเป็นนักกีฬาที่ขนาดเอาไว้แข่งขัน
ผมจะฝึกทหารเหล่านั้นอย่างไร
ทุกคนคิดอย่างจริงจัง แต่ทุกคนตัดสินใจร่วมหัวจมท้ายกับผม
“แจ้งพนักงานทุกคนว่าวันไหนฝั่งหัวหน้าเดิมจะออกและจะไม่มีการประชุม หาคนที่คิดเป็นพนักงานฮาโมนี่ถาวรและพอมีเงินเก็บ หรือให้แจ้งเรื่องขอไปด้วยทั้งครอบครัว ให้เขียนรายงานเล่าความจำเป็นมา และกลุ่มเรา 4 ไม่สิ ตอนนี้เป็นเรา 5 จะเอามาคัดกัน ประกาศออกไปในข่าว”
“รับทราบ”
พี่ชั่นส๊วนที่เพิ่งกลับมาตอบรับ
“เอาล่ะ แยกย้าย ใครจะเอาเงินเก็บมาช่วยค่าเดินทาง ให้กับเหล่าหัวหน้าแผนก ไม่มีขั้นต่ำว่าต้องเท่าไหร่”
ผมต้องเตรียมหลายอย่าง วีเหมือนงอนแล้วกลับบ้าน
ผมต้องให้เวลาเธอคิด เตรียมบอกลาออกกับท่านหญิงเสือดำ
ผมตัดสินใจเลิกติดวาโรแล้วขอกลับไปง้อวีกับวิวแล้วคิด
